Een wandeling… niet elke dag maar wel vaak. Afgelopen donderdag met ervaren Camino wandelaarster Elly, en nu vandaag op zaterdag… net als donderdag… met volle bepakking, en alleen op pad. Omdat ik het een beetje beu ben om altijd maar vanaf huis te vertrekken wat erg saai begint te worden, rijd ik tegenwoordig naar de rand van Oss, parkeer bij Hotel De Naaldhof of bij het Bomenpark, en wandel van daar af De Maashorst op.

De weer vooruitzichten waren niet bijster goed, maar op koude of regen kun je… je kleden. Deze keer rijd ik naar het Bomenpark, om vanaf daar te gaan wandelen. Het heeft vannacht geregend en het ruikt heerlijk fris, ik loop om de vijver heen van het Bomenpark. Het is zo vroeg nog killetjes, maar de zon schijnt volop. Ik wandel zuidwaarts over de smalle paadjes richting zuid, en ga over de golfbaan van de Duke wat er vredig bij ligt, richting Nistelrode. Mijn wandelen was altijd prestatie gericht, en liep ik op… tijd x aantal km per uur… er was amper tijd voor een pauze. Maar sinds ik Luisa en Joyce van Camino Comfort heb leren kennen, heb ik leren verlangzamen, zoals zij dat zeggen. Regelmatig stoppen en genieten van alles wat er op mijn pad komt…. en dat is nog al eens wat. Ik zie rond… en heb altijd wel een reden om ergens over te schrijven.

En dat betekend dat ik na een uur wandelen een terrasje op zoek voor mijn ontbijtje, en notities maak voor Rianne Blogt. De poets is er al, en van haar mag ik mijn bakje koffie en een boterham met pindakaas hier nuttigen. Haast is er niet meer bij… maar heb wel het plan om vandaag een viertal uren te wandelen, dus ik moet verder. Tussen Nistelrode en Uden wandel ik richting Natuurcentrum De Maashorst.

Ik stop regelmatig om foto’s te nemen, en onderstaande foto is een van mijn favoriete rust-standjes, voor de te nemen foto…. leunen op mijn Leki poles. Totdat ik er natuurlijk een keer vanaf kukel, maar dat is nog niet gebeurd… gelukkig maar!!

En dan is het weer tijd voor een pauze. Het is hier op het bankje en uit de wind heerlijk zitten, en mijn jas kan voor eventjes uit. En natuurlijk is er dan tijd om mijn aangeschafte Uixi plastuit nog maar eens uit te proberen. Zoals Jullie al eerder hebben kunnen lezen, had ik er al eentje gemaakt uit een melkpak.

Ze voldoen allebei en doen niet voor elkaar onder, maar bij de Uixi zit er een mooi hygienisch hoesje bij, waar je hem na gebruik terug in kan stoppen. Maar bij allebei geld, dat je beheerst moet plassen want anders golft het alsnog er over heen aan de zijkant.

Na een kwartiertje loop ik weer verder over de heide richting Bomenpark, de cirkel is rond. Bij de vijver worden een twintigtal honden uitgelaten. Ze zijn door het dolle heen wat een mooi schouwspel is. Ik blijf er graag even bij stil staan.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het was ondanks mijn pijnlijke voeten toch een fijne wandeldag, en toverde ik uit mijn tover-buff zowaar twintig kilometer onder mijn zolen vandaan. Ook het lopen met mijn backpack voelt goed aan.

Conclusie: Ik ben er klaar voor om aan mijn Camino te beginnen… het zou morgen al kunnen. Jammer genoeg moet ik nog 3,5 maand wachten…