Daarom zal ik zoveel mogelijk gebruik maken de Gemeentelijke herbergen, in Spanje Albergue Municipal genoemd. Om hier te kunnen overnachten moet ik in het bezit zijn van een pelgrimspas.

Alleen met deze pelgrimspas krijg ik toegang in een herberg, en heb ik recht op een verblijf voor de nacht. Uiteraard krijg ik hier dan ook een stempel voor in mijn paspoort, die nu nog akelig leeg is.

Voor een klein bedrag tussen de €5,- en €10,00 euro per nacht heb ik dan al een bed.

S’ Avonds zal ik dan een pelgims menu of een menu del dia nemen. Dit kost meestal zo rond de 10 euro en bestaat uit voor/hoofd en nagerecht inclusief wijn en water. Het mooiste zou zijn dat ik kan eten in de herberg waar ik verblijf, maar soms zal het alleen een bed voor de nacht zijn. Dan zal ik nog even het dorp in moeten om te eten, en er voor moeten zorgen dat ik om 22:00 uur weer binnen ben, want vaak gaat dan de deur rond die tijd al op slot.

Voor pelgrims-begrippen snap ik deze tijd wel… vroeg naar bed en weer vroeg op. Maar voor Spaanse begrippen is vroeg gaan eten al uit den boze, zij zitten nog te eten als Pelgrima Rianne in haar nestje kruipt.

Ook het ontbijt zal soms ook onderweg gebeuren. S’morgens nog even langs een bakkertje voor een belegd broodje/ bocadillo of een stuk tortilla. Maar ik zorg er voor, dat ik sowieso s’middags nog even langs de Super ga, voor een Bimbo-broodje en chorizo worst en een blik sardientjes, zodat ik altijd wat te eten heb. Voor mij is dat al een goed begin van de ochtend, en ook lekker voor de picknick onderweg.

Het zou zo maar kunnen dat op de dag dat ik vertrek, er nog een driehonderd-tal andere pelgrims willen vertrekken… Ik moet er niet aan denken Pfff…, ik laat het maar over mij heen komen.

De eerste etappe zoals die in het route-boekje staat is 27,5 km naar Roncevalles. Voor mij vind ik dat te ver, omdat het vanuit SJPdP alleen maar omhoog gaat. Op het kaartje is dit duidelijk te zien.

Daarom heb ik mijn tweede overnachting in Orisson. Dit is al na 8 km, maar wel na 600 meter klimmen. Er zijn maar 28 slaapplaatsen. De volgende dag klimmen we nog wat verder en volgt er na de Col de Lepoeder, een pittige afdaling naar Roncevalles. Ook deze overnachting ligt vast.

http://www.vmribeiro.net/photo/

Daarna moet het lukken om zonder reservering een overnachting te vinden. Zeker als ik niet ga overnachten in de etappe plaatsen, zoals in het route-boekje beschreven. Het is  een richtlijn waar veel Pelgrims zich aan houden. Jullie kennen mij inmiddels…ik ga mij daar niet aan houden. Tegendraads noemen ze dit ook wel, maar ik voel mij er wel bij…

De Albergues vind je langs de hele route naar Santiago. Het zijn vaak eenvoudige verblijfplaatsen. Luxe mag je er niet verwachten, ook niet wat de sanitaire voorzieningen betreft. Vaak is de enige slaapgelegenheid een bed, en je slaapt niet gescheiden… Allemaal niet belangrijk vind ik… “Een dak boven je hoofd…. en Wifi, dat is pas belangrijk!!”

Zoals Jullie al eerder hebben kunnen lezen, wil ik in de wat grotere steden als Burgos en Leon een nacht langer blijven, en wil ik een kamer met wat meer comfort.  De overnachtingsprijzen hiervan zijn echter aanzienlijk hoger, maar dat moet kunnen. Een rustdag… een moment voor jezelf met wat meer privacy vind ik zeker zo belangrijk.

Pelgrimsherbergen zijn belangrijke ontmoetingsplaatsen. Gelijkgezinden ontmoeten elkaar, wisselen ervaringen uit, er worden vriendschappen gesloten. Mensen die elkaar in het normale leven niet zouden zijn tegengekomen, vormen hier een gemeenschap, samengebonden door het avontuur dat de pelgrimage is.

Minimaal zes weken zal ik onderweg, waarvan een veertigtal nachten in verschillende Albergues, met evenveel stempels in mijn paspoort… om dan in Santiago de Compostella aan te komen voor de allerlaatste stempel.

Het wordt een ongekend groot avontuur…