Ik ben ook nooit zo’n klusserig type geweest, ik schrijf liever…

Maar ja, in mijn onderbewustzijn en dan bedoel ik heel ver weg in mijn onderbewustzijn roept er toch nog een stemmetje… pssst pssst zou je niet eens wat kunnen gaan doen. Ik geef er niet graag aan toe… maar ja… toch weer dat stemmetje.

Dus heb ik besloten dat ik in Corona tijd voor de middag, dat wil zeggen dat ik van 10:00 uur tot 12:00 uur, een begin ga maken om het huis van boven naar beneden ( 3 verdiepingen ), op te gaan ruimen.

Een hele klus… Ik zeg altijd, “als wij er straks niet meer zijn, benijd ik niet diegene die ons huis moet opruimen.” Niet dat het een troep is, maar het is zo…zo zoveel. En daarom is dit een belangrijke klus.

Alleen al onze kledingkasten… Pfff, ik wordt al moe als ik er aan denk, dat ik daaraan moet beginnen met ruimen. Hoeveel heb je daar van nodig? Sommigen hebben genoeg aan een kast van twee meter, waarvan de vrouw 1,5 meter in gebruik heeft en 50 cm voor de man.

Maar bij ons zijn er twee vrouwen in huis… en in ons geval zijn wij iets ruimer voorzien in onze kastruimte En dat mag wel wat minder als ik het allemaal zo gade sla, op het moment dat ik ga opruimen. Want ik heb in mijn eentje 3,75 meter van die mooie Ikea kasten tot mijn beschikking… en Kitty van hetzelfde dus… eerlijk verdeeld.

Waarom zoveel ruimte nodig zou je zeggen. Een kast met zomerkleding, een kast winterkleding, werkkleding, carnavalskleding….. schoenen. En dan nog het linnengoed.

Ik denk dat ik hier al een paar dagen voor nodig heb, want wat kan er weg… Want het is elke keer weer hetzelfde liedje…. Dit en dit kan weg… en dan, ach het is toch wel zonde om dat weg te doen. Of het is nog nieuw, of nog niet aangehad. Sommige dingen hangen er al jaren… Sund om weg te doen.

Ik heb een zak gemaakt voor kleding, een zak voor textiel, een zak voor de kliko, een zak voor papier, en nog een oud koffer waar ik van alles en nog wat in doe voor de kringloop.

En dan kom ik bij mijn schoenen, schoenen waar ik al jaren niet meer op loop maar waar ik maar geen afscheid van kan nemen. De schoenen met hoge hakken waar ik altijd zo goed op kon lopen, ik draag ze al een jaar of tien niet meer. Diegene die mij kennen of die Rianne Blogt goed hebben gelezen, weten dat er ook nog een vorig leven is geweest, waarin ik veel op hoge hakken liep want dat stond zo vrouwelijk vond ik (vind ik nog steeds).

Maar sinds mijn transitie zijn de high heels verdwenen achter in de kast en staan ze daar te shinen. Waarom ik ze niet meer aan trek? Ik zelf ben 1,84 meter en met hakken 1.94 meter. Zet daar het andere vrouwtje naast die 1,57 meter is… Jullie begrijpen het al, het is geen gezicht als ik daarboven uit torn. Wel schoenen met een hakje maar geen hoge meer.

Maar nu gaan ze toch echt de deur uit, het scheelt weer een hoop ruimte in mijn schoenen kast. Ik ben al aardig op weg met ruimen vind ik zelf, maar dat er nu meer ruimte is ontstaan kan ik nog niet zeggen…

Volgens mij ben ik niet welkom om kleding te brengen bij de Kringloop, heb ik ergens gelezen. Misschien zeggen ze wel, “daar heb je Rianne weer, houd dat nou nooit op”.

Dus breng ik het maar naar de kledingcontainer bij mij tegenover zolang het nog kan. Ik denk dat ik nog wel een week nodig heb voor die bovenste verdieping, en ach waarom niet, mijn agenda is leeg… nu kan het nog.