Weg dip… Als ik maar kan gaan wandelen dan verdwijnen mijn probleempjes als sneeuw voor de zon. En ik moet het ritme vast houden van rond 11 uur naar bed, 7 uurtjes slapen en weer vroeg op. Na mijn lange wandeling van gisteren, merkte ik dat ik er een bloedblaar aan over had gehouden. Niets om wakker van te liggen en denken dat je nu niet kunt gaan wandelen. Gewoon goed verzorgen, fixomull er omheen en gaan met die banaan…

Want door blaren laat ik mij niet tegen houden… Dat doe ik niet met de Vierdaagse en ook niet op Camino. Vanmorgen eerst nog wat Wandelwol rondom mijn teentje gedaan, en dan kon ik op pad voor een ochtendwandeling van een uurtje, even genieten van andermans tuinen met fotogenieke bloemen in een prachtig kleurenpalet.

Morgen rijd ik weer met de auto naar een mooi gebied om daar te gaan wandelen. Ik had graag de trein genomen, maar dat kan nu nog niet. Ik verheug mij al op morgen…