Dag 8 Estella – Torres del Rio 27,5 km. ( Woensdag 04-09-2019 )

Na een heerlijke rustdag waar ik echt van bekomen ben, ga ik vandaag vroeg op pad. Niet in de hectiek van een Albergue waar sommigen al om vijf uur naast het bed staan, en om zes uur vertrekken, maar lekker de deur van mijn appartement achter mij dicht trekken. Mijn tas staat al klaar… en om 06:45 uur vertrek ik… In de koelte van de stad zoek ik mijn route weer op.

Ik wandel vandaag naar Torres del Rio, vandaar het vroege tijdstip dat ik vertrek. Een afstand van 27 km is meer dan de planning van alle dag. Soms moet dat wel omdat je anders de volgende dag weer niet goed uit komt.

Het is maar 2,7 km lopen naar de Bodegas Irache. Met het thuisfront had ik afgesproken, dat als ik bij de wijnfontein aan zou komen, ik even zou appen. Er hangt daar een Webcam, en dan zou ik even zwaaien. Maar ik was daarvoor veel te vroeg  en ook te vroeg voor een bezoek aan het wijnmuseum wat pas om 10:00 uur open gaat. Een museum wat het bezoeken waard schijnt te zijn.  Jammer maar helaas…

Maar tappen uit de muur bij de wijnfontein hoort erbij. De Bodega levert dagelijks 100 liter rode wijn voor de pelgrim. Als ik een lege drinkfles had gehad, had ik hem zeker vol getapt. Maar dat was niet het geval, ik was immers nog maar net op pad… maar een paar drupjes rode wijn laat mijn water toch al een stuk beter smaken… Ja toch?

 

Het is op zich geen lastige route vandaag, veelal op onverharde grindpaden, waardoor ik niet meer weet wat voor kleur schoenen ik aan had. Ik had gisterenavond een bocadillo jamon y queso gekocht, die zich heerlijk laat smaken in het eerste dorp dat ik tegen kom. Daarbij een café Americano en een glas Orange Juice en een gekookt ei, en ik heb goed  ontbeten. En dan gaat het weer verder…

Bij een bar onderweg geraak ik in een gesprek met een wat oudere Ierse peregrino. Hij is net als ik vanmorgen vanuit Estella vertrokken, en gaat vandaag tot Los Arcos. Tien kilometer minder dan ik… en heeft daardoor ook minder haast. Tegelijkertijd maken wij weer aanstalten om verder te gaan, en in het begin wandelen wij nog samen maar met mijn lange benen maak ik toch meer meters, en laat ik hem al snel achter.

Vandaag ben en ik af en toe alleen op de wereld, niemand in geen velden of wegen te bekennen. En dan ineens is het net of ze weer een blik Koreanen open hebben getrokken, het stikt er van. Lange tijd loop ik met een Duitse vrouw, en schieten de kilometers onder mij door. Zo maar ergens in de middle of nowhere, zit daar in de schaduw een vrouw op haar accordeon The Second Waltz te spelen.

Ik zou zo willen gaan walsen, zo mooi. Zij heeft haar roeping gemist, of misschien probeert zij zo wel wat bij te verdienen, om haar pensioentje aan te vullen. Het is in ieder geval een welkome afwisseling op het lange saaie pad…. Je hoort mij tijdens het filmpje Schön zeggen, maar dat was niet tegen de muzikante maar tegen de Duitse Katrina waarmee ik onderweg ben.

Telkens als ik een terras tegenkom, bestel ik iets, want een cola of een banaan gaat er altijd in… en belangrijk, even de sokken uit of wisselen als ze nat zijn van het zweet. Om 12:30 uur loop ik Los Arcos binnen, eigenlijk wel een mooi plaatsje om wat langer te blijven… Maar ik moet nog 10 km verder…

Hier kreeg ik al een voorstelling van hoe het op de Meseta zou  kunnen zijn, lange lange grindpaden in de volle zon. Kijk ik achter mij… zie ik niet waar ik vandaan kom en Kijk ik voor mij… zie ik niet waar ik naar toe ga, ze zijn eindeloos deze grindpaden.

Maar dan zie ik in de verte eindelijk Torres del Rio liggen, maar het komt amper dichterbij. Nergens is er schaduw, en dat maakt mijn tocht erg zwaar vandaag.

Ik ben erg blij dat ik dan eindelijk in het dorpje ben,  maar moet nog een paar flinke klimmen van dik 20%, en dat is hard werken die laatste meters. Als ik dan bij de Albergue aan kom, zie ik dat ze een kleine swimming pool hebben. Als ik het zo zie, denk ik dat ik mij wel thuis voel… Eerst even inschrijven en de stempel van de Albergue in mijn pelgrimspaspoort laten zetten.

Na de gebruikelijke plichten die elke dag weer terug komen, zoals de was doen, kan ik pas met de beentjes omhoog. Op het terras van de patio geniet ik van een heerlijk etappe biertje, dat heb ik wel verdiend vandaag vind ik!

Het diner is om 19:30 uur waar ik aan tafel zit met een heel bont internationaal gezelschap. Met handen en voeten, en het laten vertalen door anderen kom ik een heel eind.

De gastheren hebben heerlijk gekookt en verzorgen wat entertainment, jammer dat mijn Spaans niet meer is wat het ooit was. Daarnaast heb ik heerlijk gegeten… lekkere salade, paella en vruchten cocktail na. Echt een plek om nog eens terug te komen, mocht ik nog eens de Francés willen lopen.