De afgelopen week heb ik niet zo veel gewandeld als ik zou willen.  Normaal ga ik veel alleen op pad, maar ik vertelde al eerder dat ik enige weken geleden mijn klein teentje had gestoten, en daarna nog eens en daarna nog eens. Kitty had het over een ezel… maar ik weet niet wat zij bedoelde.

Maar goed… het is nog steeds dik en pijnlijk en probeer niet zo veel te wandelen, althans niet met mijn wandelschoenen want dat voelt maar krapjes aan. Toch heb ik van de week met Elly en Tilly het Rondje Mill  gelopen, die ik op 20 februari ook al met Elly alleen had gelopen. Nu 3 maanden later zag ik een heel ander landschap, en vroeg ik meer dan eens, “zijn wij de vorige keer hier geweest.”

Zo anders en zo mooi… we hebben al besloten om hem in het najaar nog een keer te lopen, als alles zich in een herfst kleurenpracht bevind.

Voorlopig houd ik toch maar een beetje rust met dat teentje, en ga ik maar eens op zoek  naar een wandelsandaal. Ik zit zelf aan een Teva sandaal te denken, als het voetbed er maar uit kan, en mijn steunzool er in. En dan kan ik toch mijn metertjes maken. Ik was toch al van plan om deze aan te schaffen, omdat ik op de Camino de Madrid diverse malen het riviertje de Manzanares moet kruisen. En dan is het wel handig als ik dat met de sandalen aan kan doen, dan blijven mijn wandelschoenen tenminste mooi droog.

Ik hoop dat ik komende week er voor kan slagen, dan kan mijn teentje tot rust komen en ik kan toch mooi op pad… Er staat nog zo veel op het programma… en O ja, ik ben er uit. In september wil ik het Peerke pad gaan lopen.