Twee jaar geleden ging ik met pensioen… Een prachtig afscheid met vele cadeaus. Van mijn werk kreeg ik dit cadeau vervaardigd uit roestvrij staal, wat een mooi plaatsje heeft gekregen in mijn Camino hoekje.

Daarnaast veel bloemen en vloeibare versnaperingen. Een heel mooi aandenken stond al die tijd bij ons in de kamer te pronken. En bij sommige van die cadeaus denk ik dan, “die wil ik wel soldaat maken, maar dan met de schenker van dit mooie cadeau.”

En zo geschiedde… Gisteren avond een whatapp of wij zin in visite hadden… Met in achtneming van de 1,5 meter kan dat prima…

Het kwam mooi uit, want wij hadden net de visite van s’middags uit gelaten. Tegenwoordig… en dan bedoel ik in de zomer en lekker thuis, is het meestal een heerlijke Portugese rosé van de Lidl, een wat lekker weg drinkende Slobberwijn… 

Maar de visite en schenker van dit mooie kistje hadden zin in een rode wijn, en ook dat ga ik niet uit de weg. Nu is mijn zwager een echte kenner… zo eentje die zijn wijnen en bieren punten geeft. Dus zat het wel goed met de rode en witte wijn in dat kistje, dat nu na bijna twee jaar geopend werd. De Merlot was van een uitstekende kwaliteit, en al ben ik geen kenner… ik weet wel wat lekker is. En dat was al toen ik hem in de mond had… fluweelzacht…  en wauw zo lekker.

Omdat wij graag wilde weten wat er in die andere fles zat, hebben wij die ook maar geopend. Een witte Capetta Mostoduva Bianco een lichte mouserende fris zoete wijn, afkomstig uit Piëmonte.  En ook deze was O zo lekker, dat ik nu ik dit Blog zit te schrijven er weer van wil genieten.

Ik geniet nu al twee jaar van mijn welverdiende pensioen. Het openen van dit prachtige cadeau en het drinken van deze twee juweeltjes, zorgen er voor dat ik blijf genieten… van alles wat er op mijn pad komt.