Dag 15 Ages – Burgos 22 km. ( Woensdag 11-09-2019 )

Vanaf het moment dat ik binnen gekomen ben in de Albergue, ben ik alleen nog maar uit mijn bed gekomen om te gaan douchen en te eten. Ik ben niet de enige die zo zijn problemen heeft met zijn voeten, zag ik aan de voeten van mijn bovenbuurman. Het is nog een vrij jonge Koreaanse man die ik al dagen in het vizier heb. Een wat oudere Amerikaanse vrouw heeft hem onder haar hoede genomen, en verzorgt zijn voeten. Hij loopt nu alleen nog maar op sandalen, hopelijk gaat het hem lukken om Santiago te bereiken… Wij zijn nog niet eens op de helft.

Doorgaans heb je een bed voor €10,00 en voor het eten betaal je eenzelfde bedrag. Bij het eten trof ik Noorse Linda weer, die in een andere Albergue zat, maar hier kwam eten. Ik heb heerlijk gegeten voor dat geld… Pasta de Tomato, een beenhammetje met patata bravas, en een magnum na als dessert. Het nagerecht is telkens weer een verrassing wat het zal zijn, zoals vandaag een magnum en een paar dagen geleden een appel.

Linda gaat nog tot Burgos, en vliegt dan weer naar huis. Niet iedereen heeft zes weken of meer, en volgend jaar komt ze terug om dan te starten vanuit Burgos.

Vandaag had ik geen haast om op te staan, maar om half zes waren de Spanjolen naast en boven mij al aan het rommelen. Dus duurde het niet lang of ik maakte ook maar aanstalten… elke morgen hetzelfde ritueel om alles weer bij elkaar zoeken, en alles heeft zijn vaste plek.

Hoogteprofiel vandaag:

Voordat ik weg ga… nog even onder het bed kijken of ik alles wel heb. Weer geen ontbijt, dus schuif ik maar weer een maaltijd reep naar binnen. Het is altijd beter dan niets en ik vind het prima, ik ben niet zo veeleisend…

Ik sta om 06:50 uur, en weer veel te vroeg om iets te kunnen zien buiten. Een paar pelgrims vertrekken al met lampen, en ik ga er voorzichtig achter aan. Ik had er geen goed gevoel bij want volgens mij liepen ze verkeerd. Dus stopte ik en ging terug naar de Albergue. Nu stond ik aan de voorkant, terwijl wij de Albergue aan de achterkant verlaten hadden. En daar zat de fout… want nu zag ik wel de pijlen om mijn weg te kunnen vervolgen. Het is maar 9 graden en er staat een koude wind. Thuis verklaren ze mij voor gek, dat ik hier in een korte broek loop. Ik heb wel mijn windstopper aan en twee buffs onder mijn buff hoed, zodat ik geen koude oren krijg.

Ook vandaag stond er een behoorlijke klim op het rooster. Niet zo zeer moeilijk in stijging maar wel de ondergrond. Tjonge jonge… hier kon je dus echt niet lopen. Geen keien maar pure rotsen.

Er naast lag een akker waar volgens mij de stenen groeiden, er waren nieuwe in de maak. Hoe krijgen ze het bedacht… maar iets anders zal hier niet groeien.

Het liep heel oncomfortabel, en toch wordt je ingehaald door pelgrims die er bijna overheen vliegen. Terwijl ik er met mijn stokken alles aan doe om overeind te blijven. Boven op de Calvarie-berg gekomen staat er een kruis, waar ook weer van alles door de pelgrim wordt achter gelaten. Het lijkt wel een kruistocht met eerst een pad door de Hof van Olijven…

Boven kom ik op een kaal plateau, weer zie ik een troosteloos gebeuren met allemaal rollen prikkeldraad die volgens mij een militair terrein afbakenen.

Ik laat dit desolaat landschap maar gauw achter mij… Er volgt weer een afdaling, wat niet mijn ding is zoals Jullie weten, zeker niet als het een rotsig pad is. Beneden gekomen in een dorpje, is het tijd voor koffie, en bestel ik in een bar een koffie en een heerlijke bocadillo. Binnen brand de kachel en ik vind het zowaar veel te heet om daar te zitten, dus ga ik weer naar buiten en zoek daar een beschut plekje.

En hier kom ik Linda weer tegen. Zo gaat het eigenlijk de hele tijd. Je ontmoet onderweg andere pelgrims, je ziet ze een paar dagen niet, en dan ineens kruisen ze je pad weer. Het laatste stuk naar Burgos is saai te noemen, dat is algemeen bekend want het gaat door industrie gebied.

Linda vertelde mij dat er een alternatieve route was, die het industrie gebied omzeilde. En daar maakte ik graag gebruik van, dus toen er op de weg een pijl voor rechtdoor, en een pijl naar links richting Castañares werd aan gegeven, ging ik als enige linksaf. Een lang pad langs de zonnen bloemen.

en langs een kilometers lang hek van Aeropuerto de Burgos. De wind blaast guur terwijl het zonnetje is gaan schijnen. Het is heet met die windstopper aan, maar als ik hem uit wil doen, blaast het door mij heen. In Castañers maak ik toch nog een foutje, want ook hier schijnt de route zich te splitsen. Ik kies dus de verkeerde, grotendeels tot in Burgos langs een autoweg. Ik koos voor rechts , maar had ook hier links moeten gaan.

Tot morgen…