Ik heb belabberd geslapen en alleen daarvoor al, ga ik vanmorgen een kaarsje opsteken bij dun Heilige Gerardus. Een goede nachtrust vind ik belangrijk, maar ik ga hier niet mijn tijd liggen verslapen. Dus wil ik vroeg ontbijten maar vind half negen aan de late kant… dit is anders dan op de Camino want daar moest ik vaak al voor acht uur de herberg verlaten hebben. Het is niet anders…

Ik slaap hier twee hoog… geen lift, en daarom neem ik mijn spulletjes mee naar beneden om geen energie te verspelen. Het is een oud hotel en ik heb van mede-Blogger Inge (schrijfels van mij) gehoord dat haar vader hier geboren is, er zou een foto van hem hangen. Dus ga ik op zoek… naar wat oude heren, ik heb het ook nog gevraagd aan de vrouw van de herbergier… Wel hier geboren maar zeker geen familie van als ik het zo hoor??

Ik hoor het vanzelf… 

Na een goed ontbijt vertrek ik naar het klooster van Wittem. Een van de dingen die ik zeker wilde bezoeken is de prachtige kloosterbibliotheek want die moet je gezien hebben.

Maar helaas is deze alleen nog maar te zien bij een te houden concert of expositie… zo jammer is dit.

Dan ga ik maar even een bezoekje brengen aan de kapel van het klooster, en steek twee kaarsjes op voor een goede nachtrust en een veilige reis.

Iets na negenen begin ik aan mijn Pelgrims tocht. Volgens het boekje zou het redelijk vlak moeten zijn, maar ik vind het meer dan erg vals plat. Maar wat een uitzichten, je waant je hier echt in het buitenland, en ook nog eens Camino waardig als wij het over waterpartijen hebben waar je natte voeten kunt krijgen, smalle paadjes en weggetjes vol grind die op en af gaan.

Ik merk wel dat als ik zuiver het GPX bestand volg, dat ik langs de dorpjes af ga. Nu hoef ik niet elk kapelletje of kerk te aanschouwen, maar belangrijker… Ik kom ook geen terrasje tegen, dus rond lunchtijd verlaat ik mijn route en ga in Schin op Geul lunchen.

De koperen ploert staat weer ongenadig te stralen, maar gelukkig heb ik regelmatig schaduw, en als het mij een beetje teveel wordt maak ik dankbaar gebruik van een bankje.

Ik kom op een pad waar ik een watertje over moet steken, en er staat zeker een paar centimeter water op. Oei… dat worden natte voeten of misschien toch niet. Mijn schoenen worden behoorlijk nat, maar krijg geen natte voeten.

Drie kilometer voor Valkenburg krijg ik het trappen pad naar de Kluis van Schaelsberg voor mijn kiezen, die behoorlijk zwaar te noemen is. Ik sta dan ook regelmatig even stil om wat te drinken en op adem te komen. Als ik boven kom volgt de beloning want daar is de Kluis…

De beloning houd verder in… een prachtig panorama over de Geulvallei en een beeld van de kluizenaar die in de Kluis woonde.

Vanaf hier daal ik af naar Valkenburg en volg het riviertje de Geul door de stad. Ja… en dan zie ik mijn oude liefde op een bruggetje staan, ik zou er zo mee weg willen rijden.

Ik slaap vannacht in Vilt bij ‘Vrienden op de Fiets’ en moet nog 450 meter, maar weer bergop… Pff dit pad heet de Lijkweg… en ik begrijp ook waarom.

Klokslag 17:00 uur bel ik aan bij mijn overnachting adres. Ik ben blij dat ik er ben.

Tot morgen…