Mijn Zwijmel van vandaag gaat over Django Reinhardt.

In 1910 wordt Django Reinhardt geboren in een woonwagen, in het Belgische dorp Liberchies (Henegouwen). Toen hij overleed was hij slechts 43 jaar oud, en was de fenomenale gitarist een legende die een wereldwijde schare fans achter liet, en een schat aan opnames.

Begonnen als banjo-speler schakelde Reinhardt na een brand waarbij hij bijna het leven liet, over op gitaar (1928). Ondanks de twee vingers van zijn linkerhand die nog functioneerden ontwikkelde de autodidact zich tot een virtuoos. Reinhardt bezat niet alleen een verbluffende techniek die ritme en melodie vloeiend vervlocht, met zijn vernieuwende benadering bezorgde hij de gitaar ook een vooraanstaande plaats in de jazzpraktijk. Hij verwerkte volslagen nieuwe melodielijnen en onverwachte akkoorden in zijn spel, maar liet ook dissonanten toe.

Reinhardt was een onberekenbare figuur. Zo zijn er anekdotes dat hij optredens op het laatste moment afzegde, omdat hij liever ging wandelen. Vaak had hij daarna weer machtig mooie ingevingen. Daarbij putte hij uit musette, jazz, blues en de ’manouche’-zigeunertraditie. Het resultaat heette ’gipsy swing’ of ’jazz manouche’. Reinhardts ster rees toen hij in de jaren dertig van de vorig eeuw in Parijs samen met violist Stefan Grappelli het Quintette du Hot Club de France startte. Het zou Europa’s belangrijkste bijdrage aan de jazzgeschiedenis betekenen.

Tot vandaag werkt Django’s invloed door. In België, Canada, Engeland en Noorwegen vinden er wekelijks jazz manouche avonden plaats. Om de zoveel jaar staat er weer een nieuwe Django op, zoals in 1989 met het Nederlandse gitaarwonder Stochelo Rosenberg.

Ook nu nog vinden er in de hele wereld, jaarlijks Django Reinhardt festivals plaats.