Vandaag iets heel anders die ik al weken klaar heb staan. ‘Woodstock’. In mijn hele leven ben ik nog nooit naar een Muziekfestival geweest. Nooit moet ik niet zeggen, want ik ben wel een tiental jaren met Hemelvaart naar het ‘Oude stijl jazz festival breda’ geweest, en naar ‘Jazz in Duketown’ in Den Bosch. Ik ben nu eenmaal een liefhebster van verschillende muziekstijlen.

Maar ik bedoel popfestivals, en daar was ik nog nooit…. Maar wat was ik er graag bij geweest in Woodstock. Ik heb de film verschillende keren gezien, heb toen ook het album gekocht. Een prachtige hoes zat er om de drie Lp’s.

• 

• 

Op het beroemde Woodstock-muziekfestival van half augustus 1969 kwamen laat arriverende fans op zaterdag 16 augustus vanuit de verre uithoeken van de bijeenkomst naar binnen. Het verkeer had de lokale wegen allang verstopt. 

Het was de tweede dag van het festival en de laatkomers waren op weg naar de velden en weiden van Max Yasgur’s 600 hectare grote melkveebedrijf waar het podium van de artiesten en het belangrijkste publiek op de heuvel waren gevestigd.

Deze wandelaars konden het podium nog niet zien, maar in de verte hoorden ze een nieuw soort muziek. Het was niet bepaald rock ’n roll; het was iets anders. Maar het was krachtig, ritmisch en wenkend.

Het geluid rolde over de heuvels en over de weilanden; sommigen zeiden dat ze het tijdens het lopen in de aarde konden voelen. Een van de nummers die ze hoorden – samen met 400.000 anderen op Woodstock die dag – was getiteld ‘Soul Sacrifice’. Dat nummer begint met conga’s en bouwt vervolgens op naar grote drums, opkomend orgel, doordringende elektrische gitaar en later wat achtergrondzang. 

Maar die middag werden in Woodstock ‘Soul Sacrifice’ en anderen opgevoerd door een nieuwe westkustgroep waarvan de meeste aanwezigen nog nooit hadden gehoord; een groep genaamd Santana. 

Maar deze “Santana-sound” van hard rijdende Afro-Latin instrumentals was perfect voor een openluchtfestival. En die middag verhoogde het het energieniveau van de Woodstock-menigten en bedekte vervolgens de heuvels, duizenden aan het bewegen, dansen en de kracht van die dag voelen. Noch zij, noch Santana zouden ooit weer hetzelfde zijn.

Nu meer dan 50 jaar later is dit Woodstock legendarisch, en is het terrein waar het festival gehouden werd een Monument en Museum geworden.

Het Woodstock Monument ligt in Bethel, op de plek waar het hoofdpodium stond. Je kijkt uit over het festivalterrein. In het museum (onderdeel van Bethel Woods Center for the Arts) bekijk je filmmateriaal, foto’s en zelfs een kever en hippiebus die er zijn achtergebleven. De belangrijkste tentoonstelling is ‘Woodstock and The Sixties’. Ook is er veel aandacht voor persoonlijke herinneringen van bezoekers. Natuurlijk draait op de achtergrond muziek die tijdens het festival gespeeld werd.

In het AD van 27 januari 2019 stond dit artikel Over het koppel van de Lp cover…

In latere Zwijmelen op Zaterdag ga ik zeker nog meer aandacht besteden aan de optredens op dit ‘Woodstockfestival uit 1969.

Voor meer Zwijmels op zaterdag, of als je ook zin hebt om mee te doen ga je naar ’t Pumpke