Al jaren had ik het in de planning om eens een vlindertuin te bezoeken, maar het bleef maar op die ene agenda staan. Je weet wel… die agenda van “dat doen wij later wel.” Maar nu zag ik prachtige vlinders voorbij komen bij een Facebook vriendin, die een bezoek had gebracht aan een Vlindertuin in het Brabantse Gemert, niet zo heel ver van mij vandaan.

Daar wil ik ook naar toe dacht ik, en zo verhuisde ‘bezoek vlindertuin’ van de ‘dat doen wij later wel’ agenda, naar de actieve agenda en werd het gezet op woensdag 7 oktober 2020. ( Ik begon aan dit voorbereidend Blog-concept september 2020 ) Maar zoals zo vaak is er de spaak in het wiel die voorbij komt, en in dit geval ‘Corona’.

Nu is het er dan toch eindelijk van gekomen en ben ik gisteren met Kitty naar de vlindertuin gegaan. Wij hadden gereserveerd, dus toen onze naam was afgestreept mochten wij door een luchtsluis naar binnen. Meteen waan je je meteen door de vele planten al in een tropisch oerwoud.

Ik had eigenlijk verwacht dat het binnen tropisch warm zou zijn, maar dat viel reuze mee. Het is eigenlijk één grote glazen kas, en als daar de zon op schijnt is het juist warm genoeg.

Omdat er een tijdsblok wordt gehanteerd is het niet al te druk in de vlindertuin. Toch proberen wij ons wel aan de 1,5 meter regel te houden, maar niet iedereen let daar op en zo staan ze je toch… af en toe in de nek te hijgen. Natuurlijk zeggen wij op een nette manier daar dan iets van.

Er fladdert van alles rond en ik wil het allemaal fotograferen of filmen. Ik heb dan ook diverse video filmpjes gemaakt, maar toch toon hier ik onderstaande video van de vlindertuin. Dat ziet er toch wat professioneler uit.

De grootste vlinder die wij hier tegen komen heeft een spanwijdte van 30 centimeter, en is de Attacus atlas, ook wel atlasvlinder genoemd, de grootste vlinder ter wereld. Lang leven doet deze reusachtige vlinder helaas niet. Omdat de Attacus atlas alleen voeding tot zich kan nemen in de rupsfase, leeft hij als vlinder slechts tien dagen.

De Attacus atlas is een nacht actieve vlinder en rust overdag uit. Om belagers op een gepaste afstand te houden, heeft de atlasvlinder een slimme afschrikmethode bedacht. Bekijk de uiteinden van zijn vleugels maar eens, dit lijken net slangenkoppen. Slim hè?

Toen ik hem zag zitten dacht ik echt dat deze vlinder op de boomstam geplakt zat, maar een medewerkster wees mij er op dat hij wel degelijk echt was, en gaf er nadere uitleg over.

Na 45 minuten hadden wij het wel een beetje gezien en gefotografeerd. Welke vlinders ik allemaal gezien heb moet ik nog allemaal even opzoeken, al was er voldoende over te lezen op een daarvoor bestemd hoekje met allerlei borden met tekst en foto’s.

Toen wij de vlindertuin wilde verlaten door de luchtsluis, werden wij door middel van een bord er op geattendeerd, om in de sluis te controleren of er niemand mee gelift was. Daarvoor was er een grote passpiegel aanwezig, want je hebt er echt geen erg in als er een vlinder op je rug schouder of arm zit… en zo met jou een lift krijgt.