Zoals de meesten van Jullie weten heb ik een bijbaantje. En met dat baantje spek ik mijn wandelpotje, want meerdaagse wandelingen kosten geld veel geld! Toen een paar maanden voor mijn pensioen, mij gevraagd werd of ik op dinsdagmorgen leerlingen van een praktijkschool wilde begeleiden, stond ik daar positief tegenover.

En nu drie jaren later doe ik dat nog steeds met heel veel plezier. Mijn nulurencontract geld in feite alleen voor de dinsdagmorgen, want dan moet ik er zijn voor de leerlingen. Maar vaak ben ik er ook op de maandagmorgen, om dingetjes voor te bereiden of om collega’s te helpen waar nodig.

ik ben er dan om half acht, en om half elf ben ik dan al vaak weer thuis om met Kitty koffie te drinken. Heerlijk toch om zo wat bij te verdienen… en je het zelf in de hand hebt. En ze zijn natuurlijk heel blij als Rianne op maandagmorgen komt. Ik hoor regelmatig dat als er een probleem of storing is, “Laat of wacht maar tot Rianne er is, die zal het wel weten.” Nee… dan steken ze geen veer in je reet!!

Gisteren, dinsdag was het weer zo ver… Ik krijg twee nieuwe leerlingen, die bij VDL Mast Solutions dertien weken, een ochtend in de week wat praktijkervaring op komen doen. Zij hebben nog geen richting gekozen, dus is het allesbehalve zeker dat zij ook in de metaal willen gaan werken.

Om 07:15 uur komen Hussein en Nathan, samen met hun mentor kennismaken. Ze zien er allesbehalve wakker uit is mijn eerste indruk. Maar het is ook moeilijk om een uur eerder op te staan, als je normaal pas om half negen op school hoeft te zijn.

Ik geef ze de sleutel van hun locker in het omkleed lokaal, daarna ga ik met hun naar het centrale magazijn voor passende werkkleding. En dan komt de rondleiding door ons bedrijf, wat op zich al een halve marathon is.

Zodoende is mijn eerste dag met deze nieuwkomers dan ook meteen de zwaarste. Ik ben daarna helemaal afgebrand. Zeker als je weet dat de bedrijfsoppervlakte 44000 m2 is en er 33 bedrijfshallen zijn.

Zonder plattegrond is het voor deze twee jongemannen ook haast niet te doen. Het zit logistiek ook niet erg lekker in elkaar, wat voor mij geen probleem is want ik ken het op mijn duimpje. Maar voor nieuwkomers is dat anders, en na 13 weken hier op het bedrijf is het nog steeds niet zeker dat zij dan de weg kennen.

Maar ik heb ze rondgeleid zodat ze een eerste indruk krijgen, van wat er allemaal op ons bedrijf gefabriceerd wordt. Daarna heb ik ze naar de werkplek van deze dinsdag gebracht.

Hussein in Hal 5 en Nathan in Hal 18. Jullie begrijpen het al… na die halve marathon van de rondleiding, was mijn lijden nog niet voorbij. Het begeleiden betekend dat ik ze van arbeid voorzie, en hen uit leg wat er van hun verwacht wordt. Dus pendel ik op en neer tussen deze twee hallen.

Ik ben dan ook heel erg blij als het 12:00 uur is en ik de twee heren kan zeggen dat wij gaan stoppen. Pfff, de kop is er af!!