Schreef ik op 21 april in Engeltje op mijn schouder…

Het herstel duurt iets langer. Niet dat ik er grote hinder van ondervind, maar op de achtergrond sluimert het nog steeds. Vooral in de onderrug blijft het nog steeds gevoelig, maar als het daarbij blijft hoor je mij niet klagen. Want dat ik erg veel geluk heb gehad is inmiddels wel duidelijk.

En dan zijn er mijn nekklachten. Het is moeilijk te omschrijven wat ik nu eigenlijk voel, het is geen pijn maar een soort vermoeidheid die ik ervaar in mijn nek. Ik heb het vermoeden dat ik tijdens mijn val, een sport van de ladder heb aangetikt met mijn kin en ik een flinke dreun heb gekregen.

Als ik in een stoel zit of op de sofa lig, ondersteun ik mijn nek met een nek kussen want dat geeft verlichting.

De laatste weken ervaar ik ook al een raar gevoel in mijn kaak, of is het gewoon een kies die ligt te vervelen. Omdat ik het allemaal niet vertrouw, vandaag maar even bij de tandarts op bezoek geweest. Die heeft mij uitvoerig doorgelicht maar kan niets raars ontdekken. Als ik er meer last van ga ondervinden, laat ik mij natuurlijk wel verder onderzoeken.

Een ding weet ik nu zeker… Ik klim niet meer op de ladder, althans niet zo hoog en zal hem extra verankeren zodat hij nergens heen kan. Maar als het aan mijn lief ligt, klim ik zelfs niet meer op een stoel…

Een goede raad aan allen die ook wat ouder worden… eigenwijs zijn en denken dat ze nog twintig zijn.

Geloof mij… ik kan het weten want ik ben 69 jaar, eigenwijs, en voel mij geestelijk nog een jonge blom. Maar gisteren ging ik heel onschuldig onderuit, lag op mijn rug en merkte dat de op leeftijd zijnde jonge blom niet meer zo gemakkelijk overeind kon komen. Ik ben dus zo stijf als een plank en dat vraagt om actie!!

Hier is dus werk aan de winkel want van wandelen alleen, wordt ik echt niet leniger. Dus ben ik vandaag op zoek gegaan, naar een fitness club waar ik aan ‘Seniorenfit’ kan deelnemen. en zoals je op bovenstaande foto kunt zien, denk ik dat de juiste heb gevonden. Het is nog geen 3 km wandelen, dus als ik er ook nog eens lopend naar toe ga, sla ik twee vliegen in één klap.

En hup… al weer een gat gevuld in mijn agenda.