Voordat Orkaan Corrie op maandag over Nederland raast, ga ik op zondag nog even genieten van een wandeling bij ons in de buurt. Ik wilde weer een keer terug naar Maupertuus. Dus gauw op Komoot een route gemaakt, die ik nog niet gewandeld had.

Het Rondje Herperduin wat ik vanuit mijn jeugd niet anders ken als Maupertuus. Met de kleuterschool ging ik daar al naar toe… die dag staat nog op mijn netvlies, want er zat een bromvlieg in mijn flesje chocolade melk. Bah ik wordt nog misselijk als ik daar aan terugdenk. Ik heb het meen ik al eens eerder geschreven…

Ik start bij het kerkje van het Gehucht Koolwijk, loop langs Boer Bens waar het in lente en zomer goed toeven is op het terras. Hier kan je bij wijze van spreken voor een appel en een ei, nog een Koffie met appelpunt krijgen. Bijna gratis dus. Vaak maak ik op mijn wandelingen hier in de buurt, ook een tussenstop voor een beker verse melk rechtstreeks van de koe.

Nu is er niemand, maar dat geeft niet want ik moet nog aan mijn rondje beginnen. Van het kerkje naar het bos is maar 400 meter. Hier staat ook het bekende gele bord “Te druk? Kom later terug en houd afstand”. Het is nu nog redelijk rustig te noemen om half tien in de ochtend, maar ik vrees het ergste voor als wij een uurtje verder zijn.

Want het zonnetje schijnt volop en het is enkele graden boven nul. Heerlijk weer om er op uit te trekken. Ik sla rechtsaf en volg het pad langs de bosrand naar het westen. Het pad ligt tegen een heuvelrand die ik een kilometer lang volg. Ik kom langs de oude Brandtoren die ik mij vooral herinner vanuit mijn jeugd.

Als ik dan op mijn fiets vanuit Berghem richting Herpen reed, en naar rechts keek, dan zag ik tegen de bosrand deze toren liggen. Lange tijd is hij mij niet meer opgevallen maar nu loopt mijn pad er langs.

Natuurlijk kom ik weer bij een wei uit waar paarden staan. ik maak even een praatje met ze en verontschuldig mij dat ik weer geen paarden snoepjes bij mij heb. Mijn enige excuus is… dat ik wel in de winkel gekeken heb maar ze nog niet gevonden heb.

Ik loop maar gauw verder en wandel naar het Ganzenven, waar een heerlijk bankje op mij wacht. Natuurlijk gaat er net iemand zitten, die het niet verstandig vind om naast hem plaats te nemen, hij is namelijk herstellende van Corona en vandaag voor het eerst buiten verteld hij mij.

Maar terwijl wij op afstand met elkaar praten maak ik wat mooie foto’s, want wat is het hier mooi nu het grijze weer voor even afgelost wordt door een stralende zon. Gelukkig blijft de man niet al te lang zitten, zodat ik hem kan aflossen om plaats te nemen op een bankje aan het water.

Mijn koffie en banaantje laat zich goed smaken, en ga wat aan een Blog zitten werken want de radertjes boven in het koppie werken altijd door. En dan kun je het maar beter meteen even opschrijven. En ondertussen kijk ik wat rond en zie dat het al aardig druk is geworden met alles wat kan lopen en fietsen.

Ik loop om het Ganzenven heen en loop bijna in een rechte lijn zuidwaarts, en kom ook hier weer bij een bosrand uit. Nu sla ik linksaf op weg naar de Klompvennen en de Zandverstuiving waar vroeger ook de blokhut van Maupertuus heeft gestaan. Ik herinner het mij vaag… ik weet dat ie er gestaan heeft maar ben er zelf nooit in geweest zover ik het mij kan herinneren.

De Klompvennen bestaan eigenlijk uit een groot ven en twee kleinere vennetjes. Ik weet nog dat ik hier een keer in de zomer was, en er bijna geen water in stond. Nu zijn het prachtige meren waar de zon machtig mooi in schijnt. Het bankje hier staat precies op de goede plek

Ik loop tussen twee vennen door en kom bij een klaphek. Op Komoot kan ik zo gauw niet zien welk pad ik nu moet nemen. Twee paden haast naast elkaar… eentje buiten het hek, het andere aan de andere kant en daar kies ik voor. Wanda (Komoot app) protesteert ook niet en laat mij rustig verder wandelen.

Het enige verschil aan dit pad… buiten de afrastering is het een enigszins hard pad, maar binnen de afrastering ploeter ik meer dan tweehonderd meter door het losse zand. Ik ben dan ook blij als ik in de verte weer een klaphekje zie, en terug kan naar het harde pad

Na de vennen gaat het een heuvelrug op. Het bovenste pad is voor de mountainbikers, daar moet ik niet zijn, maar iets lager loopt parallel het pad wat ik moet hebben. Het loopt aan de rand van het stuifzand en zie in de verte de nieuwe uitkijktoren, die werkelijk boven alles uit tornt. Ik maak een foto en zoom een heel eind in, en zie dat het heel erg druk is daarboven. Een jaar geleden ben ik al eens boven geweest, en toen zag het er met het zelfde vergelijkbare weer, zo uit.

Maar goed dat ik mijn eten en drinken zelf bij me heb, want het is beredruk bij de restaurants ‘Pan en Zo en Kriekeput’. Ik had ook niet anders verwacht, daar moet je nu niet zijn… Op het parkeerterrein is werkelijk niet een vrij plekje te vinden, en dat is ook niet zo gek want vanaf hier vertrekt de Kynologenclub van de Afghaanse windhond, om te wandelen in de bossen van Herperduin.

Achter de Kriekeput loop ik verkeerd, maar kom daardoor wel in een mooi stukje natuur. En daardoor bij een smal pad van 200 meter loopgraaf uit 1939, en onderdeel van de ‘Peel Raam stelling’ verdedigingslinie.

Ik maak er op Komoot maar meteen een Highlight van, want die is er nog niet. En dan hebben andere Komoot gebruikers er weer iets aan. Ik maak een rondje rond de Kriekeput en dan gaat het langs het recreatiepark ‘De Bosrand’ weer terug naar Koolwijk. Als ik bijna terug ben kom ik weer uit bij het Bord van Boer Bens.

Links aan een boom hangt een bordje “Koffie met Appelpunt € 3,75,” niet echt voor een appel en een ei. Maar ga maar eens voor dit bedrag naar een restaurant… Het was een heerlijke wandeling en heb genoten mijn het rondje Maupertuus. Zo één keer per jaar hier wandelen is niet zo verkeerd, dan kan het ook niet tegen gaan staan.