Nog maar net het Krijtlandpad achter de rug of ik zit al weer aan een volgend avontuur te denken. Dit jaar wordt dat nog twee weken wandelen in Galicië. Daar later meer over…

Maar ik zit al aan 2023 te denken waarin ik weer een Camino wil wandelen. En het wordt weer Camino de Francés, want ook daar ben ik nog lang niet uitgekeken.

Op het moment is Angelique (mijn wandelmaatje van de eerste 100 km op de Camino Francés van 2019) ook aan het wandelen op deze zelfde Francés. Elke dag dag zie ik haar prachtige foto’s, en weet ik zeker dat ik terug ga.

In 2019 vertrok ik op 27 augustus vanuit Saint Jean Pied de Port en kwam 45 dagen later aan in Santiago de Compostela op 11 oktober. Na een snikhete zomer liep ik daar op de verschroeide aarde en stoffige wegen. De zonnebloemen lieten hun hoofd hangen, de herfst was in aantocht.

Bijgaande… De foto van deze periode.

Angelique is op 19 april vertrokken en loopt nu in de lente waarin alles groen is, en de velden geel kleuren van het Koolzaad. Een heel ander beeld als in de periode waar ik toen in liep, maar waar ik toen niet minder van genoten heb.

Voor mij een reden om bij leven en welzijn, terug te keren in een eenzelfde periode. Ik denk dan aan de periode van eind april tot begin juni, want ik wil dit nu ook met eigen ogen kunnen aanschouwen. Zo mooi dat frisse groen en het koolzaad geel!!

Ik raak weer in de ban van de Camino… Ik wordt onrustig en lees mijn dagboek nog eens door, zoals hier op Dag 18… Uit Riannes Camino Francés 2019… en maak al wat nieuwe plannen. Want nu zal ik met enige voorkennis deze Camino de Francés gaan wandelen, en weet ik wat te verwachten. Het zal het voor mij zeker gemakkelijker maken.

Of ik hem helemaal ga lopen of een gedeelte er van, daar ben ik nog niet over uit. In 2019 heb ik van sommige etappes niet kunnen genieten, omdat ik onderweg ziek ben geworden en moest zien te overleven.

Ik heb nog even de tijd voor het zo ver is… maar denk nu al iedere dag aan de Camino die ik 2023 wil gaan lopen. Plannen maken blijft leuk!!