Dag 10 Camino Francés… Logroño – Ventosa 19,5 km. ( Vrijdag 06-09-2019 )

Gisteren was ik om 20:30 uur al weer terug in de Albergue, en heb nog wat liggen luieren tot dat het licht uit ging. Normaal is dat 22:00 uur, maar hier was het een kwartier eerder. De aardige hospita kwam iedereen een welterusten en Buen Camino wensen, dat was heel lief.

Daarna maar geprobeerd om te gaan slapen, en met tussen pauzes is dat ook wel gelukt. Bij de meesten herbergen moet je voor 22:00 uur binnen zijn, maar hier in de grote stad dus niet. En die later komen… moeten in het stikke donker hun weg zien te vinden. Anderen worden daar weer wakker van, met als gevolg dat mijn Israëlische buurman het beu werd en om 00:30 uur zijn boeltje pakte en weg ging. Waar naar toe? Ik denk naar de receptie waar een tweezits bankstel stond.

Van snurkers geen last, maar er was ergens een bed wat constant piepte… En om Vijf uur waren de eerste al weer aan het vertrekken. Dus jullie begrijpen het al, ik heb maar weinig geslapen. Je zou toch denken dat je na alle vermoeienissen onderweg, als een blok in slaap zou vallen. Maar het ongemak aan mijn voeten, de snurkers, de nachtelijke plassers, de vroeg op pelgrims… zorgen er voor dat ik nog niet echt heb kunnen door slapen.

Er was geen ontbijt, maar de hospita had twee mandjes met cakejes klaar gezet. Precies om 07:00 uur ga ik op pad en probeer de route weer op te pakken.

Hoogteprofiel vandaag:

Ik loop dwars door de stad, en verlaat Logroño via diverse mooie parken en een groot meer. Het gaat lekker dus stap ik lekker door. In het begin dacht ik, dat ik alleen op pad was. De vroege vogels zijn natuurlijk voor mij… en op de anderen heb ik wat voorsprong.

Al vanaf Orisson kom ik elke dag een Duitse vrouw tegen. Ze loopt met een brace om haar knie, maar het gaat niet lekker zegt ze als ik er naar vraag. Toch zet zij door en kijkt wel waar het schip strand… Ik denk dat Santiago de Compostella een brug te ver voor haar is want ze moet nog 600 km. Toch knap dat ik ze nog elke dag tegen kom.

Ik wordt ingehaald door een jonge knappe man… en het gaat altijd “Buen Camino… Where You come from?” Hij kwam uit de Oekraine en heette Yaroslav, en had tot nu toe nog geen landgenoten ontmoet. Misschien ben ik wel de enige zei hij, maar ik hoop dat ik ongelijk heb. Hij liep wat sneller dan ik, dus op een gegeven moment was ik weer alleen. Maar tot Navarrete bleef hij in het zicht, en daar haalde ik hem weer in. Zo gaat het steeds vaker…

Gisteren en vannacht had ik behoorlijk last van Steun, mijn rechter enkel. Maar ik kwam vannacht met een geniaal idee. Als ik nu eens mijn Cobber (koelsjaal) om mijn enkel doe als compress. En dat heeft dus geholpen… niet dat ik er beter door sliep, maar hij was beduidend minder dik.

Ik twijfel om in Navarrete te overnachten… het gaat lekker en om 10:00 uur in de ochtend al hier te blijven, vind ik maar niks. Dus ga ik nog 6 km verder… In Navarrete zijn diverse terrasjes en ontmoet ik een Koreaanse, die al enkele dagen in mijn nabijheid vertoefd. Zij spreekt geen Engels maar zegt met een brede glimlach “Buen Camino.” Ik loop verder en zie zowaar de Duitse Katrina weer, waar ik woensdag lange tijd mee heb opgelopen. Ook nu lopen wij een tijd samen, ben ze weer even kwijt en later zie ik Katrina weer. Het maakt het alleen wandelen leuk.

Bij de kerk ga ik even op een terras zitten, pak een café Americano en een bocadillo. Maar ik blijf niet lang, er waait hier een koude wind die ik niet prettig vind. Ik verlaat de stad en loop verder langs velden vol met wijnranken. Ik lust graag een wijntje, dat weten ze waarschijnlijk hier, want deze fles hebben ze achter slot en grendel gezet.

Op een enkel hellinkje na valt het klimmen wel mee, al blijven de bergen altijd in het zicht. Wel alsmaar paden van grind… eindeloos, met af en toe een kerkje of kerkhof. En dan ineens staat er iemand op uit de berm, en weer is het Katrina uit Saarbrücken.

Katrina wil net als ik naar Ventosa, dus gaan wij samen… maar even verderop komen wij er achter dat Ventosa niet op de route ligt. De pijlen staan voor rechtdoor, en voor Ventosa moet je naar links 1 km… Even op de app van Maps.me gekeken, en Ja hoor voor Ventosa moet je linksaf. Ik ga dus linksaf, en Katrina blijft op de route en loopt nog 10 km verder naar Najera. Nee hoor… 10 km vind ik nu te ver in deze hitte en dan zou ik er weer 28 km op hebben zitten.

12:30 uur kom ik daar aan en ga op zoek naar een Albergue. De ene gaat pas om 13:00 uur open en is telefonisch niet bereikbaar. De andere is completo, dus wordt het Hotel Las Aqaedas. Ach weer een eigen kamer zonder gesnurk van een ander, is ook wel fijn.

De kamer is nog niet klaar, maar de hospita vraagt of ik een half uurtje op het terras wil wachten, en dan roept zij mij wel binnen als ze klaar is. Het is mij allemaal prima… schoenen uit en even wat drinken, en alvast een begin maken in mijn reisverslag.

Al 188 km gelopen en nog 587 km te gaan.