Omdat wij door omstandigheden niet bij de Airbnb kunnen ontbijten, doen wij dat om 09:00 uur bij ‘Beyond’ in Nuenen. Wel zijn wij om 08:15 uur al beneden en drinken nog een kopje koffie met Han onze gastheer. Daarna gaan wij op pad naar het lunchcafé in het centrum van het dorp.

Wij kiezen voor een ontbijt plankje voor twee personen. Daarbij een kop koffie voor Tilly, en ik bestel een heerlijke gemberthee. Even rustig ontbijten, om dan op weg te gaan voor onze alternatieve laatste dag, van onze 4Daagse wandeling over “Ons Kloosterpad.”

Omdat wij gisteren in Gerwen zijn gestopt, zouden we vandaag daar naar terug moeten, om de route weer op te pakken. Vandaar gaat het dan naar ‘Nederwetten’ en volgen dan het riviertje de ‘Dommel’ naar Eindhoven. Tilly denkt dat het langs de Dommel wel eens nat kan zijn, en ik bedenk een alternatief.

Het heet tenslotte niet voor niets “Ons Kloosterpad” en wij doen het hele pad dan ook op onze manier. Het gaat immers om het wandelen en het genieten van de geneugten des levens. Samen zijn wij het eens om dit pad op deze manier te beleven.

Als je in Nuenen bent moet je natuurlijk wel iets van Vincent van Gogh zien, dus lopen wij door het Vincent van Gogh parkje waar een beeld van de Meester zelf staat. Even wat foto’s maken hier en daar, en vervolgens pikken wij onze route via het pad van ‘Camino Brabant’ weer op.

Onze gastheer Han vertelde vanmorgen, dat de route van vandaag door de omgeving gaat waar Vincent van Gogh opgroeide. Deze omgeving heet dan ook Van Gogh National Park.

Maar wij hebben weinig oog voor de omgeving, want het gaat recht toe recht aan over een doorgaande weg. De weg heeft een Bolling in het midden, en links van de weg lopen wij helemaal scheef, en ‘Kreun‘ (wie is Kreun? Lees dan de Belevenissen van Kreun en Steun } vind dat helemaal niet zo geweldig.

Drie dagen lang hebben wij enorm geboft met het weer, maar nu kijkt het grijs en het is koud. Dat zonnetje waar ik zo naar verlang, is in geen velden of wegen te bekennen. Dus gaat de blik op oneindig en sjokken wij voort over deze weg, en hebben weinig oog voor de omgeving.

Een stuk zuidelijker op ons pad, steken wij voor de eerste keer de Dommel over. Een brug met historische waarde waar een Luisterzuil bij staat. Dus ik begin te draaien aan het wiel, en het verhaal is best interessant om te horen. Maar ik heb te kort gedraaid, dus weer opnieuw gestart en hoor het verhaal opnieuw aan. Heel interessant zelfs, en zou het wel willen opnemen om dan hier te plaatsen, maar dan moet ik weer opnieuw beginnen. Ik heb het er maar bij gelaten anders stond ik waarschijnlijk nu nog steeds te draaien…

Het gaat in ieder geval over de Koelbloedige tuinman. Volgens het verhaal zou Willem Hikspoors, de tuinman van het landgoed ‘Soeterbeek’, de bezetter ervan overtuigd hebben dat de brug maar 8 ton kon dragen (wat ook op de brug aangegeven stond). Dit zou het oprukken van de 107e panzerbrigade richting (het reeds bevrijdde) Eindhoven hebben voorkomen.

Wij gaan verder, steken de ‘Sterrenlaan’ over en volgen dan nog even een saaie weg langs landgoed ‘Soeterbeek’. En dan zijn wij eindelijk bij de Dommel die wij gaan volgen richting het Centraal station van Eindhoven.

Tilly heeft helemaal gelijk gekregen met haar gedachten dat het rondom het riviertje wel eens drassig kon zijn. Het is maar goed dat ik mijn stokken bij heb om natte passages te slechten. Het is wel een welkome afwisseling na 5.0 km asfalt. Langs de Dommel staan boompjes, en elk boompje heeft een nummerbord met daarop een herinnering aan iets of iemand. Zo blijf je voor altijd herinnerd…

Het pad loopt langs de Dommel door een natuurgebied, gaat dan over naar een pad langs de Fontys Hogeschool. Hier moeten wij afdalen naar een tunnel die onder de ‘Onze Lieve Vrouwestraat’ door loopt. Aan de andere kant pakken wij het pad langs de Dommel weer op, en nu lopen wij langs de TU Campus naar het station.

Nog een keer oversteken bij de welbekende gele kegels, en dan zijn wij bijna bij het NS Station. Even inchecken want onze trein naar s’Hertogenbosch staat al op ons te wachten. En zo komt er een eind aan onze 4Daagse wandeling op Ons Kloosterpad.

Vier dagen heerlijk onderweg geweest waarin Tilly en ik weer een stukje van Brabant hebben leren kennen. Natuurlijk boften wij met het prachtige weer, dat scheelt een heel stuk in je beleving. Alle drie onze overnachtingen zo verschillend, maar allemaal geweldige onderkomens en gastheren die allemaal een dikke pluim verdienen.

Tilly verdient een ook een dikke pluim die ondanks haar fysieke klachten, het toch maar weer mooi voor elkaar heeft gekregen om met mij onderweg te zijn.

En ik denk terug aan mijn bijzondere ontmoeting met een goede vriendin in Nuenen. Wat is de reden van deze ontmoeting… wat zit hier achter? Inmiddels heb ik al zoveel toevalligheden beleefd, dat ik er van overtuigd ben dat een toevallige ontmoeting niet bestaat. Alles heeft een reden Geen enkele ontmoeting is toeval… Het blijft stof tot nadenken en houd mij bezig.

Ik heb geen idee wanneer wij weer terugreizen naar Eindhoven, om Ons Kloosterpad te vervolgen. Maar een ding is zeker… Ik houd Jullie daarvan op de hoogte…