Vandaag reis ik met de trein naar Breda waar ik Harriet ga ontmoeten, die ik via een zoekertje op de site van het Sint Jacob Genootschap heb leren kennen. Zij gaat samen en toch apart, met mij de Camino de Madrid wandelen, en vandaag heb ik een eerste kennismaking met haar. Ik verheug mij er op.

Zij reist vanuit Den Haag en ik uit Oss, en beiden moeten wij ongeveer een uur treinen, om precies om 10:07 uur aan te komen op het station van Breda. Mijn trein is iets verlaat, moeten onderweg een keer stoppen want er zijn problemen met het achterste treinstel. En daarom blijft dit treinstel in S’Hertogenbosch achter, en moet ik overstappen naar het eerste treinstel, wat nu wel heel erg vol komt te zitten. Het schiet op deze manier niet echt op.

Toch komt hij met maar 3 minuten vertraging aan in Breda, waarschijnlijk dacht de machinist “Gas erop.” Wij hebben afgesproken bij de uitgang van het station, en Harriet heeft een rode jas aan appte zij mij. Kan niet missen en dat doet het dan ook niet, want ik kijk rond en zie haar al staan. Even kennismaken… en Komoot aan zetten voor de route die ik zelf gemaakt heb. Daarna gaan wij op pad voor onze wandeling. Gezellig kletsend vinden wij door het centrum van Breda onze weg.

Wij komen al snel bij het Park Valkenberg wat een leuke manier is om van het Centraal Station naar het centrum te wandelen. Vroeger was het huidige park de tuin van het Kasteel van Breda. Het is een rustplaats midden in de stad waar men heerlijk kan wandelen en fietsen. Wij wandelen langs het beeld van het Nassau-Baronie monument en verlaten het park via het ‘Kasteelplein’, en wandelen de binnenstad in.

Het zonnetje schijnt heerlijk en daar moet je van profiteren, dus zoeken wij telkens de zonkant op van de straat. Harriet en ik willen eigenlijk eerst nog een koffie drinken vooraf aan de wandeling, maar zo vroeg vinden wij nog geen koffiebar of restaurant die open is.

Na het park lopen wij door de straten van het centrum langs de Grote kerk, het middelpunt en hart van de stad. Al snel komen wij in de Ginnekenstraat, die ons Breda uit moet voeren op weg naar het riviertje de ‘Mark’ die wij gaan volgen tot aan het ‘Mastbos’. In de Nieuwe Ginnekenstraat vinden wij een broodjeszaak, en vinden een plaatsje op het bankje voor het in de zon liggend terrasje. Ik haal binnen 2x een Latte Machiato, die even later buiten op het terras bezorgd wordt.

Harriet haalt wat uit haar tas en verrast mij met een cadeautje. Wauw dat had ik niet zien aankomen en ben blij verrast. Natuurlijk heb ik zelf weer eens niets bij, daar moet ik een volgende keer toch eens aan denken. Harriet verteld dat zij het Blog Belevenissen van Kreun en Steun… heeft gelezen en zo over mijn problemen met de voetencréme te weet is gekomen.

Ik vertel haar meteen, dat ze niet alles moet geloven wat die twee rakkers allemaal over mij schrijven… En zo krijg ik van haar een tube voetencreme, een bodylotion en nog wat testers uit haar schoonheidssalon in Den Haag. Ik ben er erg blij mee en ga vanavond meteen de voetencréme uitproberen.

Wij zouden wel willen blijven zitten maar moeten verder. Vanuit de Nieuwe Ginnikenstraat gaat het over naar de Wilhelminastraat, en even later weer over de Ginnekenweg die wij nog 1,5 km moeten volgen voordat wij in de wijk Ginneken zijn, in het zuiden van Breda. In het plaatselijk spraakgebruik wordt Ginneken ’t Ginneke genoemd. Het ligt dichtbij het Mastbos en het Markdal. Tot 1942 was Ginneken een afzonderlijk dorp.

De Ginnekenmarkt is een groot gezellig terras waar het gezellig toeven is, en waar de terrassen al in gereedheid worden gebracht, voor de van de zon genietende dagjesmensen. Een plek om terug te keren dat is meteen duidelijk, maar wij gaan verder. Vanaf hier is het nog een klein stukje wandelen en dan slaan wij rechtsaf en gaan wij de LAW11 ‘Het Grenslandpad’ volgen.

In de stad moest ik teveel luisteren naar mijn navigatie, maar nu wij in het Markdal komen, kunnen wij op ons gemak het pad langs het riviertje de Mark volgen, en is er wat meer ruimte voor een gesprek. Want wij willen natuurlijk wel het een en ander weten van elkaar, en hebben wij het over onze plannen voor de Camino Madrid.

Via een oprijlaan van een prachtige villa, en een heel modderig pad komen wij bij een brug over de Mark. Hier moeten wij overheen en volgen dan het pad linksaf. Hier wandelen wij achter het Kasteel Bouvigne langs, jammer genoeg is het door een bomenrij voor ons, aan het oog onttrokken. Een kleine 4 kilometer volgen wij het pad en moeten drassige plekken overwinnen, om ons pad te kunnen vervolgen. Harriet die vandaag net nieuwe schoenen aan heeft, kan ze nu meteen goed testen.

Er lopen twee dames voor ons die naar het schijnt een droge passage hebben gevonden, dus lopen wij hun achterna. Maar ook dat is maar van korte duur. Dus zoeken wij een mogelijkheid om naar de andere kant te komen, maar zullen toch moeten doorlopen tot er een brug zich aandient.

Bij de brug vinden wij ook een bankje wat in de schaduw ligt. Aan de andere kant ook een bankje liggend in de volle zon… Balen want deze is bezet door twee fietsers, niks aan te doen. Dan maar het bankje in de schaduw… Na een korte pauze gaan wij weer verder, maar doen eerst onze jassen uit, je loopt je met dit zonnetje al gauw in het zweet. Dus die doen wij in onze rugtas…

Als wij het riviertje de Mark achter ons laten komen wij uit, bij het indrukwekkende complex, en rijksmonument De Klokkenberg, wat een uniek onderdeel van de Nederlandse – en meer specifiek de Brabantse- geschiedenis is.

Historie De Klokkenberg

Omdat wij wat in tijdnood komen, besluiten Harriet en ik om de route wat in te korten. Daarom slaan wij achter de Klokkenberg niet links maar rechtsaf, om ons via het Mastbos ons weer op de terugweg te begeven. Het bos schijnt al 500 jaar te bestaan en wij komen dan ook eeuwenoude beuken tegen. Wandelend over de Mastenlaan komen wij bij het Turfven wat zowel links als rechts van het pad ligt.

Het is zo machtig mooi wandelen onder de rook van Breda, dat ik hier zeker nog een keer terug kom voor een wandeling. Na het Turfven lopen wij rechttoe rechtaan het Mastbos door, maken nog een laatste pauze bij Restaurant Boschwachter. Het terras ligt wat in de schaduw, dat zal te koud zijn. Binnen daarentegen zweten wij de tent uit, gelukkig vinden wij een plaatsje in de serre waar wij het behaaglijk vinden,

 Bij het imposante Hotel Mastbosch verlaten wij het Mastbos. Vanaf hier moeten wij het riviertje de ‘Aa of Weerijs’ gaan volgen, die weer uitmond in de Mark in het hart van Breda. Maar omdat wij een stuk van de route hebben afgesneden,  moet ik een alternatief zoeken om de kortste weg naar het riviertje te vinden. Niet gemakkelijk en ook niet het mooiste gedeelte van deze wandeling, maar wij worden ruimschoots beloond als wij het pad gaan volgen langs het riviertje tot in centrum van de stad.

En dan zijn wij haast bij het slot van onze wandeling aangekomen, want ik heb mijn route gepland langs het Spanjaardsgat. Het Spanjaardsgat is een waterpoort die ligt tussen de Granaattoren en de Duiventoren van het Kasteel van Breda. Alles wat wij vandaag op ons pad zijn tegen gekomen, nodigt uit om nog eens een bezoek te brengen aan deze prachtige stad.

Naar het station is het nog een kilometertje wandelen, en als wij een beetje doorlopen halen wij beiden onze trein naar huis. En zo komt er een eind aan een prachtige kennismaking wandeling. Deze was bedoeld om te kijken of er een klik… een Chemie tussen ons was. En die is er tussen Harriet en mij, en dat maakt het samen en toch apart wandelen, een stuk aangenamer op onze aanstaande Camino Madrid.

Ps. Harriet wil ik graag bedanken voor het aangename gezelschap, en voor het voeten creme cadeautje. Mijn voetjes zijn er blij mee heb ik al ondervonden.