Op 8 december werd mijn oudste zus Willy 91 jaar, 20 jaar ouder dan ik. Elk jaar rijden wij naar haar huisje in Mill om haar verjaardag te vieren. Zij woont nog steeds zelfstandig en op haar reuma na mankeert ze helemaal niets. Nu is die reuma een niet te onderschatten iets want het belemmert haar behoorlijk in doen en laten.

Maar zij maakt iedere ochtend nog een wandeling. Dat deed zij altijd al maar sinds een val twee jaar geleden waarbij zij haar pols brak, loopt zij voortaan met een rollator. En zo is zij toch weer minder mobiel geworden, maar red zij zich nog steeds best aardig zonder enige mantelzorg. Knap hoor!!

Een verjaardags cadeau wilde ze niet, onze aanwezigheid was al genoeg zei ze. Maar je wilt ook niet met lege handen aan komen dus had ik al wat gegoogeld en kwam onderstaand lijstje tegen.

Wat geef je een vrouw van 91?

• Boek ‘In mijn tijd’ – praten over vroeger. …
• Handige agenda voor ouderen. …
• Grootletter kalender voor Oma. …
• Een puzzel met extra grote stukken. …
• Bekijk de vogeltjes van dichtbij. …
• Samen puzzelen & praten bij dementie. …
• Antislip schoenen voor in de sneeuw. …
• Voetenwarmer voor Oma.

Allemaal leuke dingen maar zoiets past helemaal niet bij mijn zus…

Dus namen wij een bloementje mee want dat is altijd welkom. Maar ik had iets anders bedacht wat zij zeker wel zou waarderen. Een ritje door Oss en omgeving…

Ik was namelijk een jaar of twee toen zij in het Huwelijksbootje stapte, en naar een bovenwoning aan de Maaskade in Grave verhuisde. Na een gezinsuitbreiding met geboorte van haar dochter Jacqueline, bleek de bovenwoning te klein en verhuisden zij naar Mill, meer dan 60 jaar geleden.

Sindsdien is zij nog maar mondjesmaat in Oss gekomen, en sinds het overlijden van haar man tig jaren geleden al helemaal niet meer. Dus hadden wij afgesproken dat wij haar in het nieuwe jaar 2024 zouden ophalen en met haar gingen rijden. En natuurlijk hoort ergens onderweg lunchen daar ook bij..

Afgelopen Woensdag haalden Kitty en ik haar op. Kitty ging achterin zitten zodat Willy alles goed in zich kon opnemen. Ik nam de kortste route richting Velp (NB) om daar langs de twee kloosters te rijden die Velp rijk is, en niet te vergeten het Sint Vincentius kerkje.

Het was ronduit slecht weer en hebben wij alleen maar rond gereden, en zijn er geen foto’s gemaakt. Maar gelukkig heb ik zelf een archief en anders komen ze van Google.

Vandaar volgde ik de Maas en volgde ik de noordgrens van de Gemeente Oss. ( Deze noordgrens is bijna 50 kilometer lang). Wij keken naar het hoogwater maar dat viel hier bij Keent reuze me, daar hebben ze wel wat metertjes over. De Maasdijk liet ik voor even achter mij toen wij een bezoek brachten aan de stadjes Ravenstein en Megen.

De vele regen deerde ons niet, want juist omdat het regende was er maar weinig verkeer op de dijk,. Daarom kon ik mijn zus met een slakkengangetje rondrijden, en haar vanalles over de omgeving vertellen.

Na Megen reed ik richting Oss maar was het ook tijd om eerst te gaan lunchen. Ik had vooraf gereserveerd bij Restaurant Pan en Zo in Herpen. Dus over de dorpenweg terug naar Ravenstein en dan via Huisseling naar Herpen. Toen wij door Huisseling reden vertelde Willy dat haar eerste vriendje hier vandaan kwam, “kijk dat is leuk, dat had ik anders nooit geweten”.

Pan & Zo is een pannenkoekenrestaurant en is gelegen in het mooie bosrijke gebied Herperduin. Ook al weer een gebied waar ik regelmatig wandel. Naar Pan & Zo wandel ik dan van huis uit, dat is 7 km neem dan koffie met iets er bij, en wandel dan weer terug. 

Maar goed dat ik gereserveerd had want ik kon nog net één parkeerplaatsje vinden. Herperduin is een populaire plek om te wandelen of vakantie te vieren, dus is het niet zo vreemd dat het druk is nu er veel mensen twee weekjes vakantie hebben.

Een uur lang rondrijden, op het verkeer letten en ook nog eens uitgebreid over de omgeving vertellen maakt hongerig. Om op krachten te komen bestelde ik een Erwtensoep met roggebrood met spek, en een Angusburger. De andere dames een Pan&zo Lunch en lieten het ons heerlijk smaken.

Na de Lunch reed ik weer naar Oss en had van tevoren bedacht, om via de Stadgrenzen te rijden om te laten zien hoe groot de stad is geworden. Veel wat vroeger polder was is nu helemaal volgebouwd met wijken waar zij geen weet van heeft.

Toen ik bijna rond was, reed ik langs gebieden met namen uit onze Jeugd zoals Gielekes Woud ( Geffense plas), Kiske ( aan de Hescheweg lag vroeger een wielerbaan), Houten huizen aan Docfalaan. De herinneringen komen bij Willy naar boven en zij verteld honderduit.

Daarna gaat het door straten waar vroeger Ome Henk en Ome Wim woonde, die huizen staan er nog… Er is nog veel meer wat ik wil laten zien maar kom tijd te kort, dus spreken wij af om het op een later tijdstip voort te zetten. Ik wil voor donker thuis zijn dus breng ik haar terug naar Mill.

Een mooier Verjaardagscadeau hadden Jullie niet kunnen geven verteld ze. En ik denk dat ik niet kan slapen, zoveel indrukken heb ik opgedaan en wat heb ik genoten. En daar doe ik het voor!!