In week 1 lopen wij in zes dagen van Oldenzaal naar Deventer…

Dag 1: 9 augustus Oldenzaal – Borne 20,7 km

Altijd maar dat onderbuikgevoel voordat je eindelijk aan je reis begint. Vandaag is het niet anders, maar dat gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon zo gauw ik deur achter mij dicht trek. Kitty zwaait mij uit als ik met Tilly vertrek naar het station. Wij reizen naar Oldenzaal met een overstap van 4 minuten in Zutphen, maar onze trein vertrekt met 5 minuten vertraging. Toch arriveren wij precies op tijd aan de start in Oldenzaal. Reizen is vermoeiend en daarom eerst op een terrasje aan de koffie en appelpunt voor unne goeie bojum. 

Natuurlijk worden wij nog even via de mooiste plekjes door de stad heen geloodst. En dan gaat het verder door het buitengebied, en gaat het via het ‘Twentepad’ en mooie bospaden langs de grote plas van ‘Recreatiepark Het Hulsbeek’. Het is heerlijk wandelen hier en van het beloofde slechte weer is nergens iets van te bespeuren. 

Je zou bij zo’n groot Recreatie terrein toch enige bedrijvigheid verwachten, maar niet van dit alles. Een paar sportvissers is het enige wat wij hier bespeuren. Wij komen rond lunchtijd hier een bankje tegen. Dat komt mooi uit, want dan kunnen we meteen ons vest uit doen, en van de lange broek een korte maken. Het wordt al aardig warm, wel staat er een straffe wind. 

Ik ben eigenlijk op pad gegaan met een pijnlijke knie. In de trein had ik een knieband om en heb er nog een stuk mee gelopen, maar het voelde niet fijn. Daarom knieband af, en een ibuprofen genomen… Dat voelde een stuk beter… oftewel ik voelde helemaal niets, dus beter. Een vijftal kilometers verder vanaf de recreatie plas richting Deurningen, werd er een http://www.Rustpunt aangegeven… 400 meter koffie thee en cup a soup. Het bleek een geweldig rustpunt, zelfbediening en wij konden er heerlijk zitten. 

Zodoende hoefden wij in Deurningen niet voor de inwendige mens te zorgen, en liepen gauw verder, want in de verte kondigden de eerste donkere wolken zich aan. Even later zag onze wandeling er dan ook zo uit… regenkleding aan uit aan uit. Met regenkleding aan was het veel te heet, vandaar aan uit aan uit. 

Op een gegeven moment stond het gras zo hoog en werden daar natter van, dan van de regen, dat wij besloten dit pad te verlaten, en via dun harde weg verder te wandelen. Wij sneden de route zo niet af, maar het wandelde een stuk fijner. De eerste 10 km waren mooi, het tweede gedeelte tot aan Borne een stuk minder. Maar in Borne zagen wij op een gegeven moment de afslag naar een Mariakapel, wat een bezoek meer dan waard was. Tilly heeft een kaarsje aangestoken voor een veilige reis voor ons tweetjes. 

In Borne nog wat boodschappen gedaan en zodoende waren wij iets na 17:00 uur bij ons ‘Vrienden op de Fiets’ adres. Een goed adres. Twee heerlijke bedden en een eigen badkamer en dat voor een vriendenprijsje van €25,00. UT is vur niks!! 

Na wat gerust te hebben zijn wij uit eten gegaan bij de Mexicaan, wat uit de kunst was. Het was wel uitkijken met de Corona extra, maar het liep gelukkig goed af. 

Daarna terug naar slaapgelegenheid en rusten… Tot morgen😊 voor Dag 2

Marskramerpad Dag 2 – 10 augustus Borne – Delden 16,7 km

Een goede nachtrust is belangrijk op een tocht van elke dag maar weer verder. Elke nacht een andere slaapplek en bed. Tilly is dit gewend, die doet niet anders, bij haar is het 22:00 uur (Camino tijd) licht uit en slapen. Bij mij gaat het toch wat anders, maar er waren uren bij dat ik toch heerlijk heb geslapen. Het ontbijt is om 08:30 uur en gastvrouw Twanny eet gezellig met ons mee. Daarna nog even naar Bakker Bart voor wat belegde broodjes en dan gaat onze tocht verder..

Ons Marskramerpad ziet er op Komoot anders uit, dan hij in werkelijkheid is. Gisteren verlieten wij het pad om zo via de kortste route, naar onze slaapgelegenheid te wandelen. Vandaag gaat het dan via de mooiste plekjes, terug naar het Marskramerpad. Het lijkt misschien dat wij dan een stuk afsnijden, maar dat is niet zo. Het eerste gedeelte gaat kilometers langs de Borne beek totdat wij weer terug zijn op de route. Als wij over een bruggetje linksaf slaan richting Zenderen komen wij bij het Middeleeuws Weleveld. Een grote hof met daar van corten staal gemaakte beelden. 

Vandaag gaat het van ah oh wauw wat mooi is het hier, heel anders dan gisteren. Voor de middag is het stralend weer en is het genieten van elk bankje wat wij tegenkomen. Maar af en toe wil je ook wel zitten als er een theehuis wordt aangekondigd. Het theehuis ‘de Karmeliet’ is gelegen op Aboretum ‘De Kloostergaard’. Wij treffen het niet want het theehuis is gesloten… Waar kan ik dan naar de wc is mijn vraag? Niet!! Waar gaan Jullie dan? vraag ik aan een vrijwilliger van het Arboretum. “Wij houden het op of doen het in de bosjes.” Dus ja!! Dan zit er niets anders op dan… 

Het Marskramerpad loopt over het Aboretum en zo komen wij over en langs de mooiste plekjes en gaat het over mooie weggetjes naar Zenderen. Allereerst komen wij bij het Karmelklooster. Hier tegenover is een pannenkoek huis ‘de Smikkel’ waar wij aanleggen voor een tomatensoepje. Daarna gaat het weer verder, en hoor ik op een gegeven moment Wanda (navigatie app) zeggen… Na 50 meter rechtsaf… Delicatessenweg… Hé, heb ik dat nou goed gehoord. Maar nee hoor, ik heb het helemaal mis want het is Carmelitessen weg. Nou ja het lijkt er op… 

Wat een prachtige paden zijn het hier toch, maar niet alles gaat van een leien dakje als je hier onderdoor moet (1,60 m hoog) en er nogal water staat. Maar wij komen veilig aan de overkant. De kilometers schieten maar niet op vandaag, en zeker niet als wij in de verte een regenbui aan zien komen. Wij hebben nog net tijd om ons regenjack aan te doen als het begint te hozen. 15 minuten meer is het niet. 

Daarna zijn de paden niet meer te bewandelen. Ze waren natuurlijk al drassig van voorbijgaande weken, maar dit was niet normaal. Wij waren het klaphekje al gepasseerd en begaven ons op een 1,8 km smal nat pad. Wij waren nog niet op de helft toen wij niet meer verder konden. Veiligheid boven alles, dus gingen wij weer terug naar de harde weg achter het klaphekje. Wat nu… Wij waren er helemaal klaar mee, en besloten linea recta over de gewone weg richting Delden te lopen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar toen wij op een gegeven moment een fietsbordje zagen staan met “Delden 6 km” wisten wij genoeg. 

Het was een lange weg maar met een blik op oneindig sjokten wij verder. Onderweg kwamen wij nog een picknicktafel tegen bij een oplaad punt, waar ook koffie en thee zelfbediening was. Het was een miniatuur huisje en ik kon niet door de deur naar binnen. 

Gelukkig bleek er aan de andere kant een iets grotere deur te zijn. Wij moesten nog 4 km en besloten hier een wat langere pauze te nemen. De schoenen uit en de regenkleding werd uitgestald om te drogen, en wij hadden beiden nog een broodje van Bart wat heerlijk smaakte. 

Daarna werd de backpack weer omgehangen en ging het weer verder. De weg ging grotendeels door het bos wat heel aangenaam was want de koperen ploert begon al weer fel te worden. Als dat een voorbode is van wat ons te wachten staat de komen dagen, dan zijn wij gewaarschuwd. Net voor Delden stond ons nog een verrassing te wachten, maar erg blij waren wij er niet mee. Een brug en wat voor een moeten wij over. 

Ik vond hem wel heel mooi en de treden waren goed op mij afgestemd. Ik was er gauw overheen, dus kon ik nog een foto maken van Tilly on the Bridge. Over de brug zijn wij in Delden, en al heel dicht bij ons Vrienden op de Fiets adres. Het is een prachtig huis van een op leeftijd zijnde dame. Ze is niet thuis maar heeft aan mij doorgegeven waar de sleutel hangt. 

De bovenste drie ramen zijn van onze luxe slaapkamer. Voor de tweede dag op rij treffen wij het. Morgen om half negen krijgen wij ons ontbijt in de tuin geserveerd als het zonnetje schijnt. Dus duimen maar. 

Tot morgen😊

Marskramerpad Dag 3 – 11 augustus Delden – Rijssen 15,8 km

Voor vandaag stond er een lange etappe van dik 22 km op het programma, die Tilly en ik gisteravond drastisch ingekort hebben. Soms moet je wel als de route niet te belopen is. Wij zijn allebei lid van een Marskramerpad Facebook groep, en dan lees je de ervaringen van anderen die ook met dit pad bezig zijn. En als je dan leest… tot de knieën nat van het water, krabben wij achter onze oren. Daarnaast is 22 km op het moment te ver, voor onze knie- problemen die nog niet over zijn. 

Vanmorgen heerlijk op het terras in de tuin ontbeten, en onze gastvrouw kwam er lekker bij zitten. Zij had ook de Camino gelopen en dan is er gespreksstof genoeg. Gezellig😊 Voordat wij echt op pad kunnen gaan wij via oude straatjes naar de bakker en daarna naar Dirk v/d Broek. Broodjes beleg en een banaantje voor onderweg. 

Ons pad vandaag is een alternatief Marskramerpad, maar wat hebben wij het weer goed gepland want het fietspad ligt naast de Rijssenseweg door het bos, en dat kilometers lang. Regelmatig kruisen wij het Marskramerpad wat parallel loopt aan de route die wij volgen. Gisteren liepen wij over het Landgoed Twickel en ook vandaag komen wij regelmatig bordjes tegen die dit aangeven. Het is er prachtig wonen met hier en daar een kapitale boerderij met een grote lap grond. 

De route wordt aangepast… Keer nu om horen wij Wanda regelmatig zeggen. Ach die arme begrijpt er niets van. Ik ben vanmorgen gewoon op stap gegaan met de navigatie van 22 km. Daarom begrijpt zij het niet en probeert ons telkenmale op het juiste pad te krijgen, terwijl Tilly en ik juist van het padje af zijn… als je begrijpt wat ik bedoel. Als je alle tijd van de wereld hebt, genieten wij daarom regelmatig van een bankje. Schoenen uit en zitten, selfie maken, banaantje eten… en omdat het al half twaalf is ook maar vast een broodje van Dirk. Het is immers nog een dik uur voordat wij in Enter zijn. 

Het is de bedoeling om tot Enter in de buurt van het Marskramerpad te blijven. Normaal gaat dit pad er helemaal om heen, maar wij gaan dat niet doen… wij nemen in het dorp een soepje o.i.d want na zo’n inspanning moet de inwendige kachel opgestookt worden. Onderstaande aardappelsoep met spekjes was heerlijk. Het duurde wel een lange tijd voordat wij hem kregen. De aardappelen moesten nog gerooid worden leek het wel.

Vanaf Enter is het nog maar 4 kilometer maar O O wat zijn die zwaar. Dat is altijd zo of je er nu 10.. 20.. of 30 loopt, het is afzien en zeker nu de thermometer 31 graden in het zonnetje aan wijst. Bijna geen schaduw op dit laatste stuk naar Rijssen. Als er nog maar een kilometer te wandelen is, zien wij bij een restaurant een terras in de schaduw liggen. 

Een ideale plek om een pauze te nemen omdat wij pas om 17:00 uur kunnen inchecken bij Anna’s B&B. Misschien is het wel zelfbediening want er verschijnt niemand om ons te bedienen. Wij vinden het niet erg want met de beentjes omhoog houden wij het hier best een uurtje uit. En dat heeft het ook gedaan, wij zouden nog best een uurtje of wat kunnen lopen, maar wij hoeven nog maar een kilometer tot aan Anna’s B&B. 

Wij worden verwelkomd door een aardige mevrouw die ons meteen koffie en een warme appelpunt aanbied. Tjongejonge wat treffen wij het weer, en weer hebben wij een hele bovenverdieping voor ons alleen. Kamer met balkon, wc en luxe douche en whirlpool. Ons eten hebben wij maar besteld bij Domino’s, hoeven wij de deur niet meer uit, lekker handig!! 

Tot morgen voor dag 4😊…

Marskramerpad Dag 4 – 12 augustus Rijssen – Holten 15,2 km

Gisteren alternatief, vandaag weer het Marskramerpad zoals hij op papier staat. Soms moet je improviseren en dat deden de Marskramers van weleer waarschijnlijk ook. Tilly en ik voelen elkaar heel goed aan en zijn ook tevreden over de dag van gisteren. Vanaf de B&B lopen wij een stukje noordwaarts en komen wij uit bij de ‘Pelmolen’ een prachtige molen gelegen aan het riviertje de Regge. Vanaf hier gaan wij het pad, gelegen naast het riviertje volgen. Een smal pad met een paar natuurlijke barrière’s, die wij moeten nemen… om onder de brug door naar de andere kant te kunnen komen waar het pad weer verder gaat. 

De Regge, die wij gisteren dus gemist hebben. En wat is het hier mooi, maar de paden waarom wij gisteren voor alternatief kozen, treffen wij ook hier aan. Het is te doen omdat wij onze wandelstokken bij hebben. Anders is het schoenen uit en tot je enkels door het water baden. De zon schijnt alweer volop en wij zijn dankbaar voor elk schaduwplekje wat er op ons pad komt, en dat is al na 2 kilometer bij het pontje over de Regge. Hier staat een bankje en daar gaan wij heerlijk van genieten. 

Hier moeten wij ook overheen… Het pontje ligt zelfs aan onze kant. Er komen fietsers aan die naar de overkant gaan. Wij blijven zitten… Stom stom stom!!! Maar dat merken wij pas, als het pontje terug gehaald moet worden. Dat gaat loeizwaar en ben ik al doodop van het draaien om hem terug naar onze kant te krijgen. Daarna hebben Tilly en ik de taken verdeeld… en draaien en draaien om de beurt, om zo onze overtocht te voltooien. Zwaar dat het was pfff pfff 

Daarna ging het pad aan de ander kant van het riviertje verder, werkelijk prachtig hier… wat is het mooi. Wij komen langs het Vakantiepark Mölke. Dit knoop ik in mijn oren want zij verhuren prachtige chalets gelegen aan de Regge. Even later zien wij ook een boomhut en prachtige tenten op stelten, en er staan twee bedden in en het heeft een keukentje. Genoeg rond gekeken daar en gaan wij via mooie paadjes weer verder, nu lopen wij langs koren en zonnebloemvelden. En ze staan in bloei, mooi is dat en nog mooier… wij lopen in de schaduw. 

Het gaat nog een klein stuk langs de Regge, en dan buigt ons pad af en gaat het over weilanden waar de koeien staan te grazen, even later langs de mais en korenvelden, en over het erf van een boerderij. Wij verlangen naar een bankje maar de meesten liggen in de volle zon. Net voordat wij een provinciale weg moeten oversteken ziet Tilly een bushokje, en daar kun je lekker zitten weten wij uit eigen ervaring. Elke dag maken wij een selfie en deze is hier snel gemaakt. 

Kwartier twintig minuten… langer niet, en dan gaat het weer verder en gaat het kilometers lang over de blokkendijk. Nergens ook maar een greintje schaduw en zo sjokken wij voort. We komen door een moerasgebied en er zitten diverse vogelaars met een camera in de hand te wachten op een mooie foto. Af en toe worden wij op dit zandpad voorbij gereden en is het stof happen. Hier is het weer blik op oneindig en gaan wij vooruit. Ik begin maar wat te zingen om de moed er in te houden… “kom mee naar buiten allemaal dan zoeken wij die wiele  wielewaal, en hoor je dan die  muzikant… dan is zomer in het land.” En verdomd het helpt. 

Alleen maar bankjes in de volle zon totdat wij bij een boerderij komen waar ze een picknicktafel hebben, eentje die in de schaduw staat. Een grote witte bouvier blaft ons toe… Toch loop ik het erf op, om aan de boerin te vragen of wij daar mogen zitten. En omdat wij het vragen mag het ook. Wij krijgen zelfs koffie en ze komt er even gezellig bij zitten. Ze verteld dat er wel eens wandelaars gaan zitten zonder iets te vragen, en die stuurt zij dan weg. Kleine moeite om het te vragen vinden wij.

Jammer genoeg hier geen foto van. 

Als wij om de hoek van de boerderij zijn, zijn wij bij de Sallandse Heuvelrug aangekomen. We worden gewaarschuwd voor overstekend wild, en houden de camera alvast klaar, je weet maar nooit. 

Het is een kilometers lang fietspad wat gestaag omhoog loopt. Hier lopen wij veel in de schaduw maar in het bos blijft de warmte hangen, en dat maakt het zwaar. Wat het ook zwaar maakt zijn de tientallen fietsers die met een rotgang van boven naar beneden komen suizen. Levensgevaarlijk vinden wij… voor ons… en voor de fietser die naar boven wil. Ik zie een kerstboom liggen en die is net gerooid zo lijkt het. Hij ruikt heerlijk… Ik zou hem zo mee willen nemen, zo’n mooie boom is het. 

Ik dacht…Misschien gaan wij nog de Holterberg op naar het mooie uitzichtpunt , maar net daarvoor draait ons pad af en gaat het richting Holten waar wij vandaag onze overnachting hebben. In Holten hebben wij een B&B in de Dorpsstraat, en dat is de doorgaande weg. Het is gemakkelijk te vinden want het ligt tegenover het oude gemeentehuis. En ik herken het pand van de foto op booking.com 

Het wemelt hier van de eettentjes, dus eten wij vanavond bij de overburen, en dat is de Italiaan. 

Tot morgen voor Dag 5😊

Marskramerpad Dag 5 – 13 augustus Holten – Lettele 17.5 km

Vanmorgen bij het ontbijt was er ook een mandje, waarin broodjes zaten voor de lunch. Kijk dat heet dus service, en nadenken over de zware tocht die een ware Marskramer onderweg tegenkomt. Wij zijn er blij mee, en kunnen zodoende al om 09:10 uur op weg. Wanda zegt dat wij naar het noordwesten moeten lopen, maar waar is dat dan. Dus gewoon starten en kijken of wij de goede kant op lopen… Nee dus, de andere kant op is richting noordwest. 

Even het dorpje uit lopen totdat wij bij een mooi landweggetje rechtsaf gaan. Het is maar van korte duur, want de volgende weg is er een van asfalt en dat kilometers lang. De eentonigheid hier van wordt gecompenseerd door bermen vol met allerlei bloemen. En omdat wij beiden het zonnetje in huis zijn, maken wij natuurlijk ook een foto tussen al die mooie zonnebloemen. 

Af en toe kruisen wij de mooiste weggetjes, maar wij gaan rechtdoor en lopen nog steeds over dat eindeloze asfalt richting het dorpje Okkenbroeken. Het lijkt wel of wij de enige Marskramer wandelaars zijn op deze route. Het is een veel ouder pad dan het bekendere Pieterpad, maar bij het grote publiek veel minder bekend. Het lijkt wel of wij de enige Marskramer wandelaars zijn op deze route. Het is een veel ouder pad dan het bekendere Pieterpad, maar bij het grote publiek veel minder bekend. 

En dan komen wij weer een Rustpunt.nu tegen. Een leuke pipowagen waar het  zelfbediening is. Wij nemen allebei een cola en eten een van de broodjes die wij vanmorgen meegenomen hebben. Maar vooral de schoenen even uit en even zitten. Maar goed dat deze rustpunten er zijn, en dan ook nog aan het pad. Soms zie je zo’n bord staan… Linksaf nog 400 meter, nee dank je dat is te ver.

En dan zijn wij eindelijk in Okkenbroeken, een dorpje met 300 inwoners, een mooi kerkje en een Motormuseum. Nou ja een museum zou ik het niet noemen. Het was meer een oude schuur met wat oude motormeuk. Een bij geraapt zooitje zou je kunnen zeggen, maar niettemin voor de liefhebber interessant om te zien. Buiten stond een hele rij Eijsink motoren van Nederlandse makelij. Deze types op onderstaande foto zijn uit de jaren vijftig. 

Het pad gaat over het erf van het museum, en verdwijnt in een bos zij het van korte duur. Daarna gaat het over landweggetjes weer verder. Vaak zijn het brede landbouw wegen, met ernaast een smal fietspad. Gelukkig komen wij vergeleken met gisteren maar weinig fietsers tegen, en kunnen wij ook eens rustig wandelen. Na de landweggetjes komen wij weer in de bossen, en op de achtergrond horen wij de loonbedrijven aan het werk, die het koren aan het maaien zijn. 

Af en toe moeten wij op de bospaden aan de kant, en komt er een grote tractor voorbij. Het hele pad wordt zo kapot gereden. Ik probeer op het gedeelte van het bandenspoor te wandelen, want hier is de grond wat vaster. Gelukkig gaat ons pad rechtsaf en zijn wij daar ook weer van verlost. Dit pad loopt weer langs een beekje, en dan weet je het al… De paden zijn drassig. Maar ook dit is van korte duur en via een bruggetje verlaten wij die nattigheid. 

Het laatste stuk is weer heel mooi over brede lanen door het bos naar Lettele. Nog een klein stukje het dorpje door, en dan zijn wij bij onze B&B. Wij worden vriendelijk verwelkomt door Mies. Wij zijn blij dat wij er zijn, en laten jullie nog wat foto’s zien van ons verblijf. 

Het ziet er allemaal perfect uit. De hele week hebben wij het getroffen met onze overnachtingen, en genoten van de gastvrijheid van dit mooi stukje Overijssel. Morgen dag 6 van de eerste week van het Marskramerpad. 

Tot morgen… Ik hoop dat ik in de trein naar huis, het verslag Lettele – Deventer kan schrijven. 

Marskramerpad Dag 6 – 14 augustus Lettele – Deventer 8.6 km

Het is echt een klein paradijsje waar wij vannacht geslapen hebben. Echt goed geslapen heb ik niet, want juist in de nacht begint die knie te steken als hij tot rust komt. Wij staan een halfuur eerder op dan normaal, omdat wij ook iets eerder willen ontbijten. Om 08:00 uur wordt ons ontbijt gebracht, de koffie moeten wij zelf zetten. En die komt Tilly mij brengen als ik buiten op het terras, zit te genieten in het zonnetje. Mies de huishond en werkelijk een grote schat komt mij begroeten, net zoals gisteren toen wij aan kwamen. 

Ook bij ons ontbijt staat hij netjes te wachten, tot wij klaar zijn. Maar op het punt van vertrek ligt ie op de grond te mokken, en komt hij niet meer naar ons toe. Dat doet hij altijd horen wij… enthousiast als er bezoek komt, maar een afkeurend gedrag als ze weg gaan.

Vandaag Dag 6… en een kortere etappe dan gewoonlijk. Thuis moet ik wat zaken regelen, dus wandelen wij door tot aan de Raalter Weg, en besluiten daar te stoppen Hier is een bushalte die ons  naar Deventer brengt. Maar al is het een korte wandeling van nog geen tien kilometer, wij genieten er heel erg van. De temperatuur is goed, het zonnetje schijnt en het gaat kilometers lang over lange boeren wegen met veel schaduw. 

Maar af en toe gaat het ook weer door het bos, het is heel gevarieerd. Maar de bankjes waar wij zo naar verlangen die komen maar niet, althans niet op die momenten dat je ze nodig hebt

Als wij de kanaaldijk Oost oplopen, zie ik bij het huis op de hoek twee stoeltjes en een tafeltje. En er staat een uitnodiging bij om hier plaats te nemen. Natuurlijk nemen wij hier even plaats voor wij weer verder gaan. Er hangt een bel die ik doe luiden om onze komst aan te kondigen, maar er is niemand thuis. 

Als dank voor het hier mogen zitten, legt Tilly een gehaakt hartje neer. Dit doet zij niet alleen hier, maar bijvoorbeeld ook als zij voor het ontbijt het gastenboek invult. Is het een bijzonder en alleraardigst verblijf geweest, laat zij altijd een hartje achter uit dankbaarheid. Lief hé…

Wij wandelen weer verder op de kanaaldijk en komen langs een wei met pony’s. Eentje vind ik meteen opvallen door zijn bruine kuif, die moet toch echt even op de foto. 

Het is zaterdag en het is vroeg op de ochtend, en daarom is het lekker rustig wandelen. Ik meestal voorop en geef het tempo aan, daarbij heb ik ook mijn Komoot Wandelapp aanstaan. Het is een handig hulpmiddel op het Marskramerpad. Natuurlijk zijn er de wit/rode markeringstekens die de route aangeven. En die volgen wij dan ook want die zijn juist!! 

Maar soms mis je er wel eens een, die wat verdekt staat opgesteld. Dan is het fijn als Wanda (wandel app) van tevoren al gezegd heeft waar wij heen moeten. Het GPX bestand wat ik in Komoot heb staan, is een wat ouder bestand en soms wijkt die enigszins af. Ook Tilly die met Maps.me werkt heeft een afwijkend bestand. 

Maar samen komen wij er wel uit, en zo vervolgen wij ons pad. Hier en daar een foto van een mooi doorkijkje, een lange laan waar van je denkt “er komt geen eind aan.” Zo’n wandelapp is niet alleen  Hosanna hoor… Het kan heel deprimerend werken, “Volg deze weg 600 meter, ga nu linksaf en volg deze 600 meter. Of je slaat dit pad in… 

Volg deze weg 2,5 kilometer.” Maar na dit lange pad zijn wij dan eindelijk aangekomen op de Raalterweg waar de bushalte is. De bus rijd maar om het uur heeft Tilly uitgezocht, en is net weg. Maar dat geeft niet want er is een restaurant waar wij ons heerlijk op het terras neer vlijen. De koffie, het colaatje, appelgebak en cheesecake laat zich heerlijk smaken. Ondertussen bevestigen wij onze wandelstokken weer aan de rugtas, want die hebben wij maandag pas weer nodig. 

Het is 2 minuten lopen naar de bushalte en in 12 minuten zijn wij bij het station in Deventer. Maar dan begint de ellende pas wist Tilly gisteren (vrijdag) al te vertellen. 

Het is vakantie en het is weekend, en overal wordt er aan het spoor gewerkt. Dus niet rechtstreeks naar huis (Oss), maar over Utrecht en 2x overstappen. Het is niet anders… Normaal iets meer  dan een uurtje reizen, nu bijna het dubbele. Maar wij hebben geen haast, daar hebben Tilly en ik een hekel aan. 

In Oss haalt de man van Tilly ons op en brengt mij thuis. Even genieten van het thuis zijn en mijn was doen en dan gaat het maandag weer verder.

Dan wandelen wij van Deventer naar Amersfoort. Daar hopen wij dan weer op zaterdag aan te komen.

Ik wil Jullie allemaal bedanken voor de vele reacties. Ik kan ze niet allemaal beantwoorden maar ik doe mijn best💕

Tot maandag… voor Week 2