Gisteren zat ik te dubben, waar zal ik eens gaan wandelen op zaterdag. Het Renkums Beekdal misschien, maar dat wil ik eigenlijk een keertje met Neeltje doen. Of richting Berg en Dal, maar daar kom ik nog wel een andere keer…

Toen kwam ik op De Mooiste routes.nl uit. Ik kijk altijd naar een route zo tussen 15 en 20 km, en vond er een van 17 km wat in mijn geval altijd wel 18 of 19 wordt… Of ik loop verkeerd of ik vergeet iets, snap je?

Een rondwandeling onder de rook van Boxtel, waar ik in 25 minuten vanaf Oss naar toe kon rijden. De Meierijse Landgoederen. Dat leek mij wel wat en zo stond ik vanmorgen al weer om 06:00 uur langs mijn nestje. Alles stond al klaar op de koffie en mijn brood na. Nog even de kranten aan de straat en ik kon op weg.

Voor de route moest ik €2,50 betalen en dan kreeg ik een Link voor de download. Vier A 4-tjes. Hoewel ik met stokken altijd ontspannender loop, en het minder vermoeiend wandelen vind, laat ik ze vandaag maar in de rugtas. Het startpunt is bij Café De Oude Ketting in Boxtel, en klokslag 07: 00 uur wandelde ik met mijn papieren in de hand, rechtsaf het fietspad op.

Het is niet mijn favorieten bezigheid… een route lezen en rondkijkend genieten. Ik stulpte dan ook regelmatig met mijn voeten aan uitstekende boomwortels. Maar wat is het mooi hier, smalle kronkelende bospaadjes met duizenden rododendrons en zo wandel ik het landgoed Sparrenrijk in.

Ik loop door een Sparrenbos, hele brede lanen maar soms ook zo smal en donker dat ik denk waar gaat het hene. Ik sta regelmatig stil om rond te kijken… Even een foto van een rododendron maken, en dan ineens sta ik voor een prachtig laantje wat het trouwlaantje wordt genoemd.

Dit laantje staat bekend als het trouwlaantje van Sparrenrijk. Het is een berceau, een intiem tuinlaantje dat een soort tunnel vormt, aangelegd in 1927 door toenmalig landgoedbeheerder Bert(je) van Esch ter gelegenheid van het huwelijk van zijn zoon Antoon.

Landgoed Sparrenrijk meet 53ha en is eigendom van de gemeente Boxtel. Landgoed Den Eikenhorst meet 28ha en is eigendom van Brabants Landschap. Oorspronkelijk maakten beide gebieden onderdeel uit van de Halsche Heide. Van begin 19e eeuw tot midden 20e eeuw heette het gehele gebied van de huidige twee landgoederen Den Eikenhorst. De naam Sparrenrijk is in 1944 ingevoerd. Sparrenrijk is oorspronkelijk vooral bebouwd met naaldbomen ten behoeve van de houtproductie voor het stutten van de mijnen in Limburg. Later zijn er ook veel loofbomen en met name Amerikaanse eiken geplant. Die wil men nu steeds meer vervangen door inheemse soorten loofbomen. Den Eikenhorst is midden 19e eeuw ontworpen als een typische Engelse landschapstuin door Louis Paul Zocher, die onder andere ook het Vondelpark in Amsterdam heeft ontworpen. Kenmerkend zijn de slingerende paadjes, reusachtige bomen en vele rododendrons.

Als ik bij de grote waterpartij van landhuis “Den Eikenhorst” kom, is dit een ideale plek om even te pauzeren voor een paar mooie foto’s, en te genieten van een bakje koffie. Nog even een kleine boodschap voor ik weer verder trek, en ineens zie ik in mijn ooghoeken hem staan… 200 meter verder op. Ik ben ook opgemerkt dat weet ik zeker, stokstijf staat ie naar mij te kijken… en ik durf niet te bewegen. Mijn smartphone ligt op de bank daar kan ik niet bij, maar mijn Nikon Coolpix camera zit in mijn linkerzak van mijn wandelrokje. Dus maak ik daar de foto’s mee.

Na dit leuk intermezzo ga ik weer verder, ik ben nog niet verdwaald want de route op papier is goed te volgen. Al zal dat niet voor iedereen gelden, maar ik heb al tientallen routes voor de motor uitgezet, dus ik weet dat het goed lezen van een route, heel belangrijk is.

Ik laat het bos achter mij en steek een wei over naar de oever van de meanderende beek de “Essche Stroom.”  Om een selfie te maken stop ik mijn A4-tjes in mijn zak. Daarna vervolg ik mijn wandeling langs de rivier, om er achter te komen dat ik ergens mijn papieren verloren was. Dus ik weer terug… ik zei het toch, “er is altijd wel iets.” Ik moet zeker driehonderd meter terug lopen… als het maar niet in de rivier gewaaid is, het zal toch niet.

Nou nee, gelukkig niet… dus kon ik weer verder om nog 1,5 kilometer het riviertje te volgen richting A2. Bij het viaduct “Halse Barrier” loop ik onder de A2 door, en 200 meter verder loop ik rechtsaf  het landgoed De “Halse Barrier in.”

De naam van het gehucht Hal duikt voor het eerst op in de 14e eeuw, samen met namen van omliggende gehuchten zoals Lugterliempde, Lenneshovell, Hoelt, Roendt, Luijcell, Onroede en Munsell. Midden 18e eeuw werd besloten om een grote steenweg aan te leggen van Den Bosch naar Luik, hetgeen een grote impact had voor Hal. De Halse Barrier werd gebouwd als tolhuis en zou tot in 1962 blijven bestaan als pleisterplaats annex café. Toen moest het gebouw wijken voor de verbreding van de ‘steenweg’, inmiddels A2. Medio 19e eeuw was binnen Hal het verkleinde 13ha omvattende landgoed aangelegd zoals het er nu ligt. Dat landgoed werd in 1918 gekocht door de familie Janssens, een textielfamilie uit Tilburg. Het huis op de heuvel, dat nog door deze familie bewoond wordt, is het badhuis van het oorspronkelijke veel grotere landgoed.

Nu kom ik in een stuk waarvan ik denk, “ideaal om te trainen met volle Backpack.” Het gaat steil omhoog en weer omlaag hier, en heel vaak op en af. Dan lees ik…

In de flauwe bocht naar links wandelt u rechtdoor langs de ijzeren beugel. Voorbij het tweede vennetje slaat u linksaf. Kies het eerste (onduidelijke) spoor naar rechts de helling op. … Hier heb ik dus wel getwijfeld… ik zag heel veel onduidelijke sporen, maar welke is het.

Het is geen bewegwijzerde route dus je komt hier maar zelden iemand tegen, en daarom zijn de talloze vennen allemaal heerlijke oases van rust. Heerlijk zitten op een bankje en luisteren naar het gekwaak van de kikkers.

Voor deze kikker heb ik zeker een kwartier geduld moeten hebben, maar uiteindelijk had ik hem dan toch. Wat een mooi beestje, ik dacht dat ze helemaal groen waren.

Het is een route die ik zeker nog een keer ga doen. Ook nu heb ik heb opgenomen met Komoot, en kan dat de volgende dan uit proberen. Al ben ik er van overtuigd dat je die A4-tjes er wel bij moet hebben. Maar ik ga dat zeker nog ontdekken… Aan het eind blijkt dat ik volgens de App 17,9 km gelopen heb.

De Link naar deze wandeling op Komoot: https://www.komoot.nl/tour/181520083?ref=wtd