Dag 1…

Normaal zou ik geschreven hebben… Elk jaar hetzelfde liedje… met al mijn ervarenheid lukt het nog steeds niet, om een goede nachtrust te hebben voorafgaande aan de eerste dag. Plankenkoorts denk ik, je zal het toch maar verslapen…

Maar vandaag ziet mijn dag er heel anders uit, nu Dag 1 geschrapt is. En de 4Daagse een 3Daagse wordt. Het klinkt zo raar… Ik heb het in de 15 jaar dat ik nu Blog, nog nooit over een 3Daagse van Nijmegen gehad.

Het advies van het RIVM voor vandaag luid, ga niet wandelen!! In ieder geval niet met de voorspelde hitte. Het was mijn bedoeling om vanmorgen vroeg een wandeling te maken. Op pad voordat het warm begint te worden, maar ik heb mij toch bedacht…

Want het is vanmorgen om half zeven al 23 graden en ik merk dat er bijna geen zuurstof in de lucht zit. Er wordt niet voor niets gewaarschuwd dat de luchtkwaliteit slecht is, en het advies is dan ook, Binnen blijven!!!

Ik moet er nog wel even uit om naar de Super te gaan, die maar 150 meter verderop in de straat ligt. Het is 08:30 uur als ik in een al voelbaar brandende zon daar naar toe loop. Het is er heerlijk koel binnen, en ik zou het liefst hier blijven want ik zie er tegenop om met mijn winkelwagentje naar huis te lopen, en om het dan weer terug te brengen. Maar het levert toch ook wat op, want alles bij elkaar heb ik dan toch maar weer 600 meter gewandeld.

Als ik thuis kom maak ik mijn tas alvast in orde voor morgen, zodat ik morgenvroeg alleen nog maar mijn boterhammen, en heel belangrijk mijn water in mijn tas hoef te doen..

Laat de dag van morgen maar komen… ik ben er klaar voor!!

Dag 2…

Poehpoe… Wat een slechte nacht heb ik achter de rug. Pfff… Nu ben ik eens een keer echt relaxed en maak ik mij nergens meer om druk, kan ik niet slapen van de warmte. Nergens in huis is er nog een koele plek te vinden. Volgend jaar heb ik airco hangen, maar daar heb ik nu niets aan.

Ik ben dan ook bijtijds op, en hoef mij nergens voor te haasten. Terwijl ik mijn ontbijt nuttig begint mijn telefoon al aardig te piepen. De 4Daagse App geeft aan dat Jolanda en Naomi die de 40 km lopen,, al gestart zijn.. Mijn vroege start vandaag is tussen 06:45 uur en 07:15 uur.

Gisterenavond heb ik de goodie bag tattoo aangebracht. Ben benieuwd hoe lang die nog blijft zitten als ik vanavond een douche genomen heb.

Mijn Treinreis naar Nijmegen verloopt voorspoedig. Hij komt zelfs aan op spoor 1b, en als ik uitstap liggen de poortjes van de uitgang aan mijn voeten. In een colonne van honderden wandelaars begeef ik mij naar de Wedren. Ik heb tijd genoeg en haal een Koffie en ga lekker aan een bankje zitten.

Hier maak ik kennis met Joke Bartelink uit Ootmarsum. Zij logeert bij familie in Boxmeer, en zit op vrienden te wachten. Er ontstaat een leuk gesprek, wat onderbroken wordt door de ‘Marsleider’, die ons verteld dat wij zometeen officieel worden los gelaten. 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1…

Knal boem… Polsbandjes scannen… Iedereen kan op pad. Worden wij normaal uitgezwaaid door honderden studenten en feestvierders, nu vind ik het opmerkelijk rustig.

Ik pak een rustig been tempo vandaag… maar hoe kan het dan dat ik toch iedereen inhaal. Ik denk dat ik het weet, want de lengte van mijn pas is wel 10 cm langer, en zo haal ik toch wat mensen in.

Zoals de ‘Hopman’ die ik in Oss op het station tegen kwam. Ik spreek hem dan ook aan, en vraag of het een hoed van de scouting is, en dan een hoed van de Hopman. Maar nee.. Het is een echte Canadese Ranger hoed verteld Ignace van Dommelen, zoals de man uit Nistelrode heet. Dat ik dat nou niet gezien had, een Ranger hoed. Wauw…

Ik heb de 4Daagse app geïnstalleerd, en volg zo wat wandelaars en er zijn er die mij volgen. Toch is er iets mis gegaan en kan ik wel volgen, maar mij zien ze niet. Vanavond nog maar eens goed kijken.

Blog vriendin AnneMarie loopt ook mee. Wij hebben elkaar nog nooit in het eggie gezien, en het leek ons wel leuk om elkaar te volgen, en elkaar te ontmoeten. In de App zie ik dat zij een kwartier eerder is gestart. Ik weet dat zij een groene rugtas van ‘Vaude’ heeft, dus ga ik rugzakken spotten. Ik kan maar ergens mee bezig zijn…

In de App zie ik dat ik haar inhaal, en zelfs voorbij loop. En zo gaat het maar door, maar geen AnneMarie hoe goed ik ook kijk. Morgen wacht een nieuwe kans.

Het wandelen gaat goed en mijn eerste pauze neem ik na 12 kilometer net voor Alverna. Een lekker tomatensoep je, schoenen en sokken uit en relaxen.

En dan weer door naar de Dag van Wijchen waar in het centrum de 30 en de 40 km bij elkaar komen. Het is een groot feest, zo mooi om te zien deze feestelijkheden.

In een Floh met muziek gaat het lekker… maar waar geen muziek is, is het een dooie bende en dan kak ik in. Normaal ga ik zingen, maar in deze 4Daagse die maar drie dagen duurt is niets normaal.

Na Wijchen lopen wij door Woezik, waar ik bij zalencentrum Verplegen weer een pauze neem. Niet zozeer omdat ik moe ben, maar die koperen ploert schijnt ongenadig. In Spanje op de Camino kan ik er tegen, maar hier lukt het mij maar slecht.

De kilometers vliegen onder mij door als ik naar Beuningen wandel, en is er een vreedzaam boeren protest. De weg slibt even dicht maar daarna kan de turbo er weer op.

Het is maar voor even want Ik ga een pauze maken bij Tilly. Zij legt de wandelaars van wandel vereniging Nuland en omgeving in de watten. Ik ben er ook welkom en wordt verwend met een goed gevulde tomatensoep en een cola.

Ik heb er dan al 23 km op zitten, en ik moet er nog tien want vandaag is het 33 km. Vanaf hier gaat het verder naar Beuningen.

Beuningen is ook weer mooi met veel muziek… Boenkeboenke boenke muziek maar gelukkig staan er ook dweilkapellen en die de wandelaars vermaken. Omdat ik zelf schuiftrombone speel in een dweilkapel… krijg ik telkens kippenvel als ik zoiets hoor.

Of zou ik kippenvel krijgen omdat ik de hitte niet kan handelen. Ik besluit net na Beuningen weer een rustpauze nemen in de schaduw Op de app zie ik dat AnneMarie ook hier zou moeten zijn, maar ik zie haar niet.

Ik ben aardig op weg om oververhit te geraken, en moet eerst goed afkoelen voordat ik verder ga. Vanaf hier gaat het via Weurt naar Nijmegen, en dat hele stuk wandel je in het zicht van die koperen ploert. Ik neem in dit stuk nog een paar keer een pauze op schaduwrijke plekken, het zijn er niet veel maar vind ze wel.

Vooraan in Nijmegen nog een laatste pauze bij kennissen, en dan moet ik nog 3,5 km naar de Wedren… Het is 15:15 uur, ik heb nog even…

Mijn handdoekje maak ik regelmatig nat, zodat ik mijn gezicht, nek en armen wat kan koelen. Het wordt langzamerhand een lijdensweg. Met mijn voeten is niets aan de hand, geen centje pijn hier, maar die hitte pfff pff. En dan krijg je de Waalkade nog die ook in de blakende zon ligt.

En dan loop ik over het Faber plein wat elk jaar weer een happening is, en ook hier loop ik met kippenvel. En dan is het nog maar een klein stukje, en om 16:30 uur ben ik binnen. Ik heb het in de negen voorgaande keren nog nooit gepresteerd om zo laat binnen te zijn. Maar ik ben op tijd en dat is het belangrijkst.

Ik haal nog wat te drinken en loop meteen door naar het NGS voor mijn massage. Er zitten heel wat mensen te wachten, en de wachttijd is 1,5 uur. Ik ga ergens zitten, ga ergens liggen, ga ergens ongemakkelijk zitten… en vind dan een fijne plek. Ik probeer wat te eten maar krijg het amper nog naar binnen. Uiteindelijk hang ik hier 2 uur rond voordat ik aan de beurt ben.

Ik heb geen klachten, en laat masseuse Ingrid mijn bovenbenen doen. Maar alles is kei soepel, en Ingrid zegt dat ik jonge benen heb. Kijk dat is nog eens goed nieuws… Volgende maand vier ik mijn zeventigste verjaardag, maar ik heb wel jonge benen. Ingrid bedankt, jij maakt mijn dag toch nog goed.

Nu heb ik honger gekregen en wil wel wat eten, maar alles is gesloten, en ze zijn de Wedren aan het schoon blzaen.

Om 19:45 uur ben ik thuis… Tot morgen.

Dag 3...

Als je pas om 19:45 uur thuis bent, je tas nog moet uitpakken en al weer spullen klaar moet leggen voor de dag van morgen, blijft er maar weinig tijd over om te ontspannen.

Heel veel voor mijn Blog stond al klaar, alleen moet er dan nog een samenhangend verhaal van worden gemaakt. Maar om half elf was het gepost. Veel te laat natuurlijk, en niet veel later lag ik dan ook al op bed.

Ik heb redelijk geslapen en neem dezelfde trein als gisteren.

Ik ben 1 uur te vroeg op de Wedren, maar kan dan nog even in de relax stand. Koffie, boterham en mensen kijken, en als ik zin heb, een gesprek aanknopen. Vooral als je alleen loopt is dat leuk om te doen. Ook vanmorgen loop ik Joke uit Ootmarsum tegen het lijf, en wij gaan verder met het gesprek waar we gisteren gebleven waren.

En dan begint het te druppen, en als ik even later in de rij sta begint het iets harder te regenen.

Deze keer lukt het wel om de App te starten, en kan een hele schare volgers zien waar ik blijf op zo’n wandeldag… over privacy gesproken. Voor een gedeelte volgen wij in het begin weer dezelfde route als gisteren om Nijmegen uit te komen.

Ik haal de Hopman van gisteren in, en kan Jullie nu de enige echte Canadese Ranger hoed laten zien.

Onderweg worden wij door diverse mensen aangemoedigd, waarbij het opvalt dat de megafoon steeds meer gehanteerd wordt. Maar er zijn er die met alleen een bel je aandacht weten te trekken.

Het regenbuitje is maar van korte duur geweest, maar als je aan het wandelen bent en met een rugzak loopt, ga je niet even stoppen om je jas uit te doen. Dus wandel ik verder en begin nu behoorlijk te zweten. Het begint haast hetzelfde als gisteren te voelen toen ik oververhit was.

In de buitenwijken van Nijmegen haal ik  iemand in, waarvan ik denk” is dat nou Erik of is hij het niet.” Dus zeg ik… “haal ik nou Erik in.” En Erik beaamt dat hij de enige echte is. En zo is er weer genoeg gespreksstof. Onze gesprek eindigd als Erik bij een boerderij een beschuitje met aardbeien gaat eten. Ik loop nog een stukje verder en neem mijn pauze als ik bijna 8 km gelopen heb. Natuurlijk doe ik hier mijn jas uit.

Tilly legt net als gisteren de wandelaars van wandel vereniging in de watten. Daar ben ik naar onderweg en dat wordt mijn volgende stop. Zij heeft het adres doorgegeven, dus hoef ik alleen maar op te letten of ik de gele borden en vlaggen zie. Als ik in Mook kom, zie ik dat het nog 17,1 km is, en ik al 13 kilometer gewandeld heb.

Het wordt tijd dat het rustpunt van Nuland op daagt, want ik ben er nu wel aan toe aan toe. Toch duurt het nog 4 km voor ik er ben. Ook deze keer ontbreekt het mij aan niets en geniet van een Koffie, een broodje gehaktbal en een goed gevulde tomatensoep.

Terwijl ik daar zit begint het miezeren, en trek ik dus mijn regenjas aan en doe de regenhoes over mijn rugtas. En dan ga ik weer op pad.

Het gaat steeds harder regenen, het kopje gaat naar beneden en het is opletten dat je niemand op de hakken gaat staan. Iedereen wandelt zo in gedachten naar Groesbeek.

Het gaat steeds harder regenen, en als wij Groesbeek binnen wandelen, loop ik naar een overkapping bij een woning, en trek hier mijn regenbroek aan. Mij kan niets meer gebeuren… vanaf nu maak ik minder foto’s. In Groesbeek is het weer groot feest, en dan wacht de Zevenheuvelen weg.

Hier aan het begin van de weg worden er gekookte eieren, karnemelk en blokjes kaas uitgedeeld. Ik ga voor de karnemelk en een blokje kaas.

Jacqueline, een muziek maatje van mij staat elk jaar op dezelfde plek, en ook nu maak ik hier een korte pauze. Ze is heel verrast als ik ineens voor haar sta.. Normaal ga ik even zitten, maar daar is het nu te nat voor.

De meesten hebben toch wel regenkleding in de vorm van een poncho of iets dergelijks. Maar ik zie toch enkele wandelaars die er niet goed op voorbereid zijn, en zelfs zonder iets van bescherming lopen… dat kan nooit gezond zijn.

Die zeven heuvelen vallen best mee vandaag, maar ik moet er niet aan denken als je ze moet slechten met het weer van gisteren. Als wij Berg en Dal bereiken is het gedaan met de heuvels. Nu is het recht toe recht aan tot wij in Nijmegen zijn.

Die laatste kilometers zijn zoals altijd erg zwaar. Je verlangt maar naar dat eind, en dat komt maar niet. Maar ons wachten nog een paar buurten waar het altijd feest is, en die momenten slepen je er weer door heen.

In deze straat zie ik weer de man van vanmorgen met zijn bel. Hij heeft er duidelijk veel plezier in.

Mijn 4Daagse App geeft aan dat ik om 15:06 uur binnen zal zijn. Onderstaande foto maak ik om 14:48 uur, en iets voor drieën ben ik gescand, en ben ik officieel gefinisht.

En dan loop ik meteen door naar het NGS voor mijn massage. Binnen een half uur lig ik al bij Sten op de massage tafel, om mijn nog jonge beentjes te laten masseren. Het zit iets vaster als gisteren maar verder zijn er geen problemen.

Ik doe een droog t-shirt en droge sokken aan. Ik zou willen dat ik ook een droge broek bij mij had, want door het zweten in mijn regenbroek is ook die nat. Ik begeef mij op weg naar het station. Ik loop over de Ramblas waar het nu gezellig druk is, maar ik ga echt naar huis. Ik ben dat natte helemaal beu.

Op het station zie ik dat ik nog 4 minuten heb om mijn trein te halen. Uiteindelijk worden het 10 minuten… De conductrice zegt de de trein gereset moet worden, en dat ik even moet wachten tot dat dit gebeurt is. Anders gaan de deuren niet open, en kan ik niet mee. Ik loop even naar de machinist om verhaal te halen.

Om 17:00 uur ben ik thuis, en ga eerst mijn natte spullen uit mijn tas halen. Ik steek een gaskacheltje aan, zodat ik alles kan drogen.

Ik wil Jullie allemaal bedanken voor de meelevende reacties. Ik like ze wel maar kan ze nu niet beantwoorden.

Tot morgen voor Dag 4…

Dag 4…

Dag 4 alweer van deze 3Daagse, wat gaat het toch snel voorbij. Ik lag gisteren bijtijds op bed en heb daardoor voldoende kunnen rusten, en zo stond ik vanmorgen redelijk fris naast mijn bed. Op het krakkemikkige bewegen na dan…

Toen ik bij de massage gisteren mijn sokken uit deed, zag ik dat aan de middelste teen van mijn linker voet, een blaar zat die al open was. Dus is het eerste wat ik deze ochtend doe, mijn blaar verzorgen, en een paar andere tenen die mij zorgen baren, preventief afplakken met Fixomul tape. Fijn spul is dat want het blijft goed op zijn plek zitten.

Om iets in mijn maag te hebben eet ik een yoghurtje. Zo op de vroege ochtend lukt het mij niet om wat te eten. Ik eet straks wel op de Wedren. Ik pak mijn tas in, pak mijn fiets en fiets naar het station. Hier tref ik voor de derde dag op rij dezelfde wandelaars, die in dezelfde startgroep zitten, en dat is vandaag een vroege start.

Met Elly uit Zoetermeer heb ik een leuk gesprek wat in Nijmegen eindigt als de trein daar aan komt. Zij logeert in Hotel De Weverij in Oss op 5 minuten wandelen van het station. 1x per jaar gunt zij zich dit uitje van de Nijmeegse Vierdaagse.

In deze stoptrein naar Nijmegen stappen onderweg veel wandelaars in de trein, wat uitmondt in een waar wandel legioen zodra iedereen uitstapt op het station in Nijmegen, en iedereen op weg gaat naar de Wedren.

Mijn eerste wandel meters op weg naar de Wedren voelen nog niet zo best aan. Hopen maar dat het straks wat beter gaat. Op de Wedren laat ik mij zoals elke morgen fotograferen bij het bord van de statistieken. Barometer 2022. De natte donderdag heeft voor 1530 uitvallers gezorgd, dat zijn er toch best veel.

Daarna haal ik een Koffie, en eet de boterham op die mij op de vroege ochtend het meest bekoord. En dat is een broodje met pindakaas, belegd met hagelslag en een toefje sambal. Zo lekker smeuïg…

Er staan al veel mensen in de rij om te vertrekken, maar ik wacht rustig af totdat de eersten om 06:45 uur op pad gaan, en dan sta ik pas op. Die paar minuten maken ook niet uit, en zo wordt mijn polsbandje gescand om 06:51 uur.

En dan ben ik op weg voor mijn 30 km. Nu staan er meer feestvierders die ons een fijne wandeltocht toewensen. In de meest leuke uitdossingen staan ze daar.

Om Nijmegen uit te komen lopen wij elk jaar, drie keer over de Heyendaalseweg. En telkens staan elke morgen bewoners voor hun huizen om ons aan te moedigen, soms met muziek en sommigen hebben hun huis versiert. Twee keer was ik dit huis al voorbij gekomen, wat een veel gefotografeerd foto object is.

Met Sjaan en Bertus ga ik op de foto, en dan gaat het weer verder. En dan kom ik Ignace weer tegen, de wandelaar met de Canadese Rangerhoed. Er ontstaat een leuk diepgaand gesprek, en zo vliegen de kilometers onder ons door.

Omdat ik merk, dat ik niet echt uit de voeten kan met het wandeltempo van mij, en dat van Ignace, brei ik een eind aan ons gesprek, en vraag of ik een selfie mag maken. Want dan zien Jullie hem ook van de voorkant, dus bij deze een foto van ons samen.

En dan gaat ieder van ons zijn eigen weg… In mijn hoofd (geheugen) roep ik de route, van de 4Daagse vrijdag op. Zo weet ik wat mij te wachten staat, want mijn rustpauzes zijn vaak op plekken waar ik al eens eerder was.

De eerste, in de bocht van de Staddijk loop ik voorbij… Elk jaar hebben  ze hier lekker gekookte eieren, en ga ik hier ook naar de wc. Het is druk zoals altijd, maar zie dat er geen plek is om te zitten, en ook voor de toilet-wagen staan veel wandelaars te wachten.

Ik voel mij goed genoeg om nog een stukje verder te lopen, en wandel verder naar het viaduct over de A73. Vanaf beneden wordt er flink getoetert naar de wandelaars, of ze willen zeggen “fijne wandeltocht, geniet er van.” Van de eieren naar mijn volgende optie-stop is maar 500 meter, en deze ligt aan het begin van de Sint Walrickweg.

Ik zie enkele plaatsjes om te zitten, neem een Koffie, en kies een plek bij het infobord van de Overasseltse en Hatertse Vennen. Dat wordt mijn ruggensteun, dat zit even wat lekkerder.

Mijn schoenen gaan uit, maar mijn sokken houd ik wijselijk aan. Ik ben bang dat ik de Fixomul om mijn tenen, er dan misschien mee af trek. Het zit nu goed en dat wil ik zo houden. Ik zie op mijn wandel app dat ik er al 10 km op heb zitten, ze zijn voorbij gevlogen.

Als ik weer verder wil gaan, lijk ik weer op dat krakkemikkige vrouwtje wat vanmorgen op stond. De spieren zijn weer wat stijver geworden van dat zitten. Dan zijn er nog de pijntjes die ik altijd wel voel, want ik heb nu eenmaal voeten waarvan ze zeggen, “ga hier maar mee biljarten.”

Die eerste meters gaan wat moeizaam, maar dan valt alles weer op zijn plek, en ben ik weer op weg. Op weg naar een volgende stop die net voor Overasselt is, en maar 5 km verderop. Dat moet lukken…

Tot aan Overasselt is het heerlijk wandelen over de Sint Walrickweg. Het eerste stuk loop ik over het er naast gelegen fietspad wat iets rustiger loopt. Daar stop ik mee als een paar fietsers mij links en rechts om de oren vliegen. Te gevaarlijk… Terug naar de rijbaan waar ik aan de mijn linkerkant de Overasseltse vennen zie liggen.

Normaal een heerlijke plek om te vertoeven, maar nu heb ik er geen oog voor. In mijn eigen wereldje stap ik voort… De volgende stop neem ik bewust net voor Overasselt bij het Agrarisch Museum De Lage Hof, want daarna ga ik in een ruk door naar Malden.

Op deze pauze plek is altijd entertainment en er is een overdekt terras. Er staat een mevrouw op een accordeon te spelen, maar ze wordt overstemd door het lawaai van een blaasorkest even verderop. Ik bestel een lekkere kippensoep, en ga aan een tafeltje zitten en geniet van de muziek en van mijn soepje.

Voordat ik verder ga wil ik nog even naar het toilet, en zoals altijd staat er weer een hele rij maar geduld is een schone zaak. Ik kijk eens goed rond in de wandelgangen van dit agrarisch museum, waar ook een dagbesteding voor ouderen zit en een gezellig huiskamercafé. Op het terrein zit ook nog een zorgcentrum. Zo goed heb ik het in voorgaande nog nooit bekeken, want ik kom nooit verder dan het terras en de wc.

Overasselt maakt er altijd wel weer een feestje van, en dat is altijd weer fijn. Je vergeet je pijntjes en de accu wordt weer opgeladen, want nu volgt er een 3,5 km lange saaie dijk naar het punt waar de 30 kilometer wandelaars links af slaan. De 40 gaat rechtdoor, die gaan naar Beers en Cuijk.

Als ik nog onderaan de dijk ben, loopt er een dame langs mij die aan het bellen is. Ik hoor haar zeggen dat ze niet weet, of zij over de dijk komt. Ik zeg dan ook, “Jawel hoor, dat komen wij.”

En zo ontstaat er weer een leuk gesprek met Joke uit Zeist. Zij gaat voor kruisje nummer dertien deze 3Daagse. Zij logeert bij van der Valk in Cuijk, die een haal en breng service hebben voor de wandelaars die de Vierdaagse lopen. Lekker makkelijk dus, en elk jaar ziet ze weer dezelfde gasten die hier verblijven. Morgen knoopt zij er nog een dagje aan vast om heerlijk te ontspannen…

Voor ik er erg in heb zijn wij al aan het eind van de dijk, en is dit ook het eind van ons gesprek. Joke gaat een bezoekje brengen aan de Vierdaagse Dixie die bij de splitsing staan waar 30 en 40 gescheiden worden.

Ik wandel naar Heumen, waar op vrijdag alleen de 30 km wandelaars voorbij komen. Alle dorpsgenoten zorgen dat het de Vierdaagse wandelaars nergens aan ontbreekt. Er wordt voor je gejuigt, je wordt aangemoedigd, er wordt van alles te eten aangeboden, en er is muziek wat er voor zorgt dat je weer even als een kievit loopt… Je voelt je voor even Fris en fruitig.

Heumen neemt afscheid van ons, en dan gaat het richting Malden waar alle afstanden van de 4Daagse weer bij elkaar komen. Van Tilly krijg ik een berichtje waar zij staat met de verzorgingspost van Wandel Vereniging Nuland, en dat is bij de eerste rotonde na de samenvoeging van de afstanden.

Ik ben blij dat ik er ben want ik ben al weer 8 km verder gewandeld sinds mijn laatste pauze in Overasselt. Tilly heeft mij gevolgd op de App,en weet dat ik er aan kom en verwelkomt mij dan ook hartelijk.

Even pauze… schoenen uit, en weer wordt ik in de watten gelegd met een tomatensoep, een broodje gehaktbal en een cola. Terwijl ik hier zit zie ik allereerst ‘Steun Silvia’ van de wandelclub Kreun en Steun voorbij komen, gevolgd door Joke uit Zeist en last but last, Hopman Ignace met de Canadese Rangerhoed.

Vanaf hier is het nog iets meer dan 8 km naar de finish. En het feestje van de intocht begint al nadat ik afscheid heb genomen van Tilly.

Van hier tot aan het eind vergeet je alle pijntjes, er is zoveel wat je afleidt. Al die aanmoedigingen van die duizenden mensen langs de kant. Hier heerst het Vierdaagse gevoel van samenhorigheid nog. Wat een genot om dit mee te mogen maken, je zou willen dat dit altijd zo zou zijn.

Drie kilometer verderop maak ik nog een pauze bij McDonald’s Malden Charlemagne, wat tegenover de verzamelplek van de militairen ligt.

De militaire deelnemers krijgen hun Vierdaagsekruisje namelijk al eerder opgespeld dan de burgers, namelijk op Charlemagne, vlakbij Malden. Op dit terrein hergroeperen ze en worden daarna samen gevoegd bij het wandelpeloton.

Ik ga op het terras zitten van McDonald’s, maak mij schoenen nog even los, eet een sinaasappel en Oei, ik zie dat mijn 4Daagse App veel stroom verbruikt, en ik besluit hem uit te zetten en te verwijderen. Sorry volgers… Ik wil nog wat stroom over houden voor een laatste foto of video.

En dan ga ik echt op pad voor de laatste kilometers.

Er is niemand deze keer die mij komt inhalen dus ik kan lekker doorlopen. Ik wordt gedragen door de vele aanmoedigingen langs de kant. Ik hoor constant muziek, het gaat maar door die kakafonie van geluiden. En dan hoor ik ineens mijn naam roepen, en staan er zowaar vrienden van mij langs de kant. Even een kort praatje en dan verder. Ik ben nu in die floh dat die laatste kilometers vanzelf gaan.

En dan loopt Gerda mij voorbij. Ik ken haar niet, maar ik lees wat op haar ballonnen staat en die vertellen mij dat zij vandaag voor de vijftigste keer mee doet. Wauw wat een prestatie… De clown van vanmorgen uit het filmpje is er ook weer, en op de Via Gladiola zie ik ook de man uit Hulst met de Bel.

Het ging door de vele pijntjes aan mijn voeten, vandaag helemaal niet zo van een leien dakje vond ik zelf. Toch zegt de 4Daagse app heel wat anders, want die gaf een uur geleden nog aan, dat ik om 14:06 uur aan de finish zal zijn.

Dat ik vroeg ben merk ik aan de muziekkorpsen en de militairen. Die zijn er namelijk nog niet, en ook de Vip’s tribunes zijn nog maar voor de helft gevuld. Van de ene kant wel jammer, want het is heerlijk om achter een muziekkorps aan te wandelen. Maar voor een wat legere Via Gladiola is ook wel wat te zeggen, dan kan je lekker doorstappen.

Na de Via Gladiola volgt de Oranjesingel en is het nog maar 600 meter naar de Wedren. Ik hoor de muziek van een Dweilkapel, en hoop dat het de Blue Band uit Heesch is. Die ken ik en Jeroen een goede kennis speelt hier op de tenor tuba. En ja hoor zij zijn het… Jeroen zie ik pas op het laatste moment. Even zwaaien en doorlopen, nog een klein stukje en dan ben ik er toch echt.

Bij het finishbord om 14:02 uur maak ik uiteraard nog een selfie, en dan ga ik beloning nummer negen ophalen. Mijn 3Daagse Vierdaagse 2022 zit er op…. een volgende keer ga ik voor het Gouden Kruis.

Ik ga een biertje halen want dat heb ik nu wel verdiend, maar blijf niet hangen op de Wedren…

Het is nu nog niet zo heel erg druk op de voetgangersbruggen, en dan ben ik vrij snel aan de overkant van de Oranjesingel. Dat is over een uur wel anders en is er geen doorkomen meer aan. Het is moeizaam wandelen dit voetje voor voetje, maar na een half uur ben ik dan toch op het station.

Mijn trein is uitgevallen door een aanrijding en ik hoor van alles omroepen maar weet niet wat. Dan pakken we de volgende maar, hopelijk rijd die wel. En dat doet ie, maar alleen tot Oss en dat is ver genoeg. Als ik uitstap kom ik wandelaar Erik van gisteren, nog tegen. En de Hopman is er ook weer.

Morgen gaat het normale leven weer verder en ga ik een dagje in de relax stand. Tot een volgende keer. Fijn dat Jullie er bij waren en bedankt voor de vele reacties.