Rondom Groesbeek April 2021

Mijn Motto is altijd “Wie durft te verdwalen vind nieuwe wegen,” en zo is deze  wandeling op mijn lijf geschreven. Vorig jaar had ik in het zeven heuvelen gebied gewandeld met als startpunt Groesbeek, en had mij al voorgenomen om hier nog een ’s terug te keren voor een wandeling.

Dus de routeplanner erbij en kijken wat mogelijk is. Ik zocht mooie Highlights van andere Komoot gebruikers bij elkaar, misschien wat kerkjes en kapelletje En dat knoop ik zoveel mogelijk met mooie landweggetjes aan elkaar. En zo ontstond deze wandeling ‘Rondom Groesbeek’.

Ik wilde in het wat zuidelijker gelegen dorpje Breedeweg starten met mijn wandeling. Over het algemeen starten mijn wandelingen bij een stadhuis of kerk, want daar heb je altijd plaats om te parkeren en het is gemakkelijk te vinden.

Omdat er een mooie dag was beloofd wilde ik vroeg op pad. Groesbeek is 45 minuten rijden, dus vertrok ik tegen zessen vanuit Oss naar Breedeweg wat dus twee kilometer zuidelijk van Groesbeek ligt. Je moet er wat voor over hebben om bij het krieken van de dag op pad te gaan.

Om precies 07: 45 uur ga ik op pad en navigeer op mijn Komoot App, de  door mij zelf uitgezette wandeling.  Natuurlijk is het altijd weer een verrassing van waar kom ik terecht, en zijn de streepjes, waarvan ik dacht “dat is een pad” ook daadwerkelijk een begaanbaar wandelpad.

Bij de kerk steek ik over naar de ‘Breedeweg’ en loop achter een woonwijk over een mooi kronkelend pad. Dat is fijn… want ik vind het al meteen een mooi begin van deze wandeling.  Het heeft vanochtend lichtjes gevroren en de rijp staat op het land, daarbij hangt er nog wat nevel en de zon komt op. Ik vind dit heerlijk wandelen en misschien  levert het wel mooie foto’s op.

Ik heb deze wandeling op Komoot ‘Rondom Groesbeek 1 en 2’ genoemd omdat er op 15 kilometer wat mis ging in de App, en ik daarom voor de laatste 5,1 km, de app opnieuw moest starten.

Het kronkelend pad komt uit op de ‘Bruuk’, hier sla ik rechts af en laat het dorpje Breedeweg achter mij. Na 200 meter sla ik de ‘Dukenburg’ in, die uitkomt op een splitsing. In de verte zie ik al dat er flink gewerkt wordt hier, en dan is de vraag altijd “kan ik hier nog wel door heen.” Maar ik heb geluk, moet wel wat obstakels nemen maar kan toch rechtsaf mijn weg vervolgen. Langs het pad wat ik nu volg is een spiksplinternieuw afwateringskanaal gegraven. (1e collage, foto linksonder)

Het wandelt wel wat zwaar op deze onder gewoelde grond. Omdat het nog steeds Coronatijd is en ik Duitsland niet in mag, loopt mijn route langs de grens over het Natuurgebied De Bruuk… Ik kom langs een theetuin…. maar ja, daar hoef ik om kwart over zeven in de ochtend niet op te rekenen dat die open zal zijn.

Als je vroeg op pad gaat weet je ook dat dit nooit het geval zal zijn, daarom Coronatijd of niet, ik heb altijd mijn eigen eten en drinken bij. Dit gedeelte van ‘De Bruuk’ is niet zo heel erg groot, maar het pad wat ik nu volg ligt er mooi bij. (1e collage, foto rechtsonder). Het landschap heeft een open karakter en met de opkomende zon, de rijp op het land en de lichte nevel is het prachtig wandelen.

Het is hier een moerasgebied en dat is te merken, want buiten de paden kun je hier echt niet wandelen zo veel water staat er. Als ik bij een splitsing kom sla ik rechtsaf en volg het pad wat langs de bosrand loopt. Aan de rechterzijde… aan de andere kant van de grens ligt aan de horizon het ‘Reichswald’.

Regelmatig passeer ik een hek en kom dan bij de ‘Leigraaf’. Deze beek loopt vanaf Breedeweg via het natuurgebied De Bruuk en ten oosten van het dorpje De Horst naar de grens met Duitsland. Het is een meanderend beekje wat ik volg en ook hier is het een pad met hindernissen. Bij sommige oversteekjes (3e collage, foto linksonder) is het maar goed dat er wat plankjes liggen, zodat ik zonder problemen aan de overkant, droog mijn weg kan vervolgen.

k heb een kleine vijf kilometer gelopen als ik een mooie picknickplek tegen kom. Het ligt in de volle zon en om acht uur in de ochtend is het hier een ideale plek voor een pauze. Even genieten van de koffie en een boterham. Tegelijkertijd maak ik een begin met dit Blog, gewoon wat steekwoorden opschrijven, van een echt verhaal is nog geen sprake. Na een half uur ga ik met wat tegenzin weer verder… ik heb nog een eind te gaan maar het is hier zo mooi!!

Ik loop met een boog om het kerkdorpje De Horst heen via het Natuurperceel ’t Slumpke.

t Slumke >


In 2007 is een landbouwperceel aan de Ketelstraat omgetoverd tot een klein natuurgebiedje. De voedselrijke bovenlaag is afgegraven en hierop is een laag strooisel uit de Bruuk gestrooid. Hierdoor kon de natuurontwikkeling versneld plaatsvinden. Men treft hier dezelfde plantensoorten aan als in De Bruuk, zoals de Echte koekoeksbloem, de Grote ratelaar en de Gevlekte orchis.

Ook hier weer een heel nat gebied waar mijn wandel poles goed van pas komen. In de verte zie ik ooievaars op een nest, en ik zie heuse tipi tenten staan. Ik vermoed dat het een kampeerterrein is, maar daar kom ik zo meteen wel achter, want het pad gaat die kant op.

Het blijkt inderdaad een minicamping te zijn. ‘Bij Ons’ heet het hier en er zijn al wat gasten, die zo te zien aan het aantal lege flessen een feestje gevierd hebben. Op mijn “Goedemorgen” wordt nauwelijks gereageerd, waarschijnlijk zijn ze nog maar net op of moeten nog naar bed, dat kan natuurlijk ook.

En dan kom ik bij een hek met een groot slot… Oei, volgens mijn navigatie loopt hier mijn pad rechtdoor. Ik besluit de prikkeldraad afrastering te volgen, die na 100 meter rechtsaf buigt en ik bij een slootje uit kom. Hier moet ik over… wil ik enigszins weer in de richting van het pad komen, maar dit gaat mij te ver.

Geen gekke dingen gaan doen in de middle of nowhere hier. Dus wandel ik terug richting het hek, en stap over de prikkeldraad heen wat zonder kleerscheuren gelukkig dan ook lukt. Dan komen die lange benen van mij wel heel erg van pas.

Ik hoef nu maar 100 meter rechtdoor te lopen, om bij het talud van de spoorweg van ‘het Duits Lijntje… uit te komen. Hier is ook de grensovergang met Duitsland, ik blijf echter aan de Nederlandse kant, en wandel via het fietspad langs het spoor richting Groesbeek.

Via een open liggend glooiend landschap loop ik over paden, gaat het achterlangs boerderijen en loop langs akkers. Ik ben nu op de helft en het is al tien uur, de zon schijnt volop en temperatuur loopt al wat op. Ik zou mijn vest al uit willen doen maar hier in het open veld waait er toch een frisse wind, dus houd ik het vest maar aan.

Op mijn app zie ik waar ik heen moet… naar de ‘Wylerbaan’ die naar Groesbeek gaat, echter er is geen noemenswaardig pad te zien. Natuurlijk kan ik het riskeren om toch die kant op te lopen,  om er dan achter te komen dat er geen doorgang is. Nee dat doen we maar niet, dus zoek ik een andere manier om toch op de Wylerbaan uit te komen.

Het is even zoeken om op een weggetje uit te komen dat weer naar de Wylerbaan leid. Rechtsaf gaat het naar ‘Brouwerij  D’n Brul’, dat klinkt hemels in mijn oren, maar ik moet verder… en de terrassen zijn toch niet open.  

Dus sla ik linksaf het weggetje in wat Geleilaan schijnt te heten, maar die op de Komoot Routeplanner en Google Maps geen naam heeft. Op de Wylerbaan sla ik linksaf richting Groesbeek die ik een 200 meter volg om dan weer rechtsaf te slaan. Hier kom ik op de ‘Kamp’ later overgaand in de ‘Siep’. Ik kruis de ‘Zevenheuvelenweg’, en zo loop ik aan de noordkant om Groesbeek heen.

Via de het fietspad van de ‘Maldensebaan’ kom ik het ‘Groesbeekse bos’. Het eerste bospad naar links neem ik, en wandel aan de westkant van Groesbeek weer naar het zuiden. Het is iets over half elf en merk hoe druk het hier al is, ik had ook niet anders verwacht op een dag als deze nu de twintig graden wordt aangetikt.

Het is een prachtig bosgebied met mooie brede paden, maar voordat ik verder het bos in trek maak ik nog een pauze op het eerste bankje wat ik tegen kom. Hier maak ik kennis met een wat ouder echtpaar uit Groesbeek, waarvan mevrouw vraagt of zij mag plaatsnemen op het bankje. Ik schuif naar het andere eind, zodat er 1,5 meter afstand is. Zij spreid een vuilniszak uit en gaat zitten…. Ik verbaas mij daar over en laat haar mijn isolerende zitlap zien.

Een heel dun opvouwbaar zitkussentje is een must voor iedere wandelaar. Zeker in de wat koudere maanden is het onmisbaar, en moet je niet op van die koude banken gaan zitten. Je wordt er door en door koud van… Dus koop een isolerend zitmatje!!

Het pad wat ik in geslagen ben, heet ‘De Filosofen wandelroute’ die ik langere tijd ga volgen.

De Filosofen route is een prachtige wandelroute door het Groesbeekse bos. Hier wandel je door smalle slingerpaadjes langs 175 jaar oude bomen die je vanaf de zijkant begluren. Het startpunt is bij de parkeerplaats naast Natuurcamping Groesbeek van Staatsbosbeheer. Hier kun je de auto ook parkeren.

Allereerst kom ik bij het Avonturenbos… Heel mooi om de kinderen te zien rondklimmen hier, en hutten zie bouwen, dit is toch wat wij vroeger ook veelvuldig deden. Ik blijf er even van genieten voordat ik weer verder ga. Langs dit ‘Filosofenpad’ ligt een Natuur Kampeerterrein, waar veel bedrijvigheid is. Ik heb er ook wel eens gekampeerd, en als je met weinig tevreden bent en van rust houd is het een aanrader om hier eens te gaan kamperen.

Als ik er 15 km op heb zitten kruis ik weer het ‘Duits Lijntje’. Hier kom ik op een vijfsprong en dan laat Komoot mij in de steek. Offline is het even zoeken naar het juiste pad, maar dan herstart ik mijn App weer en vervolg mijn route, die ik van hier af ‘Rondom Groesbeek 2’ ga noemen. Ik blijf dit pad volgen wat over gaat in het ‘Pieterpad’.

Die volg ik 1,5 kilometer tot dat ik afbuig naar het US WACO CG-4 Zweefvliegtuig… wat hier tussen de wijngaarden ligt. Er staat een informatiezuil bij die het jammerlijk genoeg niet doet, wat jammer nou dat je niet kunt lezen over hoe en wat.

Vroeger moest je naar Frankrijk om druiven te plukken, maar nu kan het ook in Nederland. Natuurlijk nog niet op zo’n grote schaal als in Frankrijk, maar wel hier bij De Colonjes aan de ‘Bredeweg’ in Groesbeek, het kloppend hart van de nog prille vaderlandse wijncultuur. Begonnen in 2000 worden er in Groesbeek inmiddels zo’n 23 hectare wijn verbouwd. En er zit nog groei in. Niet zozeer in Groesbeek zelf, maar wel in de rest van Nederland.

Wijnhoeve de Colonjes (Gelderland)

Wijnhoeve de Colonjes is een biologische wijngaard  en één van de toonaangevende producenten van Nederlandse wijnen.  De wijngaarden zijn gelegen op de mooie zuidhellingen van het wijndorp Groesbeek.  Op 13 hectare lössbodem, verdeeld over  de Colonjes (1,5 ha), de Knapheideweg (3,5 ha) en ’t Hof (8 ha) zijn tien verschillende nieuwe druivenrassen aangeplant, waarvan witte wijn, rosé, mousserende wijnen  en rode wijn in eigen beheer wordt  gemaakt.  Deze wijnen zijn als gevolg van de bodemgesteldheid vol van smaak en mineraalrijk!

En zo wandel ik via de ‘Bredeweg’ weer richting het dorpje Breedeweg, waar ik langs een verzamelaar kom van Laurel en Hardy’s, smurfen en kabouters. Ik weet niet wat ik allemaal zie, maar het is vooral veel heel veel!!

Precies klokslag 12:45 uur en zes uur later kom ik terug bij de kerk waar mijn auto geparkeerd staat. Het was een prachtige wandeling, die ik zeker nog een keer ga wandelen. Zeker als de terrassen weer open zijn en je bij de theetuin, de brouwerij en of wijngaard kunt aanleggen, maakt het nog aantrekkelijker. Al vind ik deze tijd met je eigen Coffee to go en lekkere boterhammen, ook wel iets hebben.

De Link van route 1 van deze wandeling op Komoot: https://www.komoot.nl/tour/349499147?ref=wtd

De Link van route 2 van deze wandeling op Komoot:https://www.komoot.nl/tour/349711103?ref=wtd