Regelmatig wordt er aan mij gevraagd of ik een van mijn mooiste wandelingen, met de desbetreffende persoon wil gaan wandelen. En dat wil ik natuurlijk wel, maar om er een uit te kiezen van ‘dit is de mooiste’ dat vind ik lastig.

Ik laat het ook een beetje afhangen met wie ik deze wandeling ga maken, en hoeveel kilometers hij of zij aan kan. Met stip op een vind ik nog steeds de Meijerijse Landgoederen, mijn eerste wandeling met Komoot. Een wandeling die je eigenlijk in mei moet maken als de miljoenen rododendrons in bloei staan, of in de herfst als de bladeren gaan vallen en alles mooi geel, oranje tot rood en bruin goudachtig kleurt.

De wandeling vandaag staat ook al een tijdje op het programma, gemaakt in augustus 2020, gewandeld bij het hoogwater van februari 2021. En nu… met de bevindingen van toen, deze tocht gemaakt. Of die Miep van Komoot er blij mee was durf ik niet met zekerheid te zeggen, want ik kruis een paar keer het pad in de buurt van mijn startplek en dus ook mijn eindpunt.

Zo had ik om 08:00 uur mijn eerste pauze in de Kasteeltuin. Achter mij was de heg van het parkeerterrein waar mijn auto stond. Zegt die Miep, “U bent dicht bij Uw bestemming.” Ik bedoel maar… Maar ik laat mij niet afleiden, en sla bij het verlaten van de kasteeltuin linksaf i.p.v rechtsaf zoals die Miep het wil hebben. Later herhaald zich dit nog een keer, als ik nog 1,5 km te gaan heb.

Het is een grauwe ochtend als ik om 06:45 uur vertrek vanaf het parkeerterrein bij Kasteel Neerijnen, gelegen tussen de kasteeltuinen en het kasteel. Ik sla rechtsaf en voor de ophaalbrug van het kasteel ga ik links. Hier volg ik de Wit rode bordjes van het ‘Maarten van Rossumpad’.  Dit is een prachtig smal pad met links en rechts dichte begroeiing. Ik blijf het pad volgen en kom al snel wat bankjes tegen. Dat is altijd fijn maar nu heb ik er nog geen behoefte aan.

Ik volg de wit rode bordjes tot aan de Repensestraat. ‘Maarten van Rossum’ gaat rechtsaf, maar mijn route gaat links en meteen weer rechts. Hier wandel ik het buitengebied in en zie Villa Donkey liggen, geen echte Villa maar wel een prachtige stal voor ezels. Ook nu wandel ik over een langs smal pad met links zo ver ik kan kijken, korenveld.  Aan de andere kant hoe kan het ook anders een boomgaard, wij zitten hier immers wel in de Betuwe.

Omdat ik in de toekomst misschien ook wel een videoverslag wil gaan geven, heb ik daarin wat geoefend. Niet slecht … maar het moet stukken beter. Oordeel zelf maar…

Aan het eind van het pad weer een bankje maar het is nog te vroeg om te pauzeren, dus wandel ik verder en sla rechtsaf, en nog een keer rechts op weg naar de Hollandse Kersen richting Opijnen.

Ik heb het al eerder gezegd, ik wandel het liefst als iedereen nog op een oor ligt, maar er zit ook een nadeel aan vast. Er is niets open… dus geen kersen te koop….geen terras open als ik bij café Waalzicht kom. Maar dat weet ik natuurlijk van tevoren en daarom zijn die bankjes onderweg zo belangrijk.

Het eerste gedeelte van deze wandeling  heb ik beschreven, omdat die naar het Oosten loopt, vervolgens afdraait naar het dorpje Opijnen, en dan alsmaar rechtdoor tot ik bij Eetcafé Waalzicht op de Waalbanddijk uit kom. Hier sla ik weer rechtsaf op weg naar Neerijnen. Zie onderstaand kaartje… Ik vertrek bij A en volg de bovenste blauwe lijn rechtsom… tot ik weer terug ben in Neerijnen

Als ik terug ben in Neerijnen is het 08:00 uur en wandel ik naar de achterkant van de Hervormde kerk van Neerijnen. Daar ligt de Kasteeltuin van Kasteel Neerijnen, en dit is echt een ideale plek om te pauzeren. Mooie tuin en diverse bankjes om te zitten. Op dit tijdstip is er natuurlijk niemand en heb ik alle tijd om de rustgevende stilte van deze tuin in mij op te nemen.

Hier wil je toch niet weg, maar ik moet verder en sla vanaf de kasteeltuin (lees mijn inleiding) linksaf de van Pallandtweg in. Op de kruising wandel ik rechtdoor naar het Neerijnense bos en het Landgoed Waardenburg. Van hieraf kun je eigenlijk alle kanten op want waar je ook wandelt, overal zijn er prachtige brede lanen en dicht begroeide bospaden.

De 400 meter lange laan waar ik overheen wandel komt uit op de Waalbanddijk, en heb meteen een prachtige blik op de uiterwaarden met in de verte de molen van Waardenburg. Die kant gaan wij op in een zee van klaprozen.

Op de dijk wordt het al wat drukker en passeer ik enkele honden die hun baasje uit laten. In de verte zie ik Murphy aan komen die ook zijn baasje aan het uitlaten is. En die ken ik, want dat is Peter waar ik zeker al 25 jaar goed mee bevriend ben.

Peter woont met zijn man in Waardenburg en is de reden dat ik hier nu wandel. Van hun beiden komen er op facebook regelmatig mooie foto’s voorbij van de ‘Waalbanddijk’, het gebied waar zij hun honden uit laten. En toen dacht ik, “hier ga ik ook een keer wandelen.” Na een kort gesprek en een foto van ons beiden ga ik weer verder.

Ik wandel door tot de slagboom van ‘Waterschap Rivierenland’.

Hier sla ik rechts af en daal het trappetje af voor een rondje ‘Kasteel Waardenburg’. Straks komen wij hier terug, maar dan kom ik vanaf de andere kant na mijn bezoekje aan het dorp Waardenburg. Middelpunt van deze wandeling is toch wel ‘Kasteel Waardenburg’, waar ik 2x voorbij kom en deze van alle kanten belicht wordt.  Zelfs als je het landgoed bijna verlaat is het kasteel nog steeds te zien.

Ik wandel langs de slotgracht en houd het pad links aan tot ik weer op de doorgaande weg kom. Ik heb de route zo gepland dat ik nog een rondje Waardenburg ga doen. Ik kom al 25 jaar bij onze vrienden, maar heb het dorp nog nooit bezocht.

Om 09:15 uur passeer ik de ‘Hervormde Kerk’ van Waardenburg, een mooi wit kerkje. Mijn tocht gaat verder totdat ik weer op de ‘Waalbanddijk’ uit kom en de molen van Waardenburg nu van de andere kant benader.

De temperatuur stijgt dus gaat mijn vest uit, en op het moment dat ik de molen wil fotograferen zijn de eerste zonnestraaltjes een feit. Als ik verder wandel kom ik weer bij de slagboom van ‘Waterschap Rivierenland’ en sla nu linksaf, en ga weer het zelfde trappetje af naar ‘Kasteel Waardenburg’ en volg het pad maar houd nu rechts aan.

Er staat een picknick tafel waar ik nog even een pauze maak. voordat ik het Neerijnense bos weer in wandel. Er komt een vader met zoontje en dochter aangewandeld. Een jaar of vier schat ik ze, veel ouder zijn ze niet, en allebei dragen ze een klein rugzakje. Net als ik zeggen ze…. jong geleerd is oud gedaan zo mooi om te zien. Ze zijn bloemetjes voor mama aan het verzamelen vertellen ze, en komen even bij mij aan tafel zitten. Ze praten honderduit…

Maar ik moet verder voor mijn laatste twee kilometer, en maak nog wat foto’s van het kasteel in een zonovergoten landschap. Ik volg nog een stukje de witrode bordjes van het ‘Maarten van Rossumpad’ en kom zo steeds dichter bij het eind van mijn wandeling.

Bij een boerderij zie ik een ooievaarsnest en de bewoners zijn thuis. Ik zie pa en ma en nog een jong… Net als ik staan er nog meer wandelaars die hier toch even een foto van willen maken. Ik wacht netjes op mijn beurt…

Ik wandel nog een keer door de kasteeltuin en doe als slot nog een rondje ‘Kasteel Neerijnen’. Achter het kasteel staat een bankje, en al hoef ik nog maar 250 meter… toch pauzeer ik hier nog even voordat ik terug wandel.

Om iets over elven ben ik weer terug en heb 12 km gewandeld. De wandeling is door de keuring gekomen, en wandel hem volgende week nog een keer met vriendin Aggie.

Deze Wandelroute vind je op Komoot: https://www.komoot.nl/tour/385651231?ref=wtd