Wat zag ik op tegen deze Vierdaagse, en dat is helemaal niet zo verwonderlijk als je weet dat ik vorig jaar op hangen en wurgen de finish heb gehaald. Een lijdensweg was het toen, dus moest ik er voor zorgen dat mij dit niet meer zou gebeuren.  Dus ging ik na de Vierdaagse gewoon door met wandelen, veel wandelen. In oktober nog de Vierdaagse in het Spaanse Marbella, en maakte daarna haast elk weekend wel een wandeling. Toch ben ik er van overtuigd, dat het hem niet zit in kilometers maken. Natuurlijk moet je geregeld wandelen zodat er gewenning is voor je voeten. Maar de oorzaak dat het vorig jaar niet ging,  moet ik zoeken in het preventief in smeren van mijn voeten, iets wat ik altijd al deed. Dat deed ik altijd met Gehwol, maar ik had gelezen over Hirschtalgcreme en ben dat gaan smeren, met als gevolg dat mijn voeten te week waren, en daardoor was ik de koning van de blaren. Hirschtalgcreme is zeker een goede creme als je blaren hebt, maar vooraf gebruik is not done!! Nu gebruik ik gewoon 2 x in de week creme van het Kruitvat, en dat bevalt mij goed.

Het werd een Super 4Daagse voor mijn wandelmaatje cq vriendin Silvia en ik. Wat ik dit jaar ook anders ging doen was mijn dagelijkse massage. Niet s’avonds thuis maar meteen na het wandelen op de wedren. Nou ja meteen was het nou ook weer niet, want ik was niet de enige die dat liet doen. 

Wij slapen thuis….  en dat is in Oss, en dat is met de trein goed te doen. Dus mijn dagelijks patroon: Om 03:45 uur stond ik naast mijn bedje, tandjes poetsen, washandje door mijn gezicht, met een slaperige kop naar beneden, aankleden, vette watten in de sokken stoppen op de risico plekken, eten en drinken in de tas. En dan was ik klaar om naar het station te fietsen voor de trein die om 04:40 uur vertrok van spoor 1. Pff… We zijn er weer dacht ik op de vroege dinsdag. Deze keer gelukkig op het goede perron, want normaal ga je vanaf perron 1 naar Den Bosch. Maar wat is normaal op deze 1e dag van de 4 Daagse😊

Dag 1 -05:00 uur – Vroege start… Als je om tien over half vijf uit Oss vertrekt, kun je nooit om precies vijf uur starten als de trein vijf over aan komt. Dan nog de wandeling naar de Wedren (= Start en finish locatie ), nog even naar het toilet en aansluiten in de rij. Dus was onze start om 05:27 uur.

De eerste dag is de dag van Elst, die dit jaar voor de eerste keer andersom werd gelopen. Dat wil zeggen dat wij, toen we de Waalbrug over waren wij linksaf sloegen richting Oosterhout. Dus nu eerst over de de smalle lange dijk, die vorig jaar problemen gaf voor de hulpdiensten, die opgetrommeld werden bij de toen extreme hitte.

Het gaf meteen een hele andere kijk op het parcours vond ik. De dorpen moesten er ook nog aan wennen. Die waren gewend dat ze pas laat in de morgen de eerste wandelaars zagen, maar stonden nu in hun ochtend jas om vijf uur langs de kant om de eerste wandelaars aan te moedigen.  Een vroege start wil ook zeggen dat je lekker door kan wandelen, en dat deden Silvia en ik ook. Wij liepen lekker en besloten door te lopen tot de eerste fans langs de kant stonden. Het was een collega van Silvia die daar met de camper stond. Wij hadden 12 km gewandeld, dus tijd voor een pauze.

Daarna weer verder richting Elst, wat op de helft van de route ligt. Het is altijd weer een happening om door het blauw versierde Elst te lopen. Mijn vriendin Sylvia die sinds twee jaar in Elst woont, en vorig jaar ook langs de kant stond om ons aan te moedigen, kon dit jaar niet aanwezig zijn omdat zij moest werken. Vorig jaar hadden wij bij haar een stop, en kon ik mijn eerste blaren verzorgen. Nu was er van blaren of pijn niets te bespeuren…. Gelukkig maar, en dus maar gauw verder naar de volgende fans, die in Bemmel stonden. Vriendin en wandelmaatje Diana liep dit jaar niet mee, maar maakte drie dagen muziek in een Dweilkapel. Op dinsdag bij De Krinkelbloazers uit Oss, en hoewel er contact was via whatts app, en zij ons ook nog volgde met de Follower app van de Vierdaagse…. hebben wij haar niet gehoord of gezien. Tja Krinkelbloazers,  als Jullie niet doen waar je voor gekomen bent, dan horen en zien wij jullie niet. Jammer Diana, morgen een nieuwe kans in Woezik😉  En wij??? …. Alweer een kans gemist om te pauzeren, daarom toch maar een paar kilometer verderop een kleine pauze in Bemmel, en dan via Lent terug naar Nijmegen. Om 14:29 uur waren wij binnen, waren wij 09:02 uur onderweg geweest, en liepen wij 4.41 km/u gemiddeld. Daarna ging ik meteen door naar mijn masseur van deNGS.  Klokslag 14:29 uur binnen dus, en heb 1 uurtje moeten wachten op mijn massage. Toen ik aan kwam was net nummer 177 aan de beurt….. en ik had nummertje 259, dus dat viel mee😉….. Dus lekker kunnen rusten en heb mijn voetjes eens bekeken….. Puntgaaf!!!😊😊.

Dag 2 -06:00 uur – Late start… Ook vandaag hetzelfde ritueel en weer de trein van 04:40 uur.

Heerlijk in een stilte coupe naar Nijmegen…. Aan onze gezichten te zien, kunnen wij dat wel gebruiken.

Dag 2 is de Dag van Wijchen

S’morgens moet je meters maken, zeker als er zoals voorspeld s’middags tropische temperaturen zijn, stappen wij stevig door. Dik twee uurtjes gewandeld en al 12 km gelopen…. Nu toch echt effe tijd voor een bakkie leut, net voordat wij in Alverna zijn. Het werd een Loodzware dag met die hitte… gelukkig stonden er onderweg vrienden, kennissen en familie langs de kant. Die leiden je aandacht even af van je eigen lijden… even wat andere praat. 

En nu gelukkig wel onderweg de musicerende Diana en Willy gezien die in Woezik stonden, een dorpje onder de rook van Wijchen. Even een korte stop om naar het toilet te gaan en dan gauw verder. Onderweg staan er toilet dixies die de organisatie er neer heeft gezet, en altijd gaan wij daar. En al staan er 100 man voor je…. het gaat supersnel en sta je nooit langer dan 10 minuten in de rij. En ze worden door de vele vrijwilligers Super schoon bij  gehouden. Chapeau!! Voor mij gaat de tweede dag nooit van een leien dakje, maar nu valt het eigenlijk wel mee. Toch ben ik altijd weer blij als er onderweg fans staan, en ik even kan gaan zitten.

Na Woezik volgen nog Beuningen, Weurt en dan kom je weer terug in Nijmegen. Via wat buitenwijken, waar ook weer vrienden van Silvia wonen die ons op stonden te wachten. En al was het nog nog maar een kilometer of vijf, ik was toch weer blij…… even zitten …. even een lekkere kop soep….  Vorig jaar zat ik op deze plek er al helemaal doorheen. Note:Als ik toen geweten had wat voor blaar zich schuil hield in mijn schoen, was ik meteen gestopt. S’avonds bij de blarenverzorging van de EHBO in Berghem bleek, dat ik een blaar had die voor tien telde, 4 cm breed en 6 cm lang……. Brrrr als ik er nu nog aan terug denk.De blaren van 2016

Maar nu niets van dit alles en konden wij na deze laatste stop weer verder, over de Waalkade en via Hertogstraat en Faberplein, waar mijn broer Hans mij elk jaar verwelkomd weer terug.

Nu zit ik weer bij de massage, heb ik op mijn rechter hak een blaartje.
Dat het een blaarloze 4Daagse zou worden had ik wel gehoopt…. maar eigenlijk niet verwacht.   14:53 uur waren wij binnen. Precies op de minuut af 9:02 uur er net als gisteren over gedaan.. Doordat ik later binnen was, wachte mij een wachtrij bij de massages…… Er zijn nog 150 wachtende voor U.
Nou lijkt dat veel en dat is ut ok, maar er zijn 50-masseurs aanwezig. Toch moest ik 1 uur en 45 minuten wachten. Maar ik heb heerlijk op de wei gelegen, en een beetje liggen doezelen. Om 17:30 uur was ik weer helemaal zo fris als een hoentje thuis.
21:00 uur naar bed en op dag 3 sta ik om kwart voor vier weer naast mijn bedje….

Dag 3 –05:00 uur – Vroege start…

De poncho komt van pas vandaag, want bij de start ziet het er al heel dreigend uit en al heel snel moeten wij dat zweterige ding aan doen. Ik weet niet wat beter is…. nat worden van de regen of nat worden van het zweet onder de poncho. Toch gaat het lekker vandaag, en hebben er al snel 14,5 km op zitten, maar zijn nu toe aan een pauze. Maar dat is niet zo eenvoudig, want iedereen wil schuilen. In Mook verlaten wij even het parcours om bij Restaurant De Schans een kopje koffie en soep te gebruiken. Hier is het heerlijk rustig zitten, en dat maar 100 meter van het parcours  Als wij het op hebben gaan wij gauw weer verder…

Ondanks de zware regenbuien ging het van een leien dakje vandaag. Wat een verschil met vorig jaar, toen ik aan het handje werd mee gevoerd en pas laat binnen was. Een vroege start maakt heel wat uit, je kunt dan door stappen … en toen de regenbuien kwamen liepen wij door of wij gek waren… “je krijgt die lach niet van mijn gezicht” zongen wij dan maar. En daar is niets van gelogen, een brede smile op ons gezicht😊😊👣👣 

Om 13:22 uur waren wij binnen. Gestart om 05:26 liepen wij 07:54 uur en hadden een gemiddelde van 04:94 p/uur. En nog een uur gerust. Dus echt een Superdag!

Wij konden nu al spreken van een Super 4Daagse… en dan moest de laatste dag nog komen…

Dag 4 -06:00 uur – Late start…

Vrijdag waren wij om 15:05 uur op de wedren, maar dat had zeker 30 minuten eerder kunnen zijn, waren het niet dat ons ontvangstcomité zijnde mijn broer Hans en zijn man Frank om half drie pas op het station aan kwamen. Het is toch wat, dat je in moet houden om te finishen😂😉 .

Mijn broer Hans en Frank staan elk jaar op de Via Gladiola ter hoogte van Bang en Olufsen. Dus een vijftigtal meter van tevoren zei ik tegen Silvia, “laten wij bij die blauwe parasol maar even vragen of we daar mogen wachten. Lekker in de schaduw”. De dames die er stonden vonden dat geen probleem, maar toen… net of het voorbestemd was, staat er een vrouw op en dat was mijn nicht Ria, die daar met haar man Chris achter het hek zat…. Eventjes later kwamen Hans en Frank en hadden wij een kleine familie reunie😁😍Leuk hé…. tijd om te feesten was er niet want wij moesten wel finishen. Precies na 09:03 uur kwamen wij over de eindstreep en kon voor ons het feest pas echt beginnen.