Inleiding:

Het is er eindelijk eens van gekomen om het Pieterpad te gaan wandelen. Dat was eigenlijk nooit zo de bedoeling, maar nadat ik in 2022 met vriendin Natalie in Limburg het Krijtlandpad had gelopen, moest ik voor dit jaar op zoek naar iets anders. Het idee werd geboren om dan het Pieterpad te gaan doen, en dan te beginnen in Limburg want dat valt altijd goed. Wij starten dus in Maastricht en wandelen van zuid naar noord.

Natalie is vergeleken met mij nog een jonge blom, en leid (lijd) een werkzaam leven, en zijn wij afhankelijk van wanneer zij vrij krijgt. Want dat is tegenwoordig door personeelsgebrek, niet vanzelfsprekend als je wat vrije dagen wil opnemen, en zeker niet als je ook nog eens in de zorg werkt. Maar het is gelukt… en zullen wij telkens een weekend of midweek wandelen als Natalie vrij krijgt.

Pieterpad Dag 1… Sint Pietersberg – Hulsbeek 15,6 km

25 augustus 2024

Vandaag ga ik op pad voor mijn eerste etappe van het Pieterpad. Ik ben niet alleen want vriendin Natalie is mijn reisgezel. Wij volgen grotendeels de originele route, maar wijken daar ook vanaf omdat wij van slaapgelegenheid naar slaapgelegenheid wandelen. En daarom gaat het vandaag naar Hulsberg omdat wij daar overnachten in ‘Den Oude Herberg’. Deze herberg ligt 3,5 km van de route.

Vannacht hebben wij heerlijk geslapen bij Stadsherberg de Poshoorn. Een vroeg ontbijt voor wandelaars kennen ze hier niet, want 09:00 uur vinden wij voor ons wandelaars veel te laat. Dus zetten we koffie op de kamer en nemen iets van een soort van noodrantsoen, zodat wij niet op een nuchtere maag hoeven te wandelen.

Om 07:50 uur verlaten wij de Stadsherberg, en zien dat het flink geregend heeft. Maar nu is het droog en vertrek ik in korte broek met T-shirt naar de bushalte bij het station. Daar vertrekt bus 11 die ons afzet in de buurt van de Sint Pietersberg. Net voordat wij bij de bushalte zijn begint het te hozen, stappen wij uit en gaat de regenkleding aan.

Ik zet de navigatie op Komoot aan, maar in de hectiek en alle regen die er valt, heb ik niet in de gaten dat wij de verkeerde kant op lopen. Daar komen wij pas later achter als wij al bijna in het centrum zijn, en de regen werkelijk met bakken uit de hemel komt vallen. Onder een parasol met zicht op de Sint Servaasbrug gaan wij schuilen. De straten worden bijna rivieren…

Omdat wij nog steeds moeten ontbijten Googelen we naar een ontbijt gelegenheid, en vinden die… nog niet eens zo heel ver van ons vandaan. Maar ja die regen hé… dus hard rennen naar een winkel-luifel aan de overkant, hier weer even schuilen en even later nog een keer schuin oversteken naar het ontbijt etablissement.

Hé hé we zitten droog, al zijn wijzelf en onze spullen kletsnat. We drinken een koffie en nemen een Frans ontbijt, croissant met jam.

Ondertussen is het droog geworden en kunnen wij weer verder. Steken de Sint Servaasbrug over, komen weer langs ons overnachtingsadres op weg naar het station. Want hier gaan wij met een tunnel onder het spoor door, maar de tunnel staat vol met water. Maar ik weet van vorig jaar nog, dat je via een loopbrug bij het station naar de andere kant kunt.

En zo volgen wij de rood witte bordjes, gaan nog bij een nicht van Kitty op de koffie… en laten Maastricht achter ons. Als waarschuwing kregen wij mee… Als je een alternatief kan vinden wandel dan niet over het Pieterpad bij Bemelen. Want het is daar altijd nat…

Wandelend over de Bemelerweg gaat het links de Schaandertweg in, een prachtig pad volgt… de lucht is dreigend en aan de linkerkant zien wij de bui al aankomen. Een schuilgelegenheid is er niet, wij moeten verder en waar wij voor gewaarschuwd zijn gebeurt. De paden worden riviertjes, het heet hier dan ook de regenwater buffer.

https://www.youtube.com/embed/ZcVSGbjf3yI?version=3&rel=1&showsearch=0&showinfo=1&iv_load_policy=1&fs=1&hl=nl&autohide=2&wmode=transparentNat en nog eens nat

Hier waren laarzen beter geweest… Hier komen wij een andere wandelaar uit deze buurt tegen, die ons door deze nattigheid heen loodst. Maar even verderop gaat het echt niet meer, hier kunnen wij niet verder.

Een droge oversteek is uitgesloten, het enige alternatief is een pad wat langs de Bemeler Wijngaard steil naar boven gaat. En het is een echt steil pad maar het water loopt hier wel naar beneden, en dat is fijn. Maar wat zijn wij blij dat wij boven zijn en onderstaand bord zien… geen wonder dat wij het zo steil vonden.

Het regent nog steeds behoorlijk, een tussenmaat kennen ze niet vandaag. Het is of droog of het hoost. Ik heb alleen mijn regenjas aan, de korte broek en mijn onderbroek zijn door en door nat. Mijn T-shirt is ook nat van het zweet.

Vanaf het bord 20% gaat het pad richting de rijksweg die naar Valkenburg voert. Hier zien wij een Groen Rijk Tuincentrum liggen, en Natalie zegt dat wij hier kunnen lunchen. Mooi… het is 12:00 uur en binnen hangen wij zowat alles te drogen… onze kleren houden wij aan. Om 13:10 uur is het droog en volgens de buienradar blijft het zo tot 17:00 uur.

Wij volgen de rijksweg een aantal kilometers slaan dan linksaf de Slakweg in, en zijn dan weer terug op het Pieterpad. Na de Slakweg volgd een mooi pad door een prachtig stukje natuur.

Een smal grindpad door een donker bos. Door de regen is er veel weggespoeld, maar wij kunnen hier prima afdalen.

Natalie vind een gedeelte van een oude kruik. Zij is er van overtuigd dat het iets uit de oudheid is… Zij houd er een heel betoog over, maar ik heb zo mijn twijfels… het lijkt mij eerder een scherf van een rioolbuis. Jullie merken het wel dat de regen, zo al aardig onze realiteitszin aantast.

Lange tijd wandelen wij zo door tot wij in de gaten krijgen dat de buienradar het weer helemaal mis heeft. Want droog blijven tot 17:00 uur gaat het hem niet worden als om 13:45 uur, de hemel sluizen weer open getrokken worden. Dus gaan de regenjassen in een sneltreinvaart weer aan… en dat net, toen wij al aardig aan het opdrogen waren. Het is niet anders…

Een kwartiertje later… als wij Valkenburg binnenlopen, is het weer droog en trekken de wolken weg, en begint zowaar het zonnetje te schijnen. De regenjas kan weer ingepakt worden. Wij wandelen naar het station om daar bus 56 naar Hulsberg te nemen. We treffen het want hij komt net aanrijden, en kunnen meteen instappen.

Vanaf de bushalte in Hulsberg is het nog 1,6 km wandelen, en is het ineens weer bloedje warm. Wat voor een raar weer is het toch vandaag… En dan zijn wij bij onze B&B ‘Den Oude Herberg’.

Pieterpad Dag 2… Hulsberg – Sittard 18,8 km

26 augustus 2024

Van ons overnachtingsadres in Den Oude Herberg in Hulsberg, wandelen wij vandaag naar een Vrienden op de Fiets adres in Sittard.

Wat een fantastische B&B was het hier in Den Oude Herberg. Gisteren zijn wij de deur niet meer uit geweest. Wij konden hier eten, en zijn daarna onder het genot van enkele lekkere biertjes blijven na tafelen.

Iets over negenen gaan wij weer op pad, uitgewuifd door het echtpaar van deze leuke vintage accommodatie. (vintage qua inrichting van café en terras). De navigatie op Komoot stuurt mij terug naar het Pieterpad 3,5 km verderop. Sommige over steekjes liggen nog in het water, niet zo gek natuurlijk na de regenval van gisteren.

Op een boom zien wij een dikke puist, net of hij er opgeplakt is. Dat blijkt toch niet het geval te zijn, het is gewoon een massieve uitstulping. Wij steken een doorgaande weg over, en ik heb het vermoeden dat ik hier al eerder ben geweest maar weet niet zo gauw meer waarvan. Maar 300 meter verder weet ik het, want wij komen voorbij aan de B&B waar wij vorig jaar, tijdens het wandelen van het Krijtlandpad hebben geslapen. Vijf dagen waren wij toen hier te gast.

Aan bovenstaande foto’s kunnen jullie duidelijk zien, wat voor weer het was. Een strak blauwe lucht en een lekkere temperatuur, van ons mag het zo blijven. Zoals zo vaak zien wij veel bankjes als je net op pad bent, en als je ze nodig hebt dan komen ze niet.

Daarom moeten wij veel te lang doodlopen, en vinden wij bij Kasteel Terborgh pas een terras waar wij kunnen zitten. Het is 11:45 uur en hebben er bijna 3 uurtjes op zitten. Een lunch en lange pauze valt ons ten deel, dat hebben we wel verdiend.

Dat de regen gisteren flink huisgehouden heeft merken wij als wij over een 300 meter lang pad naar beneden gaan. Het grind pad wordt bestempeld als gevaarlijk, en hoe het water hier zich een weg gezocht heeft is nog duidelijk te zien.

Het is prachtig wandelen omhoog omlaag omhoog, maar als je dan boven bent wordt je beloond met prachtige vergezichten. En loop je door een dorpje, dan is er altijd wel wat te zien wat bijzonder is zoals het Rijks Diploma van een hoefsmid. Of een vogelhuisje die mij doet denken aan de Rubik kubus.

In het dorp Windraak komen wij een oase voor de wandelaar tegen, met allerlei lekkernijen speciaal voor de Pieterpadders. Het is voor ons niet zo heel ver meer naar het Vrienden op de Fiets adres, dus kiezen wij er voor om door te lopen.

Het laatste gedeelte van onze etappe gaat over de Kollenberg, en daar staat de Sint Rosa kapel. Het bijzondere aan deze Kapel is dat het juist morgen het Sint Rosa Dag is, en er een processie wordt gehouden. Natalie en ik gaan er morgen natuurlijk wel even naar kijken.

En dan is er nog het Sint Rosa Festival… waar Natalie en ik vanavond ook nog eventjes naar toe willen. Ik zal er zeker nog een apart Blog aan wijden.

Pieterpad Dag 3… Sittard – Susteren 14,2 km

27 augustus 2024

Een wat kortere wandeling vandaag, want vanmorgen gaan wij even kijken naar de Sint Rosa Processie die voorbij trekt.

Vanuit het Jan Steen Vrienden op de Fiets adres, lopen wij naar de markt waarvan de processie zal vertrekken, op weg naar de Sint Rosa kapel op de Kollumberg. Jan Steen verteld ons, hoe wij via de beste en mooiste route naar de markt kunnen wandelen.

Op de markt gaan wij op het terras zitten van De Limbourgh, daar hebben wij tenslotte gisteren ook gegeten en voelt bijna als thuis.

Al snel krijgen we in de gaten dat het hier heel gezellig is, maar dat wij vanaf ons bankje maar weinig zien van de processie. Deze wordt namelijk opgesteld in de Putstraat, dus begeven wij ons naar de kop van deze processie. Hier kan ik mooie foto’s maken en ik maak een drietal videos.

Uiteraard komt er later nog een apart Blog, over het Sint Rosa Festival en de Sint Rosa Processie. Want het was geweldig om dit mee te mogen maken.

Als de processie voorbij is… zouden wij in feite achter aan kunnen sluiten. Maar wij waren gisteren al bij de Rosa kapel, en gaan nu verder met waar wij voor gekomen zijn, en dat is het Pieterpad.

Om 11:00 uur gaan wij dan toch echt op pad voor onze etappe naar Susteren. Dat is natuurlijk veel te laat maar wij gaan maar tot Susteren. Via mooie wandelpaden verlaten wij Sittard, en ontmoeten achter het festival terrein een bijzondere vrouw.

Zij vraagt of wij naar de processie zijn wezen kijken, en ze vertelt meteen dat ze gisteren 90 jaar is geworden en een prachtig feest heeft gehad. Ik vraag of ze met ons op de foto wil, en vraag hoe zij heet… Truus van Osch met sch. Ik zeg “dat is toevallig, want wij komen uit Oss met 2 essen.” Ze praat honderduit, en ik zeg “Truus, wij moeten nu echt verder want anders komen wij nooit in Susteren.” Het was echt een bijzondere ontmoeting, met een heel lieve spontane en hartelijke vrouw.

Er wordt slecht weer voorspeld zo rond 16:00 uur, maar dan zijn wij al lang bij onze B&B in Susteren is onze gedachte. Alweer een verregende dag zien wij niet zitten, dus houden wij de buienradar goed in de gaten.

Ik kom vandaag voorbij aan nicht Inge (dochter van zus Ria) die in Millen (Dld) woont. Wij gaan er eventjes op de koffie, zij verwacht ons. Maar ook hier kunnen wij niet al te lang blijven, nu wij wat krap in onze tijd zitten. Een Hartelijke ontmoeting volgt, de koffie en Limburgse vlaai is lekker, maar een tweede kopje zit er niet in… het is al 13:00 uur en wij moeten nog dik 8 km.

Wij lopen het Pieterpad van zuid naar noord en komen op deze manier heel veel Pieterpadders tegen, en dat is leuk. Ook vandaag weer leuke ontmoetingen gehad. Wij spreken ook niet iedereen aan, maar hebben een leuke ontmoeting met moeder en dochter.

Zij vraagt of er in Millen een adres is waar ze iets kunnen drinken, waarop ik antwoord “op nummer 35 schenken ze goede koffie. Er staat Stehman op de deur en mijn nichtje woont daar.”… Ik zeg “moet je echt doen hoor!!“

Na het bord van het smalste stukje Nederland zijn wij ook meteen weer de grens over. Het is een prachtig gebied wat het IJzeren bos heet. Wij lopen nog steeds in de zon maar zien in het westen de lucht donker worden.

Wij besluiten de route wat in te korten en nu rechtstreeks naar Susteren te wandelen. Het is 14:00 uur als wij onze regenjassen aandoen, en onze broeken binnen de kortste keren doorweekt zijn. Hoezo vertrouwen op de buienradar, het begint al twee uren eerder met regenen.

Het is nog een klein stukje naar onze B&B… Sjloapen biej de Sjlèchter (slapen bij de slager. Het is half drie als wij aanbellen.

Het is werkelijk een prachtige B&B met alles erop en eraan. Hier voelen wij ons thuis en de aankleding herinnerd aan de tijd van weleer toen hier de hammen en de worsten nog in de vitrines lagen.

Er staat een vlees plankje voor ons klaar, en wij schenken een biertje in. Max kan van start gaan…

Ons laatste avondmaal van dit vierdaagse avontuur, sluiten wij af met een etentje bij De Griek in Susteren. Het zit er bijna op, morgen wacht nog een korte etappe naar Echt, en reizen dan met de trein naar huis.

Pieterpad Dag 4… Susteren – Echt 8,31 km

28 augustus 2024

De laatste dag van ons vierdaags Pieterpad sluiten wij af met een korte wandeling. Toch nog even wat wandelen voordat wij in Echt, op de trein naar huis stappen.

Ik heb heerlijk geslapen vannacht en dat had ik ook niet anders verwacht, in een B&B die geheel aan je wensen voldoet. Ik schreef gisteren al dat het slapen bij de slager was… Sjloapen biej de Sjlèchter, en dat de aankleding herinnerde aan de tijd van weleer toen hier de hammen en de worsten nog in de vitrines lagen. Er zijn hier twee verblijven, zo sliepen wij in de voormalige slagerij winkel. En sinds kort is er een ander verblijf bij gekomen dat “Slapen in de Worstenmakerij heet.”

Je raakt er ook niet uitgekeken want telkens valt er wel weer een detail op, wat je nog niet eerder hebt waargenomen. Ik maak er toch even reclame voor want dit is een aanrader B&B Slapen bij de slager

Na een voortreffelijk ontbijt vertrekken wij bij de Sjlèchter, en begeven ons op weg. Wij verlaten het dorp en pikken de route weer op als wij de bekende rood witte bordjes van het Pieterpad zien. Het is 11 graden en er schijnt een flauw zonnetje. Natalie volgt mijn voorbeeld om te vertrekken in alleen een T-shirt, want in de kortste keren loop je je toch al weer in het zweet.

Na het bruggetje over de Middelsgraaf gaat het linksaf. Maar voor wij door het klaphekje gaan, nemen wij eerst een kijkje bij een enorme stenen hamer, en lezen op het infobord dat hier 400 jaar voor Christus allerlei voorwerpen uit die tijd zijn gevonden. Na het klaphekje volgen wij een kilometer lang smal pad, zien een kalf met een stuk uit zijn oor. Het pad wordt steeds mooier als het bos dichter wordt. Ik zie een buizerd vliegen, maar voordat ik mijn camera gericht heb is ie al weer verdwenen in het bos.

Het zijn allemaal paden en wegen die goed te belopen zijn en daarom schieten wij ook lekker op. Bij een schuttersvereniging gaan wij even op een bankje zitten, en zien dat wij de helft van ons aantal kilometers voor vandaag er al op hebben zitten. En het is pas 10:00 uur… Dit gedeelte van het Pieterpad herken ik van mijn alternatief Peerkepad, die ik liep in 2020. Alternatief omdat ik door Corona mijn route toen moest aanpassen. Toen bracht ik ook een bezoek aan het kapelletje in Slek.

Hier en daar maak ik onderweg nog wat foto’s van leuke objecten, en komen wij steeds dichter bij Echt, het eindstation van onze wandeling. Wij nemen om 11:17 uur de trein naar Roermond, stappen daar over en om 12:30 uur zitten wij bij Starbucks in ‘s-Hertogenbosch al aan de koffie.

Wij moeten nog even wachten op de ‘Mannen van Natalie’ die ons komen ophalen, en maken nog een laatste foto voor het station. En zo komt er een eind aan een prachtig 4Daags avontuur wat Natalie en ik Ons Pieterpad zijn gaan noemen.

Tot Dag 5… wanneer dat ook mogen zijn… Update: 4 april 2024 gaan wij verder.

Pieterpad Dag 5… Echt – Melick 19 km

4 april 2024

Vandaag al vroeg op want Natalie en ik gaan verder met ons Pieterpad. Vorig jaar zijn wij geëindigd in Echt, dus is dat vandaag onze vertrekplaats. Gepland is dat wij nu vijf dagen op pad zijn, en in Vierlingsbeek eindigen waarna wij met het Ov weer naar huis reizen.

Maar eerst naar Echt…

Om 07:15 uur trek ik de deur in het slot en wandel naar het station. Onze trein vertrekt om 07:41 uur, en die zit afgeladen vol maar vinden nog net een plaatsje. Overstappen in Den Bosch naar de trein van Maastricht. Die trein was veel te kort en reed nog een heel eind door, dus iedereen er achteraan.

En dan wil iedereen natuurlijk ook nog eens achterin stappen. Dus lopen Natalie en ik zo ver mogelijk door, maar waar wij ook kijken… nergens een plekje… weer verder naar voren allemaal 1e klas, en een klein gedeelte 2e en daar zien wij nog twee  klapstoeltjes aan de zijkant. Hé hé wij zitten en blijven daar tot Roermond. Daar moeten we nog een keer overstappen voor de trein naar Echt.

In Echt gespen wij onze Backpack weer om, en omdat de weersverwachting niet veel goeds beloofd ook maar meteen onze regenkleding.

Daarna zoeken wij de route weer op van het Pieterpad. Dat is toch iets verder als ik gedacht heb, maar na bijna 4 km zie ik het eerste bordje Pieterpad en hoeven wij alleen maar de rood/witte bordjes te volgen, maar op de achtergrond draait mijn Komoot navigatie app mee.

In 2020 liep ik het Alternatief Peerkepad (4)… Van Susteren naar St Odiliënberg. Alternatief omdat ik door Corona niet door België kon. Daarom liep ik een gedeelte over het Pieterpad. Ik schreef toen… dan kan ik dit stuk overslaan mocht ik ooit dit pad willen gaan lopen. Die intenties heb ik niet maar zeg nooit Nooit.

En zie… nu loop ik 4 jaar later toch het Pieterpad, tegengesteld van zuid naar noord omdat mij dit in 2020 mooie ontmoetingen onderweg opleverde. Wij wandelen onderlangs het dorpje Sint Joost op weg naar Montfort.

Vorig jaar was het weer op de eerste dag bar en boos, maar nu valt het eigenlijk wel mee. Het regent wel maar niet zo erg als toen. De wandelpaden zijn net als overal in Nederland ronduit slecht te bewandelen, en dan zijn die wandelstokken toch superhandig om overeind te blijven.

Dit gedeelte van de wandeling herken ik nog van 2020. Toen liep ik in september was het verschroeiend heet, en zat ik tegen over een zonnebloemen veld op een bankje in de schaduw. Toen stonden ze te stralen in hun volle glorie, maar daar is nu niets meer van te merken. Ze staan er troosteloos bij nu ze niet gerooid zijn.

Het pad gaat over in een weg die ons naar Kasteel Montfort leid. In de verte zie ik de ruïne al opdoemen. Dat krijg je er gewoon van als je hoogbejaard bent, dan brokkel je af: het kasteel dateert al uit 1260. Destijds – de Pieterpadgids spreekt over ‘de tijd van de pijl en boog’ – gold het kasteel als onneembaar. En zo ziet het er ook wel een beetje uit.

Een 50 tal meters voor de poort van het Kasteel staat een boerderij, die erg uitnodigt om daar even te pauzeren. Ze hebben ijs, melk, eieren, koffie en alles is zelfbediening. Natalie neemt koffie en ik een chocolademelk, en eten onze boterhammen… op het tweepersoons bankje wat er staat. Het is inmiddels 11:15 uur en het is droog.

Tijd dus om onze regenjassen uit te doen voordat wij verder gaan. We nemen nog even een kijkje bij het Kasteel, maar verder dan de poort komen wij niet.

Na Montfort gaat de route via een pad langs de ‘Vlootbeek’. Ik neem even een kijkje op mijn navigatie, en zie dat als wij gewoon rechtdoor lopen onze weg verderop kruist met het pad. Ik denk dat het een verstandige keuze is om nu geen natte voeten te krijgen.

Daarna volgt er een mooi pad door het bos tot in Sint Odiliënberg. De omgeving is prachtig en het valt echt op hoe mooi groen de bomen hier al uitlopen. De paden zijn door de regen van afgelopen tijd ronduit slecht te noemen. Regelmatig moeten wij een andere weg zoeken om de  grote natte plekken te passeren.

In totaal zijn wij maar drie wandelaars tegen gekomen vandaag. Een man die het Maas – Niederrheinpad aan het lopen was, en twee vrouwen. Een wat oudere dame op leeftijd die geen goedendag zei, en een jonge dame met een hondje. Ik had er eigenlijk een foto van moeten maken, het was zo’n laag bij de grond Boomerhondje, die wit behoorde te zijn, maar dat door al die blubber dat maar voor de helft was.

En dan doemt in de verte de Basiliek van Sint Odiliënberg op.

Met een grote boog lopen wij er om heen en in 2020 maakte ik er onderstaande foto’s van. Stralend weer…

Maar ook in 2024 is de zon volop gaan schijnen als Natalie en ik naar boven klimmen en aan de ander kant naar beneden lopen. Wij boffen toch maar vandaag. Het is iets voor tweeën en wij besluiten nog even Sint Odiliënberg in te lopen om een kleine lunch te nemen.

Sint Odiliënberg is ook bekend van de ergste aardbeving die Nederland in 1992 trof, en die 500 km verder nog gevoelt werd. Ik herinner mij nog dat ik mijn bed voelde bewegen, een hele rare gewaarwording en dat op 80 km afstand.

Het is even zoeken naar het restaurant waar ik in 2020 heerlijk gegeten had. En ook nu is het voortreffelijk. Wij bestellen een biertje en voor ieder een heerlijk soepje. Wij hebben alle tijd want wij kunnen pas na 18:00 uur terecht bij het Vrienden op de Fiets adres. Natalie appt even naar huis en daar schijnt het te stortregenen. Daarom even een foto van Rianne in de volle zon.

Op weg naar Melick lopen wij een klein gedeelte door het Roerdal en volgen een tweetal kilometers het riviertje zelf. Maar ook hier laten wij het pad langs de Roer voor wat het is… en dat is nat. Dus lopen wij rechtdoor met een laatste blik op de Basiliek.

Melick is onze eindbestemming van vandaag. De route is gepland tot aan de Bushalte J F Kennedysingel. Vanaf hier reizen wij met bus 61 of 62 naar Roermond voor ons Vrienden op de Fiets overnachtingsadres.

We nemen bus 61 want dat is de eerste bus die verschijnt. Omdat wij nog anderhalf uur moeten overbruggen, besluiten wij eerst nog wat te gaan eten bij een eethuis bij ons overnachtingsadres in de buurt, dan hoeven wij er straks niet meer uit.

Als het bijna tijd is lopen wij aan, en bellen  om 18:05 uur aan bij Hans & Hennie, ons Vrienden op de Fiets adres. Wij werden onthaald met een kop koffie en daarna hebben we tot half acht zitten kletsen. Een en al gezelligheid.

Daarna douchen en gauw aan dit blog beginnen. Tot morgen…

Pieterpad Dag 6… Roermond – Reuver 23 km

5 april 2024

Wat een goed Vrienden op de Fiets adres was dit zeg, zo tref je het niet altijd. Hans & Hennie zijn ervaren wandelaar en fietser die al heel wat ervaring op gedaan hebben, met het onderweg zijn. Dus gesprekstof genoeg voordat wij ons naar onze kamer kunnen begeven. En die was ook nog eens 🔝 Vanmorgen zaten Natalie en ik om  08:00 uur al weer aan het ontbijt. Hans en Henny komen er nog even bij zitten… een  uurtje later kunnen wij op pad.

Hans en Henny… Bedankt voor Jullie warmte en gastvrijheid.

Vanaf ons overnachtingsadres in Roermond wandelen wij de kortste route naar het Pieterpad, die wij dan via de welbekende rood/witte bordjes weer gaan volgen. Deze etappe tot aan Venlo noemen ze ook wel het Limburgse Twijfelland, omdat je langs de Duitse grens wandelt en regelmatig de grens oversteekt en weer terug gaat.

Maar dat twijfelgebied begint eigenlijk pas morgen. Nu wandelen wij eerst naar het dorpje Swalmen om vandaar het riviertje de Swalm te volgen. Op het moment dat wij de rood/witte Pieterpad bordjes zien, maken we nog even een selfie en gaan wij aan dit zware stuk beginnen. Het is glibberen en glijden, je houd niet voor mogelijk hoe het er bij ligt.

Je kan niet te ver vooruit kijken, want je moet echt kijken waar je je voeten neerzet. Bovenop een graspol of zoeken naar een doorwaadbare plaats. Het zorgt ervoor dat je nog geen 4 km per uur vooruit komt.

Tegen Natalie zei ik vanmorgen, “het is ongeveer 6 km naar Swalmen.” Maar waar ik dat vandaan heb weet ik zelf ook niet, het is in ieder geval een heel stuk verder.

Wij komen bij een smal pad waarbij staat, dat het betreden hiervan op eigen risico is. Wij begrijpen er geen snars van… Wat is hier nou gevaarlijk aan. Alleen dat je elkaar bijna niet passeren kan als je tegenliggers krijgt in deze blubzooi.

Maar Natalie kruipt tussen de struiken, zodat de eerste Pieterpad gangers van vandaag kunnen passeren. Allemaal zonder stokken… Nou die komen er nog wel achter dat je nu niet zonder kan.

Het pad komt uit op de weg naar Kasteel Boerderij Zuiderwijk Spick. Hier komen wij weer twee Pieterpadders tegen en maken even een praatje. Maar het is meer wederzijds informeren naar de staat van het pad. Wat komen wij nog tegen enz. Ook zij lopen met stokken en zeggen, “Laat ze maar lachen, wij blijven tenminste overeind.”

Wij nemen een kijkje bij de Kasteelboerderij, maar komen niet verder dan het bord dat het privé bezit is en niet opengesteld voor bezoekers. Wij hebben al 7 km gelopen maar nog steeds geen Swalmen te zien. Wij hebben onze zinnen gezet op Swalmen, daar gaan wij pauzeren.

Wij komen bij een Pieterpad pleisterplaats, hier zouden wij wat kunnen drinken, maar nee wij gaan door.  Het pad na deze pleisterplaats gaat over in een mooie bomenlaan. Een oude Romeinse weg, lees ik in de gids. Leuk om te beseffen dat hier ooit Romeinen marcheerden. Nu zie ik alleen wat dames op leeftijd kuieren.

8 km, wij komen bij het kerkdorp Boukoul. Dan kan Swalmen toch niet ver meer zijn. Maar eerst nog Kasteel Hillenraad. Ook dit Kasteel is niet te bezichtigen, maar de omgeving is mooi en daar zijn wij ook heel erg tevreden mee.

En dan komen wij na 3 uren!! wandelen, eindelijk aan in Swalmen. Waar ik die 6 km vandaan heb, ik weet het niet, maar wij zijn precies op de helft van onze wandeling.

Wij lopen meteen door naar de markt, waar het restaurant ‘De Mert’ gelegen is. Ik heb gelezen dat het hier met Vastelaovend in Swalmen de Hopsjlokkers heet… oftewel Bierdrinkers. Wij drinken hier ook ons etappe biertje, dat hebben we wel verdiend. Soep van de dag is aspergesoep. Wauw wat lekker…

Wij nemen een dik uur pauze, en gaan dan verder. Het is 13:00 uur en nog 11,4 km te gaan.

Van de laatste Pieterpadders hoorden wij, dat het stuk langs het riviertje de Swalm prachtig is om te wandelen. Het gaat geheel door het bos en de blubber valt hier gelukkig mee. Natalie ziet ineens heel veel slakken en dan ook nog eens hele grote. Die moet ik toch even op de plaat vastleggen.

Over het algemeen ligt het pad langs de Swalm wat hoger, maar af en toe bijna gelijk. Het is echt prachtig wandelen hier

Voordat wij aan een lang saai stuk beginnen naar Reuver, maken wij nog een pauze. Bankjes zijn er niet maar boomstammen op een grote hoop voldoen net zo goed. We eten nog wat, leg nog even de telefoon aan de powerbank en wij trekken onze jas uit.

Koud is het niet, maar er staat een stevige wind die de vouwen uit je broek blaast.

Wij overnachten in Reuver en dat ligt 3 km van het Pieterpad, dat is ver ik weet het. Maar ik kon geen andere slaapplek vinden. Die laatste kilometers zijn erg zwaar en saai te noemen, en zo zitten wij samen in ons eigen wereldje… om dit door te komen.

Na 23 km zijn wij dan om 16:15 uur eindelijk bij onze B&B. Dat wordt douchen en met de beentjes omhoog. Om 18:15 uur lopen wij naar de markt 200 meter verderop. Ik heb gewone schoenen aan en het zit voor geen meter, ik ben dan ook blij dat het maar een klein stukje lopen is.

Wij zijn eensgezind en bestellen hetzelfde biertje en als hoofdgerecht een Dorade papillotte met venkel en cherry tomaatjes. Lekker mager dus en een dessert voor 2 personen… en dat zag er zo uit.

Na 2 uur tafelen zijn wij aardig stijf geworden en strompelen wij terug naar onze B&B.

Tot morgen…

Pieterpad Dag 7… Reuver – Velden 23 km

6 april 2024

Om 07:00 uur loopt onze wekker af want om 08:00 uur wacht het ontbijt. Een uur later zijn wij al weer op weg en zoeken de route weer op van de welbekende rood witte bordjes van het Pieterpad. Een afstand van 3,8 km om met onze route verder te gaan, is toch wel heel erg ver. Het is niet anders…

Vandaag gaat het verder met de etappe die ze tot aan Venlo het Limburgse Twijfelland noemen, omdat je langs de Duitse grens wandelt en regelmatig de grens oversteekt en weer terug gaat. Bij het Bos Cafe aan de grens slaan wij linksaf en zitten wij weer op het Pieterpad.

Veel bijzonder is er niet te vertellen, want het pad gaat rechttoe rechtaan en dat langs de grens. Natalie blijft op een gegeven moment stil staan, waarop ik zeg “wat zie je nou?” Een groen geval midden op het pad… een kikker… een pad. Waarna ze door de knieën gaat en hem wil kussen. Zij geloofd nog in de sprookjes van de gebroeders Grimm, want als je hem kust verschijnt er een prins…

Helaas is het niet gelukt want ze was nog wat stijfjes van gisteren. Toch keek ze nog regelmatig om of er niet een prins ons achterop kwam.

Horeca is er niet onderweg, en als het er wel is dan ligt het toch nog 1,7 km vanaf het pad, en dat vinden wij te ver. Het pad loopt licht stijgend via smalle paden omhoog. Het lijkt weinig maar als wij naar beneden kijken zitten wij toch best hoog. En nog zijn de paden op sommige plekken slecht te belopen, zo nat.

Gisteren gingen wij maar door, maar vandaag stoppen wij om het uur. Even zitten en eventueel wat eten. En vooral even uit de zon. Het is toch weer even wennen aan deze temperatuur, die vandaag in Limburg de 27 graden kan aantikken.

Het is vandaag ook stukken drukker dan gisteren met de wandelaars die het Pieterpad lopen. Veelal met een dag rugzak die maar één etappe lopen en dan weer naar huis gaan. Maar een drietal zijn net zo zwaar bepakt als wij tweeën, af en toe maken wij een praatje met ze. En dan gaat het weer verder.

Ik zie iets over de grond kruipen, en dacht eerst aan een worm. Maar daar is ie toch wat te groot voor. Volgens Natalie is het een Adder, een slang dus. Wij begeleiden hem even naar de zijkant van het pad, zodat hij niet platgereden wordt door de mtb ers die hier veelvuldig fietsen.

Het is ook leuk te weten dat ik mij hier op de Jacobsweg bevind. Een drietal Duitse wandelaars zien mijn Santiago badges op mijn backpack, en vragen dan ook of ik onderweg ben naar Santiago de Compostela. Dat zou natuurlijk kunnen, maar dan moet ik wel de andere kant op lopen. Maar alleen de herkenning door anderen is al leuk.

Na 11,5 km wordt het nog even flink klimmen op de Kaldenkircherberg, een flinke kuitenbijter. Daarna dalen we af en steken aan het eind de Kaldenkerkerweg over. En ineens loopt het niet lekker meer… Waar dat door komt weet ik niet. Natalie merkt dat ook op. Waarschijnlijk omdat wij constant onverhard hebben gelopen, en ons nu op de harde weg bevinden.

Venlo is in zicht en daar ben ik blij om, want omdat het niet lekker gaat wil ik zitten. Maar dat terrasje komt maar niet, maar op 17, 5 km zit er schuin tegenover het station een restaurant. Hé hé gelukkig, daar gaan we even zitten, schoenen los en een cola bestellen. Misschien is het beter om hier te stoppen, ik heb teveel last van mijn enkel.

Het is nog maar 6 km, dus ik probeer het nog even. Die bus kan altijd nog… maar als ik honderd meter gelopen heb, zeg ik tegen Natalie “ik denk dat ik hier toch maar stop, het gaat niet.”

Dus lopen wij terug en nemen de bus van iets over tweeën naar Velden. Vannacht eten en slapen wij bij Jeanne, een nichtje van Kitty. Wij worden hartelijk verwelkomd en ik ga met de beentjes omhoog. Het voelt meteen een stuk beter. Koffie, biertje, duivelse kip, port van Tante Mie en koffie. Wij worden echt verwend..

Het is half acht… mijn Blog is af en met 23,8 graden is het nog heerlijk toeven bij Jeanne in de tuin.

Tot morgen voor de volgende etappe naar Blitterswijk…

Pieterpad Dag 8…Velden – Blitterswijk 22,1 km

7 april 2024

Na onze overnachting bij Jeanne het nichtje van Kitty, trekken wij weer verder. Het is erg stil op straat en dat is niet eens zo raar want Max moet rijden.

Wij wandelen naar de veerpont en steken daar de maas over om in Grubbenvorst uit te komen.

Hier komen wij in het land van de aspergeteelt. Hmm ook wel lekker om dat eens te gaan eten een dezer dagen, maar dan moeten we voortmaken want morgen is het onze laatste dag..

De kerk van Grubbenvorst bepaald het beeld aan de overkant.

Wij lopen dwars door het centrum van Grubbenvorst, en het komt mij hier heel erg bekend voor. Ik ben hier al eens eerder geweest, en ik weet ook meteen bij welke gelegenheid. Dat moet in 2003 zijn geweest met een motorzegening. Een evenement wat anno 2024 nog steeds bestaat.

Na de oude meisjesschool gaat het rechtsaf, en ja hoor daar gaan we weer want we zakken tot onze enkels in de modder.

Regelmatig worden wij voorbij gereden door MTB ers die de oranje pijlen volgen. Het is opletten geblazen want vaak is het pad te smal.

Dan wordt het gebied opener. Je komt langs de in Limburg onvermijdelijke kapelletjes en passeren Kasteel Kaldenbroek, een kasteelhoeve uit de 16de eeuw die op de monumentenlijst staat. Leuk om even het terrein op te lopen. Nu is het hernoemd tot Huys Kaldenbroeck en in het weekend is het terras open voor een kopje biologische koffie of een Indiase lassi – Indiase yoghurtdrank met kruiden, lezen wij.

Maar wij lopen door, zo lang zijn wij nog niet op pad en kregen bij Jeanne een ontbijt waar je U tegen zegt. Wij zitten nog vol…

Wij komen veel Pieterpad wandelaars tegen die vanmorgen allemaal gestart zijn in Swolgen, zij wandelen naar Venlo. Zij waarschuwen ons dat er verderop een mangrove bos is waar je niet doorheen kan, zoveel water staat er.

Ook op het Pieterpad bankje langs de route hebben ze het erover. Op deze plek hebben ze koffie en Limburgse vlaai, daar hebben wij wel zin in. Want al 4 dagen op pad zijn zonder een echte Limburgse vlaai, dat kan eigenlijk niet. Als wij af willen rekenen, willen ze een vrije gift… Op Donativo basis dus. Ik geef dan altijd iets extra’s, om dit soort initiatieven overeind te houden.

Omdat wij niet precies weten waar dat mangrove bos is, staan wij even te twijfelen… Bedoelen ze nou dit pad naar rechts waar wij niet in mogen, of is het nog een eindje verderop. Weet je wat… Wij proberen het gewoon…

Maar ver komen wij niet, ik denk dat het zelfs nog geen 50 meter is. Er staat zoveel water dat het niet verantwoord om verder te gaan. Wij lopen terug en vervolgen het pad rechtdoor. Het is een mooi verhard pad met links en rechts een prachtig waterrijk natuurgebied.

Aan het eind komt de alternatieve route en het pad door het mangrovebos weer bij elkaar. Wij steken een weg over en daar gaan wij weer blubberen over het pad. Ook hier is het weer prachtig met een soort van ponton in een meer, met een bankje er op. Hier nemen wij graag een korte pauze, maken een selfie en wandelen daarna over een vlonderpad weer verder.

Van een waterrijk gebied gaat het over naar een heidegebied. Het is werkelijk een prachtige etappe die wij maken vandaag, zoveel afwisseling. Het gaat ook lekker, veel beter als gisteren. Ik pauzeer om het uur en merk dat ik dit gewoon nodig heb. Die drie uur wandelen van de week naar Swalmen was gewoon een vergissing zullen we maar zeggen… Niet meer doen zullen Kreun en Steun zeker zeggen.

Wat Natalie en ik ook doen, is de tijd nemen voor een gesprek met mensen onderweg. Zo ook met een paar die op een bankje de wijde wereld in staren. Ik merk op wat een prachtig gebied dit toch is, en vraag of zij ook het Pieterpad lopen. Dat is niet het geval… Zij verblijven hier ergens in de buurt, en zijn een wandelroute aan het doen. Er ontstaat een fijn gesprek en voordat wij er erg in hebben zijn wij al weer een half uur verder. Even later nemen wij afscheid van Henk en Marjan, wat een aardig stel mensen vinden wij. Van deze gesprekken onderweg kan ik zo genieten, dit maakt wandelen leuk.

Wij laten het heidegebied achter ons en komen dan aan in Swolgen, en dat is het geboortedorp van mijn schoonvader. Wij besluiten hier een etappe biertje te drinken, en vragen naar de soep van de dag. Een aspergesoep met asperges van een boer uit het dorp. Een heel andere soep als die van Swalmen, maar ook weer heel lekker. Daar horen wij van de Truckrun die over een half uur door het dorp komt, maar daar kunnen wij niet op wachten.

Dus gaan wij verder, het is nog 8 km en gaan nu op weg naar het volgende dorp en dat is Tienray. Wij wandelen door een mooi stukje bos waar aan verschillende bomen een mooi gedicht hangt.

In Tienray zien wij in de verte bij de kerk een drukte van belang. Wij weten al meteen wat het is want hier gaat de Truckrun ook voorbij komen. Wij besluiten om even te blijven kijken, en omdat ik hier goede kennissen heb wonen bel ik die even op. Door Corona is het contact wat vervaagt en dat is heel jammer.

10 minuten later staan Nellie en Willem voor mijn neus, een hartelijke knuffel volgt. Wat leuk is dit… Nellie volgt na al die jaren nog steeds mijn Blog, en wist dat ik vandaag door Tienray zou komen, en had gehoopt dat wij elkaar zouden zien. Hoe leuk is dat, dat dit uitkomt.

Even kletsen… eigenlijk is het meer schreeuwen vanwege de herrie, daarna afscheid nemen en weer verder. Het volgende dorp is Meerlo. Daar wijken wij van de route af, want wij moeten naar Blitterswijk waar wij onze overnachting hebben bij Herberg Lambic.

Bij Herberg Lambic worden wij hartelijk verwelkomd door Tjarda die hier de scepter zwaait. Zij wijst ons de weg en wij kunnen vanavond mee eten. Dat is fijn want dan hoeven wij de deur niet meer uit.

Het was een prachtige dag.

Tot morgen…

Pieterpad Dag 9… Blitterswijk – Vierlingsbeek 18,2 km

8 april 2024

Herberg Lambic is een prima locatie om te overnachten. Het is een combi van B&B en Vrienden op de Fiets… Wij hadden ze gevonden via het laatste, en dat scheelt behoorlijk in de prijs. Maar dat is alleen als je daar ook lid van bent…

Vanmorgen wacht om 08:00 uur het ontbijt, dat is een beetje standaard voor ons, en daarna afrekenen. € 25,00 voor overnachting met ontbijt, € 1,00 voor een biertje, € 10,00 voor het mee mogen eten incl. 1 biertje, nagerecht en koffie.

De laatste dag alweer. De weersverwachting is prima, dus kunnen wij met alleen ons T-shirt aan al starten. Binnen de kortste keren loop je toch wel in het zweet. Hoe ver wij komen vandaag zien wij nog wel, want Natalie moet vanavond de nachtdienst in, en wil natuurlijk ook nog wat rusten.

Na een laatste blik op de herberg gaan wij op pad, maar staan al weer stil als wij schuin tegenover een mooie muurschildering ontdekken van een welbekende Nederlandse wielrenner. Natalie springt achterop…

En zo verlaten wij Blitterswijk en lopen via een mooi buitengebied naar Wanssum. Dat is voor mij ook al bekend gebied, want de familie van schoonmoeders kant komt hier vandaan en mijn vrouw is hier geboren. Na het plaatsnaambord van Wanssum kom ik bij het Kapelleke van St Michaël. Hé dit ken ik, zeg ik tegen Natalie want in deze straat van de ‘Meerloseweg’ heeft Kitty gewoond.

Het huisnummer weet ik niet meer, maar het huis herinner ik mij nog wel. Thuis gekomen nog even nagevraagd, en Ja hoor Natalie… Ik heb het goede huis aangewezen.

Als je al een tijdje hier niet meer geweest bent, herken je het ook niet meer terug. De doorgaande weg is voortaan niet meer door het dorp, maar ver er om heen. De oude brug is vervangen door een nieuwe. Daar loopt ook het Pieterpad overheen, maar wij kiezen voor een soort van pontonbrug.

Aan de overkant gaat het naar de kerk van Wanssum. Daar ben ik vaak geweest, zoals het 50 en 60 jarig huwelijk van Opa en oma van Wanssum, en de minder leuke aangelegenheden zoals een begrafenis. En zo wandelen wij Wanssum weer uit, pauzeren nog even bij de nieuwe brug over de rondweg.

We hebben al een uur gewandeld en wij blijven gewoon even zitten, mijn tas laat ik gewoon op mijn rug zitten. 10 minuten pauzeren en weer verder. Wij lopen de brug over, slaan rechtsaf… en denken meteen “Nee hé, toch niet weer.

Ik probeer zoveel mogelijk aan de linkerkant te lopen, zodat ik mijn linkerschoen nog een beetje in de berm kan plaatsen. Bij de rechter is het meer van sop sop sop sop, maar er zitten ook begaanbare stukken tussen hoor.

Wij lopen hier door de bossen van Geijsteren en volgen de Oostrumsche Beek, en steken hem even later ook over. Erg betrouwbaar ziet het bruggetje er niet uit, ook al zijn het dikke bielzen maar wij halen de overkant zonder kleerscheuren of een nat pak.

Het wordt weer tijd voor een pauze en vragen aan een wandelaar of hij een bankje is tegengekomen, en dat weet hij… 500 meter verderop. Wij lopen nu over het Landgoed Geysteren waar ik al veel over gehoord heb, vertelt door mijn schoonfamilie.

Het bankje vinden wij iets verderop, op een mooi plekje aan de Oostrumsche Beek. Echt zo’n plek waar je uren kan blijven zitten, lezen of helemaal niets doen en alleen maar genieten.

Terwijl wij hier zitten te genieten, komen de eerste Pieterpad wandelaars van vandaag achter ons langs lopen. Een kort gesprek met wat waarschuwingen over en weer volgen. Zij zijn nu drie dagen onderweg en gaan nu door tot aan de Sint Pietersberg en maken hun Pieterpad af. Bij ons gaat dat nog eventjes duren.

Het slingerende Oostrumsche beekje stroomt ook langs de Rosmolen op landgoed Geysteren, en stamt uit 1667. Anders dan z’n naam doet vermoeden – een rosmolen is een door paarden aangedreven molen – is de drijvende kracht in dit geval het beekje. De molen werd vooral gebruikt om koren te malen.

Er naast staat ook een monumentale Frankische boerderij.

Waar water is in een bos, heb je ook kans op muggen en andere insecten die steken. Ik voel wat prikken op mijn armen dus spuit ik wat muggenspul op mijn arm en in mijn nek. Nadien heb ik er gelukkig geen last meer van…

Het tweede stel en ook de laatste Pieterpad wandelaars van deze dag, komen wij tegen bij een zeer waterrijke water passage. Natalie en ik vragen ons af, hoe zij dat gedaan zullen hebben. Temeer omdat een van hen blind is.

Het is echt abnormaal hoe slecht de paden zijn, en bovenstaande passage was nog niet de allerlaatste van deze dag. Want dat was deze…

Maar ook dit zijn wij door gekomen, en als ik mijn schoenen bekijk kunnen ze nu wel een poetsbeurt gebruiken. Gelukkig komen wij na al deze nattigheid in het droge heidegebied van de Boschhuizerbergen. Dat is nog even afzien, want het zijn veelal los zand paden.

Na 12,5 km komen wij het bos uit en steken de Maasheseweg. De route gaat linksaf maar Natalie en ik besluiten rechtdoor te lopen, rechtstreeks naar het dorpje Smakt. Daar gaan wij stoppen en nemen het laatste stuk de bus. Natalie moet vanavond de nachtdienst in.

En dan komen wij in het dorpje Smakt. Hier staat een mooie Sint Jozefkapel die altijd druk bezocht wordt. Ik ben hier al vaak geweest en meestal was de aanleiding altijd droevig, omdat er iemand van schoonmoeders kant was overleden. De koffietafel werd dan gebruikt in het Pelgrimshuis, behorende tot de Sint Jozefkapel.

Het is een Bedevaartsoord met een kerk, een pelgrimshuis en een processiepark – met jaarlijks 30.000 bezoekers.

Het pelgrimshuis met restaurant zou open moeten zijn zo rond lunchtijd, maar als ik de deurklink naar beneden druk gebeurt er niets… Gesloten dus, en daarom gaan wij maar bij de bushalte op een bankje zitten en eten een appeltje en wachten op de bus die ons naar Vierlingsbeek zal brengen.

Onze trein die ons om 13:22 uur naar Nijmegen zal brengen is wat vertraagd, maar gelukkig zijn wij net op tijd voor de aansluiting naar Oss. Onze vijf dagen Pieterpad zitten erop, wat een heerlijk avontuur van het onderweg zijn. Dat wij beiden genoten is Jullie inmiddels wel bekend. De volgende vier of vijf dagen staan onder voorbehoud al weer in mijn agenda.

Uiteraard houd ik Jullie op de hoogte van onze plannen…