In week 3 lopen wij in acht dagen van Amersfoort naar Scheveningen…

Marskramerpad Dag 13 – 23 augustus. Amersfoort – Maartensdijk 20,6 km

Het was fijn om weer even thuis te zijn, en een dag te relaxen. Ik heb geprobeerd om wat in beweging te blijven, daarnaast meermalen de  infrarode lamp op mij rug laten schijnen, en nog wat spierbalsem er op. 

De was is gedaan en alles kan weer schoon mee op mijn achtdaagse trip. De scheuren in mijn schoenen heb ik zelf provisorisch gerepareerd. Ik gooi deze straks toch weg dus wat maakt het uit hoe ik dat doe. Lach niet… met Bison Rubberseal… Ik had het nog staan. 

 • Coating op rubberbasis voor waterdicht afdichten, beschermen en repareren.
• Blijvend elastisch. 

Als dat niet helpt weet ik het ook niet meer. 

Maandagochtend… Mijn rug voelt wat stijfjes maar niet verkeerd. Om 06:35 uur vertrekt mijn trein naar Zwolle. Daar stap ik over op de trein naar Amersfoort waar ik om 08:55 uur aan kom. En dan kan ik eindelijk verder met het laatste deel van het Marskramerpad. Ook nu volg ik de wit/rode markering weer, maar mijn Komoot wandelapp draait op de achtergrond mee als backup. Via mooie parken en buitenwijken verlaat ik de stad.

Ik moet echt weer op gang komen, en nu zonder Tilly valt het mij toch zwaar, en ik heb vandaag 20 km te gaan… Ik kom een beeld van een ree tegen, misschien wel de enige die ik vandaag tegen kom. In een woonwijk sla ik rechts af en loop via een mooi bospad achter langs een sportaccommodatie. Aan het eind wordt het wel heel erg smal, tussen heg en afrastering. 

In het begin kijkt het weer, nog een beetje grauw allemaal, maar al gauw is er een zonnetje. Het eerste bankje is er al na 3,5 km, dat is al vrij snel, maar je weet nooit wanneer de volgende zal komen. Het bankje staat op de heide, en is al bezet. Maar aangezien zij helemaal links zitten, kan ik er nog wel bij. Het zijn ook Marskramers zie ik aan het boekje. Zij lopen dezelfde etappe als ik vandaag, dus misschien kom ik ze nog wel vaker tegen. 

Als de Marskramers verder gaan, blijf ik nog even genieten van het uitzicht. De heide staat nu echt in bloei, een genot om te zien. En dan ga ik verder en loop langs  zandduinen, maar gelukkig hoef ik er niet overheen. 

Het is heel afwisselend en dat is fijn, want als je kilometers lang dezelfde landweggetjes hebt, zakt de moed in je schoenen, maar hier is dat dus niet het geval. Oh ja… haast vergeten te vertellen, ik heb een ree gezien. Die kruiste in het bos mijn pad, en mijn camera had ik niet bij de hand. Zo jammer dit. Mooie bospaden met hoge sparren, en ik moet zelfs een beetje klimmen vandaag. Bij het eerste bankje had ik mijn hoed tevoorschijn getoverd, maar deed hem al weer snel af… Ik zweet mij kapot. 

Ondertussen heb ik al weer een uur gelopen, en ben ik al aan een bankje toe. En precies op dat moment komt er eentje in zicht, maar die is bezet en ik kan er niet meer bij. Hij staat op een strategisch punt met zicht op de zandduinen. En erger nog… het Marskramerpad loopt er dwars overheen. Dan maar doorbijten en over die zandvlakte wandelen. Nou ja, wandelen kun je het niet noemen. Maar nu weet ik waarom Soestduinen zo heet. 

En dan zie ik de Marskramers van het bankje weer, zij zijn de kluts kwijt en dan is het maar goed dat Rianne in de buurt is met haar wandelapp. Ik help ze weer de goede kant op, zij hebben een steviger tempo dan ik en snel verdwijnen zij dan ook aan de horizon. 

Eindelijk is er dan toch een bankje op een mooi plekje. Het is half twaalf dus besluit ik maar meteen, de meegenomen lunch te gebruiken. Ik had al gekeken of er ook horeca op de route is. Maar het is maandag en de horeca die er is, zijn op maandag dicht. Dat wordt vanavond weer eten bestellen, het is maar goed dat dit kan want anders is het alleen maar crackers en cup a soup. 

De etappe loopt eigenlijk van Amersfoort naar Maartensdijk en is maar 17,5 km, maar omdat ik daar geen slaapplek kon vinden, moet ik 3,0 km naar het zuiden lopen waar ik in Groene Kan een B&B heb gevonden. Het valt mij op dat het overal in het bos heel erg nat is. Overal staan grote plassen water, die je moet zien te passeren. En dan is het maar goed dat ik wandelstokken bij mij heb. 

Ik hoop niet dat dit een voorbode is van het natte gebied wat mij nog te wachten staat de komende dagen, want dan zoek ik een droger alternatief. Ik weet zeker dat de Marskramers van weleer dit ook deden, je aanpassen aan de omstandigheden. 3 km is een heel eind als je voeten zeer doe, dus grijp ik elke kans om even te zitten, dus kwamen de twee onderstaande boomstronken goed van pas. 

Dat blauwe is een regen rok, maar ik gebruik die ook op een vieze bank, of in dit geval de ene helft over de boomstronk, en op de andere helft kan ik mooi met mijn blote voeten gaan zitten. Ik heb er heerlijk gezeten. 

Daarna was het nog een hele lange rechte weg naar de B&B wat een waar paradijs bleek te zijn. De foto’s spreken voor zich. Eindelijk ook weer eens goede WiFi, want om een Blog te schrijven is dat heel belangrijk.

Morgen kort ik de route van dik 23 kilometer een heel stuk in. Ik moet nog langer mee, en met een stijve rug en pijnlijke knie ga ik geen lange afstanden doen van meer dan 20 km. 

Tot morgen voor Dag 14😊

Marskramerpad alternatief Dag 14 – 24 augustus. Maartensdijk – Maarssenbroek 17,7 km

Het is altijd afwachten waar je terecht komt, als je bij een B&B adres hebt gereserveerd. Vorige week was het 95,00 euro betalen voor een verblijf in een omgebouwde blokhut en alles minimaal. Gisteren was het een schuurtje met alles er op en er aan. En nog een apart bijgebouw wat ‘de stal’ heette, en waar ik in de koelkast, vrij drank uit kon nemen. En dat voor 70,00 euro. 

Vannacht heb ik een alternatief bedacht voor het Marskramerpad. De oorspronkelijke route bedroeg 23,7 km, die ik al drastisch ingekort had, maar toch nog 20 km was. Het alternatief is een combi van de ‘Koninklijke weg’ en de LAW17 het ‘Waterliniepad’. Met mijn eigen inbreng is het voor vandaag 17,7 km geworden, en wat een mooie route!! 

Ik ben dan ook Superblij met mijn Komoot wandelapp waarmee ik de mooiste routes kan maken. Ik wandel vanaf mijn B&B in westwaarts richting tot aan het ‘Voordaanse pad’, maar voor ik daar ben kijkt het al mooi met de bijzonder gekleurde schaapjes. 

Bij het ‘Voordaanse pad’ sla ik linksaf richting ‘Groenekan’. Hier loopt ook een Klompenpad en over een gedeelte hiervan wandel ik, en wat een mooie paden zijn het weer. Dat maakt wandelen nou zo leuk😊 het verrassing effect. En weer sta ik dan stil om er een foto van te maken, en aan de hand van de foto’s schrijf ik mijn verhaal. 

Na 3km dient zich een eerste bankje aan, en daar maak ik dankbaar gebruik van. Mijn rugpijn is haast verleden tijd, een beetje zeurend dat wel, maar als je mij ziet lopen… geloof je er geen barst van. En van mijn knie heb ik al twee nachten geen last van gehad. Dan zou je denken dat het over is, maar nee hoor… Als ik mijn backpack van 9 kg draag, dan voel ik hem weer. Nou ja, nog zes daagjes volhouden… 

Als ik ‘Groenekan’ door ben kom ik in een gebied met mooie waterrijke doorkijkjes. En dan slaat het pad linksaf en wandel ik op wandelpaden in een echt waterige en zompige omgeving. Mijn idee om een er een andere route van te maken was nog niet zo slecht, maar hier ontkom ik er niet aan. Ook morgen ga ik kijken hoe de paden door de weilanden zijn. Is het te nat zoek ik gewoon weer een alternatief. 

Na dit natte intermezzo komt er een minder interessant stuk, want de  ‘Gageldijk’ loopt parallel aan een toegangsweg naar de Utrechtse Ringweg. Gelukkig is er wat afleiding als er twee amazones aan het springen zijn. Ik dacht dat ik een mooi pad had uitgekozen langs de ‘Klopvaart’, maar ik loop aan de verkeerde kant. Mijn pad loopt… met aan de ene kant torenhoge flats, en aan de ander kant de vaart.

Gelukkig zie ik een bankje en maak hier een pauze. Als ik verder ga moet ik een brug over en loop ik aan de mooie kant. Op de brug maak ik een foto richting de ‘Vecht’. Ik vind de ‘Vecht’ een mooie rivier, vandaar dat ik mijn route zo gepland heb, dat ik hier langs wandel. Waar ik ook naar toe wil, is Slot Zuylen. 

De historie van Slot Zuylen gaat tot meer dan 750 jaar terug. Het begint rond het jaar 1250. Toen bouwde Steven van Zuylen langs de Vecht een donjon, een vierkante woontoren met muren van 2.70 meter dik. De fundamenten werden opgegraven bij een restauratie en zijn nu nog opgemetseld zichtbaar in het terras. 

Over mooie paden wandel ik er naar toe, en aan een paar wandelaars vraag ik of er ook horeca is bij het Slot, want het is lunchtijd en ik heb genoeg tijd vandaag. Ik hoef immers nog maar een kleine 5 kilometer, en ben pas om 17:00 uur welkom bij mijn ‘Vrienden op de Fiets’ adres. Er wordt beaamd dat ik kan lunchen bij ‘Bistro Belle’ en ik kies voor een heerlijke salade. 

Het Slot en museum opent pas op woensdag, ik ben dus een dag te vroeg en dat is best jammer, want Slot Zuylen kent een lange geschiedenis en heeft een bijzonder goed bewaard gebleven interieur. Echt jammer dus… Ik besluit maar te gaan lunchen bij Belle, waar ik meer dan een uur heerlijk gezeten heb op het terras. Lekker  genieten van een heerlijke salade, en ondertussen de voetjes laten rusten. 

Met een voldaan en vol gevoel ga ik verder voor de laatste kilometers, waarvan een groot gedeelte langs de ‘Vecht’. Ik ben nog maar een paar meter onderweg als ik nog wat gebouwen zie die ik toch even wil fotograferen. Prachtig toch die oude panden, en de B&B is ook als zodanig in gebruik. 

Er volgen nog meer juweeltjes, want het voetpad wat ik volg ligt tussen de ‘Vecht’ en het achtertuintje van de huizen. Prachtig… je zou er maar wonen, maar misschien vind je het wel helemaal niet leuk, als Jan en alleman daar voorbij komt. 

Ik verlaat Oud Zuylen en wandel verder langs het riviertje. In de verte zie ik een groep mensen aan het water, waarvan ik mij afvraag wat ze aan het doen zijn. Ze gooien telkens iets in het water en halen het dan weer op. Toch even vragen, en het antwoord is “Magneet vissen.” Op de foto willen zij niet., dus maak ik maar een foto van de twee molens. 

k kom weer een bankje tegen en geniet nog maar even wat er allemaal voorbij komt varen, ik moet immers nog anderhalf uur overbruggen. Wat kan wandelen toch zwaar zijn… Maar je zou hier toch maar wonen, Prachtig gelegen… tuintje aan het water, een sloep aan de steiger. Mooier kan bijna niet, maar je moet wel een goed gevulde beurs hebben lijkt mij zo. 

Leuk om dit alles eens van dichtbij te aanschouwen. 

Mijn wandeling van vandaag zit er op ik ben in Maarssenbroek aangekomen en heb na enig zoeken de juiste woning kunnen vinden.  Altijd weer lastig als haast de hele wijk dezelfde naam heeft, en zelfs de buurtbewoners het niet weten.!!

Tot morgen voor Dag 15😊

Marskramerpad Dag 15 – 25 augustus Breukelen – Noorden 17,7 km

Om 07:00 uur sta ik op want over een uurtje wordt ik aan het ontbijt verwacht. Gastvrouw Wil van ‘Vrienden op de Fiets’ is een druk bezocht adres verteld ze, en lees ik ook in het gastenboek. Tilly schreef elke dag er iets in, nu moet ik het doen want een bedankje is wel op zijn plaats. Alleen ben ik niet zo’n schrijfster als ik meteen iets moet neer pennen, ik wil er over na kunnen denken…

Vandaag wandel ik van Breukelen naar Noorden, als ik dat tegen iemand uit deze buurt vertel, weet niemand waar dat ligt. Ik ben dus benieuwd of het wel bestaat. Vanuit Maarssen moet ik 4 minuten treinen naar Breukelen, en dan gaat het daar verder met het Marskramerpad. Onder de A2 door begint het pas echt, als ik te horen krijg… Volg deze weg 3,5 km. Een eindeloze weg langs de ‘Grote Heicop’ vaart. Hier is het echt blik op oneindig en heb ik tijd om over van alles en nog wat na te denken. 

Mijn vest wat ik aan had bij de start vanmorgen, gaat al snel uit bij het eerste pauze bankje bij Portengensebrug.Vanaf hier gaat het weer 2 km verder langs wuivend riet, de vaart zie ik nauwelijks. Bij een visser aan de waterkant maak ik even een praatje, en dan gaat het weer verder. 

Bij Kockengen ligt er een pontje om over te steken. Was Tilly nu maar hier die kan dat wel, gelukkig ligt ie niet aan de overkant en hoef ik niet dubbel te draaien. Nu kom ik op natte voeten paden, dat zijn smalle paden met hoog gras. Nu kan ik mijn schoenen testen of ze niet lekken. En… het is voor de helft gelukt, links blijft droog (Kreun) en rechts wordt nat. Balen dus… 

De paden blijven eindeloos met aan de ene kant het wuivend riet, langs alweer een vaart die je niet ziet. Aan de andere kant kijk je de wijde polder in. In de verte zie ik een een brug, en bij een brug staat meestal een bankje. Tijd voor een pauze dus, dan kan ik mijn  schoenen uit doen, tevens mijn sokken. En dan maar drogen in de zon want die schijnt volop. Alle beetjes tellen en echt haast heb ik niet. Dus ook maar even de selfie van de dag. 

Over de brug gaat het richting ‘Woerdense Verlaat’ en verlaat ik de provincie Utrecht. Toch wel mooi als je weet dat ik al door Overijssel, door Gelderland en door Utrecht heb gelopen, en nu in Zuid Holland ben aangekomen. Ook deze weg weer kilometers eentonigheid. Gelukkig zie ik een drietal paarden die tussen de suikerbieten staan, het lijkt in de verte niet op een wei, maar ze willen wel op de foto als ik het vraag. 

Als ik in ‘Woerdense Verlaat’ ben wordt ik ingehaald door een Marskramerpad wandelaar. Er ontstaat een gesprek en samen slechten wij zo samen enkele kilometers. Wij wandelen nu langs ‘De Kromme Mijdrecht’ een rivier die ik een viertal kilometer zal volgen. Als wij twee stoeltjes zien bij een aanlegsteiger, besluiten wij daar dankbaar gebruik van te maken. Ik maak Kennis met Gertjan die uit het oosten van het land komt, en in de buurt op de camping staat en vandaag van ‘Kockengen’ naar ‘Zevenhoven’ wandelt. 

Dit maakt het wandelen onderweg zo fijn. Het kleurt de saaie en eindeloze voormiddag meteen een stuk vrolijker. Gertjan en ik staan op en nemen afscheid en gaan ieders zijn eigen weg. Hij loopt wat sneller, en dat is niet zo gek… want hij heeft alleen een dag rugzakje bij zich, en het ‘Marskramerpad’ boekje in zijn kont-tes ( Brabants voor broekzak op je achterste) … En dat is toch heel wat lichter dan de 9 kg die ik op mijn rug heb. 

Nu wordt die backpack steeds lichter onderweg, want ik heb elke dag 1,5 liter water bij mij. Ik heb een drinksysteem en daarbij een drinkslang, dus hoe meer ik drink hoe lichter hij wordt. En vandaag was het aan het einde helemaal op. 

En dan staat er een hele kudde koeien op het pad. Er zijn twee fietsers… meneer is de kudde al gepasseerd en mevrouw staat nog te twijfelen. Leuk toch zegt hij en lacht, even later waagt ook mevrouw de passage. En dan moet ik ook nog… Vort opzij roep ik, en gelukkig maken ze ruimte. 

Ik wandel langs ‘Bungalow park Zomerlust’, wat een lust voor het oog is. Bungalows omringt door allerlei slootjes, en allemaal hebben ze een soort van ophaalbrug naar het dijkje waar ik loop. Ik kom steeds meer in de omgeving van Noorden en passeer een Dieren begraafplaats, ik wist niet dat die er waren.  

Er wacht mij nog een lange dijk en dan zie ik eindelijk de kerk van ‘Noorden’…. Het bestaat dus echt!!

Ik overnacht vannacht bij B&B Lekker Knus, en slaap in de Fluitekruid kamer. Er wordt vanavond hier voor mij gekookt en zodoende hoef ik de deur niet meer uit. 

Tot morgen voor Dag 16😊

Marskramerpad Dag 16 – 26 augustus Noorden – Langeraar 15, 7 km

Lekker Knus was het zeker in mijn B&B, en ben goed verwend. Ik had een 2 gangen diner gereserveerd, en kreeg daarvoor twee lekkere Crostini’s vooraf, dan heerlijke pasta met bolognesesaus en salade, en als toetje zelfgebakken appeltaart met twee bolletjes ijs. Daarbij nog een IPA biertje door de gastheer zelf gebrouwen. Zo’n twee gangen menu wil ik dus wel iedere dag.

Dit… plus overnachten en goed ontbijt voor €65,00 dan ben je goed verwend. 

Maar ik moet verder en wandel vandaag naar Langeraar. Ik kijk daar heel erg naar uit, vooral omdat vriendin Natalie daar vanavond naar toe komt, die morgen een dagje mee wandelt. Vanuit ‘Noorden’ vertrek ik in noordelijke richting, en zit na 500 meter dan snel al weer op de route van het Marskramerpad. Ik sla linksaf het fietspad op naar Zevenhoven, en meteen zegt mijn Komoot App, “Volg deze weg 3,8 km… Jaja daar gaan we weer.

Bijna in Zevenhoven waan je je in België of in het oosten van Duitsland. Daar zie je ook nog veelvuldig die oude telefoonpalen, met die porseleinen geleiders bovenin. In Zevenhoven neem ik pauze bij de kerk, daar staat meestal wel een bankje. Ik heb er al 5 km op zitten en mijn knie zeurt, dus even pas op de plaats voor ik verder ga. 

Het is niet zo’n hele lange etappe dus breng ik ook een bezoek aan de ‘Lourdesgrot’ in ‘Noordeinde’. Even een kaarsje opsteken voor iedereen die nog op vakantie gaat of is, dat zij veilig en corona vrij weer thuis mogen komen. En voor mij dat het droog weer  blijft. Op het moment dat ik verder wil gaan begint het te druppen, het zijn maar kleine buitjes maar de bijkomstigheid zegt, dat je ook daar nat van wordt. Dus toch maar even mijn regenjas aan. 

Een kilometer verder kan de jas weer uit, want daar wacht mijn tweede bankje bij de ‘Lourdesgrot’ in ‘Noordeinde’. Het is daar heerlijk zitten in de Stilte tuin, en ik steek even een kaarsje aan. Jullie begrijpen het al dat ik totaal geen haast heb, en zal profiteren van de bankjes die ik onderweg tegenkom. Ik heb al gekeken op ‘Rust.nu’, maar noppes. Het volgende plaatsje wat ik tegen kom, is nu Nieuwveen. Ook daar zal geen horeca open zijn. Dat vind ik wel zwaar aan dit soort etappes waar je door slapende dorpjes wandelt en er gewoon niets is. 

Als ik verder ga begint er iets te prikken in mijn rechter schoen, het zal toch niet hé… Ik sjok nog even verder en pak even gezonde vetten bij een viskraam. Daarna vervolg ik mijn wandeling richting ‘Langeraar’ en kom bij een paar levensgrote schaakstukken, en je kan er heerlijk zitten.

Een mooie plek om mijn rechtervoet aan een onderzoek te onderwerpen. En inderdaad aan mijn ‘Digit II Pedis’ (opgezocht) teen zit een los velletje. Voor dit soort gevallen heb ik altijd Fixomull bij, iets beters is er niet. En morgen doe ik wandel wol in mijn sok😊 Nadat mijn teen verbonden is ga ik weer verder. 

Een klein kilometertje verder zie ik horeca, en daar moet je van profiteren. Dus sla ik vanaf de dijk linksaf naar de ‘Sfeerstal’. Alles ineen… Bed en Breakfast, theehuis en pluktuin, en de kinderen kunnen zich vermaken in de speeltuin. Normaal drink ik thuis iedere dag ‘gemberthee’, maar heb dat wel gemist. Hier staat het op de kaart. Even heerlijk genieten en tegelijkertijd mijn verslag schrijven.

Straks… Over 2,3 km en anderhalf uur verder, wacht Natalie op mij bij ons ‘Vrienden op de Fietsadres’ , en heb ik er geen tijd meer voor. Dus hopen dat ze een goede Wifi hebben, om foto’s op te laden… op de goede plek zetten en publiceren maar. Jullie boffen toch maar vandaag. 

Tot morgen voor Dag 17😊

Marskramerpad Dag 17 – 27 augustus Langeraar – Hoog Made 12,8 km

Gisteren was ik om 16:30 uur bij mijn Vrienden op de Fiets adres, en werd ik hartelijk ontvangen door Truus. Wat een gastvrijheid zeg, meteen was er koffie en toen Natalie gearriveerd was hebben we zeker nog een uur in de tuin op het terras gezeten. Ondertussen was Ton,  de man van Truus ook thuis gekomen. En toen kwam de wijn op tafel. Alom gezelligheid dus. 

Vannacht heb ik weer behoorlijk veel last gehad van mijn knie, en vraag ik mij af of het nog wel verstandig is om door te wandelen tot in Scheveningen. Maar nadat ik een ibuprofenneke had ingenomen denk ik er al weer anders over. Ik ga het per dag bekijken hoe het gaat. Natalie plakt er nog een dag aan, en vergezeld mij morgen tot aan Leiden, en daar ben ik erg blij mee. 

Vandaag is het maar een korte etappe van 13 km, dus hebben wij alle tijd en nemen wij rustig de tijd voor het ontbijt. Van tevoren lopen wij nog even door hun tuin, het zonnetje schijnt en het is windstil. Wij nemen alvast een selfie van ons in dit vredig tafereel. Na het ontbijt nemen wij hartelijk afscheid van Truus en Ton. Wij hoeven maar 200 meter te wandelen en zitten meteen weer op het Marskramerpad. 

Vandaag gaan wij eerst de ‘Leidsche Vaart’ Volgen, en komen over gewone wandelbare paden. Ik zag van tevoren zo op tegen die natte voetenpad, maar ik maakte mij zorgen om niets. Nadat wij samen met de ‘Leidsche Vaart’ onder een Provincionale weg door waren, komen wij in … en besluiten om hier bij de brug even op een bankje te gaan zitten. 

Na ‘Rijnsaterwoude’ krijgen wij het ‘Braassemermeer aan onze rechter zijde die wij blijven volgen tot aan het’ Paddegat’. Onderweg krijgen wij onze kijk op een soort van kunst, of wat het ook mogen zijn. Het levert in ieder geval een mooi plaatje op. Aan de ene kant is een opstapje, maar zelfs als Natalie daar op gaat staan, blijkt zij nog te klein te zijn. 

Aan de andere kant gaat het wat beter met onze foto kunsten. Na dit intermezzo gaan wij verder, en komen weer bij een ander water die de ‘Woudwetering’ heet. Hier slaan wij linksaf en volgen die Wetering tot aan ‘Woubrugge’. Intussen verlangen wij alweer naar een bankje, die in zicht komt bij een soort van automatiek waar allerlei groente, soepen, kazen, appelsapjes… Nou ja zeg, noem maar op te verkrijgen was. 

Hier staat een picknick bank waar wij weer dankbaar gebruik van maken. Wat een water allemaal, het lijkt wel of elk huis hier aan een sloot of watertje ligt, en ook nog een een bootje heeft. Wij komen steeds dichter bij Wouwbrugge, wat toch een behoorlijk plaatsje blijkt te zijn. Hier moet toch iets van horeca te zijn, en ja hoor dichtbij de ophaalbrug en tegenover de kerk is een terras waar wij een Koffie nemen. 

Op zo’n plek is er altijd reuring, en is er genoeg te kijken naar de schepen, die onder de brug door willen, en de brugwachter niet thuis geeft. Aanmeren willen ze niet, dus is het vooruit dan weer achteruit en dat blijft maar aan de gang. 

Als wij verder gaan moeten wij de brug over, en lopen via de kade aan de andere kant weer terug het ‘Paddegat’. Als wij weer helemaal terug zijn gaan wij daar op een bankje aan het water zitten. Met onze neus volop in de wind kijken wij richting het ‘Paddegat’. 

Wij waaien werkelijk hier weg met windkracht 5 wat je op de foto duidelijk kan zien. Wij besluiten hier ook maar te Lunchen. Natalie heeft gezorgd voor broodjes, een vers sapje, kakelverse eieren van de krielkippen thuis etc. etc. Wat worden wij toch weer verwend onderweg. 

En dan dan gaat onze tocht weer verder, en krijgen wij de ‘Wijde Aa’ aan onze rechterzijde. Jullie begrijpen wel uit mijn verhaal, dat de gehele wandeling het water aan onze rechterkant bevindt, en links de wijdse polder.

Donkere wolken verschijnen aan de horizon, gaan ze ons inhalen of niet is de vraag. Het levert wel weer mooie plaatjes op. Het zou de hele dag droog blijven is de verwachting, maar toch moet de regenkleding even aan. Veel is het niet wat er valt maar je wordt er wel nat van.

Bij een paar koeien in de wei ziet Natalie een schuurtje met overkapping, “daar kunnen wij even schuilen.” Hooguit vijf minuten want aan de horizon verschijnt ons onderkomen voor de nacht. Voordat wij daar zijn moeten wij nog 800 meter over een Natte voeten pad. Ons onderkomen is weer een ‘Vrienden op de Fiets’ adres, en wat voor een… want wij slapen bij een zgn. ‘Wipmolen’.

Wat treffen wij het weer bij zo’n mooi adresje. Onze gastvrouw heet wederom Truus en is ook alleraardigst. Vanavond gaan Natalie en ik eten bij ‘De Kromme Does’, zoals ook het water heet waaraan deze wipmolen ligt. 

Tot morgen voor Dag 18😊

Marskramerpad Dag 18 – 28 augustus Hoog Made – Voorschoten 16,3 km

Voor ons eet-adres ‘De Kromme Does’ moesten wij 800 meter over een smal pad, en Kruisten wij verschillende weides. Via een zestal overstap hekjes, kwamen wij telkens aan de overkant. Maar op ons pad tussen het water en de wei, een strook van twee meter breed, liepen vier kalveren die daar niets te zoeken hadden. Ze hadden maar weinig zin om opzij te gaan, dus riep ik maar vort vort, opzij dames. 

Gelukkig lukte het ons toch om op zowel de heen als terugtocht, deze dames te passeren. 

Gisteren vertelde ik dat wij bij (erbij niet er in) een ‘Wipmolen’ zouden overnachten. Dat is niet helemaal gelogen, want wij sliepen in het huis ernaast, wat helemaal tot onze beschikking stond. De Vrienden op de Fiets, gastheer Dorus en vrouw Truus wonen namelijk in de molen. Een molen die nog helemaal in bedrijf is. En dat maakt zo’n kleren herrie, dat je daar niet rouwig om hoeft te zijn. 

Die herrie ervaarden wij, toen wij op onze kamer waren, en de wieken hoorde… Zoef… Zoef… Zoef, de hele boven verdieping trilde. Ik zei al tegen Natalie dat ik oordoppen zou gebruiken, maar dat hoefde gelukkig niet, want in de avond zetten ze hem stil. 

Vanochtend gingen wij na een goed ontbijt op pad. Wij hadden geen zin om nogmaals die kalveren tegen te komen, dus besloten wij de molen langs achter te verlaten en liepen wij deels zuidelijk de polder in om dan af te buigen richting Leiderdorp. Het zonnetje schijnt en het is aangenaam wandelweer, het vest gaat al weer snel uit. Het zijn rustige polder weggetjes, en wij zien in deze omgeving heel veel molens staan. Een echt Hollands tafereel… 

Natalie had gisteren in de Wipmolen een rondleiding gehad, en vanmorgen kreeg ze van Dorus een boekje van de ‘Rijnlandse Molenstichting’. Handig want nu had ik meteen een gids bij mij die er het een en ander vanaf wist. 

Wij hadden bijna 5 km gelopen, toen een bankje zich aandiende op een mooie plek. Aan de linkerkant eenzelfde Wipmolen als waar wij geslapen hadden. En aan de andere kant een Does Molen gelegen aan een watertje met een prachtig bootje. De molenaar kwam er aan en bood meteen een rondleiding aan. Jammer maar wij moeten verder, nog even een selfie en dan weer op pad. 

Eigenlijk hebben we met een grote boog door de polder gelopen, om weer op dezelfde weg uit te komen, als wij gestart zijn. Alleen dan vijf kilometer verderop, maar het was de moeite waard. Vanaf de Provinciale weg gaat het via een jaagpad richting Leiderdorp, en passeren diverse bruggetjes, en volgen een groot gedeelte de ‘Oude Rijn’. 

ot in Leiden blijven wij de rivier volgen, soms gaat het weer door straatjes, maar het gaat telkens terug naar de rivier. Wij volgen de wit/rode markering, maar in de stad kunnen wij ze af en toe maar moeilijk vinden. Gelukkig is er altijd de Komoot App die ik dan raadpleeg, en die ons de goede kant op stuurt. 

Als wij in het centrum zijn gaan wij eerst op zoek naar een terrasje. Het is inmiddels lunchtijd en vinden er een, aan een gracht bij een leuk Italiaans restaurant. Op het water valt weinig te beleven, dus gaan wij daar met onze ruggen naar toe zitten, en gaan mensen zitten kijken, altijd leuk. En wij bestellen iets lekkers. 

Als ik op de kaart ‘Aglio e olio’ zie staan is mijn keus al snel gemaakt, mijn favoriete pasta. Natalie neemt een viertal ‘Crostini’s’. 

Na de lunch, maken wij onze ronde van het Marskramerpad in de stad nog af. Maar het is zaterdag, en in deze regio beginnen maandag de scholen weer. Dus is het erg druk in de stad, en fotografeer ik wat meer in de hoogte, zodat ik weinig of geen verkeer  er op krijg. 

Wij hebben vandaag besloten om tussen Leiden en Voorschoten de route van vandaag te beëindigen. Wij hebben dan 16 km gelopen. Natalie heeft daar een restaurant gevonden, en haar zoon Tom haalt haar vandaag om 16:00 uur daar op. 

Bijzonder was het om langs de Latijnse School te wandelen…

Rembrandt was zeven jaar toen hij naar de Latijnse School ging, van 1616 – 1620. De Latijnse School was de voorloper van het huidige gymnasium en was bedoeld als vooropleiding voor de universiteit. Er werd alleen in Latijn gesproken en les gegeven. Hier leerde Rembrandt ook voor het eerst schetsen. Hij volgde er tekenlessen van Henricus Rieverlinck, zijn eerste tekenleraar. 

Via mooie parken en watertjes verlaten wij zo het centrum van Leiden op weg naar het restaurant. Onderweg komen wij nog een groep studenten tegen die een inwijding of ontgroening feestje houden. Leuk om te zien… 

Wij krijgen nog een klein stukje bos en gaat het nog over een mooi pad en dan komen wij aan bij ‘Brasserie Cronensteyn’ Hier sluiten Natalie en ik onze tweedaagse wandeling af, en kijken uit naar een vervolg. Het was leuk om dit met haar te doen. Morgen ga ik weer alleen verder, dat viel ook tegen toen ik zonder Tilly verder moest, en dat zal het ook morgen zijn zonder Natalie. 

Tot morgen voor dag 19😊

Marskramerpad Dag 19 – 29 augustus Hoog Voorschoten – Nieuw Wassenaar 17,5 km

De eigenlijke etappe gisteren was 21,5 km, 5,2 km verder dan de 16,3 die ik met Natalie gelopen had. Maar na de Brasserie zat er niets meer in pijp, ik was helemaal op. Dus hebben Tom en Natalie op weg naar huis, mij netjes afgezet bij het Vrienden op de Fiets adres in Voorschoten. 

Ik werd ontvangen door Inge die 100 meter van het Marskramerpad af woont. Haar B&B en tevens Vrienden op de Fiets, heet Oost West. Een toepasselijke naam omdat het pad van Oost naar west loopt, al zijn er ook wandelaars die in Scheveningen Starten.

Na een rondje koffie wordt ik naar boven begeleid, twee trappen op met die zware backpack. Ik kan kiezen tussen de Kamers Oost en West… Oost heeft een TV dus de keus is snel gemaakt. Er zit alleen ‘Netflix’ op, bij de molen alleen Ned.1 Net.2 Net.3 en een regionale zender. Ik weet het niet hoor, maar net als gisteren krijg ik de tv niet aan de praat. Gelukkig is de WiFi hier Super snel, dus eerst op Ziggo Go naar de kwali van Max kijken. Zodoende begon ik pas laat aan mijn Blog, wat ik dezelfde dag nog gepost wil hebben. Normaal heb ik het voor 20:30 uur gepubliceerd, nu moest ik er nog aan beginnen. 

Ik hoop daarom dat het leesbaar was. Maar genoeg over gisteren, ik moet verder want de etappe van Voorschoten naar ‘Nieuw Wassenaar’ wacht op mij. 17 km waar ik de hele dag de tijd voor heb want ik kan pas om 18:00 uur terecht bij de Vrienden op de Fiets. Het heeft twee voordelen… Ik kan van tevoren naar restaurant, en mijn Blog is voor 99% af. 

Het ontbijt was prima en ik heb de boel lopen rekken door op mijn praatstoel te gaan zitten. Daardoor ging ik pas om half tien op pad, maar al meteen zat het niet lekker in mijn linkerschoen. Dus toen ik bij een eerste bankje aan kwam, schoen en sok uit. Vanmorgen had ik preventief fixomull om mijn wijs-teen gedaan, maar het zit niet fijn. Daarom nog maar een dot wandel wol erbij, en meteen zit het een stuk lekkerder. Ik kan weer verder. 

Ik wandel door een park en nog langs een vaart. “Geniet ervan Rianne,” hoor ik achter mij roepen. Gastvrouw Inge van ‘Oost West komt mij achterop geskeelerd, en weg is zij. Natuurlijk heb ik de camera niet bij de hand. Even verderop zit er een visser aan de waterkant, de 2e nog maar in drie weken tijd. Even een praatje waarom ik er hier maar zo weinig tegen kom, en dan gaat het weer verder. 

Ik loop nu langs een spoor en moet naar de overkant, zie ik op de Komoot App. Hemelsbreed misschien 100 meter, maar mijn route gaat nog zeker een kilometer verder, naar een tunnel onder het spoor en dan aan de andere kant weer terug. 

Aan het eind van de tunnel zie ik twee ‘Marskramers’ aankomen, en net als ik met een backpack.  Er ontstaat een leuk gesprek met Ramon en Lotte zoals zij zich voorstellen. Zij lopen het pad van  West naar Oost, en doen dat ook in één keer. Gisteren gestart in Scheveningen, en vanavond overnachten zij ook in de Wipmolen van Truus en Dorus

Dus kan ik ze al een beetje inlichten over wat zij daar aantreffen. Dat zijn de spontane ontmoetingen onderweg waar ik zo van geniet. 

Ik had mij veel van dit mooie stukje Nederland voorgesteld, en ik word daarin niet teleurgesteld. Het prachtige Landgoed ‘De Horsten’ is al 150 jaar Koninklijk bezit, en is een waar wandel paradijs. In Voorschoten loop ik dit Landgoed binnen. De vele bankjes staan op de mooiste plekjes, waar ik dan ook nu dankbaar gebruik van maak. 

Ik fotografeer graag mooie paden en doorkijkjes, en hier kom ik daarmee wel aan mijn trekken. Ik kom over een pad wat heerlijk ruikt, wat zou ik graag willen weten welke planten dat zijn. Maar een App die kan ruiken bestaat volgens mij nog niet 😁

Als het haast 12:00 uur is kom ik bij Theepaviljoen ‘De Horsten’. In vroeger tijden was dit een voormalig zogenaamd “schiethuis”, wat Prins Frederik, broer van Koning Willem II, heeft laten bouwen in 1861 en wordt sinds 1987 gebruikt als theeschenkerij.

Omdat ik vanaf 12:00 uur kon Lunchen, nam ik maar een 12 uurtje wat mij heerlijk smaakte. 

 Aan de kant van Wassenaar verlaat ik het Landgoed weer. Even via wat straatjes de ‘Rijksstraatweg’ kruisen, dan volg ik de bordjes van de Landgoederen. 

En dan gaat het Marskramerpad over diverse Landgoederen. Prachtig… De Oh en Ah’s zijn niet van de lucht, Zo jammer dat ik dit nu niet met Tilly en Natalie kan delen. Hier moeten wij echt een keertje naar toe, zo mooi…

De hele middag is het al wat mottig, maar onder het dikke gebladerte van de bomen heb ik er niet zoveel last van. Het is nu 15:27 uur en zit ik op een bankje aan de rand van het bos. Volgens de buienradar regent het niet meer na 16:05 uur, dus ik heb nog even. Op dit tijdstip hoef ik nog maar 4,42 km te gaan. 

Ik kom langs een wit ‘Hertenhuisje’ en er klinkt klassieke muziek. Eerst denk ik dat er binnen een strijkorkest zit, maar het moet bijna wel een bandje zijn. Het valt mij op hoe rustig het hier is. Zou iedereen naar Max Verstappen aan het kijken zijn? Maar dan kom ik een man tegen met zijn hond, en die zegt dat het juist druk is vandaag. Zo zie je maar… 

Overal is wel iets te zien, soms in een vijver zoals het beeld van de badende vrouw, of bij een kunstgalerie waar de schilderes haar schilderijen heeft uitgestald. Af en toe kom ik Marskramers tegen, dat is in het weekend wat meer, want vorige week zaterdag zagen Tilly en ik er ook verscheidende lopen. Deze twee hebben een heup buggy, die ze achter zich aan trekken. 

En dan kom ik bij Landgoed Rust en Vreugd. Ik vind die lanen met die imposante bomen altijd geweldig, en probeer ze mooi op de foto te krijgen, liefst zonder personen of verkeer. Dus sta ik te wachten en te wachten op het goede moment.

Op onderstaande foto staan bijzondere en kwetsbare mossen, en er werd gewaarschuwd op op de paden te blijven en de natuur hier niet te verstoren. Ik vond het vooral een heel mooi plekje om te fotograferen. 

Langzaam aan kom ik steeds dichter bij mijn Vrienden op de Fiets adres voor vandaag. Ze had gezegd 18:00 uur maar ik kan het niet langer rekken, en zodoende stond ik iets over half zes aan de deur. En gelukkig was zij net thuis en kon ik inchecken. 

Ik ga de deur niet meer uit. Ik kan nog cup a soup maken, ik heb nog crackers die ik al twee weken met mij mee zeul. Ik heb nog paté en nog wat jammetjes. Ik maak alles op, want er gaat niets meer mee naar huis. 

Tot morgen voor Dag 20, tevens de laatste dag van het Marskramerpad.😊

Marskramerpad Dag 20 – 30 augustus Nieuw Wassenaar – Scheveningen 11,3 km

Een overnachting in een oud Herenhuis, het is inderdaad oud en oud-bollig. Maar ik word Hartelijk ontvangen, heb een eigen luxe douche en wc, en ook nog eens een geweldig ontbijt. 

Maar ik denk dat je voor €22,50 geen eisen kunt stellen, en dat je na een wandeling blij mag zijn met een dak boven je hoofd. 

En dat ben ik… Dankbaar omdat ik dit gezond en wel tot een goed einde heb weten te brengen. Dankbaar dat ik dit met twee kanjers van Marskramers Tilly en Natalie kon doen.

En dankbaar dat mijn Lief Kitty mijn rots in de branding is, en mij steunt bij alle wandelingen die ik maak. 

Wat ik zeker niet mag vergeten te vermelden is… Dat ik zonder ‘Kreun en Steun’ en hun nieuwe vriendinnen ‘Ibu en Profen’ het niet had gered.

Fijn dat ze er zijn😊 Ik noemde dit pad “Mijn Marskramerpad,” omdat het pad ietwat afwijkt van de normale route, maar ik liep nog altijd van Oost naar West door Nederland…

Ook vandaag wijkt het wat af, want ik ga niet teruglopen naar de route, maar kijk waar ik de route kan oppikken. En dat is via het ‘LAW 5 Nederlands Kustpad’ die een eindje verderop het Marskramerpad kruist.

Ik denk dat de Marskramers uit vroegere tijden ook niet terug liepen, maar juist vooruit. Het wordt vandaag een korte van 12 km. Ik wandel eerst langs ‘Landgoed Duindigt’, vooral bekend van de paardenrennen. Hier schiet ik ook het plaatje van de ‘Haagse Stadsfiets’. 

Een eindje verderop ligt de Amerikaanse Ambassade, en zo wandel ik via mooie parken naar ‘Paleis Huis ten Bosch’. Willem Alexander en Maxima hebben de koffie niet bruin, dus wandel ik verder door het ‘Haagse Bos’. 

Daar maak ik nog een pauze, want dit is voorlopig het laatste park geweest, voor ik richting het centrum van Den Haag wandel. Met zo’n LAW wordt je langs de mooie plekjes gedirigeerd.

Zoals de Koninklijke Schouwburg…

De hofvijver…

Het torentje…

Het Mauritshuis… 

Het binnenhof waar verslaggevers klaar stonden voor een interview… met??? 

De Ridderzaal… 

Paleis Noordeinde…

De Koning was er vandaag niet, ik ben een dag te vroeg wordt mij verteld.

En als laatste het Vredespaleis. Ik loop helemaal aan de overkant van de straat, daar tussenin ook nog de trambaan. Probeer dan maar eens een goede foto te maken. Vandaar dat ik vaak naar boven richt om alle verkeer en lelijke objecten te vermijden. Met oversteken zijn twee paar ogen eigenlijk niet genoeg, gelukkig is het op de vroege ochtend nog niet zo druk. 

Als ik Den Haag uit wandel heb ik er 7,0 km op zitten en is het 11:00 uur. En  meteen gaat het weer verder over leuke paden en maak ik een foto van een gedenkteken van Constatijn Huygens. 

Verderop is er een bankje…Dus pauze, schoenen uit en tijd voor een krentenbol met kaas. Tot in het centrum van Scheveningen wandel ik door het Scheveningse bos. Het gaat hier omhoog en omlaag, dat had ik niet meer verwacht, met als laatste nog een klim van zeker 10%. Ik had een makkie verwacht vandaag, maar ik moet even alle zeilen bij zetten. 

En dan ben ik in Scheveningen, ik ben blij maar het voelt ook vreemd om nu klaar te zijn. Op de klok zie ik dat het iets over twaalven is. Ik moet nog zevenhonderd meter, en het Kurhaus is het eindpunt. Ik denk dat ik er al ben als ik aan de voorkant een foto maak. 

Maar nee… Mijn Komoot App die het altijd beter weet, zegt dat ik verder moet. Ik moet op de Boulevard zijn en daar maak ik deze foto… Ik ga nog even naar het strand en wandel naar de waterlijn, mijn schoenen houd ik maar aan, zo stoer ben ik nou ook weer niet. Ik maak nog wat foto’s…

En nog een foto bij de paal met het wit/rode markeringsteken van het Marskramerpad. Hier eindigt of begint het allemaal. 

Persoonlijk vind ik een foto bij het Kurhaus toch veel leuker. Bij een strandtent neem ik nog een cappuccino, en eet nog een 12 uurtje en dan ben ik klaar. Het is volbracht… Natuurlijk kom ik nog terug met een resumé… Even alles laten bezinken en bedenken wat de volgende reis wordt…

Als je vragen hebt over de route en/of overnachtingsadressen, schrijf mij dan even een berichtje.