Dag 1…

Elk jaar hetzelfde liedje… met al mijn ervarenheid lukt het nog steeds niet, om een goede nachtrust te hebben voorafgaande aan de eerste dag. Plankenkoorts denk ik, je zal het toch maar verslapen… Daar hoef ik mij toch geen zorgen over te maken. Mijn startgroep start pas om 07:30 uur, dus is kwart over zes op staan normaal… Maar wat is normaal…

Maar ik moet zo nodig Silvia ( Steun ) uit gaan zwaaien… zekers wetende dat ze zonder Rianne ( Kreun ) wel alleen op pad gaat.

Vier uur op pfff, geradbraakt sta ik op om 4:59 uur in de trein te stappen naar Nijmegen. Steun uitzwaaien viel mij toch wel zwaar, samen nog even een fotootje en daar gaat ze zonder mij op pad. Dag Steun…

Cappuccino… cappuccino pfff twee uur wachten… aan mijn Blog werken, het is allemaal zo ongewoon. Ik wil maar weg en stond al in de rij van de vroege start… Gelukkig kwam ik er net op tijd achter… zo zie je maar weer, ik ben helemaal mezelf niet als Steun er niet bij is.

Precies half acht ben ik op pad, en ik ben blij dat ik mijn vestje aan heb gedaan, het is maar dunnetjes met de wind op Waalbrug en de dijk naar Oosterhout.

Leren verlangzamen valt niet mee, maar de 30 km afstand is wel heel relaxed, dus probeer ik mijn tempo maar aan te passen aan die senioren. Het valt niet tegen zo, en bij de pauzes tussendoor even de schoenen en sokken uit en de boel laten luchten.

En dan weer verder richting Elst… Bij Slijk Ewijk een korte pauze bij de Muzikanten van 06 en de Elfjes, allemaal bekenden van mij.

En dan weer verder naar het Blauw gekleurde Elst, waar Sylvia en Frans voor mij een stoel klaar hebben staan. Tijd voor een wat langere pauze.

In een Floh met muziek gaat het lekker… maar waar geen muziek is, is het een dooie bende en dan kak ik in. Maarre… Kreun denkt overal aan en heeft haar JBL- elletje mee genomen, en op muziek van “ik wil sex met die kale,” gaat Rianne weer als een Speer.

De laatste kilometers zijn natuurlijk weer het zwaarst, de wegen slibben dicht en voor mij met mijn lange stelten, is het maar moeilijk wandelen.

En dan wacht nog mijn massage, er zijn gelukkig maar 100 wachtenden voor mij. Lijkt veel en dat is het ook, maar ik ben toch in 30 minuten aan de beurt. De zwaarste kilometers voor mij, waren altijd die van de Wedren naar het Station. Nu laat ik mij door het NGS masseren, en loop ik als herboren naar het station. Het is echt een must voor elke wandelaar.🔝🔝

Op het station rijd de trein net voor mijn neus weg, maar ach… mijn Blog wacht.

Spreuk van de dag…

Dag 2…

Hoe ziet een vrije avond, van een Vierdaagse Wandelaarster met een Blog er nu uit.

Allereerst het stalen ros op stal gezet, en Kreun verzorgd. Die vind het immers wel fijn dat er gelucht wordt. Daarna de wandel attributen voor de roze woensdag klaar leggen, en powerbank, JBL-elletje en smartphone opladen…

Aangezien het thuisfront mij al niet meer verwacht had, gezien mijn anders dan anders late thuiskomst… moest ik mijn eigen potje nog koken.

Dan mijn ontbijt of powermeal voor de volgende dag, nog klaar maken. Dat is een  omelet van 3 eieren met 60 ml room. Dat belegd op 4 sneetjes brood, en dat is dan ook voor mijn Lunch. Veel meer heb ik onderweg niet nodig.

Ja, en dan wacht mijn concept bericht van Dag 1 op mij, voor de vervolmaking. Kijken of het leesbaar is voor Jullie. Publiceren en daarna Fanmail en of reacties beantwoorden.

En daarna nog eventjes met de beentjes omhoog…

Voordat ik naar bed ga nog even een Ibuprofen/paracetamol cocktail genomen, niet mijn favoriet maar in dit geval weet ik zeker dat ik mijn voeten vannacht niet voel.

Vanmorgen een vroege start en om 07:02 uur was ik onderweg. Ik weet dat ik moet leren verlangzamen, maar ja brede wegen brede lanen, en dan ben ik niet te houden… Gas er op, ik moet tenslotte testen wat ik in mij heb. Kreun hoor ik niet klagen, dus wat let me…

Wij lopen langs de Hatertse bossen en vennen richting Alverna, waar ik na dik twee uurtjes mijn eerste lange stop heb. Een heerlijke karnemelk, en natuurlijk mijn powermeal.

Een lange pauze duurt ongeveer 30 minuten, waar ik steevast een voeten inspectie houd en van sokken wissel, die klam aanvoelen van de transparatie. Het ziet er goed uit en ik kan verder…

In Wijchen komt de 40 en 50 weer bij de route van de 30 km, en dan is het weer een stuk minder leuk. Op een gegeven moment raak je in een trance, een blik op oneindig en dat is verraderlijk, als er ineens iets anders op je pad komt, dan een wandelaar. Menig keer uit mijn evenwicht… nu heb ik daar wel vaker last van, maar altijd dan… is er drank in het spel.

Onderweg weer een heleboel bijzondere mensen ontmoet zoals Henk Muraij, wiens boek “Durven zijn” ik vorig jaar gelezen heb.

Ook deze Vierdaagse eet ik geen ongezonde dingen van de kant, maar wel een appel, gekookt ei, tomaat, banaan. Ik ben benieuwd of ik met gezond eten en wat wandelen af kan vallen… Jullie horen het in mijn resume van deze 4Daagse.

Ik moet nog zo’n 4 km als ik nog een verplichte lange stop moet maken. Onderweg had ik de “Soep van Oma” al overgeslagen, omdat de Soep van Alie op mij deed wachten. Elk jaar zitten vrienden van mijn wandelvriendin Silvia, hier aan de kant de wandelaars aan te moedigen, en altijd is er Soep.

Jullie weten dit niet natuurlijk, maar de dertig km wandelaars liepen gisteren 33,2 km, en vandaag ook nog eens 33,6 km. Zo worden wij toch mooi voor de gek gehouden. Geen wonder dat ik pijn aan mijn voeten heb.

De laatste kilometers van de Roze Woensdag zijn zwaar, maar ik zie zowaar een embleem van Camino de Santiago bij een militair op zijn tas. Uiteraard zeg ik “Buen Camino” tegen hem en meteen is er genoeg gesprekstof, en vliegen de meters onder mij door.

Door mijn enigzins snelle wandeling van vandaag heb ik mijn broer Hans en zijn man Frank gemist. Altijd staan ze bij het Faberplein, maar nu dus niet😢😢 maar er was zoals gewoonlijk genoeg te zien.

Spreuk van de dag:

Tot morgen…

Dag 3…

O o, wat heb ik een pijn gehad aan mijn voetjes. Als ze in de ruststand komen, dan beginnen die pijn-ettertjes te steken niet normaal zeg. Ik leg ze omhoog en er weer af… pff echt vermoeiend is dit, nog erger dan wandelen. Daarom voor een goede nachtrust te bevorderen, toch maar weer een Ibuprofen cocktail genomen.

Een late start vandaag en neem de trein van 06:36 uur. Op het station zie ik Tilly, net terug van Camino die voor de afwisseling de 4 Daagse loopt. In de trein Camino gesprekstof, en samen nog even naar de wedren. Tilly’s Camino tempo ligt iets te laag voor mij, dus ga ik zo meteen mijn eigen weg.

08:42 uur ben ik gescand en ben echt van plan om het kalmer aan te doen, brede wegen brede lanen of niet. Het gaat moeizaam pfff, er is geen beweging in Kreun te krijgen, wat een zeur… Hoe anders dan gisteren toen ik Kreun hoorde zeggen “ga door ga door”… “wat heerlijk toch als je een ander de schuld kunt geven.”

Ik wilde echt eerder pauzeren, want door ervaring ken je inmiddels wel de mooie plekjes. Zo is er een boerderij aan de rechter kant, waar ze altijd beschuitjes met aardbeien hebben. Ik had een uur en drie kwartier gewandeld, dus echt tijd voor een stop. Maar 100 meter voor de beschuiten zijn daar ineens “De Blarentrappers” met prachtige wandel+liedjes in een heerlijk wandeltempo, en wat hoor ik “ga door ga door”. Die Kreun ook altijd, je krijgt er wat van.

Een kilometer later haal ik Rodeo Nellie in, een wandelvriendin van Marbella, waarmee ik van Malden naar Groesbeek heb gelopen. In Malden na twee uur en 10 minuten mijn eerste stop. Een heerlijke koffie, en nu in plaats van een powermeal, nu een Super gezonde boterham met Surinaamse pindakaas met hagelslag. Hoe verzin je het hoor ik Jullie al zeggen…

Vanaf Mook draait de 40 km rechtsaf, en gaat de 30 km rechtdoor over de Mooksebaan naar Groesbeek. Ook hier is het niet vlak te noemen, en na een viertal kilometer wacht de controlepost. Hier komen twee jonge dames er achter, dat zij in Mook rechtsaf hadden gemoeten. Pfff pfff… Het blijft opletten…

Op de Zevenheuvelenweg heb ik pas mijn tweede en laatste stop, bij twee vriendinnen van mij. Vorig jaar waren Andrea en Marian hier ook al met hun camper, en nu weer. Een lange pauze is hier wel op zijn plaats, heerlijk genieten van koffie met gebak en nog een biertje. Voetencontrole… Opbrengst twee blaartjes. Even prikken en na 50 minuten kan ik weer verder.

Nog 7,5 km en wat heuvels te gaan, makkie dus….

Wat een drukte en wat een enthousiasme langs de kant, Nijmegen binnenkomen door verschillende wijken versierd in Rood en Wit… volgens mij zie ik ook nog “meneer Chung” van “Ik hou van Holland”. Een gelijkenis is er zeker, en dat deze meneer geen Nederlands kent, is ook zeker.

Om 15:10 uur ben ik er eindelijk, niet geheel ontevreden na mijn moeizame start vanochtend.

Spreuk van de dag:

Tot morgen voor de laatste dag…

Dag 4…

Vroege start dus vroeg op… ik reageer maar sloompjes vandaag en kom maar moeilijk op gang…Voordat ik op Camino ga, moet ik echt nog een keer langs de podotherapeut voor aanpassing van mijn Kreunzolen. Een jaar lang geen blaren gehad, en nu op een plek van zowel links als rechts waar een harde rand zit, loop ik blaren…. Dus vandaag gebruik ik de Wandelwol, want met wandelwol meer lol.

Thuis had ik mijn voetjes netjes verpakt, maar aankomende op de Wedren, zat het niet lekker. Dus gauw schoenen en sokken uit, en alles overnieuw gedaan. Aan mijn rechtervoet doe ik nu een dunnere sok, en zit het nu een stuk aangenamer. Altijd is er wel weer een gesprek met een wandelaar, en de vraag… hoe het deze vierdaagse met je gaat. Ook nu weer met een aardige dame, dus even een fotootje van… ik weet je naam geeneens.

Voorafgaande aan het eigenlijke vertrek, wacht een fotomoment bij de 4Daagse Barometer, ditmaal niet van mijzelf maar van “de Jeugd heeft de toekomst.”

Ik wil Jullie mijn gezonde eetpatroon niet onthouden. Dit is wat ik gisteren op dag 3 gegeten heb en waar ik voldoende aan heb gehad.

• Opstaan: yoghurt met muesli en meloen; na 1 uur wandelen: 1 banaan;
• 1e lange pauze: Koffie en 2 sneetjes brood met Surinaamse Pindakaas met hagelslag; onderweg aangeboden: 1 appel;
• 2e lange stop: 2 koffie en 1 x gebak, 1 blikje bier en 1 sneetje met 30+ jonge kaas;
• Over hele dag 1,5-liter water;
• Thuis: 3 stukjes kip met appelmoes; 1 koffie met 1 koekje;
• Voor het slapen gaan 1 beker melk. Niets teveel dus.

Klokslag 07:00 uur ben ik op pad en zie dat er enkele wandelaars zijn, die met de fiets naar de wedren zijn gekomen. Hopelijk weten ze vanavond nog waar ze hem vanmorgen neer gezet hebben.

Gisteren had ik het over meneer Chung. Vandaag zag ik de groep waar deze meneer Chung bij hoorde. Een kleurrijke groep Rijstplukkers uit Taiwan…

Even later kruist een wandelaar mijn pad waarvan ik zie, dat hij dezelfde problemen heeft als ik. Hij loopt naast zijn schoenen, net als ik. Ik moet een tandje bij schakelen om hem in te halen, en ik zeg tegen hem “U hebt hetzelfde probleem als ik, U loopt naast Uw schoenen.” Het bleek een Duitser te zijn die voor zijn 30e kruisje liep, en dus niet begreep waar ik het over had.

“Ich habe gesehn dass sie neben deine schuhe lauft.” Hij begreep niet echt… waar ik het over had, dus liet ik het maar zo.

Ik ken vandaag toch wel mijn probleempjes en mijn voeten doen verdomde zeer. Maar wat zeur ik nou… ik zie zoveel wandelaars die ook niet lekker lopen. De ene helt over naar links , de ander naar rechts… ik neem maar een roze pil, dat zwakt die pijn in mijn voeten wat af.

Kreun & Steun hebben afgesproken elkaar te ontmoeten op de plek waar de 30 bij de 40 komt Met de 4Daagse app kan ik zien waar Steun ergens zit op de route van de 40 km. Zo kan ik mijn tempo bepalen en hoef ik mij niet te haasten.

Bij mijn tweede stop in Heumen, kom ik Nellie van gisteren weer tegen wat toch altijd bijzonder is, als je met vele duizenden op pad bent.

Even later loop ik “Marbella Ria” voorbij, nog een wandelvriendin die ik in oktober ontmoet heb. Gisteren hoorde ik dat ze mee liep, en vandaag ontmoet ik haar… ook weer heel bijzonder in deze mensen massa.

Samen finishen hebben wij elkaar beloofd, en dat hebben wij gedaan. Samen de laatste 8 km over de Via Maldolia in Malden, naar de Via Gladiola in Nijmegen. Wat een feest is het toch weer met zoveel enthousiaste toeschouwers langs de kant.

De beloning volgt op de wedren, waar dit keer alleen wandelaars mogen komen. Nu kunnen wij nog een plaatsje vinden om wat te drinken.

Wij besluiten om door te lopen, en op het terras van “Stadsherberg Wilhelmina” in Oss, onze partners te ontmoeten, en hier wat te gaan drinken. Ook hier worden wij door Herbergier Kees ontvangen met een Gladiool.