Rondje Doorwerth heb ik dit rondje rond Kasteel Doorwerth maar genoemd. In deze omgeving wilde ik al langer wandelen, dus heb ik deze route twee dagen geleden op Komoot gemaakt. Maar het is meer dan een rondje rond het kasteel, want mijn tocht voert over het Landgoed Duno.

k ben een vroege vogel en zo liep mijn wekker vanmorgen om 07:00 uur af, wat nog veel te vroeg is om te gaan wandelen want het is nog pikkedonker. Gisteren zei mijn lief al, “Waarom ga jij nu zo vroeg lopen, dat hoeft toch niet.” Nee, dat hoeft ook niet maar het zit er gewoon ingebakken. Vroeg op pad!!

Mijn startpunt ligt op het parkeerterrein van de sluis van Driel, en om daar te komen moet ik eerst een half uur rijden. Om kwart over acht ben ik er bij het ochtendgloren en wat ben ik een bofkont dat ik dit zie. Het is geen ideale plek voor een foto want op de voorgrond staat het sluis complex, maar die mooie lucht moet er op.

Ik wandel naar het noorden, steek de Fonteinallee over en neem het wandelpad. 150 meter verderop sla ik linksaf en volg ik het Maarten van Rossum Lange afstand Wandelpad (LAW). Het gaat al meteen flink omhoog maar dat deert mij niet meer, want met voetje voor voetje ( op de Camino Francés geleerd) kom je ook boven. Maar het gaat hier op en af, en de route loopt richting Kasteel Doorwerth. Net voor ik bij het kasteel ben zie ik twee prachtige hondjes die hun baasje uitlaten. Ze komen hier elke dag en het is een soort van picknick/ pauze plek. Het baasje zit aan de koffie en de twee hondjes zitten aan de brokjes. Genieten dus…

Sommige foto’s zoals de foto rechtsonder maak ik bewust zo… Mijn lief zei, “hij is te donker.” Maar juist dit maakt het mysterieus en daarom plaats ik hem hieronder nog een keer.

Bij het kasteel wijk ik even af van de LAW, want ik wandel via de ophaalbrug en poort over de binnenplaats van het kasteel. Aan de achterkant sla ik linksaf en vervolg mijn Maarten van Rossumpad over de Fonteinallee en loop richting de uitkijktoren van de Boersberg.

Na de Uitkijktoren van de Boersberg verlaat ik de LAW en volg een zelf gevonden rondje, een pad langs een weide waar heel veel paarden van Pensionstal De Snippenvlucht staan merk ik later, als ik aan de andere kant ben. Op de wei staat op de vroege ochtend de rijp op het land, het heeft gevroren. (zoals ik vanmorgen thuis al merkte toen ik ruiten moest krabben)

Als je net als ik, je de route zelf uitzet en afwijkt van de reguliere paden blijft het pionieren. Dus moet ik regelmatig op de Komoot App kijken… waar loopt mijn pad en is het wel een pad. Zeker nu er zoveel herfstbladeren liggen is het pad niet altijd te onderscheiden.

Nu heb ik tegenwoordig altijd mijn wandelstokken bij omdat het mijn rug ontlast, waardoor ik prettiger wandel. Zeker in dit natte jaargetijde is het geen overbodige luxe, want de bladeren zijn nat en de paden drassig. En hier moet ik klimmen en heb ik er pittige afdalingen tussen zitten, en is het maar goed dat ik ze bij mij heb.

Helemaal alleen in de wei staat deze beauty, en ik weet niet of Jullie dat ook hebben… maar ik moet altijd even met ze praten en aaien. Even troosten omdat ze hier alleen staat.

Ik wandel op een gedeelte van de Holleweg, het stijgt al meteen behoorlijk. Vroeger wandelde de Adel hier, het pad lag verzonken en de bomen zorgde voor schaduw. Zo bleef de huid maagdelijk wit… Mensen van Adel wilde vroeger niet geassocieerd worden met het gewone volk, die zich bruin ploeterde op het land. Een blanke huid betekende welvaart!!

Via een pad wat de Dunolaan volgt wandel ik naar het Landgoed Duno. Hier pak ik even een koffiepauze met zicht op het sierbruggetje ( Foto boven bij inleiding ) van het Landgoed. Een bankje altijd fijn, maar wel even een zitkussentje er onder voor de koude ondergrond. Als ik boven ben heb ik een prachtig uitzicht over de Nederrijn, en nu met helder weer zie ik Arnhem liggen.

Ook hierboven op het plateau van het Landgoed is het heerlijk toeven in het zonnetje. Koffie, een boek er bij en heerlijk genieten… wat kan wandelen toch leuk zijn.

Vanaf het plateau van Landgoed Duno wandel ik richting Heavedorp naar de Valckeniersbossen, waar ik weer uit kom op het Maarten van Rossum Lange afstand Wandelpad (LAW) en dit weer volg om mijn ronde af te maken. Ook dit laatste stuk is weer helemaal mooi te noemen en bied zicht op de Nederrijn. Er volgen nog een tweetal trappen, waarvan ik op de trap naar beneden twee heren tegenkom, die met hun backpack op hun rug naar boven willen. Er volgt voor mij nog een steile afdaling over een wel of niet pad, maar ik kom veilig beneden.

Alle ingrediënten om een prachtige wandeling te maken in dit gebied, waren aanwezig. Ik ga zeker terug om nog een keer te genieten, er is zoveel te zien. De wandeling staat op Komoot en je kunt mij altijd emailen voor een GPX bestand.

Deze Wandelroute vind je op Komoot: Rondje Doorwerth naar Heveadorp