Dit jaar stond ik al weer voor de achtste keer in Nijmegen aan de start voor mijn 4Daagse. Net als vorig jaar liep ik deze met mijn wandelmaatje en inmiddels goede vriendin Silvia. We weten wat wij aan elkaar hebben en voelen elkaar perfect aan. Dat maakt het allemaal wat gemakkelijker, want beiden houden wij van doorstappen. De weergoden voorspelden weer prachtig en warm weer, wat voor ons betekend dat je de meeste kilometers moet maken als het nog wat koeler is.

Dag 1: Met al onze ervaring lukt het nog steeds niet om de voorafgaande nacht goed te slapen. Je zou het toch maar verslapen… Je zou toch maar de trein missen…. Met andere woorden, je staat  geradbraakt op en dat ruimschoots voordat de wekker afloopt..  Afgesproken is dat wij elke dag om 04:40 uur met de trein uit Oss naar Nijmegen reizen. Op dag 1 hebben wij de vroege start van vijf uur. Wij komen pas om 05:06 uur aan op het station van Nijmegen, moeten dan nog 10 minuten wandelen naar de Wedren waar de startlocatie is. Het voordeel is, dat wij meteen aan kunnen sluiten en kunnen beginnen aan onze 40 kilometer. De eerste kilometers schieten niet echt op, wat heel vermoeiend is als je moet schuifelen. Hebben Silvia en ik de ruimte lopen wij al gauw 6 km/u, niet omdat wij haast hebben, maar ik met mijn lange benen en Silvia met een hoog been tempo kunnen haast niet anders. 

Vandaag is het Blauwe dinsdag en is in Elst alles in het blauw versierd. Vandaag heb ik daarom maar een blauw poloshirt aan gedaan. In Elst woont een andere Sylvia, een goede vriendin van mij. Om 08:50 uur zijn wij bij haar voor onze eerste stop, en hebben wij er dik 3 uur op zitten. Effe lekker zitten, schoenen en sokken uit en ontbijten. Oh wat is dat heerlijk. S’morgens een korte pauze van 20 min. voor het ontbijt, en s’middags een wat langere van 30 min. om te lunchen. En dan af en toe een sanitaire stop, dat is zo’n beetje ons dag patroon.

Het gaat lekker vandaag ondanks dat het afzien is door de warmte. Na Elst door naar Bemmel waar vriendin Diana muziek staat te maken, en is het ook tijd voor de lunch Schoentjes uit en voeten luchten. Daarna gauw verder …. Klokslag 14:00 uur waren wij binnen, en gaan meteen door naar de NGS waar wij moeten wachten op onze dagelijkse massage. Nu maar hopen dat het een knappe masseur is. 

Dag 2: Redelijk geslapen…en als je dan slaapt, loopt de wekker al weer af. Een beetje krakkemikkig sta ik op, last van mijn rug maar verder gaat het wel. Late start wat wil zeggen dat wij om 06:00 uur los gelaten worden. Je moet het zien als Rawhide. Een heleboel koeien tussen de hekken… en los… wij worden nog net niet opgejaagd.😢😉 nog 8 minuten🙂  En weer een Superdag. Waar het aan ligt?…. geen idee, maar het is net of ik vleugels heb gekregen en over het parcours vlieg. Natuurlijk kan het morgen zo maar anders zijn, maar voor nu is het Top👍. Normaal noem ik de tweede dag, “de hel van Wijchen” maar nu viel het reuze mee.

Onderweg heb ik weer niet gesnoept van de kant, en niets aangenomen van vreemde mensen😉 Je houd niet voor mogelijk wat er allemaal voorbij komt. Dus alleen maar gezonde dingen gegeten.
In Nijmegen aangekomen werden wij traditie getrouw verwelkomd door mijn broer Hans en zijn man Frank op het Faberplein, erg leuk. Normaal was het snel doorlopen omdat de 👣👣zeer deden, maar nu was daar geen sprake van.

14:45 uur waren wij binnen en gingen weer op zoek naar een knappe masseur. Van Silvia weet ik het niet, maar ik kreeg een Yul Brynner gelijkende masseur. Zeker niet knap, maar wel eentje die mij flink heeft laten kreunen. Mijn rug werd flink onderhanden genomen.

Dag 3: Gisteren was het Top, maar vandaag ging het een stuk moeizamer met mij. Waar dat nu aan lag weet ik niet, misschien omdat ik slaapdronken op ben gestaan. Het ging al meteen mis in de keuken, waar ik een bus met pollepels om stootte… kletter de kletter… daarna zocht ik in de diepvries het bestek🤔🤔Geen goed begin dus, en ging het onderweg ook niet zo heel lekker. Toch weer om half zes gestart, en voor tweeën binnen🙂🙂 Dus waar klaag ik over… Onderweg op de Zeven heuvelen weg stonden vrienden van ons met hun camper.
Daar hadden wij een lange pauze gepland. Gingen de eerste 30 km moeizaam en was het steunen en kreunen. Na aan de koffie te hebben gezeten bij Andrea en Marian ging ik als een speer, dus wat er in die koffie zat weet ik niet, maar het heeft wel geholpen.

Iets over vieren was ik weer in Oss en ben gauw door gefietst naar mijn werk voor mijn laatste bouwvak borrel/Barbecue in vaste dienst. Ik ga immers met pensioen.

Dag 4: Vandaag weer een late start en waren wij om 06:06 uur weer onderweg. Ook vandaag worden wij zoals elke morgen uitgewuifd door de vele feestvierders, wat altijd een happening is die al meteen een glimlach op je gezicht tovert. Vandaag wandelen wij 42.80 km. Juist op de laatste dag moet je het verst wandelen. Ook vandaag gaan Silvia en ik als een speer…. vooral het eerste stuk tot aan Beers. Normaal is de dijk van Overasselt naar de A73 ri. Linden een saai stuk waar het overvol is en moeilijk te passeren. Daar loop ik mij dus kapot…. Maar nu kwamen twee heren met een luid muziekse op, ons voorbij en zei Silvia “Er  achteraan”. Zij liepen iedereen voorbij door de berm en wij er achter aan. Tot aan Linden ca. 5 km, zijn wij in hun kielzog gebleven, daarna deden wij het weer wat kalmer aan. Het was pittig door stappen maar de tijd vloog daarom ook voorbij. In Beers zat mijn eega Kitty al op ons te wachten, een gelegenheid dus voor een lange pauze.

Na Beers volgt Cuijk, Mook en Malden en komen wij alweer op de Via Gladiola….. Het zit er op. Nog even onze medaille in ontvangst nemen, een biertje bij De Vereniging en daarna gauw naar huis.

De 4Daagse zit er weer op. Silvia en ik hebben er weer van genoten en hebben er allebei weer een kruisje bij. ..