Camino Brabant… Etappe 1 ’s -Hertogenbosch- Nuland 22 km

Woensdag 10 – 01 – 2024

Vandaag begin ik met de 1e etappe van Den Bosch naar Nuland, een afstand van 22 km en een beetje. Omdat er een gevoelstemperatuur van -13 wordt gegeven heb ik mij maar extra gewapend tegen de koude. Om iets over achten trek ik de deur achter mij dicht, en geniet al meteen van mijn Buff die ik over mijn hoofd heb getrokken. Daar overheen mijn Tilley hat, en zo wandel ik naar het station, mijn trein vertrekt om 08:27 uur.

Om 09:00 uur wil ik bij de Sint Janskathedraal zijn om mijn 1e stempel te halen voor mijn Pelgrims paspoort. Net als bij eerdere Camino’s die ik gelopen heb, verzamel ik per etappe de stempels Deze 1e stempel ligt in de Mariakapel.

Ik schrijf nog wat in het boek waar bezoekers hun zorgen, wensen en gedachten aan Maria kunnen toevertrouwen. Ik vraag aan haar of zij mij wil beschermen op mijn Pelgrimstocht. Daarna ben ik zo ver dat ik op pad kan gaan maar als ik 100 meter gelopen heb, kom ik er achter dat ik mijn wandelstokken in de Mariakapel heb achter gelaten… De volgende keer ook maar een kaarsje aansteken lijkt mij!!

Vanaf nu volg ik de rode pijlen en schelpen van Camino Brabant, en die leiden mij over de ‘Parade’ richting het Bossche Broek.

Ik heb de route op Komoot bekeken en zie dat ik door het Natuurgebied Bossche Broek loop, wat normaal geen probleem geeft maar als het nat is en het dus veel geregend heeft, is het daar nat maar dan ook echt nat. Met andere woorden… Ik heb geen zin in natte voeten en bekijk het ter plekke en anders pas ik mijn route aan. 

Maar ik heb mij zorgen gemaakt om niets, want nu het al een paar dagen vriest is alles vastgevroren. Alleen bij de de passage onder de A2 moet ik een andere weg zoeken om deze natte boel te omzeilen. Fietsers zie ik wel rechtdoor gaan, maar ik loop over een wat hoger gelegen pad langs de Dommel.

Na deze passage gaat het even verderop linksaf en komen wij bij de oude boerderij waar Leon Adriaans droomde over het Sterrebos. Ik besluit om een pauze te nemen op mijn eigen vertrouwde plekje in de zon tegen de muur van het ‘Bakhuisje’. Het is hier heerlijk toeven met een thermoskan met chocolademelk, de slagroom denk ik er maar bij…

Tijdens mijn pauze komen er twee dames aanlopen, die naar ik later hoor ook vandaag begonnen zijn met de 1e etappe van Camino Brabant. Zij komen uit Prinsenbeek, en eten staande een boterham. Het is nu geen pretje om op een koude bank te gaan zitten, maar ik heb daar geen last van want ik maak gebruik van een isolerend matje.

Toch blijf ik niet te lang zitten want je koelt gauw af. Ik wandel verder door het Sterrenbosch, een gebied waar ik meerdere keren per jaar wandel. Telkens weer geniet ik van de natuur hier op deze mooie plek..

Vanaf hier gaat het richting Den Dungen. Ik heb al een paar keer geprobeerd om water te drinken via het slangetje van mijn drinkfles, maar het is helemaal bevroren. Dus maar even gestopt bij een bankje en de fles los geschroefd. Dan zomaar drinken… brrr… oe wé koud. Ondertussen wordt ik weer ingehaald door de twee dames.

Bij het Mariakapelletje in Den Dungen heb ik de dames uit Prinsenbeek weer ingehaald, en met ons drieën stempelen wij onze tweede stempel. Zij maken van mij deze foto… en gaat het weer verder. Even verderop slaan wij rechtsaf de Poeldonksedijk in.

En komen wij door het gehucht Poeldonk. Hier ben ik al eens eerder overheen gekomen, sowieso met Tilly met ‘Ons Kloosterpad’ maar ook al eens alleen op weg naar het station van Vught. Ik vond toen de Poeldonkse dijk zo’n mooi plekje om te wandelen weet ik nog, het was in de lente en de appelbomen stonden in bloei. Er was een theehuis met allerlei theepotten aan de buitenmuur, maar helaas die is er niet meer.

Er is wel een nieuwe voor in de plaats gekomen maar die is in deze tijd gesloten. Zij hebben ook een stempel en die is te vinden in het boekenstalletje heb ik gelezen. Even verderop is de Majorca bar weet ik nog, en daar wil ik even genieten van een kop soep want het is bijna lunchtijd. Hierna kom ik geen horeca meer tegen.. De dames uit Prinsenbeek hebben hetzelfde idee en maken hier ook hun pauze.

Ik geniet van de omgeving ook al heb ik hier vaker gewandeld. Maar vandaag ziet het er allemaal anders uit met zonnestralen die schitteren op het ijs van de vele plassen op de akkers. De paden langs de sloten zijn goed te belopen nu ze bevroren zijn. De wandelstokken komen mij hier goed van pas.

Een lange saaie weg wordt afgewisseld als ik rechtsaf sla bij een grote Camino paal, en de Wambergsche Beek ga volgen. Even verderop steekt een ree over, veel te ver weg natuurlijk en als hij mij ziet zet hij het op een lopen.

Het is al een tijdje geleden dat ik zo’n grote afstand heb gelopen, en hoewel deze eerste etappe maar 22 kilometer lang is, heb ik er straks toch 26 km op zitten. Want in Oss naar het station, in Den Bosch naar de Sint Jan, en ik heb al een klein stukje gewandeld van de 2e etappe op weg naar de bushalte… het zijn allemaal kilometers die ik er nog bij moet tellen.

Het gaat niet slecht maar die laatste kilometers zijn toch weer het zwaarst, daarom maak ik wat vaker een pauze als ik een bankje zie. De 4e stempel haal ik bij een boom Mariakapelletje. De stempel zit in een koker gemonteerd op een Camino Brabant paal. Even de deksel er af schroeven en stempelen maar. De deksel draai ik toch maar minder vast als dat ik hem aan trof.

Hier staat een bankje en ik geniet van mijn laatste chocolademelk en een boterham. Vanaf hier is het nog 6 km naar de bushalte voor mijn bus naar Oss, waarvan 3 km door de het Waterwingebied bij Nuland. Qua ondergrond was het vandaag fifty fifty, maar omdat mijn enkel gaat zeuren geef ik toch de voorkeur aan een zachte ondergrond. Nou ja… je kunt nu eenmaal niet alles hebben, en buiten een drupneus en een zere enkel ging het niet eens zo heel slecht.

De laatste kilometers gaan door Nuland en de etappe eindigt bij de Kerk van Nuland. Het is precies 15:00 uur als ik in de Mariakapel de laatste stempel in mijn Pelgrimspaspoort zet. En dan begin ik maar meteen aan een klein stukje tweede etappe, dat is voor mij naar de bushalte aan de Rijksweg.

De volgende keer ga ik hier weer verder… Om 15:48 uur stap ik uit bij de bushalte in Oss… Oei wat ben ik stijf… nog een kleine driehonderd meter en roep “Schat ik ben thuis”!!

Camino Brabant… Etappe 2 Nuland – Veghel 21,1 km

Woensdag 25 januari 2024

Voor mijn tweede etappe, startend in Nuland heb ik zwager Chris weten te charteren om mij daar naar toe te brengen. Omdat ik het liefst zo vroeg mogelijk op pad ga, pikt hij mij om 08:15 uur op. Het is maar een klein kwartiertje rijden.

Vanaf het punt waar mijn vorige etappe eindigde ( Bushalte tegenover Julia Bar en dichtbij Motel Nuland), ga ik weer verder en volg weer de rode pijl en schelp, en zo vervolg ik mijn Camino Brabant pad op weg naar Veghel.

Ook op dit pad zal het nog wel een en al herkenning zijn, want als je zelf in deze omgeving van Brabant woont, zit het er dik in dat je er al eens eerder geweest bent. Maar goed een Pelgrim moet niet zeuren, Ik loop onder de rijksweg door richting het kerkdekske, wat ik in de verte al zie liggen. Bij het Kerkdekske bord sla ik linksaf en ga dit prachtig smal pad volgen.

Nu in de winter is het pad kaal, maar in de zomer wuift aan de linkerzijde de vele mais je tegemoet. Vinkel kreeg pas in 1900 een eigen kerk. Voor die tijd liepen de Vinkelaars over het smalle Kerkdèkske naar de kerk in Nuland, een wandeling van ongeveer een uur. Tegenwoordig kan die wandeling, die ontelbare keren door duizenden kerkgangers is gemaakt, weer helemaal nagelopen worden. Het in onbruik geraakte pad is namelijk weer begaanbaar gemaakt.

In de beschrijving van de tweede etappe heb ik gezien dat er niet veel horeca onderweg is. Na 8 km is er wel een theetuin bij Atelier Achteraf, maar in deze tijd van het jaar zijn die niet open. Als ik op pad ben pauzeer ik standaard om het uur, en neem dan 10 a 15 minuten pauze. Dus na een kilometer of vijf is een bankje altijd welkom.

Dat bankje komt maar niet, dus kijk ik even op de bankjesapp… het gemak dient de mens. Even verderop wacht mij een picknick tafel, maak een korte pauze en dan gaat het verder naar Atelier Achteraf waar een stempel te halen is.

Die hangt onder de carport, even stempelen, werp een blik in de tuin en dan gaat het weer verder. Mooie paden worden afgewisseld door lange polderwegen, het zijn niet de mooiste dingen om te fotograferen. Maar een foto van een bruggetje over de Leijgraaf is dan een welkom object.

Na 10 km ligt er weer een stempel klaar bij een Mariabeeld boom. Hier ben ik al diverse keren langs gewandeld, maar nu stop ik er voor de stempel die in een koker achterop de Camino Brabant paal is geschroefd. Hij zit in een plastic zak zodat de stempel niet vochtig wordt. Ik plaats de stempel in mijn Pelgrimspaspoort, en daarna gaat alles weer terug in de koker en schroef hem dicht.

Het is nog een klein stukje naar Kasteel Heeswijk waar ik altijd bij de Barones op bezoek ga. Ik had van de week nog geïnformeerd of zij er was, maar helaas zijn ze tot 31 januari aan het verbouwen. Vervelend want nu kan ik niet op de thee en is er ook geen stempel, dus als ik er langs loop maak ik deze mooie foto’s.

Wat een prachtig Kasteel is het toch… maar ik moet verder, want ik wil bij Cafe de toren in Dinther een lange pauze nemen. Via een Boerenlandpad wandel ik richting Heeswijk, en kom net voor het bord Heeswijk-Dinther weer op de doorgaande weg uit. Hier gaat het rechtsaf en is het ongeveer nog 1 km wandelen naar de kerk.

Bij een kruisbeeld zie ik een mooi plekje om even te gaan zitten, eventjes een boterham eten en een selfie maken zodat Jullie weten dat ik het ben die aan de wandel is.

Bij de kerk van Heeswijk kan ik ook een stempel halen. De Wilibrorduskerk is niet meer als zodanig in gebruik, maar de Mariakapel is nog wel te bezoeken. Maar ik kan de stempel niet vinden waar ik ook kijk.

Dus wandel ik verder naar Dinther waarvan ik zeker weet dat de Sint Servaaskerk voor alle parochianen van Heeswijk en Dinther nog in gebruik is. Dan zal de stempel ook wel wat makkelijker te vinden zijn.

Tegenover de Sint Servaas is de Torenstraat en café de Toren ligt iets verderop in de straat. Het is een paar minuten over half twaalf als ik het café binnen stap. Ik bestel een cola vraag op ze erwtensoep hebben, maar helaas bij deze horeca… hebben ze net als bij de Majorca bar van de 1e etappe geen erwtensoep. Een keur van andere soepen hebben ze wel en ik ga voor een rode curry kokos soep, daar wordt ik beslist warm van.

En het allerbelangrijkste… ik doe mijn schoenen uit, en dat vinden mijn vriendjes Kreun en Steun geweldig. Gewoon lekker relaxed… Ik heb alle tijd en heb volgens Komoot al bijna 13 km gelopen, dus nog iets van 8 km. Mijn bus vertrekt om 14:25 uur dus ik heb nog even…

Mijn soep krijg ik overigens pas na een half uur, die moest beslist nog gemaakt worden dat kan niet anders. Als ik hem dan op heb, maak ik mij dan ook meteen gereed om te vertrekken… Op naar Veghel!!

Ik laat Heeswijk Dinther achter mij, en bij de brug over het riviertje de Aa richt ik mijn blik nog even op de kerk van Sint Servaas. Op weg naar de Kildonkse molen wandel ik over de ‘Boterweg’ en kom ik langs de Familie Verkuijlen. een grote groenten en fruitteler. Dat zegt Jullie waarschijnlijk niets, maar alle zomerkoninkjes van AH komen hier vandaan.

De vele honderden lange rijen van bakken met aardbeien planten staan er nu troosteloos bij, maar vanaf mei juni moet je hier echt een kijkje nemen als je er toch langs wandelt..

De horeca bij de Kildonkse Molen is in deze tijd van het jaar (1 november tot 1 april) alleen op zaterdag en zondag geopend. Dus ook hier alleen wat foto’s en weer verder. Vanaf hier is het nog 4 km.

De kerk van Veghel domineert aan de horizon, via eindeloze wegen komt deze maar langzaam dichterbij. Na 18,6 km zie ik dan de betonnen Camino Brabant paal. Ik vind hem prachtig, maar af is hij pas als het aantal nog te lopen kilometers er op staan vind ik zelf.

Een andere blikvanger kom ik na 19,4 km bij de spoorwegovergang van het Duits Lijntje tegen. Een verkijker die ik toch even moet uitproberen, en ja hoor hij werkt.

Na 20,6 km kom ik bij de Sint Lambertuskerk, het eindpunt van deze 2e etappe. Ook hier is de stempel in de Mariakapel te vinden. Om 14:00 uur wandel ik naar mijn bushalte 500 meter verderop.

Voor mijn terugreis heb ik vooraf gekeken wat er mogelijk is, om met het OV van Veghel naar huis (Oss) te reizen. Ik heb twee mogelijkheden want bus 157 en bus 305 rijden via Veghel en Uden van Eindhoven naar Oss. Ik neem bus 157 want die is het dichtst bij het eindpunt van deze etappe.

De volgende keer? ga ik hier verder met etappe 3. Het was een heerlijk wandeldagje zonder al teveel problemen. Waar ik wel last van had, was dat ik maar niet warm kon worden. Ik ben een koukleum en vandaag was het um nou net niet. Gelukkig hoef Ik maar een half uurtje te wachten op de bus, dus begin ik alvast aan dit Blog te werken.

Om 15: 20 ben ik thuis…

Camino Brabant… Etappe 3 Veghel – Lieshout 18,5 km

Woensdag 31 januari 2024

Vanaf nu zullen mijn te wandelen kilometers per etappe wat gaan afwijken van het routeschema van Camino Brabant.

Enerzijds laat een altijd opspelende probleem enkel dat niet toe, anderzijds kijk ik naar gunstige verbindingen van het OV om weer terug in Oss te komen. Het is niet veel anders dan toen ik Spanje onderweg was, want toen deed ik ook wat mij het beste uit kwam en ging het niet volgens het boekje.

Voor etappe 3 reis ik weer van Oss naar Veghel, deze keer met Bus 305 omdat ik dan eerder weg kan. Deze stopt bij het Busstation van Veghel, wat een andere plek is dan waar ik vorige keer op de bus ben gestapt met bus 157. Ik ga die 500 meter niet teruglopen, dus wordt dit busstation het begin van mijn derde etappe.

Ik kom nu niet langs de Broederkapel waar je rond de klok van 10:00 uur een lekkere koffie kunt drinken, en waar ze misschien ook wel een stempel hebben. Helaas loopt mijn route nu iets anders, en zoals gewoonlijk bij ‘Vroege vogels’ ben ik rond het tijdstip van tien uur al anderhalf uur onderweg.

Het duurt 2 kilometer om de drukte van het ochtend verkeer achter mij te laten. Na 3 km ben ik al in het dorpje Zijtaart, waar ik bij de Mariakapel mijn eerste stempel kan halen. Maar als ik daar aan kom is deze dicht. Ik besluit om hier bij de picknicktafel een boterham te eten, want de yoghurt met granola deze ochtend is voor mij niet genoeg gebleken. Mijn maag knort…

Terwijl ik zit te eten komt er een mevrouw aan fietsen met een sleutel in de hand. Zij vertelt dat ze mij zag lopen en dacht dat ik beslist een bezoek aan de kapel wilde brengen. Ze maakt de deur open, maakt het licht aan en zet Spotify aan voor een Ave Maria muziekje.

Daarna stapt zij op haar fiets en weg is zij. Ik maak even wat foto’s, zet mijn stempel in mijn Pelgrimspaspoort, pak mijn spulletjes weer in en vervolg mijn route.

Ik had eigenlijk een zonnetje verwacht, maar het is meer dan vijftig tinten grijs weer. Ik wordt er niet erg vrolijk van. Daarnaast begint mijn enkel te zeuren, een teken dat ik er eigenlijk een eind aan moet breien… maar ik moet er nog 11. Hoezo een eind aan breien… doorbijten, niet altijd verstandig maar ik ben op Camino, en dan kun je net dat tandje meer.

Het zijn veelal polderwegen en af en toe een Boerenlandpad, en hoewel de Camino Brabant route pijlen en schelpen goed te volgen zijn… mis ik toch ergens een afslag. Ik loop verkeerd en zie te laat op mijn navigatie, dat ik de andere kant op had moeten gaan. Ik was al niet zo vrolijk, en nu ik alles bij elkaar een dikke kilometer om loop al helemaal niet meer.

Uiteindelijk komt alles goed en ben ik dolblij als ik weer een schelp zie, en weet dat ik goed zit.

Na 11 km staat er een Restaurant en B&B in de Hei aangegeven, maar in deze tijd van het jaar zijn ze doordeweeks niet geopend. Jammer is dat maar ik had er van tevoren al niet op gerekend, dus valt het ook niet tegen. Iets verderop kom ik bij de Antonius kapel en kan ik mijn tweede stempel halen. Hij hangt een beetje uit het zicht aan het bankje wat er staat, even stempelen en weer verder.

Onder de rook van van Mariahout wijk ik even van mijn route af om een bezoek te brengen aan de Lourdesgrot. Ik ben hier vaak geweest met twee tantes allebei non, die hier kwamen bidden. Zij bidden en ik tegenover op het terrasje van Restaurant de Pelgrim.

Doordat ik die twee tantes mee nam naar de Lourdesgrot had ik weer een goede daad verricht. Ik weet zeker dat ze voor mij gebeden hebben, want dit was vroeger al zo, die hebben toen beslist gedacht “wat moet er toch van dat meiske terecht komen, laten wij maar een Weesgegroetje voor haar bidden”.

Ook nu weet ik zeker dat er vijf tantes… Ja vijf en allen non, daarboven voor mij bidden… omdat ze nu weten dat het toch goed gekomen is met mij. Ik neem hier even een kijkje, steek voor mijn tantes een kaarsje op en ga hier ook even zitten pauzeren. Even die schoenen uit… het liefst was ik nog even bij Restaurant De Pelgrim gaan zitten, maar hoe kan het ook anders… deze is gesloten, en daarom vervolg ik mijn Pelgrims pad maar weer.

Even verderop pik ik de route weer op. Het is nog maar een kleine 4 km… Als ik bijna in Lieshout ben kom ik bij de Sint Servatiuskapel. Ik heb een vaag vermoeden dat ik hier al eens eerder ben geweest met een wandeling, maar al dit soort kapelletjes lijken wel een beetje op elkaar. Deze keer geen Maria maar een Sint Servaas, en natuurlijk ook een stempel die weer in een koker zit.

Het liefst was ik hier nog even op een bankje gaan zitten, maar het is niet ver meer… Een kilometer verder kom ik al bij het bord van Lieshout, en zie aan mijn rechterkant de Vogelenzang Anno 1819 liggen, een van de twee molens die Lieshout rijk is. Via de Dorpsstraat wandel ik naar het Bavaria Brouwerij Café waar ik veel over gehoord heb. Ik heb nog een uur de tijd voor mijn bus vertrekt, dus ik heb nog tijd om wat te eten.

Het is van buiten een oud café maar van binnen is het prachtig ingericht, in stijl met foto’s van de Bavaria Brouwerij. Je kunt hier terecht voor een lekker biertje, maar ik ben er om te lunchen en bestel een tosti Geitenkaas met noten en met een bierstroop. Het lijkt mij heerlijk en zo smaakt het ook… Alles op en er blijft zelfs geen kruimel liggen, wandelen maakt hongerig.

Voordat ik weer verder ga laat ik mijn laatste stempel voor vandaag zetten. Ook deze stempel is van Camino Brabant. Het is nog 900 meter naar de Bavaria Bushalte, mijn eindpunt van vandaag. Vanaf hier kan ik met Buslijn 322 naar Uden, en daar stap ik over op de 305 naar Oss, een reis van 1,5 uur.

Op weg naar de bushalte kom ik langs de Lieshoutse Weather Rock, een genius idee om de weersverwachting te bepalen. Maar de rock hangt stil terwijl er toch een behoorlijke wind staat, een wind die niet bepaald fijn is als ik in de volle wind nog 10 minuten op mijn bus sta te wachten die om 13:59 uur vertrekt. Een buurtbus stopt, daarna bus 321… maar dan eindelijk komt hij er toch echt aan.

Een spiksplinternieuwe zo te zien aan het interieur, en lijkt op een echte reisbus, met comfortabele stoelen, voetensteunen en usb oplaadcontacten. Ik zoek een mooie plek en doe mijn schoenen uit, Ik heb 50 minuten de tijd om alvast aan dit blog te werken. Het is lekker warm in de bus en kom weer helemaal bij. In Uden stap ik over en ben om half vier weer thuis.

De route was niet heel erg bijzonder vandaag al zaten er wel wat mooie stukken tussen. Daarbij werkte het weer en mijn enkel (Kreun) niet mee, en liep daardoor niet erg ontspannen vandaag, Volgende keer beter zeg ik dan maar. Eerst ga ik Carnaval vieren, en heb daarna een afspraak met de podotherapeut voor nieuwe steunzolen. Hopelijk heb ik baat bij nieuwe zooltjes, en kan ik de volgende keer weer probleemloos beginnen aan etappe 4… Lieshout – Eindhoven.

Camino Brabant… Etappe 4 Lieshout – Nuenen 18,0 km

Woensdag 7 maart 2024

Nu het mooie weer aanhoud ga ik vandaag verder met mijn 4e etappe. Het is wel duidelijk dat mijn kilometers afwijken van de planning van het Camino Brabant routeschema. Maar ik moet roeien met de riemen die ik heb, en dat is een enkel die niet goed functioneert. Ik moet nog duidelijk wennen aan mijn nieuwe steunzolen die ik nog maar een week heb, en misschien is die 18 kilometer van vandaag wel te hoog gegrepen. Maar als je het niet probeert weet je het ook niet.

Om 06:46 uur reis ik met het Ov vanuit Oss naar Lieshout. Bus 305 naar Uden. Daarna bus 322 naar Lieshout. Vanuit huis is het nog geen 200 meter lopen, dus vijf minuten voor vertrek bus loop ik aan. Ik heb wel in de gaten dat zo’n bus altijd op tijd is, want ik zie dat het vertrek display 3 x knippert op 2 minuten, en dat 2x herhaald op 1 minuut. Tja… Zo is ie natuurlijk altijd op tijd.

Het is een klein wereldje deze ochtend, het is behoorlijk mistig maar straks met het zonnetje erbij kan dat wel eens mooie foto’s opleveren. Om 07:55 uur en precies op tijd stap ik uit bij de Bavaria Brouwerij in Lieshout, van waar mijn 4e etappe start van Lieshout naar Nuenen. Ik zet mijn navigatie Miep aan en wandel richting. centrum. Van hieruit volg ik weer de Camino Brabant bordjes.

Ik kom weer langs de thermometer en Brouwerij café… nu gesloten natuurlijk, maar beslist een aanrader voor een lunch of diner. Even verderop wandel ik langs de tweede molen die het dorp rijk is en wandel richting het ‘Wilhelminakanaal. Op het routeschema heb ik gezien, dat ik die ca 3km op de linkeroever, en 2km op de rechteroever ga volgen.

Dat is volgens het bekende gezegde, “met het verstand op nul en gaan met die banaan.” Gelukkig is het mooi weer, en in de verte loopt er iemand voor mij die de zelfde kant op gaat, een mooi richtpunt voor wat afleiding. Langzaamaan haal ik een klein iemand met een gedrongen postuur in, ik kan nog niet onderscheiden of het een vrouw of mans persoon is.

Het blijkt een mevrouw te zijn en als ik haar haast heb ingehaald, slaat ze linksaf. Ik maak er even een kort praatje mee, en dan gaat het weer verder…

Na 3 km linkeroever steek ik de brug over, om naar de andere kant te gaan, om mijn weg op de rechteroever te vervolgen. En dan eindelijk gaat het rechtsaf en zie ik in de verte de kerk van Breugel. Bij de kerk haal ik mijn stempel, en tegenover staat een bankje in de schaduw. Jammer want het zonnetje schijnt inmiddels volop, toch neem ik hier een korte pauze.

Na 8km heb ik wel trek in een boterham, maar een bankje in de schaduw nodigt niet uit om hier lang te blijven zitten. Na een kwartiertje gaat het dan ook verder naar Son, steek de Dommel over en kom bij een mooi groen labyrinth waar ik doorheen wandel.

Het pad komt uit bij de kerk van Son die gesloten is, en die dus ook geen stempel heeft.

Het wandelen gaat boven verwachting vandaag, dus even afkloppen want ik ben nog maar op de helft. Maar het gevoel is goed, al zullen er altijd de pijntjes zijn die ik als normaal ervaar. Na de kerk gaat het linksaf en volg ik de doorgaande weg door het dorp. Over de brug links, en na 400 meter gaat het rechts bij de Sonse haven.

Hier twijfel ik wat ik zal doen… Want in de routebeschrijving staat… “Bij nat weer kan je het beste de Camino Brabant fietsroute volgen vanaf de haven van Son.” Nu is het wel niet nat vandaag, maar de vele regen van de afgelopen tijd staat op vele plekken nog op weiland en paden.

Ik kies voor droge voeten en volg de Camino Brabant fietsroute, totdat ik in Nederwetten weer terug ben op mijn eigen route. Nadeel is wel dat ik weer een heel stuk langs het Wilhelminakanaal wandel. Maar ik kom nu wel langs de watermolen, waar je anders als wandelaar niet voorbij komt.

De watermolen is nu privé bezit en is niet meer in bedrijf of te bezoeken, en dat is jammer voor deze Hooidonkse Watermolen met met een rijk historisch verleden. Na wat foto’s gemaakt te hebben loop ik weer terug naar de Hooidonk, de doorgaande weg naar Nederwetten. En dat is helemaal verkeerd lees ik achteraf, want ik had 200 meter verder moeten lopen en dan pas terug. Nu mis ik het mooie Heilig Kruispark van Hooidonk. Ik heb er een printscreen van gemaakt.

Na 12 km ben ik bij het bord van Nederwetten. Hier ben ik bijna terug op de oorspronkelijke route. Rechts staat een oude toren, en ook de fietsroute loopt daar heen. Maar ik loop rechtdoor want het voegt niet veel toe, alleen dat ik 400 meter meer af moet leggen. De foto’s maak ik wel van hieruit, en de beschrijving van deze Oude toren vind je Hier… en die is best interessant om te lezen.

Bij de kerk van Nederwetten vind ik een bankje in de zon. De nabij gelegen Brasserie de Kruik is gesloten, dus zetel ik mij op het bankje. Schoenen uit… ah wat een verademing is dat zeg. Aangezien dat ik aan het lijnen ben is het niet erg dat de Brasserie gesloten is. En zo geniet ik van mijn boterham en een appeltje voor de kerk in de zon. Het is dan ook wel één heel apart bankje vind ik.

Het is 11:13 uur dat ik aankom bij de kerk en om 11:47 uur trek ik mijn schoenen weer aan. Jullie vragen je misschien af hoe exact ik deze tijd weet… De eerste foto met het wapen om 11:13 en toen ik weg ging om 11:47 uur de foto van het bankje aan de voorkant.

Het is nog maar 4,5 km wandelen naar Nuenen zie ik, het gaat dan ook heel erg lekker vandaag. Maar als ik mijn eerste stappen zet richting Nuenen gaat het ineens helemaal niet zo lekker. Ik probeer het een paar honderd meter maar het voelt niet goed. Dus gestopt en opnieuw mijn schoenen gestrikt, daarna gaat het weer een stuk beter. Waarschijnlijk had ik ze te strak aangetrokken…

Na zo’n 2 km sla ik rechtsaf. Hier kom ik in het Nuenens Broek, het gebied waar Vincent van Gogh veel lange wandelingen maakte door de Nuenense natuur. Deze wandelingen waren een belangrijke inspiratiebron voor zijn schilderijen.

Het eerste gedeelte een laan met hoge bomen is nog goed te bewandelen, maar ik weet dat een broek een laaggelegen gebied is, dat blijvend nat is. Het water zakt hier niet weg op het pad, en zo slalom ik van links naar rechts. Mijn stokken komen nu goed van pas. Het pad komt nog langs een biologische tuin waar druk gewerkt wordt, en dan zie ik inde verte de molen die ook door Vincent van Gogh geschilderd is.

Bovenstaande bordjes kom ik in Nuenen regelmatig tegen, bij gebouwen of landschappen die Vincent geschilderd heeft. Ik wandel door en zie in de verte de kerk waar ik naar toe moet voor een laatste stempel van vandaag. Bij de kapel moet ik even op mijn beurt wachten want een jongeman is hier aan het bidden. Als hij weg is zet ik de Camino Brabant stempel van de Heilige Clemenskerk in mijn Pelgrimspaspoort.

Ik breng nog even een bezoekje aan het park tegenover de kerk, waar een beeldengroep staat van de Aardappeleters., wat Vincent van Gogh zijn eerste meesterwerk is.

Door de Kerkstraat wandel ik naar de Europalaan waar mijn bus vertrekt. Natuurlijk rijd hij net voor mijn neus weg, maar ik zie dat er over 25 minuten weer een Bus 322 is die mij naar Uden brengt. Vandaar Bus 305 die mij bijna thuis afzet. Om iets over drieën ben ik thuis.

Het was een heerlijke dag om te wandelen en daarbij ook nog eens een mooie route, ondanks de eentonigheid langs het kanaal. En belangrijk het ging goed met mijn enkel, hopelijk zet zich dat door.

Camino Brabant… Etappe 5 Nuenen – Koningshof / Veldhoven 24,4 km

Woensdag 20 -03- 2024

Voor mijn vijfde etappe reis ik vandaag weer vanuit Oss met het openbaar vervoer naar Nuenen. Dat is Bus 305 naar Uden en dan met Bus 322 naar Nuenen. Gepland is naar Koningshof in Veldhoven, een afstand van 24,4 km en de route voert mij naar Eindhoven, langs de Dommel en door het centrum richting Veldhoven.

Het is wel een etappe die een groot stuk langs de Dommel gaat, en dwars door het centrum van Eindhoven. Even doorbijten dus en hopen dat het langs de Dommel niet te nat is. De verhalen van zij die mij voorgingen klinken niet best, en daarom heb ik een alternatief achter de hand. We zullen het zien…

Om 6:46 uur stap ik op de bus en om 08:07 uur sta ik in Nuenen. Er hangt een beetje een ochtendnevel en het zonnetje gloort aan de horizon. Er is 19 graden voorspeld en daarom heb ik alleen mijn merino wollen T-shirt en vest aan. De windstopper in mijn backpack heb ik als reserve.

De laatste dagen heb ik best wel veel last gehad van mijn voet, enkel, achilles etcetera… Dus ik zie wel hoe het gaat en houd de bankjesapp bij de hand. Het is natuurlijk ook terrasjes weer, daar ga ik van profiteren.

Ik zie ook wel op tegen die 24,5 km, vroeger nooit een probleem maar nu niet vanzelfsprekend. Maar als ik zo’n 5,5 km gelopen heb kijk ik er al weer heel anders tegenaan, want dan zijn het er nog maar 19😀

De lente begint nu toch echt tot bloei te komen. De vogeltjes sjielpen op hun best, dat is hier toch veel beter te horen dan in mijn stadse tuin. Ik hoor boven mij een Specht hameren, maar hoe ik mijn ogen ook de kost geef… hoor ik hem wel maar zie ik hem niet.

Het begin van mijn wandeling komt mij bekend voor, en ik vermoed dat dit tot in Eindhoven zo zal zijn. Vorig jaar liep ik met Tilly dit gedeelte ook met Ons Kloosterpad. Ik kan hier gewoon de foto’s van vorig jaar voor gebruiken, maar dat doe ik natuurlijk niet.

Zo tegen tien uur zit ik in het zonnetje aan de Dommel, heerlijk is het er. Ik besluit mijn vest uit te doen, een beetje fris is het nog wel maar als ik even op weg ben merk ik er nog maar weinig van. Nog een stukje langs de TU Campus en dan ben ik al bij het station, en gaat de route onder het spoor door.

Ik raak ergens het spoor bijster, en kom nu helemaal niet langs de Catharina kerk. Weet ook niet meer of ik het zo bewust anders gepland heb, om natte passages langs de Dommel te vermijden. Ik weet waar ik naar toe moet en dat is het belangrijkste.

Wandelend in de Willemstraat moet ik erg naar het toilet, dus ga ik bij de eerste de beste eetgelegenheid naar binnen. Ik bestel alvast een gemberthee en een worstenbroodje, en maak gebruik van het toilet.

Ik vraag maar meteen of ze soms een stempel hebben, dan heb ik tenminste iets in mijn Pelgrimspaspoort staan vandaag. Erg groot is ie niet maar het is er een.

Mocht je soms een keertje in de Willemstraat komen dan is worstenbroodjes bakker Houben een aanrader. Na mijn pauze gaat het weer verder en kruis ik regelmatig de Dommel, maar zie nergens meer de welbekende routebordjes. Die kom ik pas tegen net voordat ik bij de Klotputten ben.

Hier neem ik ook mijn volgende pauze. Ik merk wel, dat als ik zo om het uur pauzeer het aanmerkelijk beter gaat met Kreun. Voor diegenen die Kreun nog niet kennen…

Kreun en Steun aan het woord…

Het is heerlijk toeven op het bankje aan de Klotputten, mijn schoenen heb ik uitgedaan. In de verte raast het verkeer over de A2 en A67, hier moet ik de Dommel volgend, onder de viaducten door op weg naar een mooi stukske natuur. Eindelijk laat ik hectiek van stad en snelwegen achter mij.

Ik kan merken dat het lunchtime is, en veel werknemers van ik denk ASML even een rondwandeling maken. Ze hebben allen een badge zie ik. Ik kan ze geen ongelijk geven met het natuurschoon waar ik nu wandel. En als je op het pad blijft is er niets aan de hand, maar de weiden en akkers zijn erg nat.

Ik kom bij een prachtig vlonderpad wat door een moeras kronkelt. Halverwege staat een bankje waar ik heel kort plaats neem. Jammer dat ik door het hoge riet geen uitzicht heb, vandaar de korte pauze.

Na het vlonderpad moet ik linksaf en volg ik een Boerenlandpad. Mijn geplande route zegt rechtdoor… maar het Camino Brabant route paaltje wijst naar links. Dus zoom ik in op de route en zie dat het weer een pad langs de Dommel is. Het gras is erg nat zie ik en daarom vervolg ik mijn weg rechtdoor. 200 meter verderop komt toch alles weer bij elkaar.

Ik moet nog wel een modderige passage slechten, en dan is het maar weer goed dat ik met mijn wandelpools loop om een beetje houvast te hebben.

Ik heb gezien dat de route naar de Volmolen… in Waalre gaat. In alles wat draait op wind of water ben ik in geïnteresseerd, maar ook deze molen is nu niet in bedrijf, net als die in de vorige etappe naar Nuenen. Jammer is dat wel… Ik kijk wat rond en maak enkele foto’s. Tegenover de Volmolen is horeca en het restaurant is vernoemd naar, hoe kan het ook anders de Volmolen.

Om mijn weg te vervolgen moet ik een stukje terug lopen, en dan oversteken. De route loopt verder tussen het restaurant en een camping door. Even verderop wandel ik tussen de sta- caravans, en op het moment dat ik denk, “waar kom ik nu weer terecht” staat er een bord met wandelroute rechtdoor. Gelukkig maar… Ik zag mij al ronddwalen over de camping op zoek naar het pad of uitgang.

Hier staan ook rood witte bordjes van het Pelgrimspad, de LAW 7-2. Het is nog een viertal kilometers als ik een bankje zie, op de splitsing waar ik scherp rechtsaf moet. Er is al weer een uurtje voorbij dus tijd voor een pauze. Even heerlijk zitten en wat afkoelen, ik heb een hoofd als een boei voel ik… en de foto liegt niet.

Een tweetal dames met een hondje, passeren mij op het moment dat ik zit te eten. Zij vertellen dat ze ook Camino Brabant aan het wandelen zijn, gestart in Eindhoven en ze wandelen naar Veldhoven. Ze wensen mij een fijne voortzetting en wandelen verder. Een zestal minuten later ga ik ook weer verder.

Komoot zegt… Volg deze weg 700 meter. Helemaal aan het eind van deze weg zie ik het tweetal met het hondje lopen. Voor mij een richtpunt, niet zozeer om ze in te halen maar om mijn zinnen ergens anders op te richten. Want als je alleen loopt voel je elk pijntje wat zich openbaart, en bij mij is er dat eigenlijk altijd wel.

Dus de pas er in en bij het bord Veldhoven heb ik ze zo goed als ingehaald, en dat is na 3 km. Het gaat ook lekker en het is dat ik bij Koningshof weer op de bus naar huis stap, anders was een grotere afstand vandaag geen probleem geweest. De ene week is de andere niet, dat blijkt maar weer.

Bij de Maria kapel van Heers maak ik nader kennis met deze twee dames. Het zijn Saskia uit Chaam en Stien uit Baarle-Nassau die, zo vertellen ze mij elke maand een keer met zijn tweeën een wandeling maken. Ook zij zijn ervaren lange afstand wandelaars. Al te lang kan ik niet blijven praten, want…

Het is nog maar 1,0 km en ik wil de bus van 15:16 uur halen. Er schijnt op het Congrescentrum Koningshof ook nog een kapelletje te zijn, waar een stempel ligt maar die zal moeten wachten totdat ik de volgende keer hier weer verder ga.

Nu heeft de bushalte met bus 319 voorrang. Ik sluit mijn navigatie Miep af, en bind mijn stokken weer vast aan mijn tas. Hij mag wat mij betreft komen en ik hoef ook maar een zestal minuten te wachten en dan is ie er al. Ik stap in, vind een mooi plaatsje en begin aan dit Blog.

Ofschoon ik ook met de trein naar huis kan, neem ik toch weer de bus. Dat sluit beter op elkaar aan, en vanaf de bushalte is het nog geen 200 meter lopen naar huis.

Om 17:15 uur ben ik weer thuis…

Camino Brabant… Etappe 6 Koningshof / Veldhoven – Vessem … km