Eindelijk heeft Rianne tijd om dit Blog af te maken, want de eerste opzet lag er al op 19 februari. Na een drukke Carnaval die voor onze voetjes best belastend waren, wilden Kreun en ik (Steun) Jullie al een beetje bij praten. En moet je nu eens kijken Kreun, het gaat al richting eind april voordat haar verhaal weer af is. Want ik kan mij niet meer herinneren ‘Kreun’ wanneer Rianne het nog over ons heeft gehad, terwijl onze volgers regelmatig naar ons informeren.

En zij maar doen of alles vlekkeloos verloopt, nou “Wij weten wel beter.” Want er is altijd wel iets als wij met ons drietjes aan het wandelen zijn, en dat gebeurt regelmatig. In de winter en voorjaar is zij wat minder te porren om te gaan wandelen, en moeten wij aan de bak in de sportschool.

Kreun en ik houden daar niet zo van, want zij begint altijd met fietsen om de spieren op te warmen. En als ze dan maar een gewoon tempo aanhield daar aan toe. Maar nee hoor… wij worden duizelig zo hard gaan die trappers rond.

Gelukkig gaat zij tegenwoordig er wat meer op uit, en mogen wij weer ons best doen. Maar dit jaar vlot het niet zo… en is die pijnlijke enkel weer teruggekeerd. Enne weet je nog Kreun… daar is het allemaal mee begonnen, want daar hebben wij onze naam aan te danken. Ja Steun… Ik weet nog dat je aan mij vroeg, “Zullen wij een wandelclub oprichten en die noemen wij dan Kreun & Steun.” Maar goed dat wij meteen een ledenstop hebben ingesteld, anders moesten wij deze rubriek nu delen met anderen…

De kilometers blijven ook wat achter. Norm is 100 km in de maand, maar nu heeft ze er amper 240 km uit weten te persen, en het gaat al richting mei. Alles bij elkaar een 20 tal wandelingen had ze voor ons in petto. De een wat zwaarder dan de ander, maar op de Mookerhei en de N70 heeft zij ons aan de tand gevoeld, maar lieten wij ons niet kisten.

En nou gaat het toch echt gebeuren Kreun, want de Camino die in 2020 al op het programma stond, en toen door Corona niet door ging, gaat komende week beginnen. Drie jaar hebben wij moeten wachten… enne Rianne heeft er alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken. Met andere woorden Kreun en ik… Steun dus, zijn in top conditie.

Zo hebben wij beiden een nieuwe onderkant gekregen bij de Shoeshiners in Heesch. En wij kregen ook nog eens een volledige massage… Nou Steun wat je daar zegt ben ik het helemaal mee eens. Wat is dat heerlijk met die borstels, over en langs ons leren huidje. Wij werden geolied en ingevet… Wauw heerlijk gewoon, Rianne moest wel stevig in de buidel tasten, maar dit gunt ze dan ons ook wel. En thuis werden wij ook nog eens verwend met onze oranje veters.

Maar een ding had ze toch nog wel mogen doen, of zou zij het nog doen voor wij donderdag op pad gaan. Wat dan Kreun? Nou ik vind dat wij er op het moment maar een beetje stoffig uitzien, daar mag nog best een doekje over.

Nou Kreun, dat komt helemaal goed. Je denkt toch niet dat die ijdeltuit van een Rianne 1e klas gaat reizen naar Madrid, en wij er niet tiptop uit zien. Wat zeg je daar nu… 1e klas?? Jaja wie het breed heeft laat het breed hangen. Oh Jee die tut toch weer, ze weet ons telkens weer te verrassen met die rare fratsen.

Zo zegt ze het ene ( een pelgrim moet lijden) maar doet het andere, en daarom is het altijd weer spannend in welke situatie wij gaan belanden.

Maar genoeg gepraat… Wij gaan het beleven en gaan er van genieten, aan ons schoenen zal het niet liggen. Daarbij mogen onze vriendinnetjes Ibu en Profen ook mee, en komt het beslist goed.

Natuurlijk houden wij Jullie op de hoogte van ons avontuur met Rianne op de Camino de Madrid. Nu deden wij dat op de Francés altijd op de rustdagen van Rianne. Maar nu ze meer als een Luxe Pelgrim op pad gaat, zijn er maar twee rustdagen. Maar Kreun en ik hebben daar niet genoeg aan, maar wij wringen ons er met onze belevenissen wel tussendoor.

Tot schrijfs maar weer en een dikke Knuffel van