Ik heb goed geslapen in een miniscuul kamertje, maar met een heerlijk bed wat aanvoelde als thuis. De haan in de buurt zorgde er voor dat de vogeltjes (wekker-app) niet hoefde te gaan  fluiten. Om 07:00 uur ben ik beneden en ga even in de tuin zitten, wachtend op mijn ontbijt. Het voelt heerlijk koel aan en heb voor het eerst mijn vest aangedaan.

Vanaf deze B&B tot aan St Odiliënberg loop ik over het Pieterpad, dan kan ik dit stuk overslaan mocht ik ooit dit pad willen gaan lopen. Die intenties heb ik niet maar zeg nooit Nooit. En dat blijkt maar weer als ik over prachtige landweggetjes wandel hier over het smalste stukje van Nederland (4,8 km). Van Inge hoorde ik gisteren dat dit het meest westelijke punt van Duitsland is.

Als ik na een uurtje wandelen een bankje zie vlei ik mij neer en geniet van de stilte… In de verte blaft een hond, voor de rest hoor ik het ruisen van bladeren in de wind. En dan ga ik weer verder met dit mooie pad door bos en akkerbouw. Zoals elke dag neem ik de tijd om te genieten van een bankje, ook al is dit nog maar twee kilometer verder dan het vorige.

Er zijn weer leuke ontmoetingen met Pelgrims onderweg. Bij het Peerkepad had ik ze niet gezien, maar bij het Pieterpad… wat het toch wel weer leuk maakt, des te meer. De tel ben ik kwijt geraakt maar het zijn er meer dan twintig geweest. Een ontmoeting wil ik zeker noemen en dat is die met Margreet Lucassen.

Zij loopt van Pieterburen naar Maastricht een afstand van 487 km en doet dit om geld in te zamelen voor  Margreet loopt voor Leger des Heils

Het is wel geen Peerkepad meer maar een kapel of kruisbeeld kom je overal tegen. Het is maar goed dat ik elke morgen een broodje of appel mee neem voor onderweg want ook vandaag is er niets onderweg te eten.  Koffie met vlaai… meer is er niet, maar ik heb zin in een geitenkaas maaltijd salade, of iets lekkers met gamba’s… En daarom moet ik mijn noodrantsoen aanspreken, heb ik die ook niet voor niets meegenomen.

Dan kom ik bij de de ruïne van Kasteel Montfort, waar ik even wat foto’s maak. Ook hier is een terrasje met koffie met vlaai maar ik heb nu zin in soep!!

Dan loop ik maar verder… Sint Odiliënberg is niet ver meer. Om 14:00 uur en veel te vroeg kom ik bij mijn B&B. De beheerder is er niet… Dan loop ik maar naar de Basiliek dan heb ik dat gehad…. Prachtig prachtig…

Net als ik op een bankje ga zitten belt de beheerder dat hij er al is, en loop ik terug naar mijn slaapplek.

Morgen wordt het een heel ander verhaal.

Gisterenavond appte vriendin Andrea mij… Zij zou op vrijdag met de camper bij de Achelse Kluis staan, omdat ik in de buurt geen slaapplek kon vinden. Zij voelt zich de hele week al niet lekker, en laat vandaag een Corona test doen. Dus ben ik opnieuw op zoek gegaan naar een overnachtingsplek, wat niet eenvoudig was, want met mijn planning van het Peerkepad lukte dit ook niet. Niets te vinden wat enigzins in de buurt ligt van mijn route, of het was niet vrij… immers het is kort dag. Dus wordt de vrijdag een OV reisdag, en kom ik zaterdagmiddag pas terug op de route naar Peerke.

Ik slaap vrijdag in de Brouwershoeve (de naam beloofd in ieder geval veel goeds) in Leende. Morgen is het dus een niet geplande rustdag…

Dat is morgen… Maar omdat ik de Pé er in heb dat ik niet lekker heb kunnen lunchen, ben ik om 18:00 uur heerlijk uit wezen eten… Even een mooie dag af sluiten met een heerlijk glas Chardonnay, een lekker Tom ka kai soepje, en een Thaise gele curry met gamba’s… Yammie!!! Dat maakt wandelen toch wel leuk.

Tot morgen…