Een verhaal wat ik eigenlijk voor ‘Mijn Vakantie dagboek’ had moeten plaatsen. Helemaal over het hoofd gezien, zo was ik aan het vakantie vieren. Dus bij deze het verhaal van ‘Even er tussen uit’

Wie wil dat nu niet na al die regen van de afgelopen maanden. Dit uitje of liever gezegd vakantie, hadden wij al in december geboekt dus is het niet zo dat wij dit vanwege het durende slechte weer geboekt hebben.

Maar eerlijk gezegd was ik ik er wel aan toe, ik werd er helemaal depri van. Ik werd langzamerhand kampioen in het bankhangen en er kwam nog maar weinig uit mijn handen. Ook het wandelen was sinds lange tijd op een dieptepunt geraakt. Zoveel plannen, maar nergens zin in.

Juni is wel vaak een maand waarin wij er op uit trekken. Kitty is dan jarig en is het leuk om daar iets omheen te breien. Onze vakantie gaat naar Casa Sereno… Wij noemen het ons paradijsje, en waren daar ook al in 2015 en 2016. En daar… is in de Portugese Algarve. Vliegen op Faro en dan nog een uurtje rijden met de auto naar het plaatsje Benagil.

Om 12:00 uur brengt mijn zwager Chris ons naar Vliegveld Eindhoven, lekker dichtbij deze keer. Wij worden bij Kiss and ride afgezet, droppen onze koffer bij de ‘Bagage Drop Off’ en zijn alles bij elkaar binnen 15 minuten al door de security. Het wachten voordat wij gaan boarden duurt heel wat langer, dus eerst maar een lunch bij ‘La Place’.

Als ik zo rondom mij heen kijk zie ik vooral veel jeugd. Ik hoor dat de examens afgelopen zijn, en dat het tijd is voor ontspanning en om uit je dak te gaan. Als ik tijdens het boarden nog eens rond kijk is driekwart van de passagiers jonger dan 25 jaar. En zijn er nog wat grijzen muizen te bespeuren, die je op vier handen kan tellen. De rest zit er tussenin. Bestemming Faro waarvan de hoofdmoot naar Albufeira zal gaan vermoed ik zo.

De vlucht verloopt voorspoedig en deze keer weer veel last van mijn oren bij het dalen. Ik dacht dat ik er helemaal af was, Niet dus!! Het zal wel een te snelle daling zijn geweest. In Faro rollen onze koffers zowat als eerste van de band, en dat heb ik in al die jaren van vliegen nog nooit meegemaakt. Binnen 20 minuten van landen naar P4 waar het rental car busje van Epi ons oppikt is een absoluut record.

Mijn huurauto is een spiksplinternieuwe Citroën C3, dat is boffen want zelf rijd ik ook in een C3… wel eentje van 24 jaar oud. Weet ik in ieder geval of ik er op vooruit ga mocht ik een jongere willen. Mijn garage houder zegt dat ik in die oude moet blijven rijden, zolang ie het nog doet. Betere maken ze niet zegt ie!!

Na een klein uurtje rijden zijn wij haast op de plaats van bestemming. We moeten nog wel even langs de Intermarche, want anders hebben we morgenochtend geen ontbijt. Om kwart over acht arriveren wij dan eindelijk in ons paradijsje Casa Sereno.

Koffers uitpakken en nog even genieten van een wijntje en een watertje…

Vakantie…