Dag 5: Er is een jarige in huis dat moet gevierd worden. Wat gaan wij doen vandaag… Op zondag is het vanaf 08:00 uur markt in Lagoa en daar gaan wij  vroeg naar toe, maar daar hebben wij het snel gezien. Rondje markt levert een kilo kersen op en iets voor half negen liggen die kersen al bij ons in de koelkast.

Wij besluiten een toeristische route te gaan doen richting Silves, Alte en Loulé. Zo vroeg op de zondagochtend is het lekker rustig rijden voor mij. Er is ook genoeg te doen voor de jarige, want de appjes en telefoontjes stromen binnen. Toch leuk dat men er aan denkt, dan voel je je ook echt jarig.

Op het moment dat Kitty zit te telefoneren, heb ik de auto langs de kant gezet met een mooi uitzicht op het kasteel. Wij zijn er al eens geweest, dus rijden wij verder naar Alte. Dat is een heel leuk plaatsje weet ik nog van een vorige keer. Maar nu zijn wij duidelijk te vroeg, de meeste terrasjes zijn nog gesloten. Ik rijd het dorp in voor een parkeerplek maar alles staat bomvol in de erg nauwe straatjes. Wel aan de rand van het stadje, maar dat is voor Kitty te ver lopen.

Wij besluiten verder te rijden naar Loulé. De routeplanner adviseert een snelle route maar die wil ik niet, dus plan ik iets via Salir en dan naar Loulé. Een prachtige route met veel wijngaarden en sinaasappel bomen.

In Salir wordt ik door de kleinste straatjes gestuurd, voordat het verder gaat naar Loulé. Kitty heeft de navigatie in haar hand, en ik vraag aan haar “moeten we hier echt wel heen.” Het is namelijk een onooglijk pad waarbij ik mijn twijfels heb, of het ooit wel goed komt. En dat met mijn spiksplinternieuwe huurauto…

Gelukkig verschijnt er aan het eind een voorrangsbord waarbij ik rechtsaf moet. Het loopt echter flink naar beneden, met net voor de voorrangsweg een knik. Het voorspatbord zegt dan ook krsttt, die vind dat niet leuk. Gelukkig kom ik niet vast te zitten, en vervolgen wij onze weg naar Loulé.

Hier zijn wij ook al eens eerder geweest, en buiten de heel bekende markthal wat een overblijfsel is van het Moorse Kasteel uit de 12de eeuw, is het gewoon een leuke plaats.

Ook hier moeten wij op zoek naar een parkeerplaats. Op zondag is buiten de enkele souvenirwinkels, alles gesloten, maar toch staat het aardig vol. Ik vind een plaatsje langs een brede wandelboulevard. Kitty moet naar het toilet… dus lopen wij naar een terras wat wij zagen op onze zoektocht naar een parkeerplek.

Het is een heel leuk restaurantje waar je terecht kan voor een lekkere koffie met gebak, die onder mooie glazen stolpen staan. Het is vakantie en Kitty is jarig dus  mogen we best een keertje zondigen. Het is een leuk gezellig tentje waar zeker op de zondagochtend, veel Portugezen op hun paasbest koffie komen drinken.

Op de terugweg naar onze auto koopt Kitty nog badslippers in een souvenirwinkel, en maken wij wat foto’s bij een bronzen beeld bij de markthandel. Hadden wij die ook al niet uit 2015?

Genoeg gezien vinden wij en rijden via de A22 terug naar onze Casa. Nog even heerlijk relaxen op ons terras, voordat wij vanavond uit eten gaan bij het Indiaas restaurant Pashmina in Carvoeiro.

Wij hebben onze gastvrouw Tonia uitgenodigd om mee te gaan eten. Tonia past op Casa Sereno, nu de eigenaren Kees en Karin een rondreis door Europa aan het maken zijn. Wij vonden het heel erg jammer toen wij hoorden, dat zij er niet waren bij ons verblijf daar.

Maar Tonia maakt alles goed en is een waardig vervangster… Er is meteen een Klik, dat zegt al weer genoeg.

Volgens Tonia moet je voor Pashmina echt wel een tafel reserveren, dus heb ik dat dan ook ruimschoots van te voren gedaan. Om 18:00 uur gaan ze open en dan zijn wij er ook. Wij kiezen voor een tafeltje buiten want de temperatuur is oké. Het is een heerlijke avond met fijne gesprekken en heerlijk eten.

De heerlijke witte wijn krijgen we van Tonia zegt ze, en laten hem dan ook heerlijk smaken.

Dag 6: Een bewolkte luie dag. Ik kom er uit om te ontbijten, loop even naar buiten en vind het met 18 graden nog te koud. Dus duik ik mijn nestje nog eventjes in. Om 11:10 uur roept Kitty “Zou je er niet eens uitkomen”, waarna ik opsta en mij aan kleed. Want ik moet houtskool halen voor de barbecue van vanavond. Tevens tank ik maar meteen en met een benzineprijs van €1,73 voel je het toch minder zwaar in de portemonnee dan in Nederland.

De middag is gevuld met puzzelen, lezen, schrijven en een wandelroute uitstippelen voor morgen. En ik bereid het eten voor vanavond voor, als wij barbecuen op de barbecue van Casa Sereno.

De lucht is helemaal open getrokken en onder een strak blauwe lucht sta ik mijn vlees te bakken. Het is mij daar te heet dus dek ik de tafel beneden op het terras van Casa Oleander.

Dag 7: De gisteren op Komoot uitgestippelde route begint op het parkeerterrein van Praia da Marinha. Omdat het een hete dag wordt wil ik vroeg op pad, dus rijd ik iets over achten weg bij onze Casa Sereno. Het is maar 6 minuten rijden naar het strand van Marinha. Ik parkeer, zet mijn zonnehoed op en ga op pad.

Vanaf het parkeerterrein loop ik het wandelpad op. Het brengt mij naar een heuvelachtig terrein, en af en toe wordt ik terug gefloten door de navigatie Miep… “Keer om, het kan zijn dat U een afslag gemist hebt.” Dat zou zo maar kunnen, want ik zie af en toe niet waar het pad ligt.

Het gaat eerst veelal naar beneden, en nu ik geen stokken bij mij heb en op tefa wandel sandalen loop, is dat best lastig. Ik ben extra voorzichtig hier in de middle of nowhere.

Het pad brengt mij uiteindelijk weer naar boven, en naar Praia da Albandeira waar ik bovenstaand op de rotsen, naar het 60 meter lager gelegen strand kan kijken. Wauw wauw wat is het hier mooi… de zee, de kliffen, eilandjes, grotten en spelonken… Wauw!

Een 2,5 km lang pad brengt mij over de kliffen naar Praia da Marinha, tot soms  aan de rand van de afgrond. Ik blijf op gepaste afstand… Safety first. Links en rechts van het pad zijn er grotten en spelonken die met een houten balustrade zijn afgezet. Beneden hoor je de zee, maar zien doe je niets. Maar goed dat het veilig is afgebakend.

Het is 2,5 km genieten hier boven op de rotsen, waar je na elke bocht weer iets ander moois ziet. De navigatie Miep zegt dat ik linksaf moet, maar ik zie alleen maar een heel steil rotsig pad. Dat ga ik niet doen.

Als je maar alleen op pad bent op zo’n wandeling is het extra opletten geblazen, en dat doe ik dan ook. Gelukkig is er even verderop een gewoon pad naar een schattig strandje. Heerlijk rustig hier, maar je moet er wel wat voor over hebben om hier te komen.

Terug bij Praia Marinha laat ik even een foto van mij maken, ga nog even zitten op een bankje en wandel daarna terug naar mijn auto. Ik heb heerlijk gewandeld…

De middag en avond brengen wij door bij Casa Oleander op het terras.

Dag 8: Woensdag is het Gypsy markt in Quarteira 50 km verderop. Omdat het 27+ wordt willen wij er al zijn als deze om 08:00 uur open gaat. Wij willen nog wat dingetjes kopen van kurk, en misschien komen wij nog wel iets anders tegen wat we leuk vinden. En dat is ons aardig gelukt.

Je staat sowieso te kijken wat ze allemaal verkopen, zoveel verschillende items   kraam na kraam uitgestald, dat je je af vraagt hoe ze het allemaal verkocht krijgen.

Wij drinken nog een koffie en ondertussen probeert een Gypsy vrouwtje, Kitty een leuk jurkje aan te smeren. Isse nice.. isse stretch.. isse bjoetiful. Inderdaad heel mooi, maar zit veel te strak. Er komt nog een Gypsy mannetje bij die het ook allemaal bjoetiful vind. Maar het jurkje gaat uit en wij gaan.

Hebben geen plan waar naar toe, maar ik zag een bord van Vilamoura met een wit anker er op. Een haven dus en daar is altijd wel wat te zien. Als ik mij vantevoren ingelezen had, zou ik geweten hebben dat dit de meest mondaine badplaats en de grootste plezier jachthaven van Algarve en Portugal is.

Het is niet moeilijk een parkeerplaats te vinden, het is immers nog steeds vroeg want het is pas half elf. Nog een leuke bijkomstigheid… Wij hoeven niet ver te lopen, weg oversteken en trapje naar beneden. We besluiten om eerst even wat rond te kijken, en daarna een leuk plekje te zoeken bij ‘Hole in One’, een leuke Loungebar annex restaurant. Het is allemaal sjiek de friemel.

In de jachthaven zien wij allerlei jachten, van klein naar groot. Van de gewone man… ‘maar wat is gewoon’ naar de wat goed in de slappe was man of vrouw. Die zijn wat groter dan gemiddeld, en als je dan 1 miljoen voor een meter rekent, dan zitten we toch al gauw op een 40 a 50 miljoen. We hebben het wel gezien hier, en wandelen naar ons Hole in One terras. Daar vleien wij ons neer op een loungebank, en bestellen een cafe americano en een gingertea.

Ach als we toch hier zijn kunnen we net zo goed onze lunch hier nemen. Ik neem een heerlijke Griekse salade, je bent tenslotte in Portugal. Kitty neemt iets wat lijkt op een Engels ontbijt… Het kan hier allemaal, en het smaakt ons voortreffelijk.

Na de lunch lopen we terug naar de auto, en rijden via prachtig aangelegde parken en wegen weer naar onze Casa. Niet via de Tolweg maar via de ‘weg des dood’ de N-125, ik heb even geen zin om het gaspedaal in te drukken, en op de N-125 gaat dat zeker niet lukken. Al denken de meeste Portugezen daar anders over, want die zitten regelmatig in mijn kofferbak.

Dag 9: Donderdag wasdag. Kitty wil de was schoon mee naar huis, en terwijl zij daar mee bezig is ga ik mooi wandelen. Gewoon een beetje in de buurt. Ik wil eigenlijk naar een wat hoger gelegen pad vanwaar ik foto’s van Casa Sereno kan nemen. Ik kom een heel eind, en waar ik linksaf moet ga ik toch rechts de doodlopende straat in, in de hoop dat ik een foto kan maken.

Het is… Jullie raden het al vergeefse moeite. Er staat een hele grote villa met een prachtig aangelegde tuin op de plek waar ik mijn foto wil maken. Ik moet, en dat is wel duidelijk een foto maken vanuit deze tuin. Dat gaat niet gebeuren dus keer ik om en ga verder met mijn wandeling.

Omdat ik hier maar wat op de bonnefooi wandel, moet ik regelmatig op de navigatie kijken waar ik ben. Ik ben niet bang voor verdwalen, maar wel voor teveel kilometers. Het is dorstig weer en ik heb maar een klein flesje water meegenomen.

6 km vind ik ook genoeg zonder een van verre goede wandel uitrusting. De tefa wandel sandalen zijn mij boven verwachting heel goed bevallen. Ik ben blij dat ik deze meegenomen heb. Op de terugweg kom ik  langs de oude wijn fabriek waar Tonia het over had, en dan gaat het weer terug naar de Casa.

De rest van de dag breng ik door bij de Casa… Ik moet nog het een en ander op maken voor wij weer naar huis gaan, dus dat wordt door drinken…

Einde Deel twee van onze Vakantie in Portugal…

Deel 3… De Terugreis