Dit was voor mij de eerste keer dat ik bij ‘Vrienden op de Fiets’ heb overnacht. Ruime kamer met douche en toilet en dat voor €25,00 en ook nog eens met ontbijt. Daarvoor moet je wel lid zijn van de club. Het ontbijt was om 08:00 uur zei ze gisteren middag, maar ik wil eigenlijk vroeg op pad met het oog op het warme weer. S’avonds komt ze zeggen, dat als ik zelf koffie zet, zij er voor zorgt dat mijn ontbijt klaar staat. Dus sta ik bij het krieken van de dag op, een wissewasje… koffie zetten, ontbijten en zo ga ik om 07:30 uur op pad.

Als ik nog maar net op pad ben kom ik een kruisbeeld tegen met de tekst, “Pelgrimeren is lopend stilstaan.” Meer is het ook niet… Want onderweg sta ik stil met hetgene wat mij bezig houd.

Het Peerkepad is een bezinnings tocht, en heeft een religieus achterliggend thema. Ik heb ook niet zoveel op met bidden, en dat komt omdat er altijd voor mij gebeden is. Drie zussen van mijn moeder waren non, en omdat zij dachten… “van dat meisje komt niets terecht,” werd er er volop gebeden voor mij. En zie… het is toch nog goed gekomen.

En daarom past “Pelgrimeren is lopend stilstaan” beter bij mij. Dit pad draait ook om stilte, maar ik wandel nu richting een drukker bevolkt gebied met doorgaande wegen en ik kruis de A79 waar ik onderdoor ga. Van stilte is daarom maar weinig te merken. En daar geniet ik juist van… Want als het stil is kun je nadenken, en dat is wat ik doe als ik alleen op pad ben.

Ik geniet van de ontmoetingen onderweg, want die zijn er en halen je even uit de trance van het voortgaan. “Ultreia” Voorwaarts!! Ik ben in mijn element, want vandaag zou mijn Camino de Madrid zijn begonnen als er geen Corona zou zijn. En zie… Juist vandaag zit ik in eigen land op de Camino de Santiago.

Ik passeer het Chateau van St Gerlach met een prachtige beeldentuin, Als ik om het Chateau heen loop kom ik bij de kerk St Gerlach waar ik even binnen kijk. Ik moet nu profiteren van de schaduw die ik hier nog mag ontvangen, want straks na Meerssen wordt het landschap opener. In de verte komt al de Basiliek van Meerssen in het vizier wat een mooie aanblik geeft, in Meerssen is het wat minder want hij staat grotendeels in de steigers.

Als ik op de markt kom zie ik heel veel terrasjes, maar het is nog maar 09:20 uur en gaan pas om tien uur open. Bij ‘Goesting’ vinden ze het geen bezwaar dat ik hier mijn benen strek. Even de schoenen uit… heerlijk is dat, en om tien voor komen ze vragen of ik wat lust. Dus nog even een cappuccino en dan ga ik weer verder.

De kapelletjes en kruizen zie ik steeds minder, maar dat komt ook dat ik nu genoeg aan mijzelf heb. Het is afzien en ben dan ook dankbaar voor elk schaduwplekje wat ik zie, en krijg het Spaans benauwd als Wanda (navigatie) zegt dat ik 1,6 km over een open liggend terrein moet.

Dit Peerkepad wordt niet bewegwijzerd en daarom heb ik het boekje bij van het ‘Peerkepad’ en vertrouw op het gedownloade GPX bestand. Maar af en toe denk ik is dit wel goed, zoals…

Ik loop door het bos, en moet een spoorlijn kruisen, Wanda zegt dat ik linksaf moet, maar er is niets anders dan een donker tunneltje waar een watertje doorheen loopt. Gelukkig liggen er wat stapstenen, dus dit zal het wel zijn…

Het is Stikke donker maar aan het eind zie ik licht, het blijft pionieren met Peerke!

Ik overnacht bij vriendin Janine die in Geleen woont. Zij pikt mij aan de route ergens op, en brengt mij morgen weer terug. De bedoeling was Meers maar als mijn lichaam het toe laat, loop ik nog wat verder. Het is 36.1 graden…

Uiteindelijk is het Urmond geworden waar Janine mij op wacht, maar O O wat waren die laatste vijf kilometer zwaar, nergens schaduw nergens een terrasje of bankje dus ben ik echt blij dat ik in de verte het kerkje van Urmond zie. Mijn reddende engel Janine die mij vanavond helemaal in de watten gaat leggen is er al, en daar ga ik van genieten.

Tot morgen…