Dag 22 Sahagún – El Burgo Renero 17,7 km. ( Donderdag 19-09-2019 )

Nadat ik gisterenmiddag eerst gerust had, ging ik voor mijn doen eerder naar de stad. Ik loop de Albergue uit, sla de hoek om en sta oog in oog met Charlotte, en ze vliegt mij om mijn hals. Hoe kan dit nou… een wonder, toeval of voorbestemd, in ieder geval heel bijzonder. Met haar deelde ik de kamer in Burgos en er was meteen een klik tussen ons, en ben ik met haar uit wezen eten.

De volgende dag ging zij verder, en had ik een rustdag in  Burgos. We hielden wel contact, en we zouden elkaar ontmoeten in León. Door een blessure is zij twee dagen in Sahagún gebleven. En zie… lopen we in elkaars armen. Bijzonder heel bijzonder…

En zij heeft de Franse gentleman Laurent nog ontmoet die de drinkfles van Charlotte bij zich had, en zo heeft zij haar drinkfles weer terug die zij in de Hostel in Burgos had laten liggen.

Gisteren kon ik in Sahagún ook mijn halve Compostella afhalen. Ik heb op dit moment al 410 km op de teller staan, dus over de helft. Met Charlotte ben ik uiteraard ook hier uit wezen eten, en kwam daar het Wijchens echtpaar Toon en Serva tegen, die mij eergisteren een beetje uit mijn mineur stemming hielpen tijdens het wandelen.

De Albergue Municipal waar ik vannacht verbleef was gevestigd in een oude kerk. Beneden was een soort van expositie ruimte, en voor de Albergue moest ik een drietal trappen omhoog. Boven in de kerk was een zolder getimmerd, en waren per rij vier slaapplaatsen gecreëerd allen met een eigen stopcontact. Wat ik minder vind is dat de keuken zich ook op deze zolder bevind, en dat allerlei geuren mijn neus passeren. Ik houd er niet van, en zeker niet op een slaapzaal.

Vannacht weer niet lekker geslapen, dan weer te heet dan weer te koud, dan weer alle indrukken van de dag die voorbij komen. En dan om een uur of twee pas eindelijk de slaap kunnen pakken. Vanmorgen was ik een van de laatsten die op pad ging, nog even bij de overburen een ontbijtje en dan op weg, het is half acht.

De hele dag volgen de vele pelgrims een grindpad langs een autoweg, parallel lopend aan de autosnelweg naar León. Er is weinig aan en ik heb nagenoeg geen foto’s gemaakt. Op dit stuk van 17,7 km, kom ik maar twee dorpjes tegen voor een stop.

Na het eerste dorpje, waar ik op een bankje langs de kant wat heb gegeten, kom ik bij een splitsing. Ik kan links en ik kan rechts, waar moet ik heen? Uiteindelijk kom je op het zelfde punt uit, maar ik moet via links omdat ik in El Burgo Renero wil overnachten.

Terwijl ik hier sta te dubben, komen Toon en Serva aan lopen. Zij overnachten ook in El Burgo, en samen lopen wij verder. Het maakt een lange saaie tocht een beetje plezieriger.

Het is onbewolkt en de zon schijnt genadeloos, fijn straks voor de was… maar niet om hierin te wandelen. Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen, met één regenbui in drie weken tijd. Er zijn pelgrims die het andersom mee maken, en dan kies ik toch voor deze versie.

Bij het volgende en laatste dorp een tweede stop, om Kreun en Steun er uit te laten. En voor mij een café Americano en een bocadillo en een lange pauze. Telkens zie je dezelfde pelgims, niets nieuws… je weet al waar ze vandaan komen, waar ze gestart zijn en waar ze naar toe willen. Tijd voor een rustdag… en voor een nieuwe lading pelgrims, die mij gaan in halen.

Het laatste stuk naar El Burgo Renero, volgt nog steeds de autoweg, maar is er gelukkig wat meer schaduw en dat is ook wel fijn. Ik ben blij dat in de verte het stadje te zien is, dan weet je dat deze dag er haast op zit.

Ik overnacht in Hostal Restaurante El Pergrino, het eerste en beste wat ik tegen kwam. Ik had geen zin om een bed te gaan zoeken, dus is het een kamer voor mij alleen geworden. De was is al weer gedaan en met een temperatuurtje van 27 graden bijna droog.

Toen ik bij de Hostal aan kwam, kreeg ik meteen de sleutel van de kamer zonder in te checken. Dus na mijn was, dutje… was het tijd om in te checken en een etappe biertje te drinken. En wie tref ik op het terras… Susan uit Minesota U.S, die ik in Burgos voor het eerst zag en die haast elke dag wel mijn pad naar León kruiste. Zij heeft het een beetje gehad op de Meseta, en vertrekt zo meteen met de trein naar León. Wij gaan elkaar zeker weer zien… in León of in Santiago de Compostella…. Dat is de Camino!