Gelukkig is het nog niet Zo ver, en heb ik nog wat tijd om te trainen om de 30 km in de benen te krijgen. Wat met mijn vele wandelingen die ik nu al maak, geen probleem hoeft te zijn. Maar het zijn er elke dag, en vier dagen lang 30 km.

Eerlijk gezegd heb ik er nog helemaal geen zin in, maar als ik nu niet train kom ik mij straks wel tegen op de derde dinsdag in juli.

Dus stap ik vanmorgen om 07:20 uur op de trein naar Wijchen. Daar begint de door mij geplande route naar Ravenstein. Hemelsbreed ligt het maar 7,0 km wandel- kilometers verderop, maar ik heb voor elkaar gekregen om er een dikke 28 van te maken. Als ik er aan denk op het moment dat ik dit schrijf, wordt ik al misselijk. Ik heb toch zoveel mooiere en kortere wandelingen klaar staan op Komoot.

Mijn tocht gaat allereerst naar het Kasteel (Geschiedenis Kasteel Wijchen) want dat hoort erbij, en zo op de vroege ochtend loopt er nog niemand voor mijn voeten en dat is ook wel fijn.

Nog even een saai stuk om Wijchen uit te komen, en dan wandel ik naar Leur waar mijn bet-betovergrootouders vandaan komen. Jammer dat het Leurse Hof nog niet open is zo vroeg. De laatste keer dat ik hier was smaakte de Chardonnay en de Bisque naar meer. Maar nu ik moet verder… het is immers nog een hele tijd voordat het lunchtijd is.

Voor het hervormde kerkje van Leur (Filmpje dorpskerk Leur) sla ik rechtsaf en aan het einde daarvan links en neem het smalle bospaadje wat over Landgoed Heerlijkheid Leur gaat.

De Vierdaagse gaat grotendeels over asfalt en dat schiet natuurlijk veel sneller op, dan zo’n bospaadje. Dus als dit pad weer op een verharde weg uit komt, ga ik daar weer verder. Ik wandel nu richting Hernen waar ook een mooi stukje natuurgebied ligt. Dat kan ik niet links laten liggen zo mooi is het daar en wandel ik door de Hernense bossen.

Hier neem ik ook een pauze op een bankje aan het stuifzandpad recht tegenover een vennetje. Het is pas negen uur en heerlijk rustig hier, mooi om te zien dat de prachtige gele brem volop in bloei staat. Ik zou hier wel willen blijven maar moet toch verder…

Op Komoot zag ik bij een wandelaar een foto van een fiets in een zachte berm, dus heb ik die in mijn planning opgenomen. Vandaar gaat het naar Kasteel Hernen. Ik wandel om het kasteel heen, en lopend over het Landgoed wandel ik door mooie bossen en weilanden, en laat Hernen achter mij.

Ik verwachte hier veel meer openliggende polder tussen Hernen en Bergharen, maar niets is minder waar. Het is volop genieten van leuke paadjes langs sloten met volop fluitenkruid boterbloemen en koolzaad in bloei.

En zo kom ik in Bergharen waar ik de Rooms Katholieke kerk zie domineren in de verte, maar aan het pad waar ik nu wandel kom ik de Hervormde Kerk, met eenzelfde bouwstijl als het kerkje in Leur tegen.

En dan gaat het verder naar de Kapelberg waar de Mariakapel Bergharen staat. Bij een vorige wandeling naar Hernen kwam ik de beheerder van het kasteel tegen, en die vroeg aan mij of ik ook een bezoek had gebracht aan de Bedevaartplaats in Bergharen waar veel Pelgrims naar toe zouden gaan.

Ik was er nog nooit geweest, dus is dat nu een mooie gelegenheid om dit in mijn wandeling op te nemen. Het is een mooie serene plek waar ik het zeker drukker had verwacht, het is immers mei en dat is de Mariamaand. Ik was er helemaal alleen en koos een bankje uit onder een Lindeboom die in de volksmond het “heilig boomke” wordt genoemd.

Onder dit bumpke geniet ik van een welverdiende lange pauze, even de schoenen en sokken uit en lekker laten luchten. en verders genieten van de stilte op dit mooie plekje.

Via een prachtig buitengebied van weiland en bossen maak ik een bocht om Bergharen heen, om dan richting Batenburg te wandelen. Ik volg twee kilometers lang een smal pad met links de ‘Nieuwe Wetering’ en rechts een smalle sloot. Één lang pad wat helemaal in bloei staat, je kijkt je ogen uit… en wat opvalt hoe droog het hier is.

Als ik bij de brug kom over de wetering neem ik nog even plaats voor een korte pauze, want van hier naar Batenburg wacht mij een lang saai stuk van bijna drie kilometer, over alleen maar asfalt.

Het zijn trainings kilometers voor mij, en misschien is het dat wat het in mijn hoofd zo moeilijk maakt. Misschien had ik vanmorgen gewoon moeten denken, “ik ga een eindje wandelen vandaag.” Maar nu zit ik tegen die kilometers aan te hikken… en begint ‘Kreun’ zich al te roeren. Pijntje hier pijntje daar… Gelukkig is “Steun” er nog en die staat al klaar om die twee anderen erbij te roepen.

Maar zo ver laat ik het niet komen, ik moet gewoon op tijd mijn pauzes nemen en dan heb ik die pilletjes niet nodig. Een lang saai stuk waarbij ik gelukkig niet in de volle zon hoef te lopen, want de populieren zorgen voor voldoende schaduw. Horeca ben ik tot nu toe niet tegen gekomen, en is dus mijn trommeltje helemaal leeg.

In Batenburg breng ik een bezoek aan de ruïne van het voormalige Kasteel Batenburg. Lees ook de Geschiedenis Heerlijkheid Batenburg. En dan ben ik eindelijk bij de eerste horecagelegenheid van vandaag, en dat pas na 21 km. Uitbaeterij De Viersprong is een mooie plek voor een laatste pauze. Even tijd voor een colaatje en een magnum, en ik moet dringend mijn water aanvullen, want ik heb al 1,5 liter water verbruikt.

Ik moet nog een kilometer of zeven… gelukkig begint het af te tellen. Vanaf De Viersprong is het 100 meter naar het voetveer die mij naar de overkant van de ‘Maas’ moet brengen. Het is erg druk met over zetten, maar gelukkig ben ik nummer twaalf en de laatste die mee mag.

Aan de overzijde wandel ik tot aan Ravenstein door de uiterwaarden, en wat is het mooi hier… één groot bloeiend bloementapijt. Bij een overstaphekje naar een andere wei staan er natuurlijk weer koeien op mijn pad. Ik moet ze vriendelijk verzoeken om wat opzij te gaan, en gelukkig doen ze dat ook.

Via de Kasteelse Poort wandel ik het centrum van Ravenstein binnen, maak nog wat foto’s en wandel via het dorpje Huisseling door een mooi stukje natuurgebied naar Station Ravenstein.

Ik heb er 27,5 km op zitten en dit waren mijn eerste en tevens laatste trainings kilometers voor de Nijmegense Vierdaagse. En tot dan ga ik gewoon wandelen.