Mijn huwelijk met Panasch is voorbij… een kortstondige verliefdheid, meer was het niet. Wel jammer dat het zo gelopen is, het is tenslotte een Blaaskapel met een mooie sound en populaire muzieknummers. Precies 24 maanden ben ik lid geweest, en heb er heerlijk trombone gespeeld. Waarom dan een punt er achter zetten zou je zeggen. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, misschien wel te hoog. Wat wist ik van deze club toen ik er aan begon…. niets eigenlijk, alleen leuke filmpjes op You tube.

Het leek mij een enthousiaste spontane club, maar ja “ik kom uit Oss, en Panasch komt uit Uden”. Zou moeten kunnen… toch? En toch is het een ander slag volk, zoals ze hier zeggen. En dan is het fundament voor een goed huwelijk, al niet goed onderbouwd. De eerste scheuren vertoonde zich al op mijn 65e verjaardag. Ik had de leden van Panasch uitgenodigd om dit met mij te vieren, en omdat ik nog maar net bij de club was, was het een mooie gelegenheid om elkaar beter te leren kennen.

Daar kwam niets van terecht, want om 21:30 uur was iedereen op twee na al naar huis. Dat is toch een mooie tijd zou je kunnen zeggen… maar niet als je gewend bent dat het bij ons door gaat tot in de kleine uurtjes.

Je haalt van alles in huis, en ze lieten er ons mee zitten. Tot diep in de nacht heb ik vlees staan bakken op de BBQ. Ik hield er een wrange smaak aan over, en vroeg mij af waarom zij vroeg naar huis gingen. Eerlijkheid is wel op zijn plaats, dus waarom niet gezegd, “Eric Vloeimans Jazz trompetist speelt vandaag in Markant op het Soul & Jazz evenement, en die willen wij graag horen spelen”. Maar niets van dit alles en dus een slecht begin.

En zo waren er legio voorvalletjes waarvan ik denk… Hmmmm…  in Oss bij mijn vorige twee muziekskes doen wij dat toch anders. Niet dat alles in Oss beter is hoor, maar anders. Ik kwam er een beetje als een vreemde eend tussen. Ik ben best wel een introvert persoontje, en hoewel ik mij welkom voelde bij deze club kwam het niet tot een echte klik met elkaar.

Wat het voor mij ook moeilijk maakte, er waren clubkes binnen een club, die wat met elkaar hadden, bijvoorbeeld familie met aanhang, vrienden van elkaar…..”( een grote vriendenclub )”. Waar ik als geboren en getogen Ossenaar niet tussen paste……

Jammer….

En zo ben ik weer terug in het Osse, waar ik mijn verdere muzikale carrière voort zal zetten, en blijf ik ook echt in de Stad Oss. Niet in Groot-Oss- in de Gemeente Oss waar in de dorpen ook allerlei muziekskes zijn, die dringend verlegen zitten om een muzikant. Ook daar zeggen ze… in Berghem bijvoorbeeld… “Ja mar ge bent ginne egte Berghse”… dus met andere woorden, “blijf nou mar in Oss, hier paste nie tussen”.

Ik heb altijd gezegd “ik ga niet terug naar mijn oude club De 3de Helft”. Maar zeg nooit… Nooit… want dat bestaat niet!!! Kitty mijn trouwste Supporter voelt zich hier thuis, hier zitten haar vriendinnen waar zij graag een feestje mee bouwt. Dus wordt er al heen en weer geflirt met elkaar, en zit er al een ontluikende liefde in het verschiet tussen mij en de vrienden van DDH.