Enkele maanden geleden werd mij gevraagd, of ik zin had om mee te gaan wandelen in Duitsland. Vier dagen beginnend in de buurt van Cochem. Er was mooi weer beloofd, en ik die altijd vol goed vertrouwen is, besloot met drie andere dames mee te gaan. Ideaal om te oefenen met mijn backpack. Het enige wat ik wist dat Rita alles had geregeld, en dat wij op vrijdagmorgen zouden vertrekken.Dat mooie weer dat beloofd was… daar begon het al, want onderweg naar Cochem regende het stevig. Rita’s Tomtom liet het onderweg even afweten, maar gelukkig was ik de reddende engel en namen wij toch de juiste afslag. Net voordat wij er waren deed de Tomtom het weer, en was het weer droog. Het zonnetje scheen flauw… het beloofde toch een mooie dag te worden.Wij zouden in een Jeugdherberg overnachten, maar voordat wij daar naar toe gingen, had Rita een verrassing voor ons. Wij gingen wandelen op de Klettersteig wat heel spectaculair moest zijn.

Het bleek een wandeling langs de wijnranken van het Moseltal. Prachtige uitzichten en rete steil. Vanaf het parkeerterrein ging het onder de spoorbrug, langs het station van Edinger gestaag omhoog, en kregen we steeds mooiere panorama’s van diep beneden de stromende Mosel. Geregeld stoppen voor een foto gaf mij de gelegenheid om weer wat op adem te komen.

O

Er stond ergens rundweg Todesangst, zo erg was het nou ook weer niet, maar velen zullen hier toch omdraaien, als zij zien waar ze langs moeten. Op advies had ik mijn backpack niet omgedaan, omdat er ook klimwerk langs een afgrond aan te pas kwam. Nu had ik mijn stokken niet bij voor het dalen, maar voor het klimwerk waren ze waarschijnlijk een last geweest. Dus ja… wat is nu de beste methode…

Het was een prachtige wandeling en ik vond hem behoorlijk pittig. Rita had hem al eens gelopen en wist wat te verwachten. Betty vond het een peuleschil, maar dat was ook een klimgeit die zich op die steile hellingen thuis voelde. En Silvia had wat meer schrik bij het afdalen.

Omdat wij verschillende keren door een weingut kwamen, was er opeens een kraampje waar ze een heerlijke liebliche Riesling schonken…. en Ja, dan vind ik het een doodzonde als je daaraan voorbij gaat zonder te proeven.

Op een na zijn we allemaal weer heelhuids beneden gekomen… Op een na schrijf ik, want ik schoof op een zandpad onderuit. Gelukkig zonder al te veel letsel maar toch op mijn knie en elleboog terecht gekomen, die wat bloede. Maar gelukkig ook niet naar beneden gekukeld want dat kan zomaar gebeuren.

Het was maar een wandeling van 6,29 km waar wij met een gemiddelde van 1,5 km/u amper vooruit leken te komen. Maar als je ons zag klimmen weet je ook waarom. Wij hebben 435 meter geklommen, en 450 gedaald. In totaal waren wij dik 4 uur onderweg. Het was mooi… prachtig… adem benemend. Dat hebben wij toch maar mooi gedaan vandaag.