Aan het woord: Kreun & Steun…

En Nou Wij… Burgos ( Donderdag 12-09-2019 )

Eigenlijk hebben wij niet zo heel veel te vertellen, want het vrouwtje zorgt nu extra goed voor ons. Natuurlijk hebben Kreun en ik ( Steun ) dat ook verdiend, want wij doen er alles aan om Rianne op de been te houden. Ik weet niet wat zij er op het moment op smeert, want het gewone spul wat zij normaal gebruikt, is al een tijdje op. En natuurlijk geen farmacia in Belorado open op zondag. Wij zijn nu al drie dagen verder, maar ze smeert gewoon het spiermiddel spul van Camino Comfort er op. Ook goed zegt ze, en dat kunnen wij beamen. Als zij haar benen in smeert, doet het vrouwtje het ook aan de voetjes, en lekker dat het ruikt. Het is er niet voor gemaakt maar het voldoet.

Wij moeten hier wel hard werken op de Camino. Rianne had over het over vakantie om ons in te palmen, maar dit kun je geen vakantie noemen Kreun, vind je wel. Nou Steun, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Natuurlijk is het hard werken, maar wat zij hier doet wijkt niet veel af van wat zij normaal doet. “Bezig zijn… eten en drinken… op bed gaan liggen… uit eten en drinken, en naar bed.” Dan wijkt dit toch niet zo heel veel af Steun.

Nu wij het toch over eten en drinken hebben. Tot nu toe heeft zij nog maar weinig friet gegeten, terwijl zij daar razend op is. Ja, ze moet natuurlijk eten wat de pot schaft Kreun, en dat is met een pelgrims menu natuurlijk anders. En als zij het kreeg was deze niet zo knapperig, als waar zij van houd. Daar in Logroño leek het de friet van de “Kapsalon” wel. Bah van die weke friet.

Ze denkt haar buikje kwijt te raken, met het vele wandelen wat zij doet op de Camino. Maar dat zal niet eenvoudig zijn, want het onbijt bestaat haast altijd uit van die bladerdeeg gevalletjes. Croissant of van die chocholade broodjes, jaja… in Spanje weten ze wel wat lekker is,  maar niet goed voor de lijn. En onderweg vaak nog een bocadillo met jamon y queso of wat tapas. Het vrouwtje weet  ook wat lekker is. Weet je Kreun,”wedden dat het haar niet gaat lukken, heb je gezien wat zij gisteren samen met Charlotte uit Melbourne heeft gegeten?” Ik geef je gelijk Steun, “het gaat haar niet lukken!!”

En wat voor een mooie ontmoetingen heeft zij toch al mee gemaakt, het maakt het alleen wandelen een stuk gemakkelijker, als je er maar voor open staat. Nu is haar Engels niet haar beste kant Kreun, maar zij kan zich goed redden.

Een gesprek ontwikkeld zich bijna altijd zo. “Buen Camino”…buen camino…” Where you come from?”…  Italian, france, germany, okraine , korea…etc. etc. ” Where You started?”… saint jean pied de port… ” And your walking to Santiago?” yes yes…En zo ontwikkeld zich een gesprek… en soms ook niet, en dan is het ” Buen Camino!” Wij… Kreun en Steun houden hier wel van.

Maar het ergste is dat zij nu ook al in het Engels of Duits droomt, zo is het vrouwtje er mee bezig. Je houd het niet voor mogelijk, maar bij Rianne kun je alles verwachten.

Weet je nog van de week op die saaie weg naar Burgos. Kreun en ik vroegen iets aan haar… maar ze reageerde nergens op. Die eentonigheid onderweg, ze ging steeds meer  voorover lopen en zag niets meer van de omgeving. En dan raakt ze in trance en ziet alleen haar eigen voeten nog. Toen probeerde ik het in het Duits…”Kopf hoch… dan sehst du et was,” en meteen reageerde zij. Je houd het niet voor mogelijk Kreun.

Weet je nog dat zij moet leren verlangzamen. Elly en Luisa blijven er maar op hameren, rustig rustig aan. Maar als het een vlakke ondergrond is, dan gaat de turbo aan, en vliegt zij met zevenmijls laarzen iedereen voorbij.

Nu zijn wij in Burgos, en mogen wij bij uitzondering… bij haar onder het bed rusten. En dat vinden Kreun en ik, Steun dus… maar wat heerlijk. Want meestal komen wij niet verder dan de voordeur, en staan wij met allerlei stinkende schoenen in een kast te luchten. Brr, wat een stinkerds zitten daar toch bij. En in Puenta la Reina moesten wij zelfs buiten blijven in een kast.

Maar wij zullen er eens een eind aan breien, want er blijkt toch meer te vertellen dan wij dachten. Morgen gaat wij weer met drietjes op pad, maar vandaag is een rustdag. Rianne is vanmorgen al naar de Kathedraal van Burgos geweest. Wat een pracht en praal, jammer dat er zoveel toeristen in de weg lopen voor een mooie foto.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maar van al dat wandelen deden wel onze voetjes pijn. Gelukkig had Rianne een grote verrassing voor ons, want zij liet zich een uur lang masseren bij Ultreia, en dan vooral aandacht voor onze voetjes… Een echte aanrader voor de pelgrim die een dagje langer blijft in Burgos. Voor het losmaken van alle spieren. Alles kwam aan bod.

Dan kunnen wij er morgen tegen aan voor… Dag 16 Burgos – Hornillos del Camino 21 km.