Dag 30 El Acebo de San Miguel – Ponferrada 15,6 km. ( Maandag 30-09-2019 )

Vannacht heerlijk geslapen, en er waren maar weinig pelgrims die vanmorgen echt vroeg op pad wilden. Gisterenavond had het wat geregend waardoor de afdaling spekglad zal zijn, en dat begint al in het dorp. Niemand die dan zin heeft om dit in het donker te doen…

Er was geen ontbijt, dus ben ik een eindje verder gegaan, naar de rand van het dorp, waar bij een nieuwe Super de luxe Albergue wel een ontbijt te scoren viel.

• 

• 

Superdelux of niet… een goed ontbijt kennen ze niet, en dat is jammer genoeg overal een beetje zo. Toast en jam, en hier hadden ze er dan wel kaas bij. Het is er wel ontzettend druk met maar één koffiezetapparaat wat niet mee werkt.

Om 08:20 uur ga ik op pad, en loop met mijn hoofd in de wolken want het kijkt grauw en grijs deze ochtend. Mijn weg vervolg ik over smalle paden een beetje parallel lopend met de hoofdstraat, soms wat stijgen en dan weer over die venijnige afdalingen. Over 15 kilometer zal ik vandaag zo’n 900 meter moeten afdalen naar Ponferrada wat op 530 meter hoogte ligt. Een gele pijl wijst waar ik heen moet, maar eigenlijk is dat overbodig want er is geen andere mogelijkheid om het anders te doen…

Het gaat goed met mij, nog niet Super maar goed. Ik ga mij wel afvragen waardoor het komt, dat ik nu al een week aan het sukkelen ben. Vorige week zaterdag liep ik door het kletsnatte León op mijn sandalen. Ik kan daar een kou hebben gepakt. Ook heb ik afscheid genomen van mijn drinksysteem, ik vertrouw het niet meer, en dat zich hier misschien bacteriën in gaan vormen. Ook mijn flesjes waar ik de tabletten met mineralen in doe, gooi ik weg.

In Riegos de Campós is een mooi klein kerkje wat ik bezoek… en is er iemand die mij ook een keer op de foto zet.

• 

• 

Vandaag kom ik ook weer door mooie dorpjes. In Molinaseca passeer ik weer een mooie oude brug uit de middeleeuwen.  Hier ga ik ook even op een terras zitten om wat te eten, en om even contact te zoeken met mijn provider. Sinds gisterenavond had ik geen internet meer omdat ik over mijn databundel voor het buitenland zat, maar dat is nu weer opgelost. Toch wel handig als je een blog schrijft. De Albergues hebben wel vaak Wifi, maar de kwaliteit laat te wensen over.

Bij een supermarkt vul ik mijn watervoorraad aan en koop wat noodrantsoen in de vorm van een droge worst. Ik had nog een chorizo in mijn backpack, maar die is te vettig voor mijn gestel, dus daar heb ik na hem honderden kilometers meegezeuld te hebben ( in Najéra gekocht ),  afscheid van genomen.

Ik loop de supermarkt uit en spreek een wat ouder pelgrimspaar aan. Hij heeft een roodwitblauwe schelp aan zijn tas hangen. Hij zelf is Engelsman maar heeft een Nederlandse vrouw, en ze wonen in Londen en zijn vandaag 47 jaar getrouwd. Elk jaar lopen ze een gedeelte van de Camino Francés, en dit jaar het stuk van Astorga naar Sarria over een afstand van 140 km. Ik loop even met hun op voor een praatje, en dan is het Buen Camino. Het maakt deze dag weer mooi met leuke ontmoetingen onderweg.

En dan ben ik haast in Ponferrada waar ik na een goede tip van vriendin Luisa, overnacht bij Albergue Guiana.

Het is nog een vrij nieuwe Albergue en ligt in de straat naar het kasteel van de Tempeliers uit de 11e eeuw. Alles is hypermodern, maar voelt erg steriel aan vergeleken met andere albergues waar ik al overnacht heb. Er zijn privé slaapkamers, maar ik slaap op een kamer met 3 stapelbedden en een los 1 persoons bed. Dit bed is al bezet, dus neem ik het onderste bed bij het raam. Ik maak kennis met de Schotse Amarell die net als ik vanuit Saint Jean Pied de Port is vertrokken, maar wel een week later. Nou ja het is ook niet zo gek dat ze mij ingehaald heeft, na al mijn ongemakken onderweg.

Eerst maar eens lekker douchen en rusten, en dan ga ik straks uit eten en foto’s maken van het kasteel van de Tempeliers uit de 11e eeuw.

De Tempeliers beschermden de pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. Dus vind ik dat zeker de moeite waard om er naar toe te gaan, maar ik ga niet meer op mijn slippers op pad, want dat schiet niet op. Dus toch maar mijn wandelschoenen aan, en voordat ik ga eten even een bezoekje aan het kasteel brengen. Het is vroeg in de avond en nog is het 28 graden, en eigenlijk te heet.

Gelukkig dat het binnen de dikke muren van het kasteel het wel mee valt. Vooral de buitenkant van het kasteel ziet er nog goed uit. Na de rondgang door het kasteel, stuit ik op een pas getrouwd paartje die hier foto’s komen maken. Prachtig om te zien… hij in een militair gala uniform, en zij in een prachtige jurk.

Daarna ben ik nog heerlijk een pizza wezen eten, en ging ik weer terug naar de Albergue.

Nog 207 km…