Vrienden van mij wonen in het buitengebied van Waardenburg, en telkens als zij met hun honden gaan wandelen zie ik prachtige foto’s uit deze omgeving voorbij komen. Het idee om hier te gaan wandelen is zo ontstaan, en daarom heb ik in augustus 2020 deze wandeling op Komoot gemaakt. Geen bestaande route maar gewoon gemaakt naar aanleiding wat ik lees over deze omgeving. Op de Komoot Routeplanner zie ik waar de LAW’s, de Lange-Afstand-Wandelpaden lopen.

Die zijn met paars aangegeven en in dit geval is dat de LAW4, het Maarten van Rossumpad. Een gedeelte van dit pad wil ik volgen omdat het vaak over mooie wandelgebieden gaat. De rode stippen op de kaart zijn Highlights die Komoot gebruikers toegevoegd hebben. En zo plan ik mijn route. Deze route had ik dus klaar in augustus, maar ik heb hem gisteren aangepast omdat ik met hoogwater nu niet door de uiterwaarden kan. Ik houd mijn voeten graag droog.

Ik parkeer de auto bij mijn vrienden en ga op pad. Het is een fikse wandeling van dik 22,0 km, maar ik kijk wel hoe het gaat, afsnijden kan altijd nog. Allereerst wil ik naar Landgoed Waardenburg en Neerijnen. Wij zitten natuurlijk hier in de Betuwe en dat is te zien aan de vele fruit boomgaarden, nu allemaal nog kaal en klaar om uit te schieten zo gauw het wat warmer gaat worden.

Ik wandel een stukje terug in westelijke richting naar Waardenburg, en kom bij de slagboom van het Geldersch Landschap, en wandel hier het pad op naar Kasteel Waardenburg wat ik meteen al aan de rechterkant zie liggen. Jammer dat er te veel begroeiing is maar het lukt toch om wat foto’s te schieten. Er liggen hier mooie wandelpaden, maar ik volg mijn app.

Ik wandel om het kasteel heen en zie boven in een boom een ooievaarsnest, en de bewoners zijn thuis. Vanaf de voorkant van het kasteel gaat er een trap naar boven, en hier kom ik op de Waalbanddijk. Hier moet ik linksaf, maar loop een stukje naar rechts om een foto te maken te maken van de Korenmolen. En dan kijk ik naar het overweldigende water, zo ver als je kijken kan alleen maar water.

Ik volg de Waalbanddijk zo’n 500 meter, en sla dan linksaf en wandel via een lange laan met bomen richting Kasteel Neerijnen. Maar voordat ik daar ben gaat het eerst nog over mooie paden over het Landgoed, om dan uit te komen bij de kasteeltuin. Mooi in lente of zomer maar nu ziet het er een beetje troosteloos uit. Als ik naar rechts kijk zie ik de hervormde kerk van Neerijnen in een aparte gele kleur. In vroeger tijden hoorde deze kapel bij het kasteel heb ik mij laten vertellen.

Als ik de Landgoederen achter mij laat volg ik de Waaldijk, en maak af en toe een uitstapje om door een dorp te lopen, zoals door Opijnen. Even van de dijk af… even wat andere foto’s want op de dijk zie ik alleen maar water.

Ik zie een groot herenhuis langs de dijk, en mijn app zegt dat ik hier linksaf moet. Ik heb de route zelf gepland, en waarschijnlijk heb ik toen gezien dat op de kaart er een pad lag. Niets wat daar op wijst… O ja, toch wel… aan de rechterkant van het huis is een vervallen poortje. Tja twijfel… want ik loop hier een stukje over hun terrein om dan op een laan uit te komen.

Als ik het niet doe klopt er niets meer van mijn route, en ik wil even van die dijk af. Ik waag het er op, zie aan de achterkant een auto staan van een schildersbedrijf en ben dan op het pad waar ik mee verder kan.

Ik kom uit op de Repensestraat en dat gaat het rechtsaf naar het dorp Opijnen. Maak een foto bij de hervormde kerk, en krijg ook hier te maken met een pad wat ik niet een twee drie zie. Maar het komt goed en via de pastoriestraat wandel ik weer richting dijk, maak een foto van de sneeuwklokjes en van blikken gieters die aan een boerderij hangen.

Op de dijk gaat het weer linksaf en wacht mij weer een heel eind over de dijk… ‘Het is als op de Camino, ik moet hier mijn grenzen verleggen om over de eentonigheid heen te komen’. Gelukkig zie ik af en toe een foto momentje waar ik blij van wordt, zoals…’De Geheime Hof’. Wat is dat nu weer vraag ik mij af, en maak er maar een foto van zodat ik het thuis kan op zoeken. Zin om naar beneden te lopen heb ik niet, en aanschouw het vanaf de dijk voor zo ver dat kan. Ik zie een hof…

Thuis zoek ik het op, en blijkt het Bed & Breakfast en Mini-Camping De Geheime Hof te zijn.

Op een gegeven moment vind ik het genoeg geweest om op de dijk te blijven wandelen. Wat heeft het voor meerwaarde dan alleen kilometers maken. Een eindeloze dijk zonder dat je er van af kunt, en aan de rechterkant alleen maar water tot aan de horizon. De ene hoogwater foto lijkt ook op de andere… Het was de bedoeling om nog door te wandelen naar Heesselt en Varik, maar dan moet ik nog 4,5 km verder over deze dijk. Dat is mij te ver vandaag…

Maar dan zie ik op Komoot dat ik 300 meter verder, linksaf kan naar de Esterweg. Ik snij dan een behoorlijk stuk af, want de nog te lopen afstand gaat ineens van 14,5 naar 9,5km, en daar wordt ik een stuk blijer van.

Ik wandel nu door de polder terug over mooie landweggetjes, heel anders als bij ons waar heel veel veeteelt zit. Maar hier zitten wij wel in de Betuwe met heel veel fruitteelt.

En zo kom ik weer achter het kasteel van Neerijnen uit, en ben dan weer in de buurt waar ik vanmorgen begonnen ben. Maar omdat het hier zo mooi wandelen is, besluit ik nog een ander pad te nemen en nog wat in deze omgeving een klein ommetje te maken.

In de lente als alles in de bloesem staat kom ik terug, om hier met Tilly te wandelen. Maar de route zal dan minder over de dijk gaan, maar meer door de uiterwaarden van de Waal, als het water zich terug getrokken heeft.

Deze Wandelroute vind je op Komoot: Landgoed Waardenburg en Neerijnen