Ik heb mijn eerste wandeling weer gemaakt, Nou ja wandeling… de eerste meters zullen we maar zeggen. Ik wordt helemaal gaar van het bankhangen en dat binnen zitten. Ook voor mijn Lief die voor Corona tijd best wel actief bezig was, door 3x in de week naar het zwembad te gaan, begint het zijn tol te eisen.

“Als wij nu eens elke dag een wandelingetje gaan maken, al is het maar een paar meter,” zei ik zaterdag tegen haar. Zelf ben ik weer wat mobieler geworden nadat er een Engeltje op mijn schouder… heeft gezeten.

De zwellingen en bloeduitstortingen zijn haast weg getrokken, en ik kan weer een beetje normaal op staan. De meeste problemen ervaar ik in de nacht omdat ik niet weet hoe ik moet gaan liggen, om eens een nacht door te kunnen slapen. Op mijn rug lig ik nog het beste met het hoofdeinde wat omhoog, want op mijn rechterzij kan ik niet liggen. Maar ik klaag niet hoor…

Het eerste wandelingetje is dus gemaakt… van huis uit even naar de overkant plastic weg brengen, en een brief posten. Alles bij elkaar 772 meter… veel is het niet, maar ik was toch blij dat ik weer thuis was want de pijp was leeg.

Vandaag stond er een wandeling gepland met Jolanda, die met mij in de Amsterdamse waterleidingduinen zou gaan wandelen. Zij wandelt hier regelmatig en ik had haar gevraagd of ik een keer mee mocht. Die afspraak heb ik gecanceld natuurlijk want dat zit er even niet in, maar dat komt wel weer.