Vandaag 11 oktober 2019 en 2 jaar geleden, kwam ik aan in Santiago de Compostella. De afgelopen weken heb ik  elke dag er wel even bij stilgestaan. Een wandeltocht waarbij ik 46 dagen onderweg was.

Ik blijf het zeggen… Wat een groot avontuur was deze pelgrimstocht voor mij,  waarin ik op zoek naar mijzelf weer een stuk dichterbij ben gekomen. Een avontuur waarin ik mijn grenzen heb verlegd tijdens het alleen op pad zijn. Ik blijf er enthousiast over… Over wat het mij heeft opgeleverd, en dan niet alleen tijdens het onderweg zijn, maar ook mijn voorbereidingen er naar toe. Ik heb er heel veel goede en blijvende vriendschappen aan over gehouden. Vriendschappen die ik zal blijven koesteren.

Waar ik ook naar terug kijk, is de verbondenheid van de mensen onderweg. Ik kijk met plezier terug op vele mooie ontmoetingen met Pelgrims, die werkelijk overal vanuit de wereld vandaan kwamen. Onderweg is iedereen gelijk, zijn er geen rangen en standen en voelde het als 1 grote familie.

Ik ben nog niet klaar, want er is nog zoveel te ontdekken op mijn Camino de Santiago. Of dat volgend jaar zal zijn of een andere keer weet ik nog niet, of zoals een oom van Kitty het zegt “Deo Volente… Als God het wil.”