De bedoeling was om vandaag met etappe 10 naar Sint Anthonis te wandelen. Maar het wordt over de 30 graden vandaag, dus dat plan laten Tilly en ik maar varen. Tilly haalt mij op en samen rijden wij naar Oeffelt, het eindpunt van onze vorige etappe. Vandaar wandelen wij dus niet naar Sint Anthonis, maar naar het busstation in Boxmeer om dan met het OV terug naar Oeffelt te reizen waar onze auto staat.

Ook met onze volgende etappes gaan wij het zo doen, nu wij steeds verder op weg zijn op ‘Ons Kloosterpad’. Als straks iedereen (Tilly en ik) weer terug zijn van onze vakanties, gaan wij weer meerdere dagen aaneen op pad, en slapen dan bij Vrienden op de fiets of in een B&B. Dat wandelt toch wat relaxter, dan telkens op zoek te moeten naar een bushalte.

Wij vertrekken vanaf het Raadhuisplein, lopen een 200 meter langs de doorgaande weg richting Beugen en slaan dan rechtsaf. Weg van het drukke voortrazende verkeer, en meteen zitten Tilly op een prachtig landweggetje. Voor een bruggetje over de Oeffeltse Raam slaan wij rechtsaf en volgen het pad langs dit riviertje.

Het komt uit bij een prachtig gelegen ven met een vissteiger en een bankje. Een ideale plek om alleen even te zitten… Het is er zo heerlijk rustig, dat ik het niet erg zou vinden om hier een uur te blijven zitten, maar ja wij zijn nog maar net onderweg. Dus dat gaat niet gebeuren…

Ook het pad wat wij volgen als wij verder gaan, ligt heerlijk in de schaduw en leid ons naar Natuurreservaat De Vilt, gelegen tussen tussen Oeffelt en Beugen. Het gebied omvat een oude Maasbocht lees ik op een infobord.

Wij worden ingehaald door een wandelaarster die er een stevige pas in heeft. Voor ons houd ze wat in om te vragen waar onze wandeling vandaag naar toe gaat, en al wandelend ontstaat er een leuk gesprek over het gebied waar wij doorheen wandelen. Zij woont hier in de buurt en wandelt hier bijna elke dag en kent het gebied op haar duimpje. Zij jaagt in dit gebied om de wildstand op peil te houden, en weet hoeveel reebokken hier zijn. En… zo weet zij ook waar de lepelaar, en de ijsvogels zitten. Dit soort ontmoetingen maakt een wandeling altijd weer heel waardevol… 

Omdat zij merkt dat ons tempo lager ligt laat zij ons achter en vervolgt haar weg. Wij volgen op gepaste afstand, en het pad waar wij nu overheen wandelen scheid de de Grote Vilt (oude maasarm) in tweeën. Aan het eind volgen wij het pad naar links en lopen een tijdje langs de rietkragen van de Grote Vilt. Een eindje verderop en niet aan ons pad, zie ik een silhouette van een man bij een bankje. Het is de Schaatser…

Na de Schaatser… en ’t Leste Verke, en al 5,5 km gewandeld te hebben, zijn Tilly en ik echt aan een pauze toe, en hopen in Beugen een terrasje te vinden. Maar ook nu treffen wij het niet want er is niets open, dus nemen wij plaats op een gesloten terras en eten daar onze boterhammetjes op.

Vanuit Beugen gaat het richting de Oude Maas en Maas, en volgen dan het fietspad naar Boxmeer. Als wij onder het viaduct van de A77 doorlopen blijven wij even stil staan. Hier waait een lekker koel windje en geniet ik even van de schaduw. Maar het is jezelf voor de gek houden want tien meter verder wacht die koperen ploert al weer op mij.

En dan gaat het weer verder naar Boxmeer waar op de Veerstraat, ons twee fietsers ons tegemoet komen wandelen. Ze vragen of wij ook naar het klooster gaan, even verderop in de Veerstraat.

Het zijn Adrie en Kees uit Zaltbommel en zijn Ons Kloosterpad aan het fietsen. Er ontstaat wederom een leuk gesprek, en ervaringen worden uitgewisseld. Ook zij delen onze mening, dat er zeker door de week maar weinig kloosters open zijn om te bezoeken. Er is meteen een klik tussen ons… maar ja onze wegen scheiden hier. Zij moeten nog 50 km fietsen en wij nog een klein stukje in Boxmeer.

Het imposante klooster van de Zusters van Julie Postel zie ik al liggen op het punt, waar wij met Adrie en Kees stonden te praten. Op de website had ik al gelezen dat ook dit klooster niet open is voor bezoekers.. Maar als wij dichterbij komen hoor ik de muzikale klanken van een Bigband, waar volgens Adrie en Kees een concert plaats zal vinden op het klooster complex. Maar dat zit niet in onze planning dus wandelen wij hier aan voorbij.

Tilly en ik komen bij de ingang van het klooster en daar ligt ook de Nepomuk Kapel en de Protestanse Kerk. Wat bijzonder om in een straal van een goede 100 meter een drietal bijzondere Christelijke monumenten tegen te komen.

Op de hoek bij diezelfde ingang naar het klooster staat ook een beeld van De Wierookzwaaier

Onze wandeling voert door het centrum van Boxmeer en wij besluiten om hier onze lunch te gebruiken. Wij komen bij een gebouw wat vroeger een Kantongerecht is geweest. Het pand stamt uit 1863 en werd gebouwd als gevangenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het dienst als tijdelijk hoofdkwartier van het Engelse leger en in 1955 vestigde het kantongerecht zich in het pand.

Het terras ligt lekker in de schaduw en de menukaart is heel bijzonder te noemen. Ik ga op proefverlof en kies voor een heerlijk paprikasoepje en een geitenkaas salade met vijgen, walnoten en een heerlijke balsamico azijn. Het was een heerlijke afsluiting van alweer een prachtige wandeling.

Maar er moet nog wel een eind aan gebreid worden en dat is een bezoek aan het klooster Klooster Elsendael. Ook dit klooster is niet meer te bezoeken want hier heeft een behandelkliniek voor mensen met een complexe Post Traumatisch Stress Stoornis, onderdak gevonden. Ook belangrijk maar ik had graag nog eens, dit klooster van binnen bekeken.

En dan zijn wij zowaar aan het eind van onze wandeling gekomen, bij het trein en busstation van Boxmeer. Op het moment dat wij daar aankomen, komt ook de bus aangereden. Wat boffen wij toch weer.

Tot de volgende keer voor etappe 11 van Ons Kloosterpad…