Het is 10 november, en de wandeling die vandaag op het programma staat met Rianne Wandelt, gaat niet door, vanwege fysieke problemen van Rianne zelf. De blessure waarvan ik dacht dat het mijn hiel was, blijkt mijn achillespees te zijn. De wandeling die gepland stond in het Reichswald is 20 km, en duidelijk te ver als je klachten hebt.

Maar ik zou Rianne niet zijn als ik vandaag thuis zou blijven… dus ga ik op deze zonovergoten dag op pad voor een kleinere 8,4 km wandeling, en stond ik bij zonopkomst op de brug over de Dommel in het Buurtschap Halder. Bij ‘Op Stap met… Rianne Wandelt’ gaan wij dus op stap op Rianne’s mooiste wandelingen. Mijn mooiste wandelingen vind je terug in het menu Rianne Wandelt

En de wandelingen rondom Halder zijn echt mijn favorieten. Het is voor mij maar 20 minuutjes rijden onder de rook van Den Bosch, dus ik ben er zo. Er wordt helder weer voorspeld dus wil ik als de zon op komt mooie foto’s maken. Daarvoor loopt mijn wekker om 07:15 uur af, even gauw een wissewasje, brood smeren en koffie zetten en dan ben ik klaar om te gaan.

Het is spits en druk om Oss uit te komen, maar als ik eenmaal op de A59 zit kan ik redelijk doorrijden. En wat zie ik… Op de A59 zijn ze de ruïnes van de Geffense Barriére aan het slopen. Niets bijzonder zou je denken, maar wel als je weet dat die oude Geffense Barriére in 2009 is afgebrand en er al die tijd er troosteloos bijgelegen heeft. Het nieuwe plan waar ze al die jaren op hebben zitten broeden gaat Barriére 59 heten.

Zo rond kwart over acht kom ik aan in Halder en parkeer mijn auto in een van de drie straten die Halder rijk is. Ik stap uit gesp mijn rugtas om, en zoek op mijn Komoot app de gisteren geplande route op. Meteen begint die Komoot Miep te praten en zegt dat ik naar het westen moet lopen.

Gelukkig weet ik het beter, want wie heeft deze route nu gepland… Miep of ik… En zo wandel ik richting de Dommel en kom langs de Openbare bibliotheek van Halder, en maak een foto van een mozaiek van de kerk van Herlaer. En dan sla ik rechtsaf en maak op de brug mijn foto’s van de zonopkomst, met op de achtergrond Kasteel Nieuw-Herlaer.

Over de brug wandel ik de ‘Halder’ op, een brede lange dreef die aan het eind uit komt bij Kasteel Haanwijk. Hier zijn de bladeren al van de bomen en loop ik over het dorre gebladerte, wat zo heerlijk ritselt als je er overheen loopt. In het midden moet je niet lopen zoals je op de foto wel kan zien. Het is een drukke fietsroute naar Den Bosch neem ik aan, en menigmaal moet ik aan de kant omdat ik denk dat ik alleen op de wereld ben..

Bijna aan het eind en midden op het pad kom ik zomaar een schoen tegen, waarvan de eigenaar nergens te bespeuren is. Ik maak er een foto van… wat voor verhaal zou hier achter zitten, want wie verliest er nu een schoen terwijl je er in zit. Ik denk er maar niet verder over na en wandel verder naar Kasteel Haanwijk.

Een gedeelte ervan wordt gerenoveerd en daarom is het theehuis gesloten. Nu moet ik eerlijk bekennen, dat ik met al mijn wandelingen hier over de Halder, nog nooit heb meegemaakt dat dit theehuis open was. Nu weet ik zeker dat in de Belevenissen van Kreun en Steun had gestaan. “Vind je dat gek, dat op de tijden dat Rianne gaat wandelen een theehuis open is”. Maar goed dat die twee hier nu niet aan het woord zijn.

Ik heb twee filmpjes gemaakt die ik graag van dit gebied wil laten zien. Het is toch altijd leuk om te laten zien hoe het in het eggie is. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen… want helemaal tevreden ben ik niet over dit filmpje.

Dus wandel ik verder en kom regelmatig kleine schilderijtjes tegen naar het werk van Leon Adriaans. Lees meer over het Atelier Leon Adriaans. Jarenlang was Haanwijk de inspiratiebron van de ‘boerenschilder’ Die inspiratie is niet zo verwonderlijk, want op korte afstand biedt het gebied een grote afwisseling aan landschappen: weilanden, akkers, cultuurbos, lanen. De geschiedenis van dit gebied gaat terug tot de Romeinse tijd.

Ik had een collage gemaakt maar hierop zijn de spreuken en gezegdes niet goed te lezen, en ik vind deze toch wel bijzonder. Dus hieronder in een slideshow nogmaals de schilderijtjes.

In het begin kom ik wat fietsers tegen die naar school moeten of zij die gaan werken, maar voor de rest is het heerlijk rustig wandelen met hier en daar een wandelaar in dit heerlijke najaarszonnetje. Het wandelen gaat mij niet slecht af. Voordat ik tegenwoordig ga wandelen, doe ik rek en strek oefeningen die ik bij de Camino Fit van Camino Comfort geleerd heb. Maar ook hier moet ik bekennen dat ik dit wel eens vergeet, en nu ik een achillespees blessure heb er aan herinnerd wordt ik dat ik dit met enige regelmaat moet gaan doen.

Ik probeer ook wat kleinere passen te nemen en ook dat scheelt. Ik met mijn lange benen ben zo gewend flink door te stappen, dat dit mij een beetje opbreekt. Op tijd pauzeren is ook zo iets… Ik loop nog wel eens door bij de allerleukste bankjes, omdat ik het in mijn hoofd heb om op een bepaalde plek te gaan zitten. Helemaal fout natuurlijk… Verstand komt met de jaren, maar bij Rianne ontbreekt het wel eens daaraan, zouden Kreun en Steun gezegd kunnen hebben.

Het bankje waar ik naar toe wil is er pas na 5 km, wat heel weinig lijkt maar op een nuchtere maag en met een blessure misschien toch net wat te ver. Het is daar zo heerlijk zitten zoals je in het filmpje hebt kunnen zien. En als het zonnetje dan ook nog schijnt kan het helemaal niet meer stuk. De zelf meegenomen koffie, en de twee krentenbollen met twee soorten kaas ( kaas en pindakaas ) laten zich heerlijk smaken.

En dan ga ik weer verder en loop langs de boerderij waar Leon woonde. De oude ploegen staan er nog, op een manier van… even het paard ervoor spannen en dan kunnen we naar de akker. Het is een mooie plek… Iets verderop liggen gezaagde boomstammen. Allemaal hebben ze een bijzonder uiterlijk omdat er aan de kopse kant een Zwam op zit, de soort moet je mij niet vragen want ze zien er heel verschillend uit.

Inmiddels ben ik al weer op de terugweg en loop over het pad naar Oud-Herlaer.

In de onderste collage is het witte huis Kasteel Oud-Herlaer, en dit was een kasteel aan de Dommel. Het kasteel verkreeg de naam Oud-Herlaer toen een kilometer stroomopwaarts opnieuw een kasteel verrees, dat Nieuw-Herlaer werd genoemd.

Vanuit Oud- Herlaer loopt een smal boeren landpad dat naar Kasteel Haanwijk loopt. Maar voordat ik daar ben sla ik rechtsaf en loop nog door een kleine bos passage. In de verte hoor ik het geluid van spelende kinderen waarvan ik denk, “die horen toch op school te zitten”. Maar nee, ik heb het helemaal mis want er zijn ook leerkrachten bij, en de kinderen krijgen les in het bos.

Ik laat ze rustig verder leren en spelen, en wandel verder. Aan het eind van deze bos passage kom ik bij een bruggetje met een klaphekje, een smal pad en aan het eind weer een klaphekje en dan kom ik bij het pad langs de Dommel. Hier gaat het terug naar de brug van vanochtend…

Nog een kleine 400 meter gaat het langs de Dommel, maak nog een foto van het laatste schilderijtje wat ik op deze wandeling tegen kom. Bij de brug is een bankje waar ik nog even ga zitten genieten. Het is 10:30 uur en ik app even naar huis dat ik om 11:00 uur met de koffie thuis zal zijn. Ik sta op en maak op de brug een laatste foto van Kasteel Nieuw-Herlaer, loop naar mijn auto en rijd naar huis.

Als ik thuis kom hoor ik het koffieapparaat al pruttelen. Mooi op tijd en heerlijk gewandeld…