Wat waren wij toe aan deze vakantie. Eigenlijk is het altijd wel zo, dat je aan vakantie toe bent na een jaar hard werken. Je gaat maar door, tijd voor jezelf nemen is er niet echt bij. Maar dit jaar verlangde mijn partner en ik er wel heel erg naar. Druk op het werk, druk thuis met verbouwen veelal na het werk, en dan nog effetjes de laatste loodjes van de metamorfose van onze slaapkamer, in de eerste week van onze vakantie. Nog even de laatste puntjes op de i zetten, en dan eindelijk kunnen wij zeggen: “HET IS KLAAR” Pffffffffff……

Op vakantie, voor de eerste keer met de auto sinds ???? Ik weet het niet meer, maar ik denk dat wij vanaf 1988 zowat elk jaar met de motor door Europa gereisd hebben. Het was een mooie tijd, en hebben er prachtige herinneringen aan over gehouden. Maar nu is het tijd voor wat anders. Het was de bedoeling om met de tent te gaan, maar Kitty heeft dit hele jaar al veel last van haar Bronchitis, en om nu met dit vochtig klootte weer te gaan kamperen? Dat vraagt om moeilijkheden!!! Dus hadden wij nu 2 weekjes een studio in La Roche in de Ardennen. Het bevalt ons daar goed, al is 3 jaar op rij nu wel genoeg en gaan wij volgend jaar toch echt ergens anders heen.

Op de dag van vertrek was het maar een koude kille dag, een ideale dag om op vakantie te gaan als je tenminste moet reizen. Wij zijn rechtstreeks naar de studio gereden, waar wij 14 dagen zouden verblijven. Maar wij moesten nog 2 uurtjes wachten voordat wij daar terecht konden. Dan maar eerst naar de camping waar al onze kampeer vakantie vrienden stonden. En voordat je die allemaal begroet hebt, zijn die 2 uurtjes al weer om. Het was fijn om ze weer allemaal te zien. De Benelux Soap kan weer verder gaan, er is tenslotte weer veel gebeurd in een jaar tijd.

Wij hebben een heerlijke tijd gehad en al was het weer soms wat minder, ons goede humeur was er niet minder om. Wij hebben vooral veel gerust, gelezen en gebreid. Daarnaast hebben wij een tweetal Trappisten kloosters bezocht, die beslist de moeite waard waren.

De eerste die wij bezochten lag in Maredsous, en hebben daar de Abdij en de monniken bezocht die daar leven, die een heerlijk biertje brouwen, en ook een heerlijke kaas maken. Maredsous ligt 80 km noordwestelijk van La Roche, en via een mooi uitgestippelde route zijn wij daar naar toe gereden. In de folder hadden wij al gezien, dat wij voor de mis gezongen door de monniken te laat daar waren, en voor de rondleiding weer veel te vroeg. Desondanks hebben wij toch veel rond kunnen lopen, en het e.e.a. kunnen bezichtigen. Heel bijzonder was het onthaalcentrum, waar je dus uitgebreid kan ontbijten, lunchen of het middageten kan nuttigen. En waar je dus kan genieten van de traditionele specialiteiten die de abdij daar maakt, en aanbied. Brood, bier, kaas, worst, en allemaal in behoorlijke porties. Van horen zeggen moesten wij het kaasplankje proberen, en aangezien Kitty en ik Kaas als een lekkernij beschouwen, was onze keus al van tevoren bepaald. Eerst afrekenen aan de kassa, en dan met je bonnetje het lekkers afhalen. Ergens is er iets mis gegaan met de bestelling wat betreft het eten, want wij kregen alles dubbel dus 4 sneden brood van 1,5 cm dikte, en 4 plakken kaas van 10x5x1,5 cm. Daarbij had Kitty een Decafeetje, en ik een kruikje met donker Maredsous bier bij onze lunch. Het was heerlijk daar niet van, maar wij hebben toch maar 2 plakken kaas ingepakt voor thuis, voor bij de borrel.

Wat mij op valt. Is dat Belgen al gauw iets als bijzonders aanduiden. Zo heb ik van tevoren de website van de Ardennen bezocht, waar mooie plaatsjes zijn vermeld om die te gaan bezoeken. In een te voren gemaakte route had ik deze opgenomen, zodat ik die kon gaan bekijken als wij er langs zouden komen. Zo wordt er het kaasdorpje Maffe genoemd, liggend aan de Route de Frommage. Wij als kaasliefhebsters vonden dit erg interessant. Maar van een dorpje wat bekend staat als kaasdorp, zou je verwachten dat deze waren aangeprezen worden, dat er reclame gemaakt wordt van “Bienvenue in Maffe de Frommage.” Wij zijn er twee keer doorheen gereden maar hebben geen kaas gezien of iets wat er op leek, zelfs geen kaasboerderij. Wat een flop…

Nog een flop is het plaatsje, gehuchtje, haast niet terug te vinden op de kaart, en zelfs niet te vinden op mijn nieuw navigatiesysteem –Chardeneux-. Misschien ben ik er wel te snel doorheen gereden en heb daardoor in die ene straat niet de 18^de en 19^de-eeuwse architectuur uit de Condroz niet kunnen zien. Het behoort tot de mooiste dorpen van Wallonië, zo wordt er vermeld op de website. Jammer, maar wij hebben dat moois niet kunnen ontdekken.

Daarom maar het advies van vrienden opgevolgd om na de Abdij van Maredsous, ook eens de Abdij van Orval te bezoeken. Ook dit is een Trappistenklooster waar monniken in alle rust leven, bidden en werken. Dit is dus echt de moeite waard, een must als je een keer in die buurt bent van Florenville in de Ardennen. De rust en stilte die er heerst, ik zou mij hier thuis kunnen voelen. Bij binnenkomst kan je een film bezoeken, die verteld over de geschiedenis van de Abdij, en het hedendaagse leven van de monniken. Ook hier leven ze van het geen wat zij zelf verbouwen, en is er een brouwerij, bakkerij en een kaasmakerij. In een nabij gelegen restaurant, heb ik in ieder geval een heerlijke Trappistenbier gedronken en ook weer genoten van de kaas. Enerzijds is het jammer dat je tot de abdij geen toegang hebt, maar anderzijds is dat wel begrijpelijk. Er heerst hier zo’n serene rust, die verbroken zou worden door diegene die het klooster zouden bezoeken. Maar als je een plek zoekt voor meditatie, een retraite of voor absolute stilte? Dan is dit de plek……Ssssttttt zo stil….

Heerlijk toch……. Maar dan kom je na je vakantie weer thuis in het drukke hectische leven wat je lijdt, en is er van die serene rust niets meer over……jammer zo jammer…….

Nog een paar vakantiefoto’s: