Dat las ik vandaag in de krant, want vandaag is het “De dag Tegen Pesten”. Wie heeft er nooit bloot aan gestaan, of heeft er nog dagelijks mee te maken…..In mijn levensverhaal wat ik in 2004 heb geschreven voor mijn Gender psychologe, wordt het veelvuldig beschreven. Eigenlijk een heel nare periode, en niet leuk om dat terug te lezen……Ja, ik werd veelvuldig gepest om uiteenlopende redenen….Ik was anders…. En mijn klas en leeftijd genootjes hadden dat al heel snel in de gaten. 

Ik droeg al op jonge leeftijd al een bril! Nu is het Cool of Vet, en is het een mode verschijnsel. Maar niet toen ik een jaar of tien was! Ik werd uitgescholden voor “Brillenjood”of “Schele Jood”. Het waren naoorlogse scheldnamen, en het kwam altijd hard aan. Ik zette mijn bril dan ook zo weinig mogelijk op, totdat het hoofd van mijn school mijn moeder een brief schreef, en haar de raad gaf een bril voor mij te kopen. Ik kon op het bord namelijk niet lezen wat er stond geschreven. Toen waren de rapen zuur natuurlijk, want ik had immers al lange tijd een bril.  

Ik was lang en mager en liep wat gebogen! Een ideaal mikpunt voor allerlei spotternijen, en scheldwoorden als “Kromme” of “Bonenstaak” of “Lange slungel”. Negeren waren ze ook goed in….Bij de Gym kozen mij altijd als laatste. Bij spelletjes ook, of ik mocht niet meedoen.

En voor een jongen was ik gewoon te zacht! En dan zeiden ze “Jij bent geen jongen”. Of ze werkelijk bedoelde, dat ik dan een meisje was? Dat denk ik niet, maar ze zaten er niet ver naast…….Is nu wel duidelijk. 

Een van mijn grootste Pesters die mij eeuwig zal bij blijven, was Keesje Janssen uit het Vierhuukske, echt een geniepig Ettertje die mij nooit met rust liet. Altijd met een groep. Als hij alleen was geweest, had ik hem misschien wel aan gekunnen. Niet dat ik sterk was, maar door al dat treiteren liet ik mij op een gegeven moment niet meer tegen houden…… 

Als ik het allemaal terug lees, denk ik wel eens ”Hoe heb ik ooit deze lange jaren, deze Pesterijen kunnen overleven”? Overleven kon ik alleen maar door een muur om mij heen te bouwen. Ik trok mij terug in mijn eigen wereldje “Een meisje zijn, met meiden dingen. Hier vond ik de rust waarschijnlijk om te overleven. Later kreeg ik door, dat als ik mij maar mannelijk gedroeg dat het pesten nagenoeg op hield…..Maar het duurde toch nog tot ongeveer mijn 17^e jaar……

Ik sta er vandaag nog een keertje bij stil, maar probeer het voor eens en altijd achter mij te laten……